Eğlenceli Bir Gün Daha (Görev 60 / 4)

Claire neredeyse bütün yükü bize veriyordu ve ayağının üzerine basmamaya dikkat ediyordu. Çok yavaş yürüyorduk. Hava karamaya başlamıştı. Bu hızla gidersek sabaha anca Afrodit kulübesine varabilirdik. Başka bir çaremiz olmadığından yine de yavaş yavaş Afrodit kulübesine gittik. Yolda rastladığımız birkaç melez ne olduğunu soruyordu. Bizde kısaca anlatıyorduk. En sonunda kulübelerin olduğu alana geldik. İçlerinden pembe rengiyle en göze batan Afrodit kulübesine girdik. Tabi girerken yanlışıkla kapıya kolumu çarptım.

"Offff!" dedim.

"Bir şeyin var mı?"

"Yok, şimdi geçer."

Kulübeye girdiğimizde etrafa baktım. Hiç kimse yoktu. Claire'i yatağına yatırdık. Tabi canı çok acımıştı. Tiff tekrar şifa vermeye çalıştı. Claire bu şifadan sonra bayağı rahatlamış görünüyordu.

"Şimdi daha iyi misin?"

"Ben iyiyim ya, siz keyfinize bakın."

Claire'e gülümsedim ve en yakın koltuğa oturdum. Troy birkaç espiri yaparak Claire'i güldürmeye çalışıyordu. Bu çok işe yaramıştı. Hepimiz gülmekten ölüyorduk.

Ne olduysa her şey kaşla göz arasında oldu. Ben son ciridi fırlattıktan sonra soluma baktığımda Claire'i iki büklüm gördüm. Böyle durumlarda kendimi gülmemek için zor tutardım ve yine öyle oldu. Bunu Claire'in görmemesi için ciridin kaç metre gittiğine bakmaya gittim. Döndüğümde Claire'in kalkmasına yardım ettim. Heralde bunlar Tiff'in gözünden kaçmamaıştı. Bana pis bir bakış attı ve Claire' taşımaya devam ettik. İyi ki de Claire bir Afrodit kızıydı. Çünkü kilosuna dikkat ediyordu. Kulübeye kadar rahatça taşımıştım.

Tiff her zamanki sakarlığıylai kapıdan geçerken dirseğini kapıya vurdu ama şu an önemli olna bir başkası vardı. Claire'in yatağa oturmasına yardım ettim ve ortamı biraz yumuşatmak için birkaç espri yaptım. Anlaşılan işe yaramıştı. Genled espriler soğuktu ama şu an Claire için espri olması yetiyordu.
"Ee bu nasıl oldu? Tam ben ciridi attım. Bir baktım, Claire iki büklüm..." o sırada Claire bana baktı. "Affedersin." dedim ve yine gülmemek için kendimi zor tuttum.

Ben acımdan ölürken Troy pis pis gülüyordu. Bu sinirimi çok bozmuştu. Onu boğmak istiyordum. Fakat şuan yatağımdan kalkıp onu boğmaya ne halim vardı nede gücüm. Bu yüzden ona sadece sert bakışlar atmakla yetindim. Gerçi nedemek istediğimi anlamıştı. Ama hala susmuyordu. Gülmeye devam ediyordu. Ama bi yandanda beni kulübeme kadar taşımıştı. Sonrada beni güldürmek için espiri yapma çabası göstermişti. Espirileri soğuktu ama beni güldürüyordu. Bu yüzden ona kızmadım.

Kardeşim yastığımı düzeltti. Şimdi daha rahattım. Elena'da bana bir bardak su getirdi. Su içimi ferahlatmıştı. Tiff ise bir yandan Troy'un tekrar saçmasapan birşey dememesi için çaba sarfediyor bir yandanda bana moral veriyordu. Yani en zor görev Tiff'indi. Emily, Tiff'in zorlandığını anlayarak Tiff'in görevini biraz rahatlattı. Artık daha iyiydim. Ayağımın ağrısı geçmeye başlamıştı. Ama sanırıım yarın sabah koşumu yapamayacaktım. Bu yüzdende mutsuzdum. Neyseki yanımdaki herkes bana destek oluyordu. Emily bir şeyler söylemeye başladı.

Tiff Troy'un dediklerine zorla gülüyordu gerçi bunada gülme denemezdi.Olayı anlayınca direk Tiff ve Troy'un yanına gittim.Kısa bir süre bekledikten sonra Troy'un omzuna dokundum.Bana baktı.''Ne oldu Emily?'' Kendimi gülmemek için zor tutuyordum yanaklarımı ısırarak konuşmaya başladım.''Troy,bence Tiff yeterince güldürdün.'' Güldürdün kelimesini söylerken içimden eziyet çektirdin diye geçiriyordum ama tabi bunu söylemedim.Troy kafasını salladı.Ve ayağa kalktı.''Tamam millet ben gidiyorum.Giderken Tiff'i de götüreyim bari.'' Dedi isteksizce daha sonra Tiff'in koluma girdi.Tam kapıdan dışarıya çıkacaktı ki Claire aklına geldi.Bu yüzden direk arkasını dönerek ''Geçmiş olsun Claire.'' Diyip kulübeden gitti.

RP BİTMİŞTİR!