Satellite---Bulaşık Cezası

O gece bir türlü uyku tutmamıştı. Bende gizli çekmecelerimizde sakladığımız cipslerden bir paket yemeye karar verdim. Ama çekmeceyi açtığımızda ne gördüm tahmin edin. Hiçbir şey!! Robyn tüm cipsi yemişti.

"Pis obur seni" diye söylendim ve kamp mutfağına yöneldim. Buzdolabında mutlaka iyi bir şeyler olmalıydı.

Mutfağın ışığını açık görünce Athena'nın bu haftaki kurbanının kim olduğunu düşünmeye başladım. Sanırım bir Artemis avcısıydı. İçeri girip kıza selam verdim, bir yandan da buzdolabından yiyecek bir şeyler çıkartıyordum.

"Selam. Sanırım sen şanssız Artemis avcısı olmalısın. Adım Stella. Hades'in kızıyım" dedim. Ne kadar garip, kampa ilk geldiğime bunu söylemekten çok utanıyordum ama şimdi benim gurur kaynağım olmuştu.

Kızın yüzünden anlşıldığı kadarıyla bulaşıkların iğrençti. Jenny ile konuşmak için bulaşık yıkamaya geldiğim günü hatırladım. Sanırım bulaşıklar hep böyle pis olacaklardı. Ama o kadar çok bulaşık vardı ki kızın hepsini bitirmesine imkan yoktu.

"Biraz yardım ister misin?"

Artemis avcısı resmen rahatlamıştı. Bana memnuniyetle bakarken evet anlamında başını salladı.

"Bu arada adın neydi?" diye sordum bulaşıklara başlarken.

Stella,bir Hades çocuğu bana yardıma gelmişti.Çok sevinmiştim ve keşke başka bir şey dileseydim demek istedim ama bu durumdan daha kötü bir durum olamazdı bu kampta.

Teşekkür ettim ve de kendimi tanıttım:

"Selam,Stella.Ben de Satellite.Ve tahmin ettiğin gibi bir artemis avcısıyım."

Biraz suskunluk oldu.Stella da bana yardım ediyordu.

"Şey,Stella...Sana Stell diyebilir miyim?" dedim.

Aynı zamanda pis bulaşıkları yıkıyorduk ve de Stella'yla tanışmak benim için iyi olmuştu.Buraya daha yeni gelmiştim ve Athena dışında kimseyi iyi tanımıyordum.Tabi biraz kırmızı takımı ve de kuzenlerim dışında..

"Elbette Bende sana Sat diyebilirim umarım" dedim gülümseyerek.

Bulaşıkların yarısına gelmiştik neredeyse. Eh, bir elin nesi var iki elin sesi var demişler. Satellite'ı da sevmiştim. Sohbeti hoş, çok iyi bir kızdı. Ve Hades'in kızı olduğum için benden çekinmemesine de sevinmiştim. Sonrabirden aklıma gelmişti, biz bayrak kapmacada aynı gruptaydık, Robyn Artemis avcılarını da gruba kattığını söylemişti.

"Sende Kırmızı gruptaydın, değil mi? Robyn söylemişti" dedim. Satellite başını evet anlamında salladı.

"Eh, bu sefer çok güçlü bir grup kurduk. Umarım kazanırız" dedim. Gerçi Lucy gözmü korkutmuştu. Planınn bizim kalabalık olmamız olduğunu söylemişti. Umarım sadece blöf yapıyordur diye düşündüm.

"Eee Satellite, hikayen nedir? Anlatmak ister misin?" diye sordum

Bana hikayemi sormuştu.Hikayem biraz karışıktı ama anlamak isterdim.Böylece eğlenceli bir bulaşık geçirebilirdik.

"Dinlemek istediğin için sağol Stell.Bu arada bana Sat diyebilirsin.
Benim üvey ablam bir gün evde hastalandı,ben de ona bakmak için okula gitmedim.Birden kapı çalındı ve ne göreyim!Bir safir!O zaman safirin ne olduğunu bilmiyordum ama ablam bana anlatmıştı.Eve aldık safiri.
Sonra annem geldi.Aslında o gerçek annem değilmiş.Tanrıçaymış annem.Artemis de bekarlık yemini ettiği için beni ona götürdüler,verdiler.Aslında çok sıradan ama olsun.Daha yeni geldim buraya.Robyn'i ve Ange'yi tanıyorum.Ve bir de seni.Zaten tanrıça ve tanrıları unutmak mümkün değil." dedim.

