Yolumuz Labirent'e Düşünce... (57. Görev) [1]

Misafir

"Amanda! Dikkat et!" diye haykırdım heyecanla. Amanda uyarımı tam zamanında dikkate alıp üstünde olduğu kayadan yere atladı, eğer bunu birkaç saniye daha geç yapsa dev bir akrebin altında kalacak ve muhtemelen zehirli iğnesine maruz kalacaktı. O da yaşadığı bu tehlikenin farkındaydı, büyük bir şoka girmiş gibiydi. Donuklaşmaya başlayan bakışlarından anlayabiliyordum bunu. Ya da akrebin kayadan onun üzerine doğru atlamaya hazırlanışı umrunda değilmiş gibi yapıyordu! "Mia, diğer akrebi hakla hemen!" diye bağırdım diğer kardeşime. Hızlıca gözleriyle onaylayıp kılıcıyla akrebin karşısına geçti, o kılıcıyla akrebe garip bir step dansı yaptırırken ben de Amanda'nın yanına koşmaya başladım.
Kardeşim Mia tam bir şeytandı, onun o akreple kolayca başa çıkabileceğine güveniyordum. "Amanda, yana yat!" diye bağırdım ama beni duyduğu yoktu, uzaklara dalıp gitmişti çoktan. Üzerine doğru atlayıp kendimle birlikte onu da yere düşürdüm, son anda kurtulabildik dev akrebin zehirli iğnesinden. Ama canavar da çok hızlıydı, hemen üstümüze gelip devasa iğnesini bize sokmak için havaya kaldırdı. Kaçma şansım yoktu, kendim kaçabilsem bile Amanda'yla birlikte canavarın bacaklarının arasından geçme ihtimalimiz çok düşüktü. Ben de elimden gelen tek şeyi yaptım; kılıcım Assassin's Heart'ı canavarın göğsüne sertçe sapladım. Bunu yapmamla birlikte canavar da toz bulutuna döndü, üstüm başım toz içinde kalmıştı!
"Amanda, iyi misin?" dedim ama cevap yoktu, bakışları da git gide ifadesizleşiyordu. "Amanda!" diye haykırdım beni duyması için, ama sonuç hala aynıydı. Başımı kaldırıp Mia'ya baktım, o hala aynı akreple uğraşıyordu. Gördüğüm kadarıyla kıskaçlarını kesmişti akrebin, onu daha da öfkelendirmeye çalışıp alay ediyor gibi bir hali vardı. "Mia, Amanda kötü durumda. Çabuk hallet işini ve yardıma gel!" diye bağırdım ona. Bağırmaz olaymışım, bunu yapmamla Mia aniden arkasını döndü bize bakmak için. Bunu fırsat bilen akrep de sert bir darbeyle onu yere yıktı, neyse ki canavar iğnesine başvuramadan Mia tekrar ayağa kalkabilmişti. Tekrar Amanda'ya dönüğümde artık gözlerinin kapanmış olduğunu gördüm, ama ona ne olmuştu? Sorunu anlamam uzun sürmedi; kolunda derin bir yara izi vardı. Her ne kadar yanılmış olmayı dilesem de, bunun akrebin zehirli iğnesinin bir sonucu olduğunu biliyordum. Aceleyle yanımızdaki kayanın altında duran çantamı kaptım, içinde ne var ne yoksa boşalttım yere. Bir parça ambrosia bulabilmiştim sonunda, bunu aceleyle Amanda'ya yedirince sonunda gözlerini aralayabildi. Demeter kulübesinden aldığımız birkaç bitkisel ilaç da vardı çantada, onları aceleyle kardeşimin koluna sürünce kendine gelebildi. "Nasıl hissediyorsun?" diye sordum ona.
"Daha iyiyim, ama kolum acıyor hala." dedi halsiz bir şekilde.
"Merak etme, birkaç dakikaya bir şeyin kalmaz." dedim ona gülümseyerek.
"Birkaç akrep daha öldürecek kadar iyi olur muyum peki?" diye sordu o da gülümseme konusunda bana eşlik ederek.
"Kesinlikle." diye cevapladım onu. Gülümsemelerimizi donuklaştıran şey ise Mia'nın olduğu taraftan gelen bir çığlıktı. Dövüştüğü akrebi öldürmüştü, ama korkuyla uzaklara doğru bakıyordu. Mia ve Amanda'ya "Hadi ormana antrenmana gidelim." diyen dilimi arılar soksun!
"Hey, Adri ve Amanda!" diye bağırdı bize dönüp. "Ne durumdasınız bilmiyorum ama, yeni akrepler geliyor. Hem de sayıları çok fazla. Hepsiyle tek başıma baş edemem, hemen yardıma gelin!"

