Hayata sıfırdan başlamak

Konu: Hayata sıfırdan başlamak Cuma Tem. 22, 2011 11:05 pm

Burada olmanın sıkıntısını içimden atamıyordum. Xavier, Dylan... Hepsinin şuan beni aradığına emindim. Oraya o kadar alışmıştım ki. Yeni bir yaşam kurmuştum kendime. Bir evim vardı, arkadaşlarım, düşmanlarım. Fakat şimdi benden hepsini unutmam hayata ''sıfırdan'' başlamam yeni evime, kardeşlerime, özel güçlerime ve en önemlisi annemin varlığına alışmam gerekiyordu. Bu benim için o kadar zor olacaktı ki. Yeni şeylere alışmak benim için gerçekten çok zor bir işti. Hele de her şeye sıfırdan başlamak çok daha zordu. Benim hiç kardeşim olmamıştı. Evin tek çocuğuydum ve bu yüzden ne istesem yapardı babam. Şımarık biri değildim tabiki fakat alışmak zor olacaktı benim için. Kulübeye gelmiştim sonunda. Kulübe gerçekten güzeldi ve çok büyüktü. Sonuçta o kadar çok kardeşim vardı ki buranın herkese tam olarak yettiğini düşünüyordum. Kapı aralıktı. Kapı kolunu hafifçe ittirdim ve içeri girdim. İçeride kimseyi göremiyordum. Kheiron'un anlattığı gibi eğitimde olmalılardı. Anlatılanlar bir yandan hoşuma gitse de ürkütmüştü beni. O kadar düzenliydi ki herşey, ben hiç bir zaman düzenli yaşamamıştım. Bazı geceler eve gitmezdim, barda geçirirdim. Gün boyu alışveriş yapardım. Çoğu şeyde aşırıya kaçardım. Babam da her zaman beni anlayışla karşılamış sadece uyarmakla yetinmişti. Babam aklıma gelince göz pınarlarıma dolan yaşları hissediyordum. Ağlamamak için dudaklarımı dişliyordum. Onu gerçekten çok özlemiştim. Ve bana onu yazdan yaza görebileceğim söylenmişti. Buna nasıl dayanabileceğimi bilmiyordum. Benim için gerçekten her şeye alışmak kadar zor olacaktı.
Bir anda önümdeki karaltıyı hissettim. Oda da biri vardı. Bu beni biraz ürkütmüştü. Her zaman soğuk biri olduğumu söylerlerdi. Kimseyi tanımamam gerçekten kötüydü. Tanışmakta zorlanmazdım umarım... Önümdeki karaltının bana doğru hareket ettiğini hissediyordum. Bu birileriyle tanışmak için iyi bir fırsat olmalıydı benim için. Birilerini tanımak için bir yerden başlamak gerekiyordu ne de olsa. Hemen en ışıltılı gülümsememi takındım ve önüme gelen altın sarışı saçlarımı kulağımın arkasına atıp konuşmaya başladım.
-Merhaba?

