1,5 Yıl Sonra Annemle Tanışıyorum!

(Görevler:

1- Tanrı/Tanrıça ebeveyninle ilk karşılaşmanızın rpsini yaz.
Mekan: Olimpos Konseyi
Katılacaklar: Lucy ve Tanrıça Athena.

14- Tanrı ebeveynin tarafından sana bir sihirli eşya verilmesiyle ilgili rp yazacaksın.
Mekan: Olimpos Konseyi
Katılacaklar: Lucy ve Tanrıça Athena.)


"Tamam kızım, madem benimle tanışmayı bu kadar çok istiyorsun, Olimpos'a gel. Seni bekliyor olacağım."

Duyduğum seslerin kendi hayal ürünüm olup olmadığından emin değildim ama yine de Olimpos'a gidip şansımı bir denemek istedim. Henüz hava yeni aydınlanmaya başlamıştı, kamptaki herkes uyuyorlardı. Hades kulübesine gidip Stell'den bana eşlik etmesini isteyecektim ama sonra annemle tek başıma görüşmemin daha iyi olacağını düşündüm. Aceleyle ahırlara gidip pegasusum Sherry'nin sırtına atladım ve beni Empire State Binası'na götürmesini istedim.

Artık resepsiyonist adamla kanka olmuştuk, "Hoşgeldin, Lucy. Yoktun ne zamandır..." dedikten sonra acelem olduğunu anlayıp hemen anahtarı verdi.

600 kat çık çık bitmek bilmedi, en sonunda güzel şehir Olimpos'a ulaşmayı başardım. Kendi kendime vermiş olduğum sözü bir kez daha hatırladım; birgün buraya sadece turistik seyahat amaçlı gelecektim.

Aceleyle konsey odasının yolunu tuttum. Dev kapılara ulaştığımda, bu sefer annemin içeride olduğunu bildiğim için, huyum olmamasına rağmen kapıyı çaldım ve içeri girdim. Athena tahtı dışında konsey tamamen boştu, içeride sadece annem vardı. Tanrıça Athena tüm ihtişamıyla karşımda oturuyordu!

Altın sarısı uzun saçlarını açık bırakmıştı ve beline kadar uzanıyorlardı. Gözleri de altın sarısıydı ve bakışlarından bilgelik okunuyordu. Bana hafif bir tebessümle bakıyordu. Konseyin girişinde saygıyla önünde eğildim. Bana kalkmamı ve ona doğru yaklaşmamı işaret etti, dediğini yaptım.

"Merhaba, Lucy. Nasılsın kızım?" diye sordu bana.

Kekelememem için dua ederek cevap verdim.

"İyiyim anne, teşekkür ederim. Şey... anne dememin bir sakıncası yoktur umarım."

(Tanrıça'm )

"İyiyim anne, teşekkür ederim. Şey... anne dememin bir sakıncası yoktur umarım."

Gülümseyerek cevap verdim.

"Hayır kızım, tabii ki yok. Bana anne diyebilirsin ve ne zaman istersen, zihninden benimle iletişime geçebilirsin."

Lucy'nin ne kadar mutlu olduğunu anlamak için, aklını okumama gerek yoktu. Gözleri onu ele veriyordu. Bir süre beni inceledikten sonra, o soruyu sordu:

"Neden bunca zamandır hiç karşıma çıkmadın anne? Sana layık bir evlat olamadığım için mi?"

"Ah Lucy, bu söylediğine kendin inanıyor musun?" dedim üzgün bir ses tonuyla.

"Karşına çıkmamamın nedeni, konseyin yasağıydı -dikkatini çekerim sadece Zeus'un değil- ve yasak hala geçerli olmasına rağmen, senin kendini bu yüzden kötü hissetmene dayanamadığım için görüşmeyi kabul ettim." dedim. Olaylar Lucy'nin düşündüğünden çok daha karmaşıktı.

"Yani... tüm Tanrılar mı? Ama neden?"

Pekala, ondan daha fazla saklamanın bir anlamı yoktu, hızla anlatmaya koyuldum.

