Bulaşık cezam (Jennifer Parker)

BULAŞIK YIKAMA CEZAM=1. GÜN

Hiç beklemediğim şeyler hep başıma geliyordu. Şimdi de sadece yatağımı toplamayı unuttuğum için bir hafta boyunca kampın bütün bulaşıkları benim ellerimden öpecekti! Bütün o yağlı ve bazen ne olduğunu bile bilmediğiniz lekelerle uğraşmanın ne kadar eğlenceli olduğunu size anlatamam!

Cezalandırıldığım ilk gün tüm bulaşıklar gözüme dağ gibi büyük gelmişlerdi. Ama bir yerden başlamam gerekiyordu. Bende elime bulaşık eldivenlerini taktım ve suyu açtım. Elime ilk gelen tabak öyle yağlıydı ki neredeyse kusacaktım! Neyseki diğer tabaklar onun kadar yağlı değillerdi.

Bulaşıkların henüz %20'sini yapmışken mutfağa birisi daha girdi...

Kulübemi toplamam gerekiyordu ama mutfağa bakmaya gelmiştim.Okçuluk eğitmeni beni alıkoyduğu için yemek yiyememiştim.Karnım açlıktan gurulduyordu.Üzüntüyle karnıma baktım.Tam kapıyı açtım ki içerde bir kız bulaşık yıkıyordu.

''Selam'' Bana baktı başını salladı.Yemek kırıntılarından iğrendiği yüzünden anlaşılıyordu.İçimden ona yardım etmek gelmişti.Buzdolabının yanına gittim. ve içinde doyurucu birşey var mı,diye bakarken içerde su gördüm.Hemen aldım ve kafama diktim.Tatmin olduktan sonra suyun kapağını kapattım ve buzdolabına koydum.Ağzımı elimin tersiyle silerken sordum.

''Yardım istermisin?''

Yardım mı? Asla hayır demem! Çünkü bu bulaşıkların sadece çeyreğini yapmıştım ama şimdiden sonsuza dek sürecekmiş gibi gelmeye başlamıştı. Malum, kamp kalabalık, yemeklerde güzel. Yemekler güzel olunca de lekeler inatçı oluyorlar.

"Aslında hiç fena olmaz. Bu arada adım Jennifer, ama Jenny ya da Jen'i tercih ederim. Zeus kulübesindeyim. Senin adın ve kulüben nedir?" diye sordum. Ama bir yandan da mutfakta ne işi olduğunu merak etmiştim. Hatırladığım kadarıyla bulaşık yıkama görevi sadece benimdi. Kızın cevabını beklemeden:

"Seni bu saatte mutfağa getiren nedir?" diye sordum. Merakla cevabını beklemeye başladım.

Acaba ilk hangisini cevaplasam?

''Adım Ange ama Ann diyebilirsin,Apollon kulübesindenim ve şuana kadar hiç antremana gitmediğim için Eğitmen beni 7 saat çalıştırdı.Yemek vaktini kaçırdım ve karnım çok acıktı.Ama görünüşe göre diğer melezler hepsini bitirmişler.''

Yanına geldim ve bir tane tabak aldım.İğrençti!Yağlar,kırıntılar...

''Ama şimdi karnımın doyduğunu emin olabilirsin.''Yüzümü buruşturarak tabağı suyun altında götürdüm.
Bir yandan da kusma isteğimle savaşıyordum.Bunları görmem bile bana kulübemi temizletebilirdi.Jen'in de durumu benden farklı değildi.Yüzünü buruştumasından cümleme cevap alamamıştım.Düşüncemi sesli dile getirdim.

''İğrenç!''

Kesinlikle Ann'e katılıyordum. Bu bulaşıkları gerçekten iğrençti. Neyse ki Ann'de bana yardımcı olunca yaklaşık 2 saatte falan bitti. Kulübeme giderken yarın yine bu işkenceyi çekeceğimi düşündüm ve midem kasıldı. Daha 6 gün boyunca bulaşıklar benimdi. Bir daha asla kulübemi toplamamazlık etmeyecektim.

