Kıyasıya Mücadele

Claire ile kulübemin önünde buluştuk. Birlikte voleybol oynayacaktık. İkimizde voleybolu çok seviyorduk ve çok iddialıydık. Önceden sözleştiğimiz için voleybol sahasına doğru yürümeye başladık. Umarım bizimle oynayacak başka birilerinide bulurduk. Claire ile voleybol hakkında sohbet ediyorduk. Son zamanlarda çok iyi olan voleybolculardan falan. Uzun süren sohbetten sonra voleybol sahasına vardık. Sahanın 4 metre yanında Ed ve Troy sohbet ediyorlardı. Claire baktım. O da onay verince ikisinin yanlarına gittik.

"Selam beyler, bizimle maç yapmaya varmısınız?"

Ed ve Troy birbirlerine baktılar. Sonra da voleybol sahasına baktılar. Teklifimizi kabul etmekten başka çareleri yoktu. Kabul etmezlerse korkak durumuna düşerlerdi. Bunu anlamış olmalılar ki sonunda cevap verdiler.

"Tamam, varız."

Claire ile ben güldük. Maç yapacak birilerini bulmuştuk. Şimdi sıra sadece güzel voleybol oynamakta. Umarım Ed ve Troy voleybolda çok iyi değillerdir...

Güneş yukardaydı ve güzel bir gündü. O gün biraz tembellik etmek istemiştim. Kulübeden çıktım ve voleybol sahasına doğru yürüdüm. Giderken Ed'e rastladım ve onu da yanımda çekiştirerek getirdim, anlaşılan pek keyfi yoktu. Voleybol sahasında konuşurken Claire ve Tiff geldi.
"Selam beyler bizimle maç yapmaya var mısınız?" diye sordular.
Ed bir bana bir de voleybol sahasına baktıktan sonra "Tamam, varız." diye cevap verdi. Takımlar belliydi. Ed ve ben, Claire ve Tiff. İlk sete onlar başlayacaktı. Topu aldılar ve Tiff servis kullanmaya gitti. Tiff bugün kendinden çok emin görünüyordu. Ama bizi yenebileceğini pek sanmıyordum. Ben ve Ed hazır durumda bekliyorduk.
Tiff top olan elini havaya kaldırdı ve "Hazır mısınız, yenilmeye?" dedi.
Ed gülerek ve kendinden emin çıkmasına çalıştığı bir ses tonuyla "Göreceğiz, bakalım!" diye bağırdı. Tiff topu havaya fırlattı ve servisi kullandı.
"Ed, sende!" dedim ve servisi karşılamasını umarak Ed'e baktım. Daha önce voleybol oynayışını görmemiştim ve bunu şimdi öğrenecektim.