Sonra da ona sordum:
"Senin hikayen nasıl?"

"Çok hoş bir hikaye. Keşke bende senin gibi öğrenebilseydim. Benim melez olduğumu öğrenmem çok tehlikeli olmuştu. Parkta karşılaştığım bir satirle Nemea aslanını öldürmüştük. Daha doğrusu son dakikada hala kim olduğunu bilmediğim Poseidon'un bir oğlu bana yardım etti ve sonra da ortadan kayboldu. Onu kampta hiç görmedim. Sonra Lucy isimle bir arkadaş edindim. Hala en yakın arkadaşımdır. Birlikte görevlere gittik falan. Ben geçen yıldan beri buradayım, yani kampı gezmek, öğrenmek istersen sana yardımcı olabilirim" dedim. Ah, keşke hikayemi anlatmasaydım. Çok uzun konuşmuştum, Satellite'ın canını sıkmıştım belki de. Buna üzülüyordum Satellite gülümseyerek beni dinliyordu.

"Eee, hiç canavar öldürdün mü bugüne kadar?" diye sordum.

Ben bu hikayeyi çok farklı bulmuştum.Sonra konuşmaya devam ettim:

"Asıl keşke ben böyle öğrenseydim..Zor,eğlenceli ve tecrübeli..Ben hiç canavar öldürmedim.Aslında safir,melez,tanrı ile tanrıçalar,pegasus ve hayvanlar dışında olağanüstü bir şey veya kişi görmedim.Geleli daha bir hafta oldu.Daha başında ceza da yedim.Cezam bitsin,pegasusumla birlikte maceralara gideceğim."

Biraz sustum.Bayağı konuşmuştum.Bardağı ovalarken aklıma geldi.

"Belki bir gün beraber maceralara atılırız.Veya bir gün bana kampı gezdirirsin."

Gülümsedim.

"İkisini de çok isterim. Ama emin ol o şekilde öğrenmen daha isabetli olmuş. Her şey üst üste gelince sindirmen zorlaşıyor" dedim.

Bulaşıklar bitmişti. Mutfaktan çıkarken aklıma da bir fikir gelmişti.

"Eğer macera yaşamak istiyorsan tam şu anda aklıma bir fikir geldi. İstrsen şimdi gidip yatarız, ya da ilk canavarlarını haklayabilirsin" dedim. Satellite'ın ilk canavarını öldürmesi için bu geceden daha iyi bir zamanlama olamazdı. Eğer isterse bir canavar ordusuyla savaşıp hem içimde yükselen savaşma isteğini bastırmış olur, hemde Sat'ın ilk canavar tecrübesini kazanmasını sağlamış olabilirdim...

Bunu onayladım.Canavarlarla savaşmak istiyordum.
Bu yüzden bana bir şekilde mesaj göndermesini istedim ve mutfaktan ayrıldım.
Bulaşık cezamın bitmesine az vardı.
Eve gittim,biraz uyuduktan sonra Stell'den gelecek mesajı bekledim.

Acilen kulübeme gittim ve oklarımı bırakıp üstümü değiştirdim.bulaşık cezası için Sat'a yardım edecektim ve sanırım geç kalıyordum...Telaşla kulübemden çıktım ve mutfağa doğru ilerlemeye başladım.Hızla mutfağa girdiğim de kuzenim beni gördü,

''Hoşgeldin kuzen!''

diye bağırdı ve beni içeri aldı.Bir yere oturdum ve dinlenmeye başladım.Gerçekten soluk soluğaydım antremandan çıkar çıkmaz koşarak kulübeme geldim ve üstümü değiştirip buraya gelmiştim.Birden gözüm bulaşılara takııldı.Ve sessizce yutkunup ayağa kalktım.Yorgunluğum dağ gibi bulaşıkları görünce geçmişti sessizce kuzenime döndüm.

