Maceramız! (Canavarlar denizinin devamı)

Sonunda canavarlar denizini geçip siren körfezine gelmiştik. En azından burada canavarlar yoktu ve daha az tehlikede olduğumuz için rahattım. Jess gemideki odasına gidip elinde tıkaçlarla geri geldi. Hepimiz verdiği tıkaçları aldık ve kulaklarımızı tıkadık. Sİrenlerin seslerini gerçekten güzeldi ve hayallerine götürüyordu. Buraya kadar çok iyiydi. Ama sonunda seni denizde boğması.. Gerçekten kötü bir sonuçtu. Jess Sat'i dinlenmesi için odasına yolladı ve dümene geçti. Sat gerçekten çok yorulmuştu ve dinlenmeye ihtiyacı vardı. Bu onun için iyi olmuştu. Bir süre sakince ilerledikten sonra Jess'inde yorulduğunu düşünerek "Jess istersen ben kullanıyım gemiyi. Sende biraz dinlen." dedim ve tam dümene geçiceğim anda Jess birden gözlerini panikle açtı ve "Anna'yı durdur." dedi. Ne dediğini Anlamamış olmama rağmen hemen Anna'nın yanına gittim ve körfeze atlamadan son anda durdurdum. Ne olduğunu anlamayarak Anna'ya döndüm ve "Ne yapıyorsun sen Anna ?" diye sordum korkmuş, şaşkın ve bir o kadarda kızgın bir sesle. Ne oldu anlamamıştım. Arkadan "Kulağındaki tıkaçlar düşmüş ondan oldu." dedi Sat. Ah! ben bunu nasıl unutmuştum. Çok yorgundum ve yorgunluk beni daha stresli yapıyordu. Anna'ya tıkacı uzatarak " Daha dikkatli olmaya çalış Anna." dedim. Anna da kulağına tıkacı taktı. Tam bu sırada arkadan kızlardan birinin sesi geldi. Ben o sese karşın tam arkamı gördüğüm sırada gördüklerime inanamadım ve donakaldım.

Tıkaçlar müzik seslerini duymamızı engelliyordu ama birbirimizi duyabiliyorduk. Çaktırmayın bunları Hephastios çocuklarına yaptırmıştım. Maria tıkaçları iyi takamamış olacak ki birden koşarken ben fark ettim ardından Lia'ya onu durdurması için bağırdım. Zor da olsa bu işi becermiştik. Ama birden kulağıma bir müzik sesi geldi. Tanrılarım! Harika bir müzikti bu. Birden gözümün önünde bir yer belirdi. Annem ve babam bir bankta oturmuşlardı. Babam ölmemişti ve annem yanımdaydı! Ama onlara uzaktım. Onlara yetişmem gerekiyordu. Koşmaya başladım. Başkalarının bağırışlarını duyuyordum ama umursamadım. Bir çitten atladım ve koşmaya devam ettim. Onlara o kadar yaklaşmıştım ki. Ama nefes alamaz olmuştum. Sanırım koşmaktandı. Sonra birinin beni tuttuğunu hissettim.


(Out: O çit, geminin güvertesi oluyor yani suya atladım. Koşmak da yüzmek oluyor )

Jess'i körfeze inmekten son anda kurtardım,onun yüzünden denize atlamıştım,her yanım ıslaktı.Kurulanmalıydım.Yorgunluğumu hala atamamıştım ama dümene geçtim.Bu sırada Jess üzgün üzgün oturuyordu.Onu sarstım.

-Kendine gel Jess.Onlar gerçek değil.

Jess biraz daha surat astıktan sonra bu sefer de Lia'yı gemiyi geçmeye çalışırken bulduk.Kolundan tuttum ve dümeni Maria'ya verdim.

-Lia sen de mi?Gelin oturun şuraya.

Bu sefer de benim kulağıma güzel sesler geliyordu.En sevdiğim parçalardan esintiler..Ardından ben de ilerlemeye başlayacaktım ki üç kız beni tuttu.Ben biraz şaşkın bir şekilde dondum.Konuşmaya başlamam zaman aldı.

-Ah pardon kızlar.Ben biraz şurada uzanacağım.

Ardından yere uzandım ve de uyumaya çalıştım.Her ne kadar beceremesem de..

Kulağımdaki tıkaçlara dokundum. Ayağımı öfkeyle yere vurdum. Bunlar hiçbir işe yaramıyor muydu?! Döndüğümüzde o melezlere soracağım!

