Satellite'ı görüyorum

Annemi ziyaretten daha dün gelmiştim ve yorgundum. Öğlene kadar uyumuşum. Kalktığımda bütün melezler kendi işlerine bakıyordu. Artık onların tembosuna ayak uydurmak için çok geç kalmıştım. O yüzden ben de bu günü sessiz ve sakin bir yerde geçirmeye karar verdim. Üsütümü hızla giyip sakin bir yerler aradım. Sahil, dolu, Long Islan kıyısı, dolu, hatta ahırlar bile melez doluydu. Ne yapacağıma karar verememiştim. Sonra daha önce gelmediğim bir yerde olduğumu fark ettim. Önümde harika bir göl vardı. Biraz kıyısında birkaç kano diziliydi. Demek burası Kano Gölü'ydü. Burayı duymuştum. Biraz kenara oturdum. Hatta ayakkabılarımı çıkarıp ayakalarımı göle soktum. Çok rahatlatıcı bir duyguydu. Sonra arkadaş bir ses duyunca bütün neşem yok oldu.
''Sen bu saatte burada ne arıyorsun melez? Arena ya da okçuluk alanında olman gerekirdi!''

Kano gölünde ayaklarını uzatmış birini görünce tabi ki içime bir neşe doldu,yeni bir melez gelmişti demek ki. Ama pek de yeni değil gibiydi. Biraz sert çıkışınca ben de sesimi incelterek konuşmaya başladım ama bu sertliğinden de korkmuştum biraz.

-Rahatsız ettiysem özür dilerim. Sadece yanına gelmek istemiştim.

Kızın gözlerinden önemli değil,gel otur havası süzdüğüm için yanına oturmaya gittim. Kano gölü her zamankinden güzel görünüyordu. Yeni bir arkadaşla beraber bambaşka olacaktı. Güneşli havada ayaklarımı göle sokarak gökyüzüne baktım ve gülümsedim.

-Eee,adın nedir,kimin çocuğusundur?

''Ah, adım Mia, ben... ıhh... biraz orası karışık. Ben Morpheus'un kızıyım.''
Kız bana kafası karışık bir şekilde baktı. Bunu bekliyordum tabii.
''Rüyalar Tanrısı.'' dedim soluk bir sesle. ''Böyle olacağını biliyordum, kimse benim babamı tanımaz, ve önem vermez. Ama ben alıştım.''
Bu arada kız derin düşüncelere dalmıştı.
''Sen kimin çocuğusun?''

''Ah...'' dedim. K

ız da benim az önce olduğum gibi buruk görünüyordu. Ben de babamı çok seviyordum, o da annesini olmalı, ikimizin çok ortak yanı vardı.

''Bu arada adını sormayı unuttum.'' dedim ona gülümseyerek. Onu daha şimdiden çok sevmiştim.

''Yoo, hayır.''dedim. Yine düşüncelere dalmıştım.
Bu arada bir şey hatırladım.
''Sen avcıyım mı dedin?''dedim. Bunu kaçırdığıma inanamıyordum. Daha külubeme gitmemiştim, yani beni tanımıyor olabilirdi.
''Evet ne oldu ki?'' Onun kafasının karışması normaldi.
''Ben de avcııym, daha bu gün avcı oldum!''dedim büyük bir heyecanla. Satellite'ın tepkisi de normal oldu.

Demek bu yüzden Adyali bu kadar düşünceliydi. Ben de ilk avcı olduğumda bunun yanlış bir karar olup olmadığını uzun süre kurcalamıştım. Ama Adyali'ye daha da yaklaştım ve bir avcıyla uzun süredir görüşemediğimi hatırlayarak Adyali'ye ilgimi arttırdım.

-Ne oldu, pişman mısın? Avcılık, bir süre insanı pişman edebilir ama zevklidir. Neden avcı olmayı seçtin? Doğrusu avcılık hikayeleri heo hoşuma gitmiştir.

Ah, işte bu uzun bir hikayeydi.
''Uzun hikaye, hazırlansan iyi olur.'' Sat yerine yerleşti.
''Bir kaç gün önce, her zamanki gibi annemle kahvaltı yaptıktan sonra,'' Zengin olduğumuzu söylemedim, hem hava atmayı sevmezdim. Hem de gereksiz bir ayrıntıydı.
''Odama gittiğimde-bayıldım. Bir rüya gördüm. Annem hayatım boyunca bana bir melez olduğumu söylememişti. Kamptan bahsetmemiş ve gitmeme asla izin vermemişti. Bunları bana rüyamda babam söyledi. Sonra geldiğim yerden-İngiltere'den-kampa girmenin, hem de annem öğrenmeden ve yakalamadan, avcılara katılmak olduğunu söyledi.'' Bir nefes aldım. ''Sonra şansıma Artemis ve kampta olmayan bir kaç Avcı yakınlardaydı. Seyisimi- yani bir dostumuz beni onların yanına götürdü. Sonra hikayemi öğrenince, beni melez kampına gönderdi. Çok iyi bir Tanrıça o.''
Sonunda hikayemi kestim ve Sat'in ifadesine baktım.

