Yeni Hayata Ayak Uydurmak

Alışmaya başlamıştım yeni hayatıma. Her şeyi kabullenmeyi de öğrenmiştim. Geçmişi sorgulamaktan da vazgeçmiştim. Sorgulasam da bir şeyin değişmeyeceği ortadaydı çünkü. Şimdi yapmam gereken tek şey, kendimi babam savaş Tanrısı Ares'e layık bir hale getirmekti. Eh, ilk olarak kılıçtan başlamalıydım. Ok atma ile kılıç arasında bir seçim yapmam gerekirse nedense kılıç önceliğimdi. Yakın dövüş sanatları da sayılabilirdi sanırım kılıç.

O gün Tanrı Hermesle tanışmamın ardından kendimi dersliklerde bulmuştum. Henüz kimseyi tanımıyordum ama bunu umursamakta istemiyordum açıkçası. Tek istediğim kılıç kullanmayı en iyi şekilde öğrenebilmekti.

Büyü teknikleri, ok atma teknikleri,pegasus binicilik ve kılıç antremanları dersliği... Dersliğin önünde durup bir kere daha okuduktan sonra hızlı ama heyecanlı adımlarla içeriye girdim. Heyecanımın nedeni ne ilk defa kılıç kullanacak olmamdı ne de başka bir şey. Heyecanımın nedeni babama layık bir evlat olma yolundaki ilk adım olmasında yatıyordu.

İçerisi sessiz sayılabilecek şekildeydi. İleride duran biri dışında kimse yoktu görünürde ve eğitmenin o olma ihtimali üzerinde durmaktaydım şu anda.

" Merhaba ben Syhlâ. Kampa yeni geldim Ares çocuğuyum. Kılıç eğitimi için gelmiştim. "

Kelimeler biraz yüksek sesle dudaklarımdan döküldü.

Adının Shyla olduğunu söyleyen biri derslikten içeri girmişti. Yeni melezlerle tanışmaya bayılırdım, zaten melez danışmanı olmamın nedeni de buydu. Lucy ve Sere'yi durdurdum, gülümsedim ve koşarak yanına gittim. Siyah saçlı, mavi gözlü bir kızdı bu. Ares kızı olduğu her yerden belliydi, özellikle fiziği bu dönemki her Ares kızı gibi güzeldi. Yanına vardığımda ben de kendimi tanıtma ihtiyacı hissettim. Derse sonra da başlayabilirdik.

-Selam Shyla, ben de Satellite Morgan, Artemis Avcısı, melez danışmanı ve yardımcı kılıç eğitmeni. Kampa hoşgeldin, gelir gelmez dersliğe gelmen çok hoş.

Gülümsedikten sonra aramızda bir iki sohbet geçti. Ardından kılıç odasına giderek bir çalışma kılıcı getirdim ve Shyla'ya döndüm.

-Başlayalım mı?

Daha ben lafımı etmeden Shyla pozisyonu almıştı. Dimdik duruyordu, bacaklarını kırmıyordu, sağ elindeydi kılıç ve sol ayağı öndeydi. Kendi kendime gülümsedim. Tipik bir Ares kızıydı ve hiç kimsenin ebeveynini bu kadar kolay tahmin etmemiştim. Shyla gülümsediğimi farkedince bana gülümsemeye başladı. Yanına gittim ve konuşmaya başladım.

-Mükemmelsin Shyla. Tam bir Ares kızısın, kılıç sana çok yakışıyor.

Ardından odaya giderek pirinç bir drakon getirdim ve Shyla'nın önüne koydum.

-Bu drakonu kılıcınla parçala Shyla.