-Bunlar işimize yaramıyor! Birbirimizi duyabildiğimiz gibi, onları da duyabiliyoruz! Ben biraz peçete getireceğim onlarla kulaklarımızı tıkayalım! Ben gelene kadar elleriniz kulaklarınızda olsun!

bunları dedikten sonra sirenlerin şarkısını yeniden duymadan ses geçirmez odaya girdim. Orada gördüğüm peçeteleri kopararak önce kendi kulaklarıma koydum. Şimdi hiçbir şey duymuyordum. Emin olmak için bağırdım. Geliyorum diye bağırdığımı bildiğim halde duymamıştım. Bu iyi bir şeydi. Geri dönüp hepsine bundan verdim. Kulaklarına o peçeteleri koyana kadar başlarından ayrılmadım.

Kulaklarımıza peçeteleri tıkıştırdıktan sonra daha rahat hareket edebiliyorduk.Lia gemiyi kontrol ederken ben de etrafa bakıyordum.Manzara harikaydı ama yine de eksik bir şeyler vardı diye düşünürken kulağımda bir boşluk hissettim ama aldırmadım.Birden kulağıma tüm gün kardeşlerimi dinlemekten yorduğum şarkı gelmeye başladı.Birden bire dans ettim ve tam denize girecekken beni Jess tutarak ses geçirmez odaya götürdü.Bana bir kaç peçete daha vererek kulaklarımın işitmesini engelledi.Jeff'in yaptığı en kötü alet bu olmalıydı çünkü bana yaptığı kılıç harikaydı,bu ise biraz.. pff..
Kulaklarımda peçeteyle tekrar yukarı çıktım.Dolanmaya başladım etrafta.Ardından bir yere oturacakken Lia'dan dümeni aldım,kontrol etmek istedim.Zavallı Lia sabahtan beri kullanıyordu,biraz dinlense iyi olurdu.Bu arada benim canım da sıkılmazdı.

Dümeni süren Sat'e, içeri giden Lia'ya, bir de oturan Maria'ya baktım. Hekate kızı olmak ilginç olmalıydı. Birbirimizi duyamazsak bile anlaşmanın yolunu her zaman bulurduk. Onun yanına gittim ve omzuna hafifce dokundum. Başını kaldırıp bana gülümsedi, ben de ona gülümsedim. Ne olursa olsun dostuz dedim. Duyamadığı halde dudağımı okumuş olmalı ki o da evet dedi. İkimiz de güldük ama bunu bizden başka kimse bilmiyordu. İç çektim. O eski normal günlerde yaptığımız gibi sohbet etmek veya birbirimizin evine gitmek isterdim. Kışın bir ara buluşmalıydık. Ne olursa olsun. Ayağa kalkıp çevreme bakınmaya başladım. Sirenlerin kayalıklarını hala görebiliyordum ve bu da henüz kurtulmadığımızı gösteriyordu.

Dümen elimde bir o yana bir bu yana gemiyi sürüyordum.Yüzümde anlayamadığım bir gülümseme vardı.Derin bir oh çektim,ardından dümene baktım.Ve aklıma Arthur geldi.Birden yüzümün şekli anlayamadığım bir hal aldı ve yüzümün kızardığını hissettim.Dümeni kısa süreliğine bırakıp,saçlarımı topladım.Birden ağlamaya başladım ve farkettirmeden dümeni Maria'ya verdim.Hemen odama koştum,biraz denize baktıktan sonra kendime geldim ve ardından güverteye çıktım.Şimdilik her şey yolundaydı ve umarım böyle devam ederdi.

Sat,dümeni bana vermişti!Sirenleri hala görebiliyordum ve bu...dünyadaki en rahatsız edici şeydi!Maceranın başında,az daha denize sürükleniyordum ve bu da benim,diğerlerinin yanında güçsüz hissetmeme neden olmaktaydı.Hekate'nin kızı olmak,bende büyük bir gurur dalgası oluşturuyordu.Düşünün eğer Zeus'un kızı olsaydım neler olacaktı?Hekate,hem yol gösteren tanrıça hem de büyüyü insanlara getiren tanrıçaydı.Bu yüzden benim için güçlüydü!

Yanımda,güvenebileceğim ve beni koruyacaklarını bildiğim arkadaşlarım olması,çok güzeldi.Bunları düşünmek başımı döndürüyordu ve dümeni tam anlamıyla tutamıyordum.O sırada Jess....

Ona yaklaştım ve gülümseyerek dümeni bana vermesini söyledim bana gülümsedi ve dümeni verdi. Ben de gemiyi kullanmaya devam ettim. Sirenler artık görünmemeye başlamıştı. Yaşadığımız maceralardan sonra bunu da atlatmıştık. Ama sanırım benim hatırlayacağım şey minotoru meyveye dönüştürmem olacaktı. O kadar imkansız gözüküyordu ki. Ama bir karpuz olarak suya düşüşü de unutulacak gibi değildi. Bunu hatırlayınca kendi kendime güldüm. Diğerleri bana bakınca gülmeyi bıraktım. Sonra sirenlerin tümüyle yok olduğunu gördüm. Bitmişti başarmıştık.

Rp Bitmiştir