Kısa Bir Ziyaret!

Öğlen saatlerine doğru birden yataktan zıpladım. Çok acayip bir rüya görmüştüm. Daha ne olduğunu anlayamadığım için bir süre aval aval etrafa bakındım. Sonra kendimi toparlayarak yatağımdan çıktım. Hala rüyanın etkisindeydim. Bu rüya benim içimi kemiriyordu. Acilen birilerine anlatmalıydım. Tek tek kardeşlerimin odasına gittim ama hiçbirini bulamadım. Kardeşlerim kulubede yoklardı. Bu saatte habersiz nereye gitmişlerdi acaba? Zaten ne zaman ihtiyacım olsa ortadan kaybolurlardı.

Acilen rüyamı anlatacak birini bulmalıydım. Bu kişi tabikide Tiff olmalıydı. " Acaba onun kulübesine habersiz gitsem ne olurdu? Onu kulübesinde bulabilir miydim? Yoksa oda kardeşlerim gibi ortalıktan kaybolmuş muydu? " Bir yandan bu soruların cevabını düşünürken bir yandan da giyiniyordum. Saçımı hiç özenmeden hemen topladım. Acil olarak Tiff'i görmeliydim. Çok hızlı bir şekilde hazırlanarak evden çıktım. İlk defa hiç süslenmeden dışarı çıkıyordum. Rüya beni o derece etkilemişti yani. " Umarım beni bu halde kimse görmezdi " diyerek Tiff'in kulübesine doğru yol aldım. Tiff'in kulübesinin kapısını çaldığımda içerde olması için bütün Tanrılara dualar ediyordum. Ve kapı aralandı. Tiff'i gördüğüme ilk defa bu kadar çok seviniyordum. Onu görür görmez hemen;

- Sana birşey anlatmalıyım çok acil! dedim.

Kulübede kimse yoktu. Bütün kardeşlerim dışarıda, ya eğitimdeydi ya da eğlence peşindeydi. Bende bu güzel fırsatı değerlendirip koltuğumda oturmuş cips yiyip kola içiyordum. Bir yandan da müzik dinliyordum. Keyfim çok yerindeydi. Bugün nedense çok rahattım ve mutluydum. Şarkıya eşlik etmeye başladım. Hareketli bir şarkıydı. Sonra aniden kapı çalındı. Çok şaşırmıştım. Kim gelebilirdi ki? Hemen kapıya gittim ve kapıyı araladım. Gelen Claire idi. Çok şaşkın ve telaşlı görünüyordu. İlk defa onu bu kadar süssüz görüyordum.

"Sana birşey anlatmalıyım çok acil!" dedi.

"Gel içeri sakinleş de öyle anlatırsın."

Claire içeri girdi ve koltuğa oturdu. Ona kola ve cips ikram ettim ama almadı. Anlaşılan önemli bir konuydu. Bende yanına oturdum. Ne olduğunu çok merak etmiştim.

"Seni dinliyorum."

Tiff beni içeri aldı ve ;

- Seni dinliyorum. dedi.

Biraz soluklandıktan sonra herşeyi anlatmaya başladım.

- Ben bir rüya gördüm. Çok kafamı karıştırdı. Rüyamda ben karanlık bir odaya giriyordum. Orda en sevdiğim küpelerimi arıyordum. Sonra o karanlık odada sanki birileri daha vardı. O zaman ne yapacağımı bilemiyordum. Orda çıt bile çıkartmadan oturup onların gitmesini bekliyordum. Ama ses aksine bana doğru yaklaşıyordu. Sonra birden bi durdular. Hiç ses çıkmıyordu o karanlık odadan. Daha da çok korkmaya başladım. Acaba ne oluyordu? Ve birden bi çığlık sesi koptu. Ses çok tanıdıktı. Sanki o birileri o çığlık atan kızı öldürmüşlerdi. Birden koşmaya başladım. Aydınlık bir yere çıkmayı başardım.

- O kızın çığlıkları hala kulaklarım da ya. Acaba kimdi o?

"Bilmiyorum. Belki de hiç tanımadığımız biridir."

