Arıyoruz Ama Bulamıyoruz... (60. görev #3)

Lucy bize sır olduğunu söylediği haritasının kulübesinde olduğunu söyleyince en başta Anna olmak üzere Athena Kulübesi'nin yolunu tuttuk. Ben böyle bir haritanın varlığına inanmıyordum fakat bundan önce nelerin varlığına inanmadığımı düşününce de harita az da olsa olası gelebiliyordu. Anna koşarak Athena Kulübesi'nin kapısına geldi. Tam kapıyı açacakken Lucy onu durdurdu. "Anna,dediğim gibi harita gizli. Öylece alamayız,önce kardeşlerimin varlığına bakmalıyız." Anna dudak büzdü ve geri çekildi. Sonra da Lucy kulübenin kapısını açarak içeri baktı. Kulübede biraz gezindikten sonra bizi içeri çağırdı. "Temiz,gelebilirsiniz." Anna hoplaya zıplaya kulübeye girdi. Ben de arkasından girdim ve kulübenin güzelliğine hayran kaldım. 7 kardeş vardı ve hepsi de birbirine bağlıydı,kulübenin girişinde duran,tüm kardeşleri ve Athena'yı tanıtan tablo da çok ilgimi çekmişti. Ben onu incelerken Anna da sızlanıyordu. "Lucy bulamadın mı şu haritayı?" Lucy Anna'ya cevap vermeden hala haritasını arıyordu. Ben de Anna'nın yanına giderek Lucy'i beklemeye başladım. Lucy bir süre yatakların altını karıştırdı ama bulamadı. Sonra kulübede oradan oraya dolanmaya başlayınca dayanamadım ve sordum. "Biz de yardım edelim mi Lucy?" Lucy olur anlamında başını sallayınca hepimiz bu haritayı aramaya başladık.

Lucy odasında herkesin yerini söyleyen bir harita olduğunu söyledi.Koşarak Athena kulübesine gittim.İçeri girdik,Lucy aranmaya başladı. "Biz de yardım edelim mi Lucy?" dedi Sat.Lucy olur anlamında başını salladı ve biz de aranmaya başladık.

Athena kulübesinde bir sürü kitap,harita vb. şeyler vardı.Her yeri kurcalıyorduk.Sabırsızlanmıştım."Lucy,nereye koyduğunu iyice düşünsen.Böyle arayarak zaman kaybediyoruz."dedim

Ah şu Aqua ile Sere yok muydu? Kim bilir en son nereye koymuşlardı haritayı... Odanın her tarafına iyice bakınmıştım ama eski bir parşömen çarpmamıştı hiç gözüme. Sıkıntıyla derin bir nefes aldım. Sat ile Anna bana yardım ediyorlardı ama yine de haritayı bulabileceğimize dair içimde fazla umut yoktu. "Ben onu her zaman çalışma odasındaki halının altına saklarım Anna, ama orada yok. En son kullanan kişi yerini değiştirmiş olmalı." dedim, sonra da dudaklarımı büzdüm. Fazla bir seçeneğim yoktu, iki sırdaşımın da tüm eşyalarını karıştıracaktım; ta ki haritaya rastlayana kadar. Sere'nin yatağının önünde durup sıkıntıyla iç çektim. Eğer haritayı mimari çalışmalarının arasına saklamışsa, bulabilmem nereden baksam birkaç saat alırdı. Pollyannacılık oynamanın tam zamanıydı; haritayı alan kişinin Aqua olduğu ihtimali üzerinde yoğunlaştım ve küçük kardeşin dolabını karıştırmaya giriştim. Ah, şu anda zihin gücümü cansız varlıklar üzerinde de kullanabilmek için nelerimi vermezdim... Mesela, lanet olasıca haritayı (!)

