Zeki Kızlar da Güzellik Uğruna Saçmalayabilir

52- Kirke ile bir macera yaşa.
Mekan: K. K. Kaplıcaları
Katılacaklar: Sere & Lucy.

Sırtlarında iki güzel kızla gökyüzünde süzülüyorlardı Sherry ve Serenity. Ben, o kızlardan biriydim. Diğer güzel kız da biricik kardeşim Serena'ydı. Hala saatler önce uğradığı hüsranı atlatamamıştı ve Serenity'nin yelesini tuttuğu titrek ellerini arada göz yaşlarını silmek için kullanması gerekiyordu. Onun durumuna gerçekten çok üzülüyordum; erkek arkadaşı Leo ile tartışmıştı ve hışımla ahırlara giderek pegasusunu dışarı çıkarmış, üzerine atlamıştı. Neler olduğunu anlayamadan ben de kendimi pegasusumun sırtında, kardeşimi takip ederken bulmuştum. Hiç iyi görünmüyordu ve bu durumda karşısına bir canavar çıkarsa kendini koruyabileceğinden emin değildim. Aslında... açıkçası her an pegasusundan kayıp son süratle düşüşe geçmesine karşı bile hazırlıklıydım. Birkaç kez ona "Bana anlatabilirsin Sere, sorun ne?" diye sormuştum ama her seferinde benzer cevaplarla karşılaşmıştım: "A-anlatamam Lucy, boşver."

Saatlerce hiç ara vermeden uçmaya devam ettik, içimdeki gerginlik Sherry'nin her kanat çırpışında daha da artıyordu sanki. En sonunda uçsuz bucaksızmış gibi görünen denizin üzerinde süzülürken kardeşime "Yeter artık! Şu aşağıdaki adacıkta bir mola verelim!" diye seslendim. Başlangıçta itiraz etse de sonunda kabul etti ve birlikte inişe geçtik. "Bak Lucy, eğer burada korkunç bir canavarla falan karşılaşırsak, seni ondan önce ben öldüreceğim. İnan ki hiç havamda değilim." dedi Sere. "Ah, merak etme. Anlaşılan bir çeşit güzellik merkezine iniş yaptık." dedim karşımızdaki tabelayı işaret ederek: 'K. K. Kaplıcaları'na Hoşgeldiniz!'

Athena'nın Çocuğu Mesaj Sayısı : 4815 Kayıt tarihi : 07/09/10

Sinirimden kuduruyordum. Leo yine yapacağını yapmıştı. Gözyaşlarım yanağımdan süzülüp gidiyordu. Şimdi gökyüzündeydim. Eğer Leo’nun biricik babası Zeus bu durumu öğrenmişse ve oğlunu kızdırdığım için benden nefret ediyorsa her an ölebilirdim. Ama umurumda değildi. Ben küçük şımarık beyefendi Leo’nun sinirini çekecek durumda değildim. Sanırım annemin istediği oluyordu. Ya da o gerçekten haklıydı. Serenity sakin olmamı ister gibi uçuyordu. Değişik hareketler yapıp duruyordu. İşte kötü gün dostum. Ve canım kardeşim Lucy... Kendisinin hiç derdi yokmuş gibi birde beni çekiyordu. Sanırım kardeşlerim arasında bana en çok değer veren kişiydi. Birazcıkta olsa değerli olmam yüzümün gülmesini sağlamıştı. Lucy ile aramızda olan bağı seviyordum. Kulübeye ikinci olarak ayak basan kişiydim ve her işte parmağım bulunurdu. Bu yüzden kulübede adım yardımcı lidere çıkmıştı. Hatta Lucy bazen bütün işleri bana yıkardı. Onun bu huyunu seviyorum aslında.

Lucy durmadan ısrar ediyordu. Sorunun ne olduğunu bilmek istiyordu ama söyleyemecek durumdaydım. Hatta bazen ona bağırıyordum. Fakat benim sevimli ve düşünceli kardeşim sözümü hiç dinlemiyordu. Sonunda Serenity ve Sherry ile yeryüzüne indik. Karşımızdaki tabelada ‘‘K. K. Kaplıcaları'na Hoşgeldiniz!’’ yazıyordu. Soru sorarcasına Lucy’e baktım. Oldukça tanıdık bir isimdi. ‘‘İçimden bir ses başımız belada diyor Lucy. Bence pegasuslarımıza binp melez kampına geri dönelim.’’ dedim sakince.

Serena'nın İçimden bir ses başımız belada diyor Lucy. Bence pegasuslarımıza binip melez kampına geri dönelim." demesi şaşırmama yol açmıştı. Buraya kadar gelmişken, başımızı çevirip kampa geri mi dönecektik yani? Hem de Sere'nin morali bu kadar bozukken ve pegasuslarımız yorgunluktan ayakta zor dururken? 'Hayır' anlamında başımı salladım ve "Hiç sanmıyorum. Bence sinirlerin bozuk olduğu için böyle karamsarca konuşuyorsun. Zararsız bir güzellik merkezi sadece." dedim. Aslında ismi ve bulunduğu yer bana biraz garip gelmişti ama sorgulamamaya karar verdim; Tanrıça Athena'nın kızı olan bir melezdim ve günde üç öğün mitolojik canavarlarla savaşıyordum, bazı tuhaflıkları görmezden gelmekte zorlandığım söylenemezdi. Ayrıca, her ne olursa olsun biricik kardeşimin moralini yerine getirmem gerekiyordu ve Sere'nin aksini iddia etse de güzelliğine, dış görünüşüne düşkün olduğunu biliyordum.

