Resim mi? Bir daha asla!

Uzun bir makyaj seçiminden sonra en sonunda seçebilmiştim.Makyajımı yaptıktan sonra önüme düşen saçlarımı arkaya attım.Amy'in karşısında maskara olmamak için elime bir kağıt aldım ve yatağın altından bulduğum ve kimin olduğunu bilmediğim kalemle çizmeye koyuldum.Kocaman bir kafa çizdikten sonra altına serçe parmağımdan bile küçük bir vücut çizdim.Bu benmiydim? Tanrım! Umarım Amy'de benim kadar kötü çiziyordur diye iç geçirdim.Güzel bir günün geçeceğini umut ederek kulübemden dışarı çıktım.Bir ağacın altında beni beklerken buldum.''Nerdesin sen?'' Sinsi bir gülümsemeden sonra elimi yüzüme götürdüm ve tam bir Afrodit kızı sesiyle ''Tatlım,bu yüz kendi kendine mi makyaj oluyor?'' Diye sordum.Hızla ayağa kalktı.Ve kolumdan tuttuğu gibi el işleri alanına götürdü.Bir şeyler mırıldanıyordu ve kesin benimle gitmekten pişmandı.Kolumu elinden çektim.Ve hızla durdum.Arkasına döndü ve ''Şimdi ne oldu?'' Diye mırıldandı.Elimi ona uzattım ve bağırarak ama benim için normal bir sesle ''Anlaşalım...Hiç kimseye bu konuda kötü olduğumuzu söylemeyeceğiz?'' Dedim.Amy kısa süre durduktan sonra kolumdan tuttuğu gibi koşmaya başladı.''Tanrım,ben bununla nasıl uğraşacağım?'' Yüzümü sinsi bir gülümseme bulaştı ve kolumu elinden çektim ondan hızlı koşmaya başladım.Ha ha ha! İnsanları sinir etmeye bayılıyorum! En yakın arkadaşıma bile!

Ağacın altında oturmuş Emi'yi bekliyordum ama bir yandan da kendime kızıyordum : Nasıl bu kadar beceriksiz olabilirdim ? Eskiden bu işleri anneme yaptırır okulda ben yaptım diye gezinirdim ama şimdi bu şansım yoktu.Emi bana doğru geliyordu ve yine ona takındığım o gıcık halimi aldım.''Nerdesin sen?'' dedim , tabi bu bir Afrodit kızına sorulmuş en saçma soruydu.Emi hemen cevap verdi , o ''aşırı'' makyajlı suratıyla.Emi'yle birbirimize cevaplar vererek el işleri alanına geldik.Buraya girmemek daha doğrusu girememek için yol boyunca yalvardım ama maalesef şu an buradaydım.Beceriksiz halimi Emi görecekti ve bunu görecek ilk kişi o olacaktı.Onunla biraz ittifak kurmaya karar verdim.Resim kısmına gelince oradaki güzel eserlere ağzımın sularını akıtarak bakıyordum.Kendime güveniyordum ama böyle bir şeyi hayatta yapamazdım.Elime aldığım farklı işlevlerdeki fırçaları Emi'ye uzattım.Şirin, masum halimi alarak : '' Al canım ilk sen başla , madem kendine çok güveniyorsun bir bakalım nasılsın ? '' Emi zorla yutkunarak fırçaları eline aldı.İçimden bir ''oh'' çektim.İlk başlamaktan kurtulmuştum.Bu rahatlıkla Emi'yi izlemeye koyuldum.

Olamaz!İlk ben mi başlayacaktım? Zorlada olsa fırçayı aldım ve derin bir nefes aldım.Kısa süre bekledikten sonra Amy'e döndüm.''Baksana,niye sen başlamıyorsun?'' Amy kafasını ''Hayır'' anlamında salladı.Olmaz! İlk ben başlayamazdım! Biraz düşündükten sonra meydan okuyan sesimle ''Ozaman,birlikte başlayalım.'' Amy yine ''Hayır'' anlamında yine kafasını salladı.Acaba ne yapabilirdim?Ne yapmalıydım ki Amy zorlada olsa kabul etmeliydi? ''Yoksa yapamıyormusun Amy?'' Amy bana kızgınca baktıktan sonra cebinden bir fırça aldı.Fırçasını elinden aldım ve inceledikten sonra Amy'e döndüm.''Yoksa bunu marketten mi çaldın?Güzelmiş...'' Amy elimden fırçasını aldı.Ve bir kağıt bulduktan sonra cin Ali yapmaya başladı.Bitirdikten sonra kendimi tutamadım ve kahkaha attım.Amy'in yüzü kızarmıştı ama kısa süre sonra bu geçti ve bana döndü.''Sen niye yapmadın Emi,yoksa yapamıyormusun?'' Harika,mahvolacaktım,rezil olacaktım.''Tamam.'' Diye mırıldandıktan sonra birşeyler yapmaya koyuldum.Birşeyler salladıktan sonra Amy'e baktım.Zorla gülmeye çalışıyordu.Ve evet,bunu başarıyordu.Ona döndüm.Ve kızgınca bakmaya başladım.Uzun süre sonra yüz ifademi farketti.Ve sustu.Elimi ona doğru salladım ve cebimden aynamı çıkardım.Makyajıma bakmaya başladım.Kabul etmeliydim,Amy'in yerinde olsam güzelliğime bile aldanmayıp yumruk atardım.Ama Tanrıya şükür Amy bunu akıl edemiyordu.Belkide ediyordu ama kendini tutuyordu.Aman,kimin umrunda! Hayla güzeldim ve öyle kalacaktım! Kimse bunu bozamayacaktı! Diye düşünerek saçlarıma dokunduktan sonra Amy'e döndüm.''Güzel çiziyorum değil mi?''