Kardeşimin dolabının derinliklerine saklanmış bir harita olmadığına kanaat getirince öfkeyle kapağını çarparak onu kapattım. "Ah, şu Athena çocukları... Nasıl bu kadar dağınık olabiliyorsunuz siz?" dedi hesap sorarcasına Sat. Eh, haklıydı, kardeşlerim ve ben oldukça dağınıktık. "Buraya bir Afrodit kızının el atması şart." diyerek Sat'ın söylediklerini destekledi Anna. Gözlerimi kısarak, "Ben de 7. denetleme için temizlik yapacak bir kurban arıyordum Anna, yoksa gönüllü müsün?" diye sordum. Anna sırıtarak "Şimdi koşa koşa banyoya gidip temizlik malzemelerini kapmamı falan beklemiyorsun, değil mi?" dedi laubalice. "İşte bu!" diye haykırdım sevinçle, "Temizlik malzemeleri! Harita banyoda bir yerlerde olmalı." Sat ve Anna bana tereddütle bakıyorlardı. Adımlarımı banyoya doğru yönlendirirken onlara, "Sere bana bir keresinde, temizlik malzemelerine o, Aqua ve benim dışımızda kimse ellemediği için haritayı oraya saklamanın mantıklı olabileceğini söylemişti." diye zihnimde canlanan anıyı açıkladım. Afrodit kızının suratına mutlu bir gülümseme yerleşirken Sat, "O zaman hemen al haritayı da bakalım Hec nerelerdeymiş." dedi. Ah, Tanrıça Artemis'le mitolojik canavarlar avlıyordu ve sihirli bir haritanın varlığına hala inanmıyordu!

Ben banyonun kapısını aralarken aynı anda birçok şey oldu. Kulübenin dış kapısı süratle açıldı, içeriye sinirden gözü dönmüş gibi görünen bir Sere girdi. Anna yaşadığı stres nedeniyle dayanamayıp bir çığlık attı, Sat da o muhteşem şüphe uyandırmayan cümleyi söyledi: "Sus. Şimdi dikkat çekeceksin." Kardeşimin şahin bakışları anında bize yöneldi, gözlerini son olarak diktiği noktada banyonun kapı tokmağını kavramış elim duruyordu. Her şey doğalmış gibi bir imaj vermeye çalışarak -ve feci şekilde çuvallayarak- "Sat ve Anna beni ziyarete gelmişler. Ben de onlara ikram etmek için içeriden kurabiye alacaktım." dedim. Sere daha cevap veremeden Anna, "Banyoda kurabiye ne arasın Lucy?" diye sordu. Ben sinirden 32 dişimi de göstererek sırıtırken Sat, eliyle Anna'ya alkışlama işareti yaptı.

Şu an her şey harika gidiyordu. Biz tam haritayı (!) aramaya kalkışmışken Sere içeri dalmıştı ve Anna üst üste gaflar yapıp,duruyordu. Sanırım ben de ona uyuyordum, saçma spaan cümleler kuruyordum ama Sere sinirliydi bize gülmeye çalıştı ama gülümseyemedi. Etrafta kapatacak kapı da yoktu. Yatağına oturdu ve penceresinden dışarıya bakmaya başladı. Anna da Sere'nin yanına oturdu ve konuşmaya başladı. "Ben de Hector'u kaybettim, yani ben de üzgünüm. Ne oldu bilmiyorum ama boşver gitsin." Sere kızgınlıkla Anna'ya baktı ve Lucy'nin yanına gitti. "Kurabiye mi arıyorsun yoksa başka bir şey mi?" Lucy hiçbir şey söylemedi ve haritayı aramaya devam etti. Bu sırada ben de dikilmiş, kulübeyi inceliyordum. Gerçekten harikaydı, bence biraz daha toplu olsa mükemmel ötesi olabilirdi. O sırada Anna elinde bir parşömenle Lucy'nin yanına doğru ilerliyordu ve ben de nedense o parşömenin harita olmamasını diliyordum.

Sanırım haritayı bulmuştum Lucy'ye doğru ilerliyordum ama sonra Sere'nin burda olduğu aklıma geldi bende Sat'in yanına sokuldum"Sat acaba harita bu mu?"dedim.Sat Sere'den gizlenerek kağıda baktı"Evet sanırım harita bu,Lucy'ye söyleyelim.Sere'ye çaktırmadan bakar ve gideriz."dedi.

