Karşılaşma[C.D'nin devamı]

''Amanda! Hemen buraya gel!'' Bağırmama rağmen geriye dönmedi, farkında değildi ama her an pegasususundan düşebilirdi. Benim pegasusum da etkiye girecekti fakat giysimin bit kısmını yırtıp kulaklarını tıkadım. Daha sonra arkasından tekrar bağırdım, ''Amanda! Dur, orası ölüm. Dur, bekle!'' Bunu dememe rağmen tekrar beni dinlemeyince tüm hızımla ona doğru pegasusumu sürdüm, fakat bir süre sonra sirenler beni de etkilemeye başladı. Fakat içimdeki Titan Gücü'nü kullanarak onun etkisinden kurtuldum. Amanda'yı son gördüğümde pegasusunun üstündeydi fakat şu an sanki ondan inermiş gibi indi ve suya gömüldü. Ah, niye dediğimi dinlemiyor ki? Şimdi bir de onu kurtarmak zorundayım. Her şey niye bu kadar zor olmak zorunda?

Buna nasıl ve neden karar verdim bilmiyorum ama yinede suya daldım ve Amanda'yı aramaya başladım. Amanda aşağıdaydı ve boğulmak üzereydi. Hemen yanına doğru yüzdüm ve belinden kavradığım gibi yukarı doğru yüzmeye başladım. Daha sonra odaklandım ve Okeanos'un gücünü kullanarak hızlanıp birbirimizi suyun üstüne -pegasusumun üstüne doğru- fırlattım. Daha sonra pegasusum da yerine geldi ve tam üstüne düştük. Daha sonra Amanda'nın pegasusunun da kulaklarını tıkadım ve beni takip etmesini söyledim. O da dediğimi yaptı ve beni takip etmeye başladı. Sirenlerin sesi kaybolduktan sonra Amanda da yavaş yavaş kendine gelmeye başladı.Sonra oradan uzaklaşmaya başladım.Bugünlük bu kadar iyilik yeter ve artardı.

Sirenlerin sesine kapılıp sulara gömülmüştüm. Ve kuşkusuz bütün suç benimdi. Lulu'nun söylediklerine kulak asmıştım. O anda sirenlerin sesiyle kurduğum hayaller o kadar güzeldi ki Lulu falan umurumda olmamıştı. Suyun içinde nefes almaya çalışmak başlı başına saçmalıktı. Sirenlerin beni öldüreceği ortadaydı. Son dakikalarımın olduğunu geride bıraktıklarımı düşündüm; ailemi...

Daha sonra biri beni belimden kavrayarak suyun içinden çıkardı ve pegasusun üzerine fırlattı. Bilincim yavaş yavaş yerine gelse de gözlerimi açamıyordum. Kırpıştırdığımda güneş gözlerimi kör edecek gibi geliyordu. Bir süre öylece durduktan sonra yavaş yavaş gözlerimi açmanın zamanı gelmişti. Güneşin etkisi hala sürüyordu. Ama az önceki gibi kör olacağım diye korkmuyordum. Siren Körfezi'nden çıkmıştık. Morgana'nın üzerindeydim. Ancak çevrede kimse gözükmüyordu. Lulu'da gitmişti. Hayatımı kurtardığı için '' Çok teşekkür ederim.'' diye fısıldadım. Bunu duymayacağını zaten biliyordum. Ama içimden öyle gelmişti. Öksürmemle birlikte ağzımdan sular çıkmaya başladı. Herhalde iki-üç litre suyu yutmuştum. Morgana'nın üzerinde doğrularak yoluma devam ettim...

Rp Bitmiştir!