Nyks'in Çocuğu Mesaj Sayısı : 753 Kayıt tarihi : 31/05/11

Sabah uyumaya başladım.Kardeşlerimin hepsi eğitimdeydi ama ben bugün eğitime gitmeyi pek düşünmedim.Yaklaşık bir saat uyuduktan sonra su içmek için mutfağa gittim.Kapının açık olduğunu gördüm.Ve içeride birinin olduğunu.Altın sarı saçları olan güzel bir kızdı.Yaklaşık 7 8 yaşındaydı.Bana gerçekten de güzel bir gülümsemeyle baktı.Sanırım konuşmaya başlıycaktı.Aslında onu dinlemiycektim ama küçük bir kızın burada ne işi olduğunu merak ediyordum.Sanırım kulübesini karıştırmıştı.Konuşmaya başladı.
"Merhaba?" dedi sevecen bir şekilde.Gerçektende hoş bir sesi vardı.Bende ona."Merhaba" dedim ve ona bakıp gülümsedim.Sanırım benim aklımda şunları söylüyordu.Ukala bir tip.Kendisini fazla bilmiş.Çoğu kişi bana bunları söyler ama aldırmam.Onlara göre fazla bilmiş olabilirim ama bu benim doğal halim.En azından kamptaki çoğu kişi gibi artist değildim.Küçük kız bana korkmuş bir şekilde baktı.Geçen sefer olanları bildiğim için ona gülmedim.Sonra tekrar konuşmaya başladım."Acaba kulübeni mi kaybettin küçük hanım?" diyince bana baktı.Sanırım gerçektende fazla bilmişliğimi ön plana sürcekti.O konuşmaya daha başlamadı.Sanırım düşünüyordu.Ama neyi? Bunu fazla merak etmiyordum açıkçası.Küçüklerin düşünceleri beni fazla iygilendirmezdi.Sonra bir anda bizim kulübenin ne kadar temiz ne kadar güzel bir kulübe olduğu aklıma geldi.Yoo biz bu kadar temiz olmazdıkki.Sanırım bu sabah kız kardeşlerim birşeyler yapmıştı.Onlara minnattardım.Küçük kız aslında gerçekten de sevimliydi.Şapkasıyla çok güzeldi.Konuşmaya başladığını duydum ama hala bizim kulübenin nasıl bu kadar temiz olduğunu düşünüyordum.Sonra kıza birazda açıdım.Kampta onun yaşından büyük biriyle konuşmak.Ne bileyim çok saçmaydı.Aklıma dayım ile olan konuşma geldi.Bende onun ile olan konuşmamızda bu derece korkaktım.Küçük kız konuşmaya başladı.

Nyks'in Çocuğu Mesaj Sayısı : 34 Kayıt tarihi : 19/03/11

"Acaba kulübeni mi kaybettin küçük hanım?"
''Aslında burası Nyks kulübesiyse kaybolmuş sayılmam.''
''Ve tanıştığımızı hatırlamıyorum. Ben Bianca.'' Elini dostça genç adama doğru uzattı. Kıvırcık ince telli, uzun, kahverengi saçları vardı. Teni bembeyazdı ve çikolata kahvesi gözleri vardı. Biraz çocuğu inceledi. Aslında dost edinme de pek de iyi olduğu söylenemezdi fakat buradaki herkesin onun gibi olması durumunu hafifletiyordu. Çünkü buradaki herkes ilk geldiğinde onunla aynı şeyleri yaşamış, aynı duyguları tatmış olmalıydı ve bu onu biraz da olsa rahatlatıyor, içinde bulunduğu duruma daha çabuk ayak uydurmasını sağlıyordu. Ne de olsa buradakiler kardeşleriydi. Ve birbirlerine yardımcı olmak için buradaydılar. Bu da onu rahatlatıyordu. Özellikle Demeterle karşılaşmalarından sonra kafasındaki bir çok cevapsız soru cevabını bulmuştu ve şimdi kendini daha iyi hissediyordu. Burası onun için iyi de olabilirdi kötü de. Durumu değerlendirmesine bağlıydı. Ve buraya ayak uydurabilirse eğlenceli olacağından emindi. Az önceki halinden eser kalmamıştı. Şimdi sevimli gülümsemesi yüzünden düşmüyordu. Gülümseyerek çocuğa baktı ve cevap vermesini bekledi. İyi birine benziyordu. Birileriyle konuşmak ona iyi gelmişti çünkü Kheiron'un uzun nutuğundan sonra kendi gibi birileriyle konuşmak onu rahatlatmıştı. Düşünürken bir yandan da çocuğun yüzüne bakarak ne düşündüğünü anlamaya çalışıyor cevabını bekliyordu.