Hem, ben de en son ne zaman bir yerlere gidip kendime bakım yaptırmıştım, hatırlamıyordum bile. En sevdiğim kardeşimle felekten bir gün çalmamızın ne zararı olabilirdi ki? Sere'nin koluna girdim ve onu yarı sürükleyerek giriş kapısından geçirdim. İçerisi hoş görünüyordu ve ferahtı. Mimariye ilgi duyan Sere çoktan kendini etrafı incelemeye kaptırmıştı. Güzel bir kadın bize doğru gelmeye başlayınca en sempatik gülümsemelerimden birini takınarak "Merhaba." dedim. Kadın da gülümsedi ve "Ah, iki güzel kız gelmiş demek. Hoşgeldiniz. Ben bu kaplıcaların sahibiyim. Size nasıl yardımcı olabilirim?" diye sordu. Sere kaşlarını çatmış kadının suratını inceliyordu, bu hareketini tasvip etmediğimi göstermek için sert bir ifadeyle ona baktım ve sonra kibar bayana dönerek, "Kardeşim Serena'nın biraz rahatlamaya ihtiyacı var. Biraz masaj fena olmaz sanırım." dedim. Ah, içimdeki sesi susturmak böyle bir ortamda beni hiç mi hiç zorlamıyordu doğrusu.

Athena'nın Çocuğu Mesaj Sayısı : 4815 Kayıt tarihi : 07/09/10

Bulunduğumuz bina mükemmeldi. İlgimi çok aşırı derecede çekmişti. Her ayrıntıya baktığımda yüzümdeki gülümseme genişliyordu. Tabi bize doğru yaklaşan kadının sesini duyar duymaz kendime geldim. İstemiyordum. Neden Lucy böyle yapıyordu? Ben acımı içime atıp kendimi sakinleştirecektim işte. Ah bu kardeşler hep aynı zaten! Üstelik kampta o kadar çok işimiz varken… ‘‘Benim rahatlamaya falan ihtiyacım yok Lucy, lütfen. Neyse hanımefendi sizi rahatsız ettiğimiz için özür dileriz. Hadi Lucy…’’ dedikten sonra kadın Lucy’e söz hakkı vermeden konuşmaya başladı. ‘‘Ah küçük hanım lütfen. Sadece sizi sakinleştireceğiz. Sonra gidersiniz tabi ki. Lütfen beni takip edin.’’ Kadının sesindeki tehlikeyi hissediyordum. O kadar dalmıştım ki Lucy’nin beni çekiştirmesini ancak fark edebilmiştim. Burası hiçte hoş bir yer değildi. Lucy kendini kaptırmıştı. Kesinlikle başımızı belaya sokacaktık.

Ah, ilk kez kardeşimin bu kadar kaba olduğunu fark ediyordum. Bizden yaşlarca büyük ve sevimli kadıncağıza, imkanı olsa sağlam bir yumruk çakacakmış gibi bakıyordu. Kaplıcaların sahibinin bizi duymadığını umarak kolundan çekiştirdiğim Sere'nin kulağına, "Biraz uyum sağlamaya ne dersin Sere?" diye fısıldadım. Cevap vermek yerine sinirle nefes aldı ve tehditkar bakışlarıma aldırmayarak gözlerini devirdi. Aramızdaki gerginliğin farkında olmayan güzel bayan, "Masaj salonumuz sizin için özel olarak hazırlanana kadar, odama gelin de biraz muhabbet edelim." dedi gülümseyerek. Ben sözlerine tebessümle karşılık verirken Sere, "Sanki başka şansım var da..." şeklinde mırıldanıyordu.

Güzel bayanın odası gerçekten de çok güzeldi, bu kaplıcalara yakışacak kadar lükstü. Güzel pofuduk koltuklar, süslü bir boy aynası, ofis masası, birbiriyle uyumlu mobilyalar, bir örtünün altından gelen histerik hayvan sesleri... Kaşlarımı çatarak sesin kaynağına doğru yöneldim ve ani bir hareketle örtüyü kaldırdım. Örtünün altında bulunan kafes ortaya çıktı. İçinde bir sürü minik fare delirmiş gibi bir o yana bir bu yana koşturuyordu. "Ah, ne sevimliler!" diyerek Sere'ye fareleri işaret ettim. Kardeşimin nedenini anlamadığım bir şekilde irkildiğini rahatlıkla fark edebiliyordum. Kısa bir tereddüt yaşadıktan sonra kaplıcaların sahibine döndü ve "Şey... Hanımefendi, K. K. derken... İsminiz tam olarak ne?" diye sordu. K. K... bunun bir ismin kısaltması olabileceği daha önce hiç aklıma gelmemişti; sanki, kadim günlerden kalma bir uğursuzluğu barındırıyordu içinde... Karşımızda duran kadın artık bize şefkatle değil, sinirle bakıyordu. Bir şeyler ters gidiyordu, bunu geç de olsa ben de fark etmiştim.

