Lucianna Fackrell

Strateji konusunda her zaman çok iyi olmuşumdur ama Athena kızı olmama rağmen, hiçbir zaman zeka konusunda parlak olduğumu hatırlamazdım. Bunun çok canımı sıktığı bir gün, Tanrı Poseidon bana bir tavsiye vermişti. Böylece bundan tam 1,5 yıl önce, insanların beyinlerine hükmetmek gibi büyülü bir gücüm olduğunun farkına varmıştım.

Tabii, hiç sırf kendimi geliştirmek için insanları denek olarak kullandığım olmamıştı ama gerekli durumlarda gücüm bana hep yardımcı olmuştu. Yine de... bunu daha ne kadar geliştirebileceğimi merak ediyordum. Belki, yeterince çalışarak zorlanmadan çevremdekilerin düşüncelerini okumaya başlayabilirdim. En azından, her deneyimim sonunda uykuya teslim olmamak için bir yöntem bulmam mümkün olabilirdi.

İşte bu nedenle, yolum derslikler arasından büyü teknikleri sınıfına düştü. Kaderin cilvesine de bakın, büyü teknikleri profesörü annem Tanrıça Athena'ydı. Tam arkamı dönmüş oradan uzaklaşacaktım ki, annemin sesini duydum.

"İçeri gel, Lucianna."

Tamam, bir Tanrıça'nın emrine karşı gelemezdim. Derin bir nefes aldım ve sınıfa girdim. Annem, pek normal bir öğretmen gibi görünmüyordu, üzerinde beyaz Yunan elbisesi, onunla uyumlu zırhı vardı. Kibarca önünde eğildim ve söyleyeceklerini dinlemeye başladım...

Ne zamandır kızımın yolunun buraya düşmesini bekliyordum. Yeteneklerinin farkına daha yeni varmıştı ve geliştirmek için profesyonel yardıma ihtiyacı vardı. Öğretmenin ben olduğumu gördüğünde, onu zamanında durdurmasaydım geri gidecekti ama izin vermedim.

"Öncelikle Lucianna, burada senin annen olmamın veya bir Tanrıça olmamın bir önemi yok. Sınıftan içeri adımımızı attığımız anda sen öğrencisin ben de öğretmen." dedim.

Sözlerim içini rahatlatmış olacak, Lucianna gülümsedi.

"Hazırsan başlayalım. Şimdi bana zihin kontrolüyle yapabildiklerini ve yapmak istediklerini söyle." dedim ve Lucy'nin cevabını beklemeye başladım.

"Şimdi şöyle öğretmenim -size öğretmenim demek çok garip geldi-

*Normal bir insana rahatça istediklerimi yaptırabiliyorum, zihnini kontrol etmek kolay. Hatta az da olsa aklındakilerden kareler geliyor gözlerimin önüne. Yani mesela bir elmayı düşünüyorsa benim de gözümün önünde elma resmi canlanıyor.

*Kendim gibi melezlerin zihinleri daha karmaşık. Onların düşüncelerini okuyamıyorum, kontrol etmem de çok zor ve bazen işe yaramıyor. Fakat istediğim her melezle zihinden konuşabiliyorum, hatta mesafenin fazla önemi olmadığını keşfettim.

*İstediklerimse, insan veya melez, düşüncelerine daha kolay ulaşabilmek ve bunu yaparken daha az yorulmak. Ayrıca, canavarların da beyinlerine ulaşmak... Onların düşünmediğini biliyorum ama en azından yapacakları manevranın görüntüleri gözlerinin önünde canlanıyor olabilir..."

Evet, istediklerimin hepsi bunlardı. Aslında, her zaman bir ölümsüzün düşüncelerine erişmeyi de istiyordum ama ilk aşama için bu mümkün değil gibiydi. Tanrıça'mın -yani öğretmenimin- vereceği tavsiyeleri dinlemeye başladım...

"Hımm... önce güç kabiliyetini bir görmem lazım." dedim ve iki kere parmağımı şıklattım.

Odanın içinde sıradan bir insanın belirmesini sağladım. Hemen beynini oluşturdum: bir mağazada satış elemanı olarak çalışıyordu ve işini çok seviyordu. Çiçeklere alerjisi vardı ve köpekten korkuyordu. Sonra odada bir saksı çiçek ve bir de köpek meydana getirdim ve Lucy'ye döndüm.