"Yardımcı olduğun için çok teşekkür ederim Ann. Sen olmasan bu işleri hayatta bitiremezdim" dedim. Ann bana gülümsedi. Gerçekten o çok iyi bir kızdı. Yarın tekrar uğramak üzere mutfağı terk ederken bulaşıklara pis bir bakış attım...

BULAŞIK YIKAMA CEZAM=2. GÜN

Bulaşık yıkama cezamın ikinci günündeydim. Bu sefer mutfağa baya erken gelmiştim, çünkü işlerin bitmediğini biliyordum. Gelir gelmez bulaşık dağı gözümde büyümeye başlamıştı. Of yaa, nasıl tüm hafta boyunca yapacaktım? Ölmek istiyordum!

Aldım elime süngeri, başladım bulaşıkları sürtmeye. Neyseki bugün çok yağlı bulaşıklar yoktu. İşim anlaşılan dünden daha çabuk bitecekti.

"Yardım ister misin?"

Bir anda kapıda beliren kişiye inanamadım. Bu Tanrı Hermes'ti!

"Tanrım, burada ne işiniz var? Yani bu çirkin mutfağı onurlandırmanız için ne yapmış olabilirim?" dedim kabalığımı mazur göstermek için. Tanrı güldü.

"Seni ziyaret etmek istemiş olamaz mıyım Jennifer?"

"Jenny'yi tercih ediyorum tanrım" dedim. Hermes gülümsedi.

"Sana yardım edeyim mi?" Şaşırmıştım. Tanrı yanıma bulaşık yıkamak için mi gelmişti? Ne?

"Gerek yok tanrı Hermes, ben hallederim" Hermes parmağını şıklattı. Bir anda tüm bulaşıklar kendilerini yıkamaya başladılar.

"Baban senin kadar önemli bir melezin bulaşık yıkayıp durmasının doğru olmadığını düşünüyor. Athena'ya kızdı bile. O yüzden her gün sana bir yardımcı yollayacak" dedi. Birden kendimi tutamadım ve kahkaha attım. Babam beni salak falan sanıyordu herhalde. Ona olan kızgınlığımın bulaşığa yardım etmesiyle geçeceğini mi sanıyordu yani? Ben dışarıdan o kadar mı affedici duruyordum? Kabul edin, ben Zeus'un kızıyım, hiç kimseyi kolay kolay affetmem, hele benim gururum söz konusuysa!

"Sağolun tanrım, ondan gelecek yardımı istemiyorum" dedim elime bir tabak daha alarak. Hermes'in kaşları çatılmıştı.

"Jenny, baban seni seviyor" dedi. Yine kahkaha attım.

"Bakalım Olimpos'u ona dar edince de böyle düşünecek mi?"

Hermes'in gözünü korkutmayı başarmış mıydım bilemem ama bulaşıkların kendiliğinden bitmesi orada işimin kalmadığını gösteriyordu. Hermes'e başımla selam verdim ve kulübeme gittim. Babama olan kızgınlığıma rağmen bulaşıkların bitmiş olmasına seviniyordum. Anlaşılan bu gece rüyamda korkunç bulaşıklar görmeyecektim...

BULAŞIK YIKAMA CEZAM=3. GÜN

Bulaşıklarla geçireceğim üçüncü harika günüm gelmiş çatmıştı. Ne var ki ben yine dünkü gibi kötü bir sürprizin olmasını tüm kalbimle istiyordum, çünkü bugün hem kampa gelenlerin sayısı, hemde yemeklerdeki iğrenç yağ oranı artmıştı. Bulaşıklar tüm ihtişamlarıyla beni bekliyorlardı. Ama o da ne? Birisi benim için çoktan bulaşıkları yıkamaya başlamıştı!

"Stella? Burada ne işin var?" diye sordum Stell'e. Gülümseyip bana döndü.

