Arıyoruz Ama Bulamıyoruz... (60. görev #4)

Renkler: "Sat "Anna "Lucy
(Kızlar benim şu anda yazdığım maceramızın 16. postu, 20'yi geçmemiz gerek. Yani son 5!!)

Athena kulübesinden çıktığımızda derin bir nefes aldım. Sere niyetimizi acaba anlamış mıydı? Şüphesiz. Peki, Anna'nın elindeki minik parşömen parçasını da fark etmiş miydi? Eğer öyleyse ve gitmemize izin verdiyse, kardeşim ciddi bir bunalım döneminde demekti. Öyle olmaması için dua ederken kendimi ve Sere'nin bana yaşatması ihtimal ızdırapları da aklımdan geçirmiyor değildim. Derin bir nefes alarak kızlara döndüm, kulübeden çıktığımızdan beri hiç birimiz konuşmamıştık. "Anna, şu hariyatı ver de bakalım, erkek arkadaşın neredeymiş." dedim. Güzel Afrodit kızı bir harita olma ihtimalinin düşük olduğunu düşündüğünü belli eden bakışlarla kağıdı bana uzattı. Sat artık şüphelerini gizlemekle uğraşmıyordu, "Bak Lucy, sabahtan beri Anna'nın ağlamasını kesmek için tüm kampı dolanıp Hec'i arıyorum, hiç mi hiç inanmamama rağmen seninle o kulübeye geldim ve Sere'ye yalan söyledim. Ama artık yeter, bu fiyasko da buraya kadar. Bize haritayla ilgili söylediklerinin sadece saçmalık olduğunu itiraf et de işimize dönelim." dedi. Artemis avcısının sözleri, Anna'nın isterik hıçkırığıyla son buldu. Gözlerimi kırpıştırıp elimdeki parşömeni ikisinin yüzlerine doğru sallayarak, "Pekala, madem deli olduğumu düşünüyorsunuz, bakın o zaman! Sadece bir Athena çocuğunun ağzından çıkacak birkaç sihirli sözcük. Sonrasında, haritanın üzerinde mürekkepli kalemle işaretlenmiş noktalar ve isimler belirecek. Hem de... hareket eden isimler." dedim. Ah, gerçekten de dışarıdan tam bir psikopat gibi görünüyor olmalıydım. Ama söylediklerimin doğru olduğunu gördükleri zaman arkadaşlarımın da tuhaf ifadeler takınacaklarını bildiğim için keyfim yerinde sayılırdı.

Canavarlar, tanrılar, tanrıçalar, melezler, satirler, sentorlar, nemfler... Bunlara inanıyordum ama asla ve asla sihirli bir haritanın varlığına inanacak değildim. Anna hıçkırıklarını gizleyemezken ben bir köşede durmuş, inanmamış bir vaziyet takınarak haritaya bakıyordum. Lucy'nin yüzünde ise az sonra göreceğiz şeklinde bir ifade vardı, şimdi yenilmek istemiyordum ama Anna'nın da ağlamasını kesmesini diliyordum. Lucy haritaya bir şeyler söylerken tam kahkahamı atacaktım ki haritanın üzerinde yazılar çıktığını farkettim. Anna sevinçle ellerini çırparken Lucy de bana bir bakış attı. Biraz bozulmuştum ama farketmezdi aslında. Anna için bir günümü harcamıştım, ve sonucunu da almak istiyordum. Lucy'nin bakışlarına aldırmamaya çalışsam da ağzını açacak oldu ama konuşmaması için susturarak ben konuşmaya başladım. "Nerede şu Hector?" Anna kısa süreliğine bana baktı. Sanırım şu kelimesine biraz bozulmuştu ama gülen gözlerini hiçbir şey bozamazdı. Bir şarkı mırıldanıyor ve yerinde duramıyordu. Ve ben de utandığım için birkaç adım geride haritayı izliyordum. İlginçmiş doğrusu.

Athena kulübesinden çıktık.Haritayı bulmuştuk,ardından harita hakkında Lucy ve Sat biraz atıştılar.Sat haritanın işe yaramayacağını söylemişti fakat Lucy bir iki sözcük söyledikten sonra harita oluşmaya başladı.Biraz sonra Hec'in nerde olduğunu öğrenecektik.Heyecandan yerimde duramıyordum.Ardından Lucy Hec'in nerede olduğunu baktı.Gülümseyerek bana baktı"Cirit sahasında"dedi.O an yüzümde koca bir gülümseme oluştu ve çığlık attım."Hadi o zaman ne bekliyoruz?"dedim.Sevinçten ölecektim.

