Bir daha tırmanır mıyız? Asla!

Ah, Tanrı Zeus aşkına! Bu da neydi böyle? Jess'in bana bugün tırmanacağız derken ben hayalimde; düz bir duvar, yukarıdan sarkan halatlar ve belimize bağlanacak kemerler bekliyordum. Fakat karşımda kocaman bir duvar, bir yanında ateşler saçıyor bir yanından da kayalar düşüyordu. İşte bu beni bile aşardı. Jess'in bile gözü korkmuştu. Sorduğu soruya yanıtı şaşkınlığım geçtikten 2 dakika sonra verebildim.

"Bence şimdi vazgeçelim kardeşim. Bu bizi aşar." arkamı döndüm ve konuşmaya devam ettim. " Belki başka bir gün. Şöyle daha zinde olduğum bir sabah spor niyetine yapabiliriz ama şu an uykum var Jess.. Kayaların altında kalıp ezilmek veya yanmak istemiyorum." dedim. Ama Jess ısrarcıydı. Önüme geçti ve konuşmaya başladı.

Niye Jess hep o masum ifadesini takınıp beni bir şeylere ikna ediyordu? Bu kıza hayır diyemiyordum. Hele o bana öyle bakarken? Sonunda kabul ettim ve bu hangi cehennemeden geldiği belli olmayan duvara tırmanmaya başladık. İyi ki üzerime rahat bir eşofman ve kısa kollu bol bir tişört giymiştim. Yoksa giydiğim kıyafetler yırtılabilir bende rezil olurdum.

Jess ben bunları düşünürken tırmanma duvarının neredeyse yarısına geldiğini gördüm. O anda Jess'te bana bakıyordu ve bir kayada onun üzerine doğru geliyordu benim uyarmama kalmadan Jess kayayı gördü ve kenara çekildi ama kaya ağına çarptı. O anda Jess'e seslenmek istedim ama beni duyup duymayacağına emin değildim. Yukarıdan düşen kaya parçaları beni ıskaladı ve sonunda duvarı tırmanmaya başladım. İlk önceleri çok yorucu olmasa da kayaların bana çarpacak kadar yakın düşmeleri beni korktuyordu ve girintilere çıkıntılara yerleştirdiğim parmaklarım acıyordu.

Tırmandıkça alevler, kayalar artıyordu. Bu tırmanma duvarını niye bu kadar zorlu yapmışlardı li? Tamam eğlenceliydi ama çok zordu. Alevler saçımı yakacak, kayalar elimi, ayağımı ezecek diye korkuyordum.

Daha ne kadar yolumun kaldığını merak ettim ve yukarı doğru baktım. Jess alevlerden son anda kaçmıştı. Ben o kadar şanslı değildim. Yeni sönen bir aleve elimi koyunca doğal olarak büyük bir çığlık koydum ve elimi çektim. Bu sırada dengem bozuldu ve farkında olmadan küfrü bastım. Jess kendini sağlama oldıktan sonra aşağı bakıp seslendi.

"İyi misin Glau?!"

" Ah, evet Jess çok iyiyim. Eğer buradan sağsalim çıkarsam san neler yapacağımı tahmin bile edemeyeceksin kardeşim." dedim ve elimi üfleyerek kendimi yukarı çekmeye devam ettim.

Jess de benimle aynı fikirdeydi ama o benden daha fazla eğleniyordu bu lanet olasıca duvarda. O kadar zordu ki buraya tırmanmak. Yukarıya baktım, daha yukarıya ve daha yukarıya... Duvar çok uzundu ve tırmandıkça daha da zorlaşıyordu. Kaslarım artık acımaya başlamıştı. Parmaklarımı duvarın girinrilerine sokmuştum. Ah, tırnaklarımın ne halde olduğunu bilmiyordum ama kulübeye gidince kesinlikle hepsini kesecek ve bir daha da uzatmamaya çalışacaktım. Bacaklarımdaki kaslar kendimi sıkmaktan titrerken bir şey ters gitti ve Jess düşmeye başladı. Yanımdan o kadar hızlı düştü ki bir an yere çakılacak sandım. Aşağıya bakmamak için kafamı çevirdim ve hızlı hızlı duvardan inmeye çalıştım. O anda bir şey farkettim. Belimizdeki ipler... Büyük ihtimalle bu Jess'i kurtarmış olmalıydı diye düşünürken kopmuş olma ihtimali aklıma geldi. Büyük bir korkuyla aşağı doğru baktım. Jess biraz sarsılmış görünüyordu ama hayatta ve tekrar duvara tutunuyordu. Sanırım çok fazla korkmuştu. Bende korkmuştum her ne kadar düşme gibi bir tehlike geçirmesem de..

Duvardan inmemize az bir şey kala yavaş yavaş inmekten sıkılmıştım. Üzerime doğru gelen bir kayanın bana çarpmaması için sağa doğru sıçrarken kendimi geriye doğru bıraktım. Bu gerçekten güzel ve heyecanlıydı ama az önce Jess'in başına gelenlerin ne kadar korkunç bir duygu olduğu aklıma gelince tekrar duvara tutundum ve aşağı indim.

Aşağı indiğimizde Jess konuşmaya başladı. "Hey bir daha buraya asla ama asla gelmeyeceğim. Bu kadar yeter mi sence?" dedi.. Bende gülümseyerek cevap verdim.

" Ah, kesinlikle yeterli. Başka birgün belki bu duvarı tamamlayabiliriz. Ama çok çok çok sonra." dedim ve kolumu kardeşimin boynuna dolayıp kendime doğrı çekip öptüm. O da bana sarıldıktan sonra kıyafetlerinin bulunduğu çantayı eline almasıyla bırakması bir oldu.

" Ne oldu kardeşim?" dedim ve elini çevirip avcuna baktım. Elinin içi yanmıştı sanrım düşüşünün sebebi buydu. Yanık çok kötü değildi ama acısının büyük olduğunu biliyordum. Sonuçta bende elimi yakmıştı bu duvarda.

" Düşüşünün sebebi belli oldu Jess. Sende yeni sönen bir lava basmışsın elini. Neyse, ben alırım çantayı. Hadi kulüveye gidip bir hasar kontrolü yaptıktan sonra kendimizi iyileştirelim." dedim gülümseyerek..


Rp Bitmiştir!