Athena'nın Çocuğu Mesaj Sayısı : 4815 Kayıt tarihi : 07/09/10

Kadın cevap vermeyince Lucy’e baktım. Donuk kalmıştı. Kadın ise öfkeyle bakıyordu. Daha fazla bu tabloya dayanamayacaktım. Lucy’e dönüp sakince ve anlaşılmayacak şekilde fısıldadım. ‘‘Kirke…’’ Lucy şaşkınlıkla baktı ve anlamadığını işaret etti. ‘‘Kirke, kirke…’’ diye yineledim. Lucy bu sefer bağırmam gerektiğini ifade etti. Dayanamadım ve bağırdım. ‘‘Bu yaşlı cadı var ya! Hı o işte Kirke… Yani Kirk. Psikopat bu kadın anladın mı?’’ Büyük bir hata mı yapmıştım? Evet dediğinizi duyar gibiyim. Lucy bir bana birde Kirke’ye bakıyordu. ‘‘Lucy kendine gel!’’ diye bağırınca hemen kaçmaya başladı. Biraz koştuktan sonra Lucy’nin yorulduğunu fark ettim. ‘‘Peki, koşmak hataydı. Saçmaladık. O zaman kılıcını çıkarda şu yaşlı cadıdan kurtulalım.’’ Bunu gülerek söylemiştim. Lucy ile hemen kılıcımızı çıkarıp bize doğru koşmakta olan Kirk’e baktık.

Bugün zeka geriliğinde gerçekten de sınır tanımıyordum. Ama bana da hak verilmesi lazımdı, güzellik salonunda karşınıza çıkan bakımlı bir bayanın tüm zamanların en güçlü büyücülerinden biri olduğunu nereden tahmin edebilirdiniz ki? O halde... Kampta dinlediğim o hikaye doğruysa -yani Kirke erkekleri hayvanlara dönüştürmeyi hayat felsefesi edinmişse- büyük ihtimalle o sevdiğim fareler de aslında birer insandı! Kaçmaktan vazgeçmemizin mantıklı olacağına değinen Sere'ye döndüm ve, "Ben Kirke ile savaşırken sen de fareleri serbest bırak." dedim. Kardeşim başta gözlerini devirmesine rağmen sonra dediğimi kabul etti ve bakışlarını Kirke'nin odasına, farelerin oraya odakladı. Ben de o sırada yaklaşmakta olan sonumuz nam-ı diğer Kirke'ye kaçamak bakışlar atmaktaydım. Zor durumda kaldığımda hep yaptığım yönteme başvurdum; nedense sadece kendimi güldüren esprilerimin bana güç verdiği gibi bir saçmalığa inanıyordum. Tanrıça'ya bakarak sırıttım ve "Demek K. K. ha? Gerçekten de çok yaratıcıymışsın." dedim. O esnada bana yaklaşırken elinde herhangi bir silah tutmuyor olduğunu fark ettim. Kendi kendime işini büyüyle bitirmekten daha çok hoşlanacağını düşünürken seslice yutkundum. Bu sırada Sere de tüm dikkatini yavaş yavaş Kirke'nin arkasına geçmeye vermişti. Bakışlarımı ona yönlendirerek kardeşimi riske atmak istemediğim için kurtulmak için neler yapabileceğime kafa yormaya başladım. Etrafımı gevrek bir kahkaha sardığında, keyfi gayet yerinde olan Kirke'nin "Sen işime yaramazsın, öleceksin. Ama kardeşin çok zeki. Burada kalır ve benden dersler alırsa çok iyi bir büyücü olabilir, sonsuz güce erişebilir!" sözleri üzerine istem dışı olarak boynumdaki kolyeyi hızla çekip kopardım ve meşhur mızrağıma dönüşmesini sağladım. Bir saniye içinde onu Kirke'nin kalbi civarında bir bölgesine doğru yollamayı başarmıştım. Bunun onu en azından kısa süreliğine de olsa oyalayacağını düşünmüştüm ama tek bir parmak hareketiyle mızrağın ters dönmesini ve sürat kazanarak üzerime doğru gelmeye başlamasını sağladı. Sol bileğimdeki bilekliği kalkanım Aegis'e dönüştürmek ve darbeden ucu ucuna kurtulmak, o gün yaptıklarım arasında en elle tutuluruydu.

» Ben ve Zeki arkadaşım Summ
» Ah şu kızlar
» Bir Elbise Uğruna
» Eşya Uğruna Kerberus
» Kirke'nin Lanet Güzellik Salonu