"İki neden var kızım. Birincisi, Ares ve Afrodit'in de önceden sana söylediği gibi, benden alman gerekenden fazlasını almış olman. Üç Büyükler'in çocukları kadar güçlüsün Lucy ve onlardan daha tehlikelisin çünkü çok zekisin! İkinci neden ise... içinde adının geçtiği büyük kehanet. Poseidon senin oğlu Percy'ye benzediğini sadece fedakar olduğun için düşünmüyor, onun gibi senin de hayatın Olimpos'un geleceğini etkileyecek. Konseydeki bazı Tanrılar bizi kurtaracağını, bazıları da sonumuzu hazırlayacağını düşünüyor. Bu nedenle hayatın karşılığında senden uzak duracağıma söz verdim işte."

Tamam, Lucy anlattıklarımı sindirene kadar biraz mola vereyim dedim.

(Lucy )

"Ah, harika!" dedim içimden. En son bir kehanetin içinde adım geçtiği zaman, kaçırılmış, korkunç bir yara almış, kan kaybından ölmek üzereyken kurtarılmıştım. Bu kehanet öncekinden de betere benziyordu, Olimpos'un kaderiyle benim ne alakam olabilirdi ki?

İçinde bulunduğumuz ana geri döndüm, annem benden bir tepki bekliyordu.

"Ama şimdi sözünü bozdun anne, bu başına dert açmaz mı?"

Annem sözlerim üzerine güldü.

"Lucy ben kaç bin yaşında bir Tanrıça'yım haberin var mı? Kim benim başımı belaya sokabilirmiş ki?"

"O zaman neden benimle konuşmak için 1,5 yıl bekledin?"

Tamam, bozuk plak gibi aynı şeyi sorup durduğumun farkındaydım ama ne yapayım, Tanrıça Athena ile konuşmak her yiğidin harcı değildi!

"Sözü bozmam bana zarar vermezdi Lucy, sana verebilirdi."

Evet itiraf ediyorum, ben bir idiottum, anlamamıştım hala...

"Madem bu bana zarar verecek, neden sözünü tutmaya devam etmedin peki?"

Annemin halinden şikayeti yok gibiydi. Gün içinde benim gibi kaç moronla daha uğraştığını çok merak ettim, artık alışmışa benziyordu.

"Sözümü tutmayı bir kereliğine mahsus olarak erteledim çünkü, bu bile seni korumaya yetmiyor, yüzlerce kez ölümden döndün. Artık sözün bir önemi olduğunu zannetmiyorum, vakit yaklaşıyor."

"Yani durumum eskisinden de tehlikeli artık, öyle mi?" dedim karamsar bir edayla.

Annemin cevabı biraz felsefi oldu:

"Durumun hiçbir zaman tehlikesiz olmamıştı kızım, tehlikenin de derecesi yoktur. Yani hep tehlikedeydin, bundan sonra da olmaya devam edeceksin. Ama merak etme, artık yalnız olmayacaksın çünkü ben de sana yardım edeceğim."

"Te-teşekkürler." dedim beceriksizce. Sonra annemin önünde eğilerek gitmeye hazırlandım. Ama onun bana söyleyecekleri bitmemiş gibiydi, durmamı işaret etti.

"Bekle kızım. Bu sefer seninle görüşmeyi kabul etmemin bir nedeni vardı."

Lucy bana hayal kırıklığıyla baktı. Yine kötü şeylerden bahsedeceğimi sanmıştı. Hemen içine su serptim:

"Artık hak ettiğine inanıyorum, sana bir hediye vereceğim."

Kızım merakla bana bakmaya başladı. Sanırım annesinden duyduğu ilk takdiri sindirmeye çalışıyordu.

"Benim meşhur kalkanım Aegis'i biliyorsundur, onun daha küçük bir benzerinden melez kardeşim Thalia'ya yapıp hediye etmiştim. Aynısından sana da yapmaya karar verdim. Seninki kuzenininkinden farklı bir özelliğe daha sahip, tıpkı kılıcın gibi ışık saçma gücü var."

Sonra