"Dinle Lucianna, bu insan gerçekten yok yani onu denek olarak kullanmamızda bir sakınca yok. Bir simülasyon olduğunu düşün ve düşüncelerini okuyup bana aktar. Sonra ona çiçekleri koklaması ve köpeği sevmesi emirlerini ver."

Evet, zor bir örnekle başlıyorduk. Korku ve önyargısına rağmen Lucy bu adama emir vermeyi başarırsa, bir sonraki aşamaya geçebilirdik...

"Tamam." dedim ve karşımda duran adama odaklandım. Düşüncelerine ulaşmam çok kolay olmuştu - her insanda olduğu gibi. Sıra, ona yapması gerekenleri söylememdeydi. Zihnine bir güç dalgası gönderdim ve şöyle dedim:

"Köpeklerden korkmuyorsun. Git ve o köpeğin başını okşa."

Adam hemen dediğimi yaptı, köpeği severken gayet mutlu görünüyordu. Sıra ikinci isteğimdeydi.

"Çiçekleri çok seviyorsun, karşındaki saksıda duran çiçekleri kokla." dedim.

Adam bu sefer biraz tereddüt edince, beynine bir güç dalgası daha gönderdim ve hemen gidip çiçekleri kokladı.

İlk görevimi başarıyla tamamlamıştım, şimdi sıradaki aşamaya geçmek için merakla öğretmenime bakıyordum.

Parmağımı sallayarak odadaki adamın, köpeğin ve çiçeğin yok olmasını sağladım.

"Tebrikler Lucianna, insanların beynine hükmetmekte hiç zorlanmıyorsun." dedim. Kızım gerçekten de Ares'in dediği kadar vardı. Şimdi, yavaş yavaş eğitime başlayabilirdik.

"Kendi beynine de hükmedeceksin."

Lucy bana anlamamış gibi baktığı için, sözlerimi biraz daha açtım.

"Beynine bir çeşit komutlar ezberleteceksin, o komutu söylediğin anda istediğin her ne ise, onu yapabileceksin. Mesela, birinin düşüncelerini okuman için beynine sadece 'oku' demen yeterli olacak. Böylece saatlerce odaklanmana ve çaba sarf etmene gerek kalmayacak."

Sonra odada 20 tane insanın oluşmasını sağladım, hepsi yan yana dizilmiş ve hazırola geçmişti. Her birinin beynine farklı düşünceler aşıladım. Lucy'ye dönüp şöyle dedim:

"Bu insanların düşüncelerini okumak için bir komut kullan. Bu bir sözcük veya bir görüntü olabilir."

Evet, bunu daha önce hiç akıl edememiştim. İşte, çalıştığınız kişinin Tanrıça olmasının faydaları!

Hemen öğretmenime 'tamam' anlamında kafamı salladım ve ayağa kalkıp tek tek insanların düşüncelerine ulaşmaya başladım.

Bunu yaparken de, her seferinde gözlerimin önüne bir beyin resmi getirmeye dikkat ettim. 7. insandan sonra, ekstradan odaklanmama gerek kalmamıştı, kafamda bir beyin resmi canlandırmamla, onun zihnine ulaşmam bir oluyordu. Di immortales! Tam tamına 20 kişinin zihnini okumuştum ve bu beni yormamıştı!

Öğretmenime zafer sarhoşu bir halde baktım. Fakat o benim kadar tatmin olmuş görünmüyordu. Tamam, daha ders bitmemişti. Uslu bir öğrenci gibi tekrar gidip yerime oturdum ve öğretmenimi dinlemeye koyuldum.

Kızımın bu konuda ne kadar iyi olduğunu görmek beni mutlu etmişti ama şımarmasını istemediğimden, başarısı karşısında beklediği tepkiyi göstermedim. Ufak bir el hareketimle odadaki insanların hepsinin düşüncelerini tekrar değiştirdim. Şimdi her biri farklı birer insan olmuşlardı.

Sonra Lucy'ye dönüp şöyle dedim:

"Tamam Lucianna, şimdi bir dene bakalım aynı anda kaç kişinin düşüncelerini okuyabiliyorsun ve kaç kişiye komut verebiliyorsun."

Biraz daha zorlaştırmak adına, odadaki insan sayısını 40'a çıkarttım.