Misafir

Kolumdaki acının bir an önce geçmesi için tanrıya dua ederken Mia "Hey, Adri ve Amanda! Ne durumdasınız bilmiyorum ama, yeni akrepler geliyor. Hem de sayıları çok fazla. Hepsiyle tek başıma baş edemem, hemen yardıma gelin!" dedi. Bakışlarımız gelen akreplere yoğunlaşmıştı. Birkaç saniye daha kolumun iyileşmesini bekledikten sonra Adrian Mia'nın yanına koştu. Ben ise hala kolumun geçmesini bekliyordum. Kısa bir süre sonra acı bedenimi terk edince hızla ayağa kalktım. Koşarak kardeşlerimin yanına giderken dikkatlice yürümeye özen gösteriyordum. Demeter kızlarının verdiği şu otlar olmasaydı ölebilirdim. Kimi zaman sinir etseler de bu otlar için onlara minnettardım.
Karşımızdan hızla gelen akreplere baktıkça içim bir garip oluyordu. az önce beni kolumdan sokan akrebin iğnesi gözümün önüne geliyordu. '' Yine başlıyoruz.'' dedim sıkıntılı bir ses tonuyla hemen Adrian cevap verdi. '' Daha dikkatli olmayı unutma.'' dedi. Haklıydı , daha dikkatli olmalıydım. Bütün otları ben yiyecek değildim. Her ihtimale karşılık yanımızda bulunmalıydılar. Akrepler hızla bize yaklaşırlarken sırtımdan oklarımı çıkardım. Belki oklar uzaktayken işe yarardı. Gözüme kestirdiğim bir akrebe okumu fırlatınca garip bir ses çıkardı. Bu ses hoşuma gitmişti. Oklar onları öldürmeye yetmese de yaralamayı başarıyordu. Birkaç tanesini daha oklarla vurduktan sonra yanımıza varmışlardı. Okları tekrar sırtıma astıktan sonra kılıcımı tekrar çektim. Adrian hemen öne atlayarak kılıcıyla akrepleri öldürmeye başladı. Gerçekten bu konuda fazla iyiydi. Birkaç dakika içinde iki-üç akrebi öldürüyordu. Mia ise onlarla oyun oynamayı seviyordu. Ancak zamanımız daha kısıtlı olduğu için direk öldürmeye başlamıştı. Benim karşıma gelen akrep ise az önce okumla yaraladığım akreplerden biriydi. Kılıcımla ilk önce kısraklarını kestim. Daha sonra göğsüne indirdiğim darbeyle toz oldu. Mia ve Adrian benden oldukça hızlı oldukları için bana neredeyse akrep kalmamıştı diyebilirim. Kayalıklardan hızla koşarak abimin yanına gittim. Bütün akrepler onun üzerine gidiyordu. '' Ben geldim.'' dedim gülümseyerek. Bana yalnızca gülümsemekle yetindi. Akrepleri doğrarken ne kadar eğlendiğini anlayabiliyordum. Aynı hazzı bende yaşıyordum.
Akrebin darbesiyle tekrar yere düştüm. Düşerken başımı kayaya çarptığım için kalkacak zamanı bulmadan akrep üzerimdeydi. İğnesini gösterdiği anda kendime geldim. Kılıcımı göğsüne batırdıktan sonra toz oldu.Yavaşça kalkarken Mia konuşmaya başladı...

''Bu tarafa çabuk '' dedim. Amanda yeni yerden kalkmıştı. Adrian ise hala başkası ile uğraşıyordu. Amanda yanıma gelirken arkama bakmadım son ana sezgilerim ile u dönüşü yaptım. Ve akrebin iğnesini kestim. Nasıl yaptığım hakkında bir fikrim olmasada Havada salto atıp Akrebin üzerinde belirdim. Tepinen canavarın üzerinde dengede durmak güçte olsa kalın derisini sonda eşip toz haline getirdim.

''Daha çok var zaus yumruğuna doğru gelin'' Amanda ve adri akrepleri oraya çekerek ilerlediler. Ben çoktan kayalıklara gelmiş yüzüğümü ok-yay çevirmiştim. Uzaktaki akreplere ok fırlatıyordum sonra uçlarına biraz yunan ateşi ile zenginleştirdim.

''İyi gidiyorsun'' dedi amanda gülümsedim. Gözüme çarpan tüm akreplere ok fırlatmak bile o kalın derilerini aşmıyordu. Hemen mızrak düşünüp onu tam akreplerin yumuşak noktasına attım. Canavar toz olunca yaklaşan akrepler için kemerimden bir disk alıp açtım. Tekrar yüzüğümün yanıma gelmesini düşünsemde konsantre olamıyordum mecbur gidip almalıydım.

''Siz devam edin ben mızrağımı alıcam'' hemen kayalıklardan indim. Akreplere çatmadan yavaş yavaş ilerledim. Mızrağımın ucunu ileride görebiliyordum.