İçimdeki rahatlığı anlatamazdım hem Emi iğrenç ötesi resimler çiziyordu hemde benim gibi yeteneksiz biri daha vardı çevremde. Aslında Emi'yle çok ortak yönlerimiz vardı, ikimizde resim yapamıyorduk ve bu gayet açıktı , insanlara laf yetiştirmekte üstümüze yoktu ve daha niceleri. Hem konuyu dağıtmak hem de şansımızı denemek için Emi'ye ciddiyetle baktım gerçi o bu durumdan korkmuş gibi bakıyordu bana.''Emi bence biz çok iyi arkadaş olabiliriz'' dedim, sanırım bunu hiç beklemiyordu çünkü şaşkınla ''Amy , istersen otur bir dinlen '' dedi, ona gülerek baktım ve '' Ben gayet iyim tatlım sadece aklıma geldi ve söyledim'' dedim sonrada cin Alimi çizmeye devam ettim, söylediklerimden etkilenmiş olacak ki Emi uzağa bakarak '' Aslında haklısın bizden çok iyi arkadaş olabilir '' dedi , şimdide şaşırma sırası bendeydi , Emi'nin aklına ilk kez girmiştim ve ilk kez aynı fikirdeydik. Emi'nin söyleyeceklerini dikkatle dinlemeye koyuldum.

Kısa süre düşündükten sonra Amy'i süzmeye başladım.''Ben mi?Bir Hermes çocuğu ile mi?Hımm..Tamam!'' Dedikten sonra sırıtmaya başladım.Kısa süre bekledikten sonra çığlığı bastım.Amy korkmuş,bana bakıyordu.''Senin..Senin sevgilin var mı?'' Amy beni kısa süre süzdükten sonra yüzünü buruşturdu.''Nasıl bir soru o öyle?Ama...Evet sevgilim var.'' Şaşkınlıkla ona baktım.Aklımda o hayır diyor bende onunla dalga geçiyordum ama sevgilisi vardı!Ağzımı açtım kısa süre bekledikten sonra sordum. ''Peki kimmiş o? Seni seven.?'' Amy bana kızgınlıkla baktı.Aslında Amy güzel bir kızdı ama bir Afrodit kızı ondan daha güzeldir diye düşünerek saçlarımı geriye attım.''Apollon oğlu Theo.'' Dedi.Yüzünde muzip bir gülücük yayılmıştı.Saçlarımı tekrar geriye attım ve Amy'e döndüm.''Benimde var işte!'' Diyerek dil çıkardım.Tam bir bebek gibi davranıyordum!

Emi'nin amacını anlamış değildim. Tam bir bebek gibiydi, belkide onu sevmemin sebebi buydu ama o bunu bilmeyecekti. Ona doğru yine o çok bilmiş halimi alıp '' Off seninlede konuşulmuyor bayan gıcık'' dedim. Sanırım bunu beklemiyordu ve durdu, ne diyeceğini düşündü, sonra vazgeçti ve o ''muhteşem'' resmini yapmaya devam etti. Gözlerimi kısıp ne yaptığını anlamaya çalıştım ama sonuç sıfırdı. Fırçayı renklere batırıyor ve anlamsız bir şekilde sürüyordu. Tamam belki bende öyle yapıyordum ama en azından renklerim karışmıyordu. Kafamı sallayıp kendi resmime baktım harikaydı ama berbatlıkta harikaydı. Resme bakıp gülümsedim ve kağıdı buruşturup attım, sonra daha düzgün ve daha temiz bir kağıt alıp kocaman bir kafa çizdim, amacımı bilmiyordum ama en azından somurtkan bir surat değil her şeye rağmen gülümseyen bir surat yapacaktım. Kafasının içini dolduracakken Emi'nin garip sesiyle işim yarım kaldı ve ona dönüp ne var bakışı attım, gördüğüm şey karşısında gülme krizine yavaş yavaş girmeye başladım.

Onla anlamsızca bakış attıktan sonra kızgın sesimle konuşmaya başladım.''Ne gülüyorsun?İçim ve dışımdaki güzelliği resme döküyorum!'' Diye bağırdıktan sonra şaheserime bir daha baktım.Yüzüme adını veremediğim kendini beğenmiş bir ifade yayıldı.Resmime sarıldım ve ona baktım.''Benim resmim senden daha güzel bir kere!'' Eyvah! Bu resmi sulu boyayla boyamıştım ve henüz kurumamıştı.Bu demek oluyordu ki boya üstüme yayılmıştı.Korkuyla resmi üstümden çektim.Ağzım açık kalmıştı.En sevdiğim ve sırf Amy'e hava atmak için giydiğim elbisem mahvolmuştu!Birden çığlık attım.Amy korku ile arkasına döndü.Bu olanları görünce kendini alamayıp gülmeye başladı.Ağzım açık bir süre bekledikten sonra kahkaha attım.Çantamın içini açıp ıslak mendilimi çıkardım ve Amy'e döndüm.''Neyse ki bunu getirmişim.'' Amy bana kızgınca baktıktan sonra tekrar eski haline döndü.Mendil ile üstümü silmeye çalıştım.Umarım çıkardı!

Uzun bir uğraşıdan sonra kıyafetimi temizlemeyi başardım.Amy'e veda edip kulübemin yolunu tuttum.

RP BİTMİŞTİR.