Claire gerçekten de çok kötü görünüyordu. Kabus onu çok etkilemişti. Onun bu haline görünce çok üzüldüm. Claire'i sakinleştirmem gerektiğini biliyordum ama nasıl yapacağımı bilmiyordum. Acaba ne desem doğru olurdu? Diyeceğim kelimeleri toparladım ve bir şeyler söylemeye çalıştım.

"Claire, bu sadece bir kabustu. Sakinleşmye çalış."

"Nasıl sakinleşeyim, kızın çığlığı kulaklarımda çınlıyor."

"Dur da sana su getireyim. İyi gelir."

Koltuktan kalktım ve bir bardağa su doldurup Claire uzattım. Claire yavaş yavaş suyu içmeye başladı. Artık daha iyi gözüküyordu. Heralde ilk şoku atlatmıştı.

"Şimdi daha iyimisin?"

-Şimdi daha iyimisin? dedi Tiff

-Evet biraz rahatladım.

Gerçekten de artık daha iyiydim. Birisine anlatınca dahada rahatlamıştım. Artık biraz neşelenmemizin gerektiğini düşünerek müziği açtım. Tiff benim ne yapmak istediğimi çoktan anlamıştı bile. Kulübelerinde kimse yoktu galiba. Daha fazla dayanamayıp Tiff'e aklımdaki soruyu sordum.

-Kardeşlerin nerde?

-Eğitimdeler sen boşver onları şimdi.

Hazır kulübede kimsede yokken bu fırsatı değerlendirmeliydik diye düşündüm. Rahatça eğlenebilebilirdik. Böylecede gördüğüm kabusu unutablirdim. Artık Tiff'in getirdiği kolayla cipsi yemeye başlamıştım. Ve kızların asla vazgeçemeyeceği şeyi yapmaya başladık. Dedikodu...

Claire ile dedikodu yapmaya başlamıştık. Artık ikimizinde keyfi yerindeydi. Sırayla bütün kampın dedikodusunu yaptık. Yapmadığımız bir kişi bile kalmamıştı. Athena bu halimizi görse kesin ceza alırdık. Kahkahalar atmaya başladık. Çok eğleniyorduk. Erkeklerden bahsetmeye başladık. Bu konu biraz uzun sürdü. Sonra kıyafetlerden, parfümlerden bahsettik. Bir Afrodit kızıyla konuştuğumdan bu konuda bayağı uzun sürdü. Hava kararmaya başladı. Sürekli kolaları yeniliyor, birkaç cips daha açıyordum. Çok kilo alacaktık çok. Claire de bunu fark etmiş olacak ki bana sordu.

"Bu kiloları geri nasıl vereceğiz?"

"Aman boşver. Bir kerecikten bir şey olmaz."

Tekrar gülmeye başladık ve hala yemeye devam ediyorduk.

Bugün çok yemiştik. Alacağım kiloları nasıl eriteceğimi düşünmeye başlamıştım bile. Fiziğime çok önem verdiğim için mutlaka fiziğimi bozmamalıydım. Havada iyicene kararmıştı. Tiff'le birlikte öyle bir sohbete dalmıştık ki saatin kaç olduğundan haberimiz yoktu. Pencereden dışarı baktım ve havanın karardığını gördüm. Telaşlı bir şekilde Tiff'e ;

- Saat kaç? Benim gitmem gerek.

- 6.

- Neeeee! Çok geç kalmışım.

Hızlı bir şekilde eşyalarımı toplayarak gitmem gerekiyordu. Tiff'i öptüm ve kulübeden çıktım. Kendi kulübeme doğru yürüyeceğime aklıma koşmak geldi. Böylecede kilolarımı vermiş olurum. Bir taşta 2 kuş vururum. Bu fikrimi çok beğendim ve koşmaya başladım. Kulübeme vardığımda kardeşlerim çoktan kulübeye gelmişlerdi. Bana nerde olduğumu sordular. Anlatmaya başladım. Bugün kötü uyandım ama güzel bitirmiştim günümü.


RP BİTMİŞTİR!!!