"Ah, geldiğini fark etmemiştim. Seni beklemiyordum" dedi.

"İyide her gece burada olacağımı biliyorsun" Stell sessizleşti ve üst dudağını kemirmeye başladı. Her ne yapacaksa bu şeyin onu zorladığı belliydi.

"Biraz konuşalım mı Jenny? Bu arada da bulaşık yıkarız"

Bulaşık eldivenlerimi giydim ve Stell'i dinlemeye başladım...

Planımdan Jenny'ye bahsedemezdim ama o da bunun bir parçasıydı.

"İşin aslı hala Olimpos'u yıkmak konusunda kararlımısın diye soracaktım" dedim. Jenny bana tuhaf bir şekilde baktı.

"Olimpos tamamen yanmadan, ben onun küllerinden kül koleksiyonu yapmadan içim rahatlamayacak Stell. Bunun yolu Kronos'sa, eyvallah, ona da katılırım. Ama onu son çare olarak görüyorum. Benim tek derdim Zeus'la. Boşu boşuna çok daha kötü olacaksa Kronos'u uyandırmanın gereği yok"

Bu cevaba şaşırmıştım. Anlaşılan Kronos Jenny'yi değil, Jenny Kronos'u kullanıyordu.

"Bende sana katılmak istiyorum"

Bir anda Jenny'nin elindeki tabak yere düştü ve gürültüyle kırıldı. Gürültüyü duyanlar (Daha çok Athena) yanımıza geldi.

"Burada neler oluyor?" dedi. Tanrıçayı kızdırmak pahasına da olsa Jenny'yi ikna etmem gerekiyordu, bu yüzden önünde eğilmedim. Ama anlayacağından emin bir şekilde ona düşüncelerimi açıyordum.

Tanrıçam, lütfen affedin, Jenny'yi kurtarmanın bir yolunu buldum, lütfen bu seferlik kızmayın.

Neyse ki Athena beni anladı ve kırılan tabağa baktı.

"Bugünlük cezanı kaldırıyorum Jenny, anlaşılan çok kötüsün. Git ve dinlen" dedi. Jenny arkasına bile bakmada çıktı. Bende başımla tanrıçaya selam verdim ve teşekkür ettim. Çıkışta Jenny'yi buldum.

"Bana mı katılacaksın? Yani sen Olimpos'u yakmama müsade edecek, hatta bana yardım edeceksin?"

"Evet Jenny, bana bir şans ver. Babamın intikamını alacağım" dedim. Jenny başını salladı ve külübesine doğru yöneldi. Tüm her şeye rağmen Jenny yemi yutmuştu. Şimdi tek yapmam gereken şey oltaya takılan balığı yukarıya çekmekti!

Stell'in bana katılması şaşırtıcıydı, ama kesinlikle beklenmedik değildi. Ne diyordu kehanet?

Havanın kızı soyuna baş kaldırıp şimşeklere ihanet edecek

Bu ben oluyordum, babama baş kaldırıp ona ihanet edecektim

Dalgaları yöneten tüm bağlılığıyla denizi Olimpos'un önüne serecek

Zavallı saf Rose hala Olimposluları iyi zannedip onlar için çalışacaktı.

En hırslı olan karanlıktan fazlasına hükmetmek isteyecek

Bu sanırım Stell'di, içimizde karanlıklara hükmedebilen sadece o vardı. Demek ki gerçekten bana katılacaktı.

Bilgeleri en sonunda mantığına güvenip doğruyu seçecek

Bu Lucy'yi ama bu doğru kime göre doğru olacaktı?

Kehanetin kalanını hatırlamıyordum ama bu bile benim kazanacağımın bir göstergesi değil miydi? Kabul edin, ben Zeus'un kızıysam asla kaybetmezdim, bu benim kanımda yoktu!

Tekrar bulaşıklardan yırttığım için sırıtarak kulübemin yolunu tuttum...

