Karşılaşma [56. Görev Bölüm 1]

Misafir

Morganayla biraz uçuş denemesi yapmak istemiştim. Beraber baya bir gezindikten sonra ormanda mola vermeye karar verdik. Atış yapan avcıları bir süre izledikten sonra Morgana ile ormanın derinliklerine doğru yürüyüş yapmaya başladık. Karşıma bir canavar çıkabilirmiş gibi geliyordu. Hoş canavar iyi olurdu. Canavar falan çıkmayacağını anlayınca sırtımdaki ok torbasından ok aldıktan sonra yayıma geçirdim. Bir kaç hayvan öldürüp kafeye verebilirdim. Tabi bunun çok saçma bir fikir olduğunun farkındaydım. Canım sadece eski günlerdeki gibi avlanmak istiyordu.
Havadaki kuşu gördüğüm gibi hemen vurdum. Kuşun yere çarpış sesi Morgana'yı biraz ürkütmüştü. '' Ne var şu hayvanları rahat bıraksan?'' deyince bir daha Morgana'nın yanında avlanmamaya karar verdim. '' Haklısın. Özür dilerim. Sadece eski günlerdeki gibi avlanmak istemiştim.'' dedim. Daha sonra karşıma çıkan kişiyi görünce ağzım açık kaldı.
'' Ares kızı Amanda. Burada ne arıyorsun?'' diye sordu. Bunu soran Nyks'i oğlu Lulu'ydu. Lulu'yu görünce korkmam gerekiyordu. Ama hiç korkmuyordum. Onun benden çok daha güçlü olduğununda farkındaydım. Ama umurumda da değildi açıkçası.
'' Lulu seni görmek ne güzel.'' dedim sırıtarak. Sanırım onu biraz yumuşatmaya çalışıyordum. Zaten sinirlendirmek çok mantıksız bir hareket olurdu.

Küçük Tanrı Mesaj Sayısı : 244 Kayıt tarihi : 28/09/10

Saldırıdan sonra sis olmuştum.Fakat nereye gideceğimi bilmiyordum.Rüzgar beni ormana kadar sürüklemişti.Karşımda saldırıda savaşmış olan bir melez duruyordu.Ares'in kızı olduğu belliydi.
Aniden bana baktı ve şöyle dedim:
' Ares kızı Amanda. Burada ne arıyorsun?''
' Lulu seni görmek ne güzel. dedi sırıtarak.Zaten canım sıkkındı.Ne yapacağım belli olmazdı.Kılıçlarım hana kınındaydı.Biraz orda kalmaları gerekecekti.
Elindeki ok ile ne yapmayı düşünüyorsun ?
oku bana doğru yöneltmişti.Aslında bana bir şey yapamayacağını biliyordu.
İstersen beni şu an öldürebilirsin.İntikamını alabilirsin.Bunu yapmak istersin dimi? dedim ve kılıçlarımı bir kenara fırlattım.Seçim onundu.Eğer yapabilirse beni öldürebilirdi.Artık ne ailem ne de dostum kalmıştı.Bunu hemen yaparsa onun yararına olurdu.
Ne yapcağını merakla bekliyordum.Yüzümde kederli bir ifade vardı.Sonum yaklaşmış olabilirdi.Bilmiyorum.Bunca zamandır onlara saldırdım.Öldürdüm.Yaraladım.Hepsi benden nefret ediyordu.Hala bir şey yapmamıştı.Sonra Amanda konuşmaya başladı : ...

Misafir

''İstersen beni şu an öldürebilirsin.İntikamını alabilirsin.Bunu yapmak istersin dimi?'' dedi. Bunu söyleyince çok şaşırmıştım. Aslında onu ortadan kaldırmak çok zevk verirdi. Üstelik Lulu'yu öldürdüğüm için hediye bile alabilirdim. Ama böyle bir şey yaptığı için onu asla öldürmeyecektim. İsteseydi beni şuracıkta öldürebilirdi. O ise kılıcını kenara atarak öldürebileceğimi söylüyordu. Gözlerine bakınca onu asla öldüremeyeceğimi anladım. Çok durgun gözüküyordu. Hemen cevap verdim. '' Dediğini yaparsam senden bir farkım kalmayacak. O yüzden seni öldürmek yerine seninle konuşmak isterim.'' dedim. Ares kızı olduğum için çoğu kişi bana cani diyordu. Ama gerçek bir melezi öldürecek kadar cani değildim. Gözlerindeki hüznü görünce içime bir umut ışığı doğdu. Belki bizim yanımıza geçerek daha mutlu olabilirdi. İlk başlarda bütün kamp bunu garip bulacaktır. Ama zamanla alışabilirler. Sonuç olarak ebedi bir düşman yerine dost kazanma şansımız varken onu niye kullanmayalım ki?
Ben bu düşüncelere dalmışken Lulu bana garip bir şekilde bakıyordu. Herhalde kafayı yediğimi falan düşünüyordu. Birden konuşmaya başladı...