Neredeydi şu kolye?Alex eğer bana verdiği kolyeyi kaybettiğimi öğrenseydi..!Olacakları düşünmek bile istemiyordum.Benimle asla konuşmazdı.Ben de bu yüzden kampta deli gibi kolyeyi arıyordum.Kulübededir diye düşünmüştüm ama kulübede yoktu,sonra kampın her yerine bakmaya karar verdim.Her yerde kolyeyi ararken üvey kardeşlerimin Zeus Yumruğu'nun önünde bir şeyler yaptıklarını gördüm.Onlardan yardım isteyibilirdim.Bana ayıracak zamanları varsa kesinlikle yardım ederlerdi.Ben de koşarak yanlarına gittim"Selam Ad,selam Amanda.Ne yapıyorsunuz?" dedim.O sırada Mia'nın sesini duydum"Mızrağımı aldım"dedi.Sonra bana baktı"Hey,Anna nasılsın?"dedi."Aslında pek iyi sayılmam."dedim.Hepsi birden"Neden?"dercesine bana baktı."Alex'in doğum günümde verdiği kolyeyi kaybettim ve eğer Alex kaybettiğimi duyarsa beni öldürür."dedim.Üvey kardeşlerim sanırım bana yardım edecekti.

Misafir

"Alex'in doğum günümde verdiği kolyeyi kaybettim ve eğer Alex kaybettiğimi duyarsa beni öldürür." dedi Anna üzgün bir ifadeyle. Onunla burada karşılaştığımıza şaşırmış, ama bir o kadar da mutlu olmuştum. Akrepler ve diğer türlü türlü canavarlarla karşılaşmaktan bıkmıştık, bir değişiklik iyi gelmişti.
"Hey Anna." dedim ona gülümseyerek. "Biz de yapacak bir şey arıyorduk, canavar avlamaktan bıktık açıkçası."
"Tabii tabii." dedi Anna gülerek. O da çok iyi biliyordu bizim canavarlarla uğraşmaktan asla bıkmayacağımızı.
"Evet, dedektif Black iş başında." dedim bir anda ciddileşerek. "Anna, son birkaç gün içinde ormanda hiç bulundun mu?"
"Ee şey, evet." diye cevapladı tereddütle. Bu dedektiflik oyunum onu pek eğlendirmemişe benziyordu, durumun ciddiyetinden olmalıydı bu. Ama yanıbaşımdaki Mia ve Amanda gülmekten karınlarını tutuyorlardı.
"Tam olarak nerede?" diye sordum Anna'nın etrafında dolaşıp çevreye göz atarak.
"Bilmiyorum ki, ormanda her yer birbirine benziyor."
"Hatırlamaya çalış." dedim duygusuz bir sesle. İşimin gerektirdiklerini yerine getirebildiğimi umuyordum, ama biraz fazla ciddi olmuştum sanki.
"Zeus Yumruğu'nun orada kardeşlerimle akreplerin saldırısına uğramıştık, belki o sırada kaybetmiş olabilirim."
"İşte bu!" diye haykırdım ciddiyetimden taviz vermeyerek. "Zeus Yumruğu ha? Ya o kolyeyi Labirent'in girişine düşürdüysen?"
"Hadi ama Adri..." dedi Mia alay eder gibi.
"Hiç sanmıyorum, olası değil." diye ona katıldı Amanda.
"Durun bir dakika." diye mırıldandı Anna. Onlara elimle susmalarını işaret ederek Anna'yı dikkatle dinlemeye başladım. "Akreplerden kaçarken tam da Zeus Yumruğu'nun orada ayağım takılmıştı ve düşmüştüm. Etrafa özenle bakmama rağmen bulamadım, belki de Adrian haklıdır."
"İstikamet Labirent!" diye haykırdım sevinçle. "Sıkılmıyor muydunuz akreplerle falan uğraşmaktan? Alın işte size tehlike, heyecan. Ama tabii siz Labirent'e girecek kadar cesur değilseniz, ben tek başıma da giderim."
Bu sözlerimin onları ikna edeceğini çok iyi biliyordum, Anna da dahil olmak üzere hepsi benimle birlikte gelmeye karar verdiler. Zeus Yumruğu'nun oradaki küçük delikten geçip Labirent'e girerken içimin ürperdiğini hissettim, ama bunu belli etmedim tabii ki. Aslında amacım kolyeyi bulmaktan çok, farklı bir heyecandı. Ben eğlenirken Anna'ya da yardımcı olacaksak, bundan daha güzel bir plan olabilir miydi ki?

(Bu kısım bitmiştir, devamı Zeus Yumruğu'nda.)

» Yolumuz Labirent'e Düşünce... (57. Görev) [2]
» Labirente Geçiş. ~ 57-1.
» Labirente Geçiş. ~ 57-2.
» Labirente Ziyaret 57-1
» Çalınan Altın Post (Labirente giriş)