(Rpout: Jenny yazmadan edemeyeceğim, süpersin! Karnıma sancılar giriyor bulaşık rp'lerini okurken Hatta sırf bizi çok eğlendiriyorsun diye kulüben ne kadar toplu olsa da sana 1 vermeyi planlıyorum -tamam, sakin ol şakaydı- )

BULAŞIK YIKAMA CEZAM=4. GÜN

Bulaşıklarla 4. günümde yine hiç beklemediğim bir misafiri kapıda görmek beni şaşırtmadı. Bu sefer gelen babamın kendisiydi!

"Merhaba kızım, seni görmek ne güzel!"

Ondan tiksiniyordum. Bakışlarımı kaçırdım ve:

"Ne istiyorsun Zeus?" diye sordum. Bir yandan da bulaşıklara başlamıştım.

"Sadece konuşmak Jenny. Seni çok seviyorum babacım'lara ne oldu? Hani çok mutluydun Zeus'un kızı olduğun için?" Güldüm.

"Şartlar değişti Zeus, taraflarda öyle. Artık her şey çok farklı olacak. Merak etme, Tartarus'ta neyi yanlış yaptığını düşünmen için çok zamanın olacak" dedim emir veren bir ses tonunda. Zeus kendini ne zannediyordu da utamadan bana geçmişte yaptığım hataları hatırlatıyordu? Bu ne cüret?

"Ne değişti Jenny? Benim sana olan sevgim hala duruyor" dedi.

"Evet, yalanlarında öyle! Kötülüklerini saymaya nereden başlayayım? Önce annemle Poseidon'u ayırdın, bu yetmezmiş gibi birde çocuk sahibi oldun! Sonra Poseidon gidince ne oldu, sende gitmeye karar verdin, çünkü artık annemle bir işin kalmamıştı, senin derdin Poseidon'du! Yıllarca senin çocuğun olduğumu bildiğin halde ve hiçbir tanrının beni öldürmeye çalışmadığından emin olduğun halde yanıma gelmedin. Ortaya çıktığımda bana yalan söyledin ve seni sevmemi sağladın! Sonrada arkamdan Hades'le anlaşma yaptın! Hades bile senden namuslu, utanmalısın! Kendi kızını satmadı ve satmaz da! Stell'in babasıyla bende tanıştım. Hayatımda gördüğüm en iyi baba. Keşke babam gerçekten Hades olsaydı!" diye bağırdım. Bunun üzerine Zeus şimşeğini yere vurdu, tüm bulaşıklar yere düşüp kırıldı.

"Lanet olsun! Bu yüzden cezam artacak!" dedim ve antik yunan dilinde bir küfür savurdum.

"Ağzını topla Jenny. Dediklerin doğru bile olsa ben seni seviyorum. Ayrıca gerçekten sadece ölülerin tanrısını tanrıların tanrısına mı tercih ederdin?" dedi. Pis pis sırıttım.

"Elbette. Sen kendini bir şey sanan burnu büyük tanrının tekisin. Ne adaletten ne de dürüstlükten anlarsın. Aptalın tekisin! Olimpos'u senin başına yıkacağım Zeus! Emin olabilirsin!" dedim. Zeus sinirle şimşeğini bir kere daha yere vurdu ama bu sefer hamlesini tahmin ettim ve karşılık verdim. Buna şaşırmıştı, beni çarpmaya çalışırken bana olan güvensizliği onu çarptı. Saçları havaya dikildi.