İlginç bir hikayeydi, sanırım tanrıça Artemis bunu bildiği için oralarda dolaşıyordu. Zaten Adyali de güçlü birine benziyordu, ayrıca Morpheus kızı daha önce hiç görmemiştim. Adyali'nin hikayesi bittikten sonra ayaklandım ve kano gölüne doğru baktım. Cadı su nemfleri gölün altından bana dil çıkarıyorlardı. Arthur'a ithafen öpücük gönderiyorlardı ve ben sinirleniyordum. Okumu gösterdiğim an gittiler ve Adyali'ye döndüm.

-Bu nemflerin hepsinin benimle, dolayısıyla avcılarla sorunları vardır. Her neyse, şimdi ne yapmak istersin?

Sat'in sinirli haline baktım. Nemflerin niye böyle davrandığını anlamamiştim, Sat'le ne alıp veremedikleri vardı ki? Kıkırdayan nemflerin yanına gittim.
''Sat'le bir daha uğraşırsanız, geceleri size zindan ederim.'' dedim. Nemfler ilk dalga geçmeye çalıştılar ama güzellik uykuları onlar için hayatiydi. Bir anda suya daldılar ve kayboldular.
''İyi, bu bunları bir süre oyalar.'' Bu arada Sat yanıma geldi ve elini omzuma koydu.
''İyi iş kardeş!''dedi. Artemis'ten, avcıların birbirinin kardeşi gibi bağlı olduklarını öğrenmiştim zaten. Ben de Sat'e sırıttım.
''Kano'ya binmeye ne dersin kahramanım benim?'' dedi hızla kanolara giderek. Sadece gülümseyip ona katıldım.

Adyali ile beraber kanonun oraya doğru ilerlemeye başladık. Adyali kendine bir kano seçti ve ben de kendime kanoyu seçtikten sonra kanoya atlayarak kano çekmeye başladık. Yepyeni bir kardeşim olmuştu ve açıkçası en sevdiğim kardeşim de Adyali'ydi, çünkü en çok görüştüğüm oydu. Evet,kampa daha yeni gelmişti ama yine de onunla Eilee'den, Crys'ten ve Pace'ten daha fazla görüşmüştüm. Eilee sadece geceleri kulübedeydi, yüzünü bile bir kez görmüşümdür. Crys bir aralar sürekli benimle takılıyordu ama artık o da Eilee'den. Pace ise, aramız mükemmel değil. Bazen beni kıskandığını düşünüyorum çünkü sürekli bir meydan okuma arzusu içinde Helius kızı.

Adyali'yle beraber kanoda yüzerken daha demin bizimle dalga geçen su nemflerini gördüm. Adyali'nin kanosunu durduruyorlardı. Onlara ok attım ve uçup gittiler. Bunların ne derdi varsa artık bizlerle... Onları öldürürdüm ama canavar değillerdi ve masum olmasalar da canavar olmayan kişileri öldürmek hoşuma gitmiyordu. Adyali'ye döndüm, uzun süredir konuşmadığımı farkettim.

"Biliyor musun Adyali? En sevdiğim kardeşim sensin."

Sat'in bu ani iltifatına biraz şaşırmıştım. Ama guruum da okşanmıştı yani. Bir yere ait olma duygusu içimi kaplamıştı. Aramızdaki bağı hissetmiştim. Ne annemiz ne de babamız aynıydı ama onu kardeşim gibi sevmiştim ben de.

''Saol Sat, sen de benim.''

Sat bana gülümsedi, onun da benimle aynı şeyleri düşündüğünü biliyordum. Babam avcıların yanında güvende olursun derken haklıymış, kampta da güvende olursun derken daha da haklıymış. Bir kardeşim olmuştu, artık o bana ablalık yapabilir, her şeyi bana anlatabilirdi. Hiç sahip olmadığım kız kardeşim diye düşünerek güldüm.

Adyali'yle gerçekten çok iyi anlaşıyordum. Biricik kardeşim olmuştu o benim, en yenisiydi belki ama en kanımın ısındığıydı aynı zamanda. Çokoş bir kardeşe sahip olmanın verdiği hazzı yaşarken Adyali'yi kulübemize götürmek için sabırsızlanıyordum. Belki yastık savaşı yapabilirdik, belki kardeşlerimizle tanışabilirdi, belki de dinlenebilirdi. Gülümseyerek Adyali'ye baktım.

-Adyali kulübemize gidelim mi?

Adyali'nin de onaylamasıyla beraber kulübemize doğru yola çıktık. Canım kardeşimi daha şimdiden çok sevmiştim.

Adyali'nin de ekleyeceği bir şey yoksa;

RP Bitmiştir.