Karşımdaki Demeter mi ?

Öğlendi ve sıkıntıdan patlamak üzereydim.Ne yapsam diye düşünürken Long Island kıyısına gitmeye karar verdim.Orayı hiç görmemiştim ve merak etmiyorda değildim.Hemen saçımı at kuyruğu yaptım ve ayakkabılarımı giyip kulübe kapısına doğru gittim.Kapıyı açtım ve havanın sıcak olduğunu fark ettim , ayrıca ilkbaharda gibiydik çok güzeldi etraf.Böyle günlerde hep canlı olurdum , kıyıya kadar koşmaya karar verdim ve koşmaya başladım.Beni gören melezler biraz farklı bakıyorlardı sanki hiç spor yapan melez görmemişlerdi.

Uzun bir koşudan sonra kıyıya varmıştım ama çok yorulmuştum dinlenmem gerekti.Yere doğru eğildim çünkü nefesim kesilmişti.Kafamı kaldırdım ve karşımda güleryüzlü gayet güzel ve çok tatlı bir kadın gördüm.Tanrıça olduğunu anladım zaten burda böyle insanlar genelde Tanrı ya da Tanrıça oluyorlardı.Demeter olduğunu anlamakta hiç güçlük çekmedim.Önünde eğilmem gerekti sanırım bilmiyordum ilk kez bir Tanrıçayla karşılaşıyordum.Yere doğru eğildikten sonra:

-Merhaba Tanrıçam dedim gülümseyerek.

Tatlı bir kız önümde eğiliyordu.Oysa ki buna hiç gerek yoktu.Kızları severdim,özellikle saygılı olanları ama önümde eğilmesine de lüzum yoktu.Ha hoşuma gitti,o ayrı.Kızı sevmiştim,zaten sezgilerim sevdiğim bir tanrı olan Hermes'in kızı olduğunu söylüyordu bana.Ama ben bu saygılı kızla gerçekten tanışmak istiyordum.Manevi kızım falan ilan edebilirdim.

-Selam güzel melez.Adınızı öğrenebilir miyim?

Eğer gerçekten karşımdaki tahmin ettiğim gibi Demeterse sevinçten çığlık atabilirim diye içimden geçirdim.

-Selam güzel melez.Adınızı öğrenebilir miyim?

-Adım Amy Tanrıçam siz..siz Demeter olmalısınız dedim daha bir sırıtarak.

-Evet ben Demeter'im dedi.İşte o zaman kendimi çok zor tuttum hep görmek istediğim hep tanımak istediğim Tanrıça karşımdaydı ve benimle tanışmıştı.İçimden acaba o da beni sevmiş miydi diye geçirdim.Ne yapmam gerekti bilmiyordum ve en iyisinin durmak olduğuna karar verdim her an saçmalayabilirdim.

Melezlerin çoğu,tanrıçaların akıllarından geçenleri okuyabildiğini bilmezdi.Sanırım Kleppy de öyleydi.Her ne kadar tatlı bulduysam da aramıza biraz mesafe koymalıydık melezle.Bu yüzden onlara soyadlarıyla hitap etmeliydik.Kleppy'e bakarak gülümsedim.

-Kleppy,bence çok iyi kalplisin ve gördüğüm kadarıyla da heveslisin.Seni cezbeden nedir?

Kleppy ne yapmak istiyorsa,onu yapma gücüne sahip bir melez gibi görünüyordu.Ve ben de istediği her şeyi yapmasına yardım edecek biriydim.

-Kleppy,bence çok iyi kalplisin ve gördüğüm kadarıyla da heveslisin.Seni cezbeden nedir?

Soyadımı söylememe rağmen bilmesi beni şaşırttı.Soruyu cevaplamam gerekti ama heycanımı bastırmakta güçlük çekiyordum sonra nefes aldım ve verdim kısa bir düşünmeden sonra :

-Teşekkür ederim Tanrıçam.Evet içimde heves var ama neden böyle olduğunu hiç bilmiyorum.Belki zamana ihtiyacım var bunu anlamak için.

