Ares'le Beklenmedik Karşılaşma

Melez Kampı'nda ki ikinci günümdü.Ben ise oturmuş, Long Island da güneşin batışını izliyordum.Daha ikinci günüm olmasına rağmen günümün çoğunu Long Island da geçiriyordum.Aslında Melez Kampı'na tam olarak alıştım diyemeyiz ama Melez Kampı, mutlu olduğum tek yer gibiydi.Ayağa kalktım ve yürümeye başladım.Burası, yani Long Island içimdeki düşüneleri atmamı sağlıyordu.Aslında buraya nefes almak için mi gelmiştim yoksa babamı mı görmeye bilmiyordum.İçimden bir ses, kulübene geri dön diyordu.Ama biliyorsunuz ki biz melezler içimizden gelen sesleri pek dinlemeyiz.Arkamda bir ses duydum.Döndüğümde ise Tanrı Ares önümde duruyordu.Sersemlemiştim.Ama ağzımdan bu üç kelimeyi çıkarmayı başarmıştım.
"Merhaba Tanrı Ares"

'Merhaba, melez. Söyle bakalım burada ne işin var ve kimin oğlusun?''

Şunu itiraf etmeliyim ki bir tanrı ile konuşmak oldukça tuhaftı.Karşımda Ares duruyor ve benimle konuşuyordu.Kendimi toparladım hemen.Kısa bir sessizlik olmuştu.Bazen insanın tek aradığı da budur.Ama tanrı Ares'i daha fazla bekletmemeye karar verdim.

"Ben Hephaistos çocuğu Eduard.Kampa yeni gelmeme rağmen buraya sık uğrarım."

dedim kararlı bir şekilde.Daha doğrusu kararlı görünmeye çalışarak.Ama tanrı Ares'in düşüncelerimi okuduğunu hissedebiliyordum.Daha sonra kendi düşündüğüm şeyin ne kadar aptalca olduğu geldi aklıma.Ares ise sadece gülümseyerek yetindi ve konuştu.

'İyi bakalım. Sonuçta burası benim değil. Bu arada tanıştığıma memnun oldum Eduard. Her ne kadar babanla anlaşamasak da umarım seninle iyi anlaşabiliriz.''

Ares kafasını batan güneşe doğru çevirdi.Ben de öyle yaptım.Ares'le şuana kadar bir sorunum yoktu.Bunun da bana faydalı olacağını düşünüyordum.Bu sıralar bir görevim yoktu.Belki de Ares bana verebilirdi... ama tabii bunu kendisine söylemedim.

"Ben de sizinle tanıştığıma memnun oldum Tanrı Ares.Umarım anlaşabiliriz"

Güneşin batışını severdim burada izlemeyi.Ama Ares ile izleyince nedense bir tuhaf oluyordu.Bakışlarımı Tanrı Ares'e çevirdim ve cevabını beklemeye başladım.