Ormanda ki Düşünceler

Kamp alanında skılmış ve gezmeye karar vermiştim ve kendimi ormanın önünde buldum. Eğitimlerde kullanılan yaratıklar burada serbestti ama ben kendimi koruyabilirdim. Yayım ve oklarım sıtımdaydı.
Orman sessiz karanlık ve sisliydi. Ormanda tek ses çıkaran ben gibi görünüyordum. Ayağıma takılan ağaç dalları kırılıyor ve ses çıkartıyorladı. Kardeşlerim ile iyi geçiniyordum onlarla aramda ilk günden beri bir bağ vardı. Ancak diğer melezlerle aram pek iyi değildi. Bir Afrodit kızı olmama karşın asosyal gibi davranıyordum. Tam olarak buraya uyum sağlamış değildim. Bu da kimseyle konuşmak istememe neden oluyordu.
Diğer melezler ile kaynaşmak istiyordum çünkü hepinmiz farklı görünsekte aynıydık. Yani anne veya babalarımız aynı yerden geliyorlardı. Derin bir iç geçirdim. Umarım kısa zamanda iletişime geçmeye başlardım. Sonunda kampın ışıları soluklaşmaya başladığında geri döndüm. Fazla uzaklaşmak iyi değildi. Kampa yeniden girerken içimde ki özgüven daha da arttı. Evet. Opélia geliyor...