"Büyük tanrılık buraya kadarmış" dedim gülerek. Zeus sinirle yok oldu ve ben bir yığın kirli ve kırık tabakla baş başa kaldım. Ertesi gün olanları anlattığımda bana kimse inanmayacaktı ve büyük ihtimalle bir hafta daha ceza alacaktım ama umrumda bile değildi. Zeus'a kafa tutmuş, hatta onu yenmiştim. Artık Olimpos'u yakacak güce sahiptim...

aman tanrıçam gerek yok, siz isteyin ben zaten yazarım, yeterki zorunluluk olmasın

Zaten tüm tabaklar kırıldığına göre, el mahkum birkaç gün arttıracağım cezanı :F Faturayı da babana keseceğim.

sorun değil tanrıçam, yanımda Hermes gibi tanrılar oldukça ben bulaşıkları yıkarım

Ah, söylemeyi unuttum. Cezana yardım edilmesini yasaklıyorum Sadece Tanrıları yani, melez dostlarını dahil edebilirsin

Amanın! Ne yaptınız tanrıçam yaa

Ya Jenny sorma, böyle gaddarım işte ben Bak Afrodit'i yasaklamadım önüne dünyaları sersen elini bulaşıklara sürmez diye, istersen onunla bir şansını dene

BULAŞIK YIKAMA CEZAM=5. GÜN

(Afrodit'i dene demiştiniz tanrıçam, şimdi deneyeceğim )

Yemeğimi yedikten sonra mutfağa geçtim. Birde ne göreyim! Tanrıça Afrodit! Yani Afrodit mi benim bulaşığıma yardım edecekti? Bunun olma olasılığı %0.000.000, hatta imkansızdı!

"Tanrıça Afrodit?"

"Neden bu kadar şaşırdın Jennifer?" diye sordu gülümseyerek. Gülünce o kadar güzel oluyordu ki! Hayatımda gördüğüm en güzel varlıktı!!

"Şey, güzellik tanrıçası olduğunuz göz önüne alınırsa sizi mutfakta hiç beklemiyordum" dedim. Tanrıça bulaşıklara pis bir bakış attı ve:

"Buraya bulaşık yıkamaya gelmedim küçük melez. Sadece seninle konuşmak istiyorum" dedi. Öff, Zeus şimdi de Afrodit'i mi yollamıştı? Bari aralarında bir benzerlik olsaydı. Hırsızların tanrısından sonra güzellik tanrıçası. Ne saadet ama!

"Dur tahmin edeyim, Zeus istedi bunu?" dedim. Afrodit yine güldü.

"Pek de öyle değil. O sana yardım etmemi istedi ama benim amacım başka. Ben senden bir görev yapmanı isteyeceğim. Hatta görevden çok bir anlaşma" dedi. Derin bir nefes aldım. İşim başımdan aşkındı ama bir tanrıçanın verdiği işi yapmam gerekiyordu.

"Öt bakalım" dedim. Afrodit içi mor bir sıvıyla dolu olan küçük cam bir şişe çıkarttı. Kapağını açtığında burnuma güzel bir koku geldi. Papatya ve nergis karışımı çok hoş bir kokusu vardı. Afrodit'te öyle kokuyordu.

"Bu iksiri iç ki ne kadar etkili olduğunu göreyim. Eğer işe yararsa ödülün çok olacak. Eğer işe yaramazsa bir hafta boyunca yüzün mavi olacak ama çok sorun olmaz umarım" dedi. Mavi bir yüz mü? 1 hafta mı?

"O şekilde dolaşamam" dedim. Ama Afrodit beni duymazlıktan geldi ve şişeyi uzattı.

"Ödülün büyük, unutma" dedi. Sanırım bu riski almam gerekiyordu. Şişeyi aldım ve bir dikişte içtim. Bir süre geçmişti ama hiçbir şey olmamıştı.

"Hiçbir şey hissetmiyorum" dedim. Ama Afrodit gülmeye başladı. O sırada kampta ne kadar erkek çocuk varsa hepsi mutfağa daldı.

"Neler oluyor?" diye sormama kalmadan bana bir ağızdan:

"Senin için yapabileceğimiz bir şey var mı Jenny?" diye sormaya başladılar.

"İçtiğin iksir bir tür aşk iksiri. İstediğin kadar sana hizmet edecekler" dedi ve yok oldu. Öyle mi? Mavi bir yüzden ve yıkanmayı bekleyen tonlarca bulaşıktan iyiydi.