Güzel Afrodit kızının mutluluğu bulaşıcıydı, ben de sırıtmama engel olamıyordum. Sözlerini onaylamak için 'tamam' dercesine başımı salladım ve haritaya onunla işimizin bittiğini söyleyip -Sat'ın bakışlarına aldırmadan bir de teşekkür edip- tekrar eski bir parşömen halini almasını sağladım. Onu özenle katlayıp cebime koydum ve emniyette olduğundan emin olduktan sonra kızlara dönerek, "İlerleyelim o halde." dedim. Anna sevinçle havaya zıpladı ve ellerini çırptı, Sat ise hala bizden birkaç adım uzakta duruyordu. Sitemkar bir nefes alarak yanına gittim ve Artemis avcısının koluna girerek, "Sana bir şey kanıtlamış gibi hissetmiyorum Sat, sen de bir iddiayı kaybetmiş gibi davranmaktan vazgeç." dedim. O da rahatsız bir omuz hareketi yaptıktan sonra, "Pekala, sadece doğa üstü varlıklar ve olaylar listeme bir yenisini eklemiş bulunuyorum." dedi. Üç kız birlikte kıkırdadık, aramızdaki geçici çekişme böylelikle son bulmuştu. Cirit sahasına vardığımızda elinde en favori savaş aletlerimden biri olan mızraklara benzeyen uzun bir sopayla koşmakta olan Hector'u gördük. Hades oğlu kendi kendine cirit oynuyordu ve etrafındaki dünyayı pek takmıyormuş gibi görünüyordu.

Anna bir saniye bile düşünmeden sevgilisine doğru koşmaya başladı, yarı yolda durup arkasına döndü ve bize doğru ilerledi. Sat ve bana aynı anda sarılarak "İkinize de çok teşekkür ederim kızlar! Benim için bütün gününüzü feda ettiniz!" dedi. Sat ile birlikte gülümsedik ve hiç öneminin olmadığını mırıldandık, arkadaşımızın suratındaki şu mutlu gülümseme gerçekten de her şeye değerdi. Anna tekrar gitmeye hazırlanırken Sat onu durdurdu ve "Bekle. Buraya gelmişken bir cirit maçı yapsak fena olmayacak." dedi. "Kesinlikle katılıyorum!" diyerek onu destekledim ve hep beraber bizi fark etmiş ve merakla Anna'ya bakmakta olan Hec'e doğru ilerlemeye başladık.


(rpout*son post Sat'ım! )

Harita işe yarıyordu, ve daha önce söylediklerim için utanıyordum. Biraz uzakta dururken Lucy sevecen bir tavırla koluma girince canım doslarımla beraber güle oynaya cirit sahasına gittik. Girdiğimizde Hec'i gördük, bize şaşkın şaşkın bakıyordu. Anna koşarak Hec'e sarıldı, ama Hec hala şaşkındı. Hec'in bir şey yapmadığını farkedince Anna, biraz surat astı ve mızmızlandı. "Hec, tüm gün seni aradık canım. Buralardaydın demek. Ne yapıyordun?" Hec bana ve Lucy'e baktı ve sonra Anna'ya sarıldı. "Nerede olduğumu söylemediğim için üzgünüm Anna. Cirit atıyordum. Siz de katılır mısınız?" Anna zevkle başını sallayınca biz Lucy ile bunu daha önce de planladığımız için koşarak cirit almaya gittik.

Ciritleri aldıktan sonra Lucy ile kendimize aldık ve bir tane de Anna'ya verdik. "İlk ben atacağım öyleyse." Anna bunu dedikten sonra gözlerini kapadı ve ciriti attı. Anna gözlerini açtığında sevinç çığlıkları attı, bir Afrodit kızına göre zaten oldukça güçlüydü, bunu da kanıtlamıştı. İyi sayılabilecek bir atış yapmıştı. Ardından Hec atmak istediğini söyleyince kimse itiraz etmedi, ama o bu macerada yoktu bu yüzden bizi yenmeye hakkı da yoktu. Ciriti attı, Anna'nın ciritini geçmişti ama o kadar büyük bir fark yoktu. Anna, Hec'e baktı, biraz naz yaptı ama sonra yarışı izlemeye devam ettiler. "Öyleyse ben mi atayım?" Lucy kafasıyla beni onaylayınca ben de koşarak ciriti fırlattım. İyi sayılırdı, sanırım Hec'le çok bir farkı yoktu, buradan kimin geçtiği anlaşılamıyordu. Bakmaya gidecektim ki Anna yarış bitince bakabileceğimizi söyleyince Lucy'nin atışını izlemeye koyuldum. "Şimdi sıra bende. İzleyin ve öğrenin." Lucy de mükemmel bir atış yapmıştı. Ciridi uzağa gitmişti ama yerimizden kimin kazandığı hala belli değildi. Ama bu sırada cirit sahasında dolaşan bir melez yanımıza geldi. "Yemek saati. Sanırım gitmelisiniz." Bunun üzerine birbirimize baktık ve tüm günümüzü harcadığımızı farkettik. Sabah kahvaltısında en son gazinodaydık,şimdi de gazinoya gidiyorduk. Ama yine de harika bir gün geçirmiştik. Cirit yarışını kimin kazandığına bakmadan ilerlemeye başladık. Anna ve Hec kolkola, onların yanından da Lucy ile ben gazinoya doğru gidiyorduk.

Rp Bitmiştir.
Teşekkürler Anna ve Lucy