Nyks'in Çocuğu Mesaj Sayısı : 753 Kayıt tarihi : 31/05/11

''Aslında burası Nyks kulübesiyse kaybolmuş sayılmam.''
''Ve tanıştığımızı hatırlamıyorum. Ben Bianca.'' dedi küçük kız ve elini bana uzattı.Kızı biraz izledim.Dostça göründüğü kesindi ama izlediği filmlerden bir karabüyücü olabilceği aklına geliyordu.Yoo hayır saçmalıyorum.Kızın elini sıktım ve ona "Bende Leo küçük hanım." dedim.Kardeşlerim derserde falan oldukları için kıza odasını gösteremedim.Onu salona aldım ve televizyonu açtım.Onun için neredeyse beş dakika çizgi film kanalı aradım ve en sonunda buldum.Zafer kazanmış bir şekilde gülümsedim ve kızı odada yalnız bıraktım.Mutfağa gidip ikimizide kola döktüm ve salona gittim.Kıza kolasını verdiğimde çok mutlu oldu ve elimden hemen aldı.Neredeyse bir dikişte bitirecekti ama onu durdurdum.Kızın yanına gidip "Bianca açmısın?" diye sordum.Bana bakıp kafasını evet biçiminde salladı.Yemek yapmayı bilmiyordum ama yapacaktık bir şeyler.Mutfağa gittim ve dolapları karıştırdım.A-ha! Buldum.Makarna!.Hemen alıp ısıtmaya başladım.Bir ara Bianca yanıma geldi.Isıtılmayan birkaç makarnayı suratına attım ve güldü.Hemen yanıma gelip oda suratıma attı.Çok sevimli bir kızdı.Mutfağı dağıttım ama makarnayı yaptım.Kıza ve kendime koydum.Şimdiki gençlerin ketçap adlı o şeyi makarnalarına koyduklarını biliyordum.Buzdolabına gittim baktım.Bir tane vardı ama sanırım bunu kullanmak doğru olmayabilirdi.Makarnalarımızı yedik.Ben bulaşıkları yıkamak için mutfakta kaldığımda Bianca salona televizyon izlemeye gitmişti bile.Ona güldüm.Bulaşıkları yıkamaya başladım.Zaten yavaş yavaş kardeşlerimiz de geliyordu.Ailemize bir küçük kardeş daha katılmıştı.Sevecen bir şekilde kendi kendime güldüm ve bulaşıkları yıkamaya devam ettim.

Nyks'in Çocuğu Mesaj Sayısı : 34 Kayıt tarihi : 19/03/11

"Bende Leo küçük hanım.'' Leo ile tanışmak genç kızı iyi hissettirmişti. Daha doğrusu Leo ile değil kardeşlerinden herhangi biriyle tanışmak kızı mutlu etmişti. Artık kendini ilk geldiği kadar yalnız hissetmiyordu. Buraya alışacağına emindi zamanla. Leo ile tanışmıştı ve diğer kardeşleriyle tanışmayı da dört gözle bekliyordu. Leo kumandayı eline almış ona televizyonda izlemesi için bir şeyler arıyordu. Ona polisiye veya gerilim açabileceğini söyleyecekti fakat Leo bir ''çizgi film'' açmıştı. Söylemek için geç kalmıştı. Leo kumandayı bıraktıktan sonra alıp gözüne kestirdiği bir gerilim aksiyon filmini açıp izlemeye başladı. Filme dalmışken Leo'nun getirdiği kola için teşekkür edip bir dikleyişte bitirmişti bile. "Bianca açmısın?" Leo söyleyince aç olduğunu farketmişti. Gün boyu kamp alanını gezip durmuştu. Evet anlamında başını sallamakla yetindi. Leo cevabını alır almaz mutfağa gitmişti. Biraz süre geçtikten sonra içi rahat etmemişti. Eğer malzemelerin yerini öğrenirse yemeği hazırlamasına yardım edebilirdi. Rahatsızlıkla yerinden kalktı ve mutfağa gitti. Leo girmesiyle yüzüne pişmemiş makarna parçalarını attı. O anun sokuyla bir kaç saniye durduktan sonra oda fırlattı. Leo'ya şimdiden alışmıştı. Sonra Leo yaptığı makarnadan ikisine de koydu ve yediler. Aslında makarna o kadar da kötü olmamıştı. ''Makarna güzel olmuş'' Leo bulaşıkları yıkamaya başlamıştı. Bulaşık yıkamaktan nefret ederdi. O yüzden yardım etmeyi teklif etmedi ve televizyon izlemeye gitti. Kardeşleriyle tanışacak olmak onu heyecanlandırıyordu. Şimdiden biriyle tanışmak onu sevindirmişti.

» Hayata Tutunmak / Halat
» Yeni bir hayata başlangıç yapıyorum! :)
» Yeni Hayata Ayak Uydurmak