"Tüm bulaşıkları yıkamanızı istiyorum beyler, bu arada birisi de bana soğuk bir içeçek getirsin" dedim mutlulukla. Sonraki bir saatimi size şöyle tarif edeyim;

Bir şezlonga uzanmış, elimde soğuk bir limonatayı yudumluyordum. Kuzenim Robyn elinde büyük bir yelpaze ile beni serinletirken Ares kulübesinden biriside bana üzüm yediriyordu! Hayat buydu işte! Hem bulaşıklarım bitmiş, hemde eğlenceli bir gece geçirmiştim. Ne yazık ki gece bitmeden büyünün geçmesini istemek zorunda kaldım ve kulübeme gittim. Hayatımdaki en güzel cezaydı! Umarım yarında aynısı başıma gelir diye düşündüm ve uykuya daldım...

BULAŞIK YIKAMA CEZAM=6. GÜN

Dün Afrodit'in uğramasından sonra bugün yine bir tanrıyla karşılaşacağımdan emindim ama mutfak tamamen boştu. Ah, ne harika, bugün bulaşıkların hepsini kendim yıkayacaktım anlaşılan. Umutla arkama, sağıma, soluma baktım ama kimse yoktu. Bir off çektim ve bulaşıklara başladım.

[center]1 SAAT SONRA

Bulaşıkların yarısını yıkamıştım ve şimdiden kollarım ağrımaya başlamıştı.

"Bugün bir tanrının gemeyeceğine eminim artık" diye bir ses duydum. Arkamda Nico vardı, kapıya yaslanıyordu. Tam bir Hades çocuğuydu. Soluk rengi, siyah gözleri ve saçları, siyah kıyafetleri... Oysa Jenny daha çok Zeus'un çocuklarından birini andırıyordu. Hem sarışın hem mavi gözlüydü. Yüzüde güzel ve ışıl ışıldı. Bir Hades çocuğunun yüzü asık ve soluk olur sanıyordum. Jenny onlardan çok farklıydı, ama sanırım Nico'da öyleydi. Çünkü yüzü hiç asılmıyor, her şeye gülebiliyordu. Belki de ben Hades çocuklarını yanlış tanımıştım.

"Merhaba Nico" dedim. Gülümsedi ve yanıma gelip eldivenlerden birini eline geçirdi.

"Yardımcı olmaktan onur duyarım"

Bende gülümsedim. Bu çocuk neden bana bu kadar kibar davranıyordu?

"Buna bende çok mutlu olurum. Neyseki bu benim bulaşıklarla son günüm sayılır. Daha doğrusu yarın son günüm olacak. Çok şükür bu eziyet bitecek" dedim. Nico benden hızlıydı ama sonra birden durdu.

"Ne oldu" der gibi bakıyordum ama sonra benimde ellerimi sudan çekti. Bir ıslık çaldı ve mutfağa iskeletler doluşmaya başladı!

"Tanrılarım, bulaşıkları iskeletler mi yıkayacak?" diye sordum Nico'ya. Gülümsedi ve:

"Memnun olursun sanıyordum. İskeletler çoğu konuda insanlardan hızlıdır. İşleri bitince giderler. Bende daha Hades kulübesine uğrayacağım, Stell ile konuşmam gerekiyor. Seni görmek çok güzeldi Jenny" dedi ve koşarak gitti. İskeletlerle baş başa kalmıştım.

"Oturun matmazel, biz hallediyoruz" dedi Fransız cübbesi giymiş bir iskelet. Sözünü ikiletmedim ve mutfaktaki sandalyeye oturdum. İskeleteler işleri bittiğinde bana başlarıyla selam vererek gittiler. Bende kulübeme yöneldim.

Hades kulübesinden de Nico çıkıyordu. Beni görünce bir saniye için gülümsed, sonrada yok oldu! Sanırım gölge yolculuğu yapmıştı. Bu yolculuğu daha önce denemek zorunda kalmıştım ve inanın bana, hiç güzel bir duygu değildi. O gece rüyamda yine korkunç gölge yolculuğunu göreceimden emindim...