Birkaç saniye arayla hepsinin düşüncelerini okuyabilir, hepsine komutlar verebilirdim ama tam olarak aynı anda bunu yapabilir miydim bilmiyordum...

İlk önce üç kişi üzerinde denemeye karar verdim. Gözlerimi kapatıp kafamda üç tane beyin canlandırdım. İlk önce hiçbir şey olmadı, sonra üçünün de zihnine girmeyi başardım. Onlara kahkaha atmaları emrini verdim, hepsi bunu anında yerine getirdi.

Şimdi sırada yedi kişi vardı. Bu beni biraz daha zorlayacağa benziyordu ama ilk denemem başarılı olduğu için, umutla gözlerimi kapattım bu sefer. Derin bir nefes aldım ve yedisinin birden düşüncelerinin beynime akmasını sağladım. Hepsini aynanda dinlemek ve yorumlamak zordu ama kolaylıkla duyabiliyordum. Sanki, yedi tane insan aynı anda yüksek sesle konuşuyormuş gibiydi. Onlara da ilk üçüne verdiğim emrin aynısını verdim, kahkaha atma. İsteğimi yerine getirdiler.

Kendimden memnun olarak, şimdi de 30 kişinin birden kontrolünü ele geçirmeyi deneyecektim. Bunun zor ve yorucu olacağını biliyordum ama yine de yapabileceğimden ümitliydim. Odaklandım ve gözümün önüne birçok beynin resmini getirdim. Oluyordu ama... yavaş yavaş. Önce ona yakın farklı ses duymaya başladım, sonra birkaç tane daha... 15 saniyeye yakın bir süre sonra, hepsine rahatlıkla ulaştım.

Yine aynı emri vererek kahkaha atmalarını sağladım. Bir oda dolusu insanın aynı anda kahkaha atması, benim de gülümsememi sağladı. Öğretmenim hiçbir tepki vermeyince ben de boğazımı temizledim ve ciddiyetle bir sonraki görevimi öğrenmeyi bekledim.

"İyi gidiyorsun Lucianna. Aynısını melezler üzerinde de denemek isterdim ama sihirle melez oluşturamam. Sanırım sen de arkadaşlarını denek olarak kullanma fikrine sıcak bakmazsın. O yüzden bir melezin beynine hükmetmek istediğinde, gözlerinin önüne daha büyük veya farklı renkli, yani daha zor bir beyin görüntüsü getir. Böylelikle insanlara yaptığın gibi birkaç deneme sonrasında onlara da kolayca hükmedebilirsin." dedim.

Lucy, mutlu bir şekilde başını salladı. Hımm... demek ki melezlerin beyinlerine hükmetme yöntemine fazlaca başvuruyordu.

"Canavarlara gelince... onların fevri, anlık düşünceleri olur. Bir savaş esnasında onların zihnine ulaşmak sana fayda sağlamaz, aksine dikkatini dağıtır. Tabii zeki olanlarının beyinlerine tıpkı melezlere yapacağın gibi ulaşabilirsin. Bir fırtına ruhu veya furia, Medusa falan sorun yaratmaz. Kısacası, dersimiz burada bitmiştir."

Kızım havalara uçmak üzereydi. Ah, ben gerçekten çok sıkıcı bir öğretmen miydim yoksa?

Şimdi o sihirli cümleyi söylemenin vakti gelmişti:

"Ben, büyü teknikleri profesörü Tanrıça Athena, seni dersimden mezun ediyorum, tebrikler."

Not: İstediğin zaman başka büyülü yetenekler konusunda kendini geliştirmek için yeni bir başlık açabilirsin.

"Çok teşekkürler Tanrıça'm yani... öğretmenim! Kısa zamanda yeni yetenekler öğrenmek için tekrar kapınızı çalacağım."

Sonra sevinçle büyü teknikleri sınıfından çıktım. Çok mutluydum, annem 'Tanrıça' kimliğini bir yana bırakıp bana ders vermişti. Hem, artık zihin kontrolü konusunda çok daha iyiydim! Hava kararmaya başlamıştı yani yemek vakti gelmişti. Hımm... gazinoda onlara fark ettirmeden melezlerin zihinleriyle ilgili çalışmalar yapmak eğlenceli olacaktı!

Sağolun Tanrıça'm, hem ders verdiğiniz hem de önerimi hayata geçirdiğiniz için