Küçük Tanrı Mesaj Sayısı : 244 Kayıt tarihi : 28/09/10

' Dediğini yaparsam senden bir farkım kalmayacak. O yüzden seni öldürmek yerine seninle konuşmak isterim.''
Birden şaşırdım.O kadar yaptıklarımdan sonra böyle bir cevap beni şaşırtmıştı.Sonra gözlerimde hüzün bir ifade oluştu.Acaba zihnim Pandora'nın kutusunu mu açmıştı.
Ne konuşmak istiyorsun?
'Seni tanımak istiyorum.''
Sorunun cevabını verdiğinde yerimde dondum.Böyle bir cevap gelceğini tahmin edemiyordum.
Fazla bir şey yok. Ebeveynlerim beni çok küçük yaşta terk ettiler.Hem annem hem babam.Bu yüzden yalnız yaşadı.Tam 17 yıl yalnız yaşadım.Onlardan bu yüzden intikam almak istedim.Ayrıca melez olduğumu öğrenince 2 tanrıça tarafından hakarete uğradım(gerçekten)Onlardan intikamımı almam içinde titanlara katıldım.
Hala kılıçlarım yerdeydi.Bu yüzden savunmasızdım.Ama umrum değildi.Uzun zamandır bir melezle bu kadar konuşmamıştım.Sonra Amanda cevap verdi:
... . . . . . . .

Misafir

''Fazla bir şey yok. Ebeveynlerim beni çok küçük yaşta terk ettiler.Hem annem hem babam.Bu yüzden yalnız yaşadım.Tam 17 yıl yalnız yaşadım.Onlardan bu yüzden intikam almak istedim.Ayrıca melez olduğumu öğrenince 2 tanrıça tarafından hakarete uğradım(gerçekten)Onlardan intikamımı almam içinde titanlara katıldım.'' deyince çok şaşırmıştım. Tanrılar onu istememiş demek. Aslında ona hak vermeye de başlamıştım. Benim başıma da böyle bir şey gelse her halde titanların yanına geçerdim. Böylece çok güçlü de olurdum. Ne diyeceğimi bilmiyordum aslında. Kampa geri döndürmek için elimden bir şeyler gelmeliydi. Ne olacağını bilmesem de bunu istiyordum. Daha fazla Lulu'yla savaşmak ve onun melezleri öldürmesinden bıkmıştım artık. Onu öldürme olanağım varken reddetmiştim. Aslında öldürebileceğimi de sanmıyordum. Çünkü büyük bir ihtimalle ölümsüzdü. Ana babamın kılıcıyla ruhunu Tartarus'a yollayabileceğimin de farkındaydım. Neyse ne.
'' Şey... Aslında sana hak veriyorum. Yani bunları öğrendikten sonra.'' dedim. Yüzündeki şaşkınlık ifadesi gülmeme yetmişti. Tabi böyle bir şey duymayı benden beklemiyordu. Bende söylemeyi beklemiyordum zaten.
''Thalia'nın Ağacı'nda sana göstermek istediğim bir şey var.'' deyince bu sefer ben çok şaşırdım. Ve o güldü. Sonra Thalia'nın Ağacı'na doğru yol aldık.

Rp Bitmiştir!

» Karşılaşma (Bölüm 2 görev 59.)
» Karşılaşma [56. Görev Bölüm 3]
» Babamla Karşılaşma(Görev 1)
» Tanrıların Zaferi (Özel görev bölüm 4)
» Tanrıların Zaferi (Özel görev bölüm 3)