BULAŞIK YIKAMA CEZAM=7. GÜN

O gece dev taakların beni kovaladıkları ve evimin önünde beni dev bir bardağa hapsettikleriyle ilgili korkunç bir rüya görüyordum. Uyanmam çok zor oldu ama o gün bulaşıkların son günüydü. Bir daha o bulaşılara elimi bile sürmek zorunda kalmayacaktım! İşte bu beni ölesiye sevindiriyordu.

"Selam Jennifer" diye bir ses duydum. Arkamda Poseidon duruyordu.

"Poesidon? Ne işin var burda?" diye sordum. Ama tanrıyla öyle konuşuyordum ki, gören onunla beni kan davalı falan zannederdi.

"Seni ziyarete geldim" dedi. Yok canım? Hiç inanmam, hadi be?

"Hayır, beni Olimposu yıkmaktan vazgeçirmeye geldin" dedim. Poseidon güldü. Bir zamanlar o gülünce içimin neşeyle dolduğunu hissederdim, artık öfkeyle dolduğunu hissediyordum.

"Hayır Jenny, seninle konuşmak istiyorum sadece. Ve sana birisini getirdim" dedi. Poseidon'un arkasından annem çıktı!!

"Anne? Nasıl ya? Ama bir insan buraya nasıl..."

"Ben Poseidon'um Jenny, sorgulaman bile yersiz" dedi denizlerin tanrısı. Annemde bana sarılmakla meşguldü.

"Kızım! İnanamıyorum, tüm bu bulaşıkları sana mı yaptırıyorlar yani?" diye sordu.

"Cezalıyım, kulübem çok dağınıktı" dedim. Annem eline eldiveleri geçirdiği gibi bulaşıkların başına geçti.

"Sen biraz otur tatlım. Ben hallederim" dedi. Dediğini yaptım. Annemin gerçeten çok hızlı olduğunu biliyordum.

"Jenny, mümkünse biraz konuşalım mı? Olimpos hakkında?" dedi Poseidon. Sinirle ona döndüm.

"Hayır, konuşmayalım! Konuşmaktan bıktım! Fikrimi değiştiremeyeceksiniz!"

"Amy, lütfen!" Amy mi? Bana daha önce hiç kimse ikinci adımla seslenmemişti. Hatta insanların ben söylemedikçe ikinci adımdan haberleri bile olmazdı. Ve Poseidon'a ikinci adımı söylemediğimden emindim.

"Lütfen git Poseidon. Ben ölürümde kararımdan dönmem. Zeus iyi bir ders alacak! Zeus bana yaptıklarını çok fena ödeyecek!" dedim. O sırada annem bulaşıkları bitirmişti.

"Maaşallah yani anne. Yarım saatte hepsini bitirdin" dedim şaşkınlık içinde. Annem gelip bana sarıldı.

"Neden sadece Zeus'un yaptığı bir şey için tüm Olimpos'u yakacaksın?" dedi. Poseidon'a döndü gözlerim nefretle.

"Beni anneme mi ispiyonladın?" Poseidon başını önüne eğdi.

"Evet, Olimpos'u yakacağım anne. Taş üstünde taş kalmayacak! Zeus cezasını çekerken diğer tanrılara da ibret olacak" diye bağırdım ve koşarak kulübeme gittim. Çok öfkeliydim ama bir yandan da sevinçliydim. Annem yine Poseidon ile görüşmüştü. Eminimki o da mutluluktan ölüyor olmalıydı. Ayrıca tüm bulaşıklar bitmişti! Hemde bir tanesinin bile tamamını ben yapmamıştım! Bugünkü denetlemeden de iyi bir puan alacağıma emindim. Artık bulaşıklarla ilgili kabus görmeyecektim! Mutlulukla kendimi uykuya teslim ettim...