Gerçektende öyleydi kamptan önceki yaşantımda da böyleydim nedenini merak ederdim buraya gelince de demekki melez olmamla ilgili diye düşündüm ama öyle değilmiş.Demeter'in yüz ifadesinden istediği cevabı verememişim gibi hissettim ama bende cevabı bende bilmiyordum, içimden üzgünüm Tanrıçam diyebildim sadece.

Kleppy,içinden geçebilenleri okuduğumu bilmiyor olmalıydı.

-Önemli değil Kleppy.

Ardından yürümeye başladık.Yürürken yerde kurumuş yaprakları görüyordum ve bu beni çok sinirlendiriyordu.Onları ait olduğu yerlere geri koyuyordum ve çiçeklerin yaşamasını sağlıyordum.Kıyıda yere vurmuş yosunları görerek abime kızdım.Ardından onları da dirilterek suya geri koydum.

-İnsanlar pis,değil mi Kleppy?Sen sakın böyle olma.

Geçtiğimiz yerlerdeki bitkileri dirilten Demeter ona daha bir ısınmama sebep oluyordu.

-İnsanlar pis,değil mi Kleppy?Sen sakın böyle olma

-Size katılıyorum Tanrıçam, yine burada yaşayanlar iyi siz birde benim yaşadığım kentteki insanları görün.Çöplerini evlerinin camlarından atıyorlardı.Bunu söylerken aklıma annem gelmişti onu çok özlemiştim kampa geldiğimden beri sadece iki kere su sayesinde onu görebilmiştim başkada göremedim...Kendimi Demeter'in yerine koydum ve onun durumunda olmak istemedim , hem doğa tanrıçası olup hemde doğayı senin temizlemen... aslında görevi buydu ama bana göre asıl görevi doğayı koruyan insanları doğayla ödüllendirmekti ama yapamıyordu...

Bu ne vahşice bir şeydi böyle?Camdan aşağıya çöp atmak mı?Şimdi gidip,onları cezalandırmam gerekiyordu işte.Onlara doğanın nimetlerinden hiçbirini vermeyecektim!Kleppy'nin yaşadığı kente gidip,o insanları adam edecektim.Kleppy'nin anlattıklarına sinirlenmiştim,ben doğayı yaratayım ve sonra başkaları kirletsin.Yetmesin,ben temizleyeyim!Olmaz,hiç olmaz.

-Kleppy,sen doğasever birisin.Bunun için sana özel bir çiçek vereceğim.

Yere dokunduğum gibi yerden bir papatya çıkarttım.Ama bu papatya farklıydı.Kokusu insanlara doğa sevgisini aşılıyor ve doğa sevgisi olanları arttırıyordu.İnsanlara bunu aşılamak için Kleppy gibilere ihtiyacım vardı.

-Kleppy,doğanın gücü seninle olsun.

Demeter'e bunları anlattıktan sonra sinirlendiğini anlamam hiçte zor olmamıştı. Aslında şuç birazda bendeydi ama bunları bilmesi gerekti onlara cezalarını vermeliydi bunları düşünürken çok kararlıydım. Kendime yeni bir söz daha verdim evime gidersem onlara bir şeyler yapacaktım ama ne ?...

-Kleppy,sen doğasever birisin.Bunun için sana özel bir çiçek vereceğim.Bu çiçek kokusuyla insanlara doğa sevgisini aşılıyor ve doğa sevgisi olanları arttırıyor. Bunları söylerken yerden bir papatya çıkarttı.Papatyayı görünce biraz şaşırdım çünkü papatya benim en çok sevdiğim çiçekti ve onu hep saklayacaktım.

-Teşekkürler Tanrıçam bunu.. bunu hep saklayacağım ve gittiğim zaman bunu oradaki doğa canilerine koklatacağım dedim ve gülümsedim.İyi ki burada Demeterle karşılaşmışım diye düşündüm tekrardan.

O anda gitmem gerekti ve Kleppy'e baktım.

-Artık gitmeliyim Kleppy. Doğa gücü hep seninle olsun.

Bunu dedikten sonra uzaklaştım ve konseye gittim.

Rp Bitmiştir.