Shyla'ya getirdiğim pirinç drakonu kısa sürede hallemişti, arada bir boşa kılıç salladığı da olmuştu ama sonuçta başarmıştı ve Ares kızı olduğu bir kez daha kanıtlamıştı. Çok hızlıydı ama ben biraz yavaş gitmek istiyordum, bu yüzden önüne bir tane de pirinç minotor koydum. Bu kadar hız, fazla hızlıydı ve dersimden zevk alıyordum, kısa sürede bitmesini istemiyordum, getirdiğim minotora Shyla Yine mi? dercesine baktı ve yüzüne bir gülümseme oturttu. Kılıcını kaldırdı ama ona biraz beklemesini söyledim, hevesi kursağında bir şekilde oturdu ve beklemeye başladı. Ben de koşarak bir minotor daha getirdim, ikisini yanyana koydum.

-İkisini birden parçalar mısın Shyla? Biliyorum senin için kolay ama yapmak zorundayız.

Sonra güven ve gülümseme dolu gözlerle Shyla'yı beklemeye başladım.

Shyla birincisini mükemmel bir şekilde parçaladıktan sonra ikincisinde biraz zorlansa da hemen parçaladı ve aynı bir Ares kızı edasıyla saçlarını arkaya atarak kendine güvenen gülümsemesini suratına yerleştirdi. Ben de ona gülümsedim ve bir iki güzel söz söyledim,o da sözlerimi kafa sallayarak yanıtladı. Bunun üzerine bir Ares kızının gücünü kanıtlayabilmesi için karşına bir rakip çıkartmam gerekiyordu. Hemen oradan geçen bir kiklop görerek çağırdım. Kaçmaya çalıştı ama ensesinden yakaladım. Eline kılıç vererek Shyla'nın karşısına çıkardım. "Yen şu kiklopu." Kiklop bana kötü kötü baktı ama kılıcını sallamaya ve Shyla'ya meydan okumaya başladı.

Kiklop Shyla'ya şaşkın gözlerle bakarak kaçmaya başladı. Kesinlikle bir kiklop daha arenaya uğramayacaktı bir daha. Yazık onlara da, kendi hallerindeyken dövülmek onların suçu değil ama bu da eğitimin bir parçası sonuçta. Shyla kısık gözlerle bakıp, gülümserken ben de kendi kılıcımı hazırlıyordum. Kılıcımı hazır ettim ve Shyla'ya döndüm. Açıkçası biraz korkuyordum, Shyla biraz fazla yetenekliydi; hatta bir Ares çocuğuna göre bile. Ama ne yapabilirsin ki, doğasında vardı Shyla'nın. Kılıcımı gördüğü an yüzüne bir gülümseme yerleştirdi ve bana baktı. Ben de ona bakıp, konuşmaya başladım.

-Shyla, düelloya var mısın?

Konuşmadan kafasını evet anlamına gelen şekilde salladı. Gülümsüyordu, sanki düelloda konuşacak gibi.

Shyla ona gösterdiğin hareketlerden çok farklı, değişik hareketler yapıyordu, ağzım açık kalmıştı. Mükemmel derecede kılıcını oynatıyor, sanki kılıç elinde dansediyordu. Onunla düello yaptığım için pişman olabileceğimi biliyordum ki şimdi bu düşüncemde haklı olan taraflarımı görebiliyordum. Shyla ilk taaruza geçen oldu, bacağımı zor kurtardım. Ardından oraya buraya kılıcını sallıyordu, korkmaya başladım ama bir süre sonra dinlenmeye geçti. O sırada ben taaruza geçmek zorunda kaldım.

Kılıcımı aldım ve Shyla'ya doğru koşarak saldırdım. Ama Shyla kendini geri çekti ve kaşlarını kaldırdı. Sinirlendim ve tekrar Shyla'nın üzerine gittim. Koluna saldırdım ama ustalıkla kolunu geri çekti. Shyla gerçekten çok iyiydi, daha kampa yeni gelmişti. Genlerin bu kadar etkileyeceğini tahmin etmiyordum. Hem bunları düşünüp, hem kılıç sallamak zordu, bu yüzden son bir kez karnına saldırdım ama kılıcını bir kalkan edasıyla kullanarak bu hamlemi de engelleyince artık onun saldırmasını beklemeye karar verdim.