''Kuzen,sanrım şimdi başlamalıyız.yoksa bu bulaşıklar hayatta bitmez...''

Sessizce eldivenlerin durduğu yere gittim ve elbiveni elime geçirdim.Kuzenimle birlikle çağresizce bulaşıklara bakıyorduk.

Bulaşıklara başladık.Ange sanırım kampa geldiğinden beri ilk kez bulaşık yıkıyordu diye düşünürken Jen'e de yardım ettiği aklıma geldi ve sordum.

"Jen'in bulaşıkları da bu kadar çok muydu?"

soruma cevap beklerken aynı zamanda yorgun olduğunu farkettim.

"Dünkü konuşmamızdan sonra eve gidip,rahatça dinlendin mi?"

Sanırım çok dinlenememişti.Zaten burada dinlenmek olanaksızdı.İnsanlar maceralarını akşam yaşıyorlardı.Ben de canavarı akşam bulmaya kararlıydım.Galiba Stell'e bu uygun olacaktı.Akşam gidince ilk işim onu aramak olacaktı.

Ama şu an yanımda Ann vardı ve onu sıkmak istemedim.Diğer sorularıma cevap beklerken

"Sen hiç canavar avladın mı Ann?Nasıldı avladıysan anlatsana!"

dedim.Gülümsedim.Kuzenimle konuşmak her zaman hoşuma giderdi.

Ahh,başımı salladım.

''Aslına bakarsan Lucy ve Stell'i ararken sirenlerle karşılaştım.Ve beni kurtarmaya gelmeselerdi,bulaşıklar için başkasından yardım alırdın ve bende sirenlere yemek olurdum.Herneyse birkaç defada furialarla savaştım.'' dedim ve derin bir nefes aldım.

Aynı anda içime dolan yağların kokusuyla yüzümü buruşturdum.Ve ikinci soru aklıma geldi,hemen kuzenime dönüp cevap verdim.''Evet,aslında uyudum.Ama pek dinlendiğim söylenemez.Ama sorun değil.Alışığım...'' diye telaşla cevapladım.

''Jen'de de aynıydı.Bu kampa diyet listesi hazırlayacağım ki yağlardan kurtulalım'' dedim ve elimdeki tabağı hızla suya soktum.

''Senin bir şey öldürmen gerekti mi yani canavar falan?'' dedim ve bir tabe tabak aldım.

kuzenime baktım ve diğer tabağı kapıp suya sokmak için sıra beklemeye başladım.O sırada olanların hepsini krolonijik sırayla sıraladım.Bir yandan son tabağı yıkıyor bir yandan da anlatıyordum.En sonuna geldiğimde derin bir nefes aldım ve kuzenime gülümsedim.''Bir dahaki sefere senin bana anlatman lazım.'dedim eldivenlerimi çıkarıp kuzenimi beklemeye başladım.

Ben de gülümsedim ve de bulaşıkları bitirdik.Yolda giderken yani kulübelerimize giderken Ange'ye baktım ve ben de ona hikayemi anlattım.Benimki çok sıradışı değildi ama onunkinden etkilenmiştim.

Bulaşıklarımı bitirdiği için Ange'ye kulübesine girmeden önce teşekkür ettim.
"Teşekkür ederim kuzen.Bana gerçekten yardımcı oldun.Ayrıca bugün birbirimiz hakkında bir çok şey öğrendik.Neyse çok yoruldun daha fazla tutmayım seni.Teşekkürler ve iyi geceler." dedim ve kulübesine girişini izledim.Önemi yok der gibi baktı ve kulübesine girdi.Ve ben de şu bulaşıklardan kurtulduğum için seviniyordum.


Rp Bitmiştir!
Arkadaşlarım Ange ve Stella'ye teşekkür ederim
Tanrıçama da saygılar

Eh, Jenny'ye göre kısa yazdın ama ellerine sağlık Sat

Bu kötü anıyı tekrarlamaman dileğiyle

Teşekkür ederim kraliçem
Şimdiden kulübemi temizledim bile

Kraliçe?

Yanlış olmuş tanrıçam
Hatamı mazur görün

Nayırr bir hafta daha bulaşıkları yıkayacaksınn