Ardından yavaşça Lucy'nin yanına gidip kulağına"Sanırım bulduk."dedim.Lucy gülümsedi"Tamam o zaman dışarı çıkın ve beni bekleyin"dedi.O sırada Sere bize ters ters bakıyordu.Biz dışarı çıkacakken"Kızlar nereye gidiyorsunuz?Bekleyin bende geliyorum"dedi.Şimdi ne yapacaktık?

Suratıma sahte bir gülümseme yerleştirdim, gözlerimi şirinlikle kırpıştırdım ve işaret parmağımı Sere'ye doğrultarak "Hayır, sen gelmiyorsun." dedim. Kardeşim aldığı tepki üzerine şok olmuş vaziyette, boş gözlerle bana bakmaya başladı. Anna ve Sat bile şu anda suratıma birer yumruk çakmak istiyor gibiydiler. Eh, Athena kızının her zaman fikirleri olurdu, çoğu kırıcı ve saçma olsa da. "Anlayamadım?" dedi kardeşim kızgın bir sesle, ilk şoku atlatmıştı ve şimdi kulübeye geldiği ilk zamana göre çok daha sinirli görünüyordu. Tabii bunda benim söylediklerimin yarattığı etki de açıkça fark ediliyordu. Yaramaz bir çocuk gibi sırıtarak, "Gelmiyorsun, çünkü çok kötü görünüyorsun. Gidip derhal bir duş almalısın. Biz kızlarla kampın marketinden bir şeyler alıp döneceğiz, sonra Anna saçlarını yapar, takılırız. Hatta duş almadan önce biraz kestir istersen. Gözlerinin altında torbacıklar oluşmuş." dedim. Sere kesinlikle benden daha zekiydi; annemize daha çok benziyordu. Ama güzelliğine ve dış görünüşüne de benden daha düşkün olmuştu hem. Bir süre tereddüt yaşadı, sözlerimde ne kadar samimi olduğumu tartmak ister gibiydi ama hiç şansı yoktu çünkü hafif de olsa üzerinde güçlerimi kullanıyordum, böylece bana direnmesini engellemeye çalışıyordum.

Şu anda arka fonda bir gerilim melodisi olsa çok iyi giderdi, üç kız yan yana dizilmiş, elimizdeki kaçak haritanın fark edilmemesini umarak Sere'nin ağzından çıkacak tek bir sözü bekliyorduk. En sonunda kardeşim içini çekerek yanımızdan ilerleyip gitti, aynanın karşısına geçip yüzünü incelemeye başladı. Bir süre kendini inceledikten sonra, "Evet, sanırım haklısın. Biraz bakıma ihtiyacım var gerçekten de." dedi. Tamamen iç güdüsel olarak Anna ile arkamızla tuttuğumuz ellerimizle birbirimize birer beşlik çaktık. Kahkaha atmamaya çalışarak Sere'nin yanına gittim ve ona sıkıca sarıldım. Bu aralar moralinin çok bozuk olduğunu biliyordum ve kulübeden çıktıktan sonrası için söylediklerimi gerçekten yapacaktım, şu Hec'i bir bulsak, sonra kızlarla birlikle geri gelip Sere'nin neşesini yerine getirmek için saatlerce uğraşabilirdik. "En kısa zamanda dönmeye çalışacağız." diyerek ona göz kırptım. Sat da kafasıyla sözlerimi onayladı ve "Merak etme Sere!" dedi coşkuyla. Kapıdan çıkarken Anna, "Bekle bizi Hec, biz geliyoruz..." diye mırıldanıyordu ama söylediklerine pek dikkat etmiyordum çünkü aklım, Sere'nin zihnime gönderdiği mesaja takılmıştı; "Sadece izin veriyorum diye beni kandırabildiğini sanma, kardeşim."

Anlaşılan, beni gerçekten de keyifli bir akşam bekliyordu... (!)

Rp'nin kulübe bölümü bitmiştir, devamı cirit sahasında.