Demeter'in Sınaması [2]

Gözlerimi yavaşça açtım. Bu arada konuşmaya çalışsam da ağzımı her açışımda ağzımdan sular çıkıyordu. Aksıra tıksıra yattığım yerden kalktım. Bir baloncuğun içinde gibiydim. Korkuyla altıma baktım. Maviliği ve kumları görebiliyordum. Arada sırada birkaç balık geçiyordu altımda. Ne kadar yüksekten korktuğum için ayaklarımın yere değmemesinden dizlerim titriyor olsa da, bu manzara gerçekten büyüleyiciydi. İlk defa gözlerimi yerden önüme çevirdim. Gerçekten de bir baloncuğun içindeydim. Baloncuk sanki kendi aklı varmış gibi sürükleniyordu. Ellerimi reflekssel olarak baloncuğun iki yanına koydum ve baloncuğun ilerlemesini izledim. En son hatırladığım şey yüzebildiğim kadar yüzdüğüm ve sonunda suya kapılmam olmuştu. Gözlerimi açtığımda ise, bu baloncuktaydım. Baloncuk birden hızlanınca az kalsın düşünyordum. Baloncuk bir ara o kadar hızlandı ki, etrafımı sadece bir mavilik olarak gördüm. Sonra birden durdu. Bu sefer de öne düşmek üzereydim.
Bir taht salonundaydım. Gözlerimle hızla etrafı taradım. Tahtında oturan Poseidon'u ve bana daha yakın duran ve altın işlemeli görkemli bir sandalyede oturan Demeter'i gördüm. Annemi görünce her zamanki gibi içime bir sıcaklık doldu. ''Marie! Gelebilmene sevindim!'' Tabii ona az kalsın boğulacağımı söylemeyecektim. Ama her zamanki gibi beynimi okumuş olmalı ki, o güzel yüzü buruştu. Elinin bir hareketiyle beni içine almış baloncuk patladı. Annemin elinde bir çanta olduğunu yeni farketmiştim. Hızla bana uzattı. İçinde her zaman giydiklerime benzer bir kot pantolon ve yeşil, bol ve uzun bir üst vardı. Kolları yarımdı, havlu tarzı bir kumaştan yapılmıştı ve ben bunu çok sevmiştim. Annem zevkimi iyi biliyordu. ''Ah, hayatım, çok yorgun olmalısın.'' dedi annem endişeyle. Elini bir kere sallamasıyla giysiler üzerimdeydi, saçlarım da iki yana örülmüştü. Çantanın içinde gördüğüm küçük bir ambrosia parçasını hemen ağzıma attım. Küçüklüğümden beri çok sevdiğim kocaman çikolata parçacıklı, ev yapımı kurabiyeler gibiydi tadı. Sonunda kurumuş ve beslenmiş haldeyken, annemin beni buraya çağırma nedenini öğrenmek istediğimi hatırladım. ''Ihh, şey, anne. Buraya beni neden çağımıştın?'' Demeter gülümsedi ve yanındaki sandalyeyi işaret etti. Gidip oraya oturdum. Poseidon'un biraz yanımda olması beni ne kadar sinir etse de, ondan nefret eden bir melezi, sarayında ağırlayabilmesi gerçekten de hoş bir davranıştı. ''Sana bir görev vereceğim.'' dedi annem. ''Görevin, gidip Kalipso'nun nasıl olduğuna bakman.''
Kafam greçekten de karışmıştı. ''Gidip bakmam? Sadece?'' Annem başını salladı. ''Ahh, tamam o zaman...'' Biraz şaşırmıştım. Yani görevler normalde tehlikeli şeyler olurdu, git Minator'u öldür veya Zeus'la kardeşlerinin aralarını yap gibi. Bu görev... Fazla normaldi. Bir melez olduğumu öğrendiğimden beri şüpheci olmayı kavramıştım ve bu şüphecilikle ayağı kalktım. ''Peki oraya nasıl gideceğim?'' Poseidon ilk defa konuşmamla ilgilenmiş gibiydi. ''Şuradan tabii.'' Eliyle bir geçit açtı. ''Neden bunu daha önceden yapmad- Ah, her neyse!'' Annemin verdiği çantayı omzuma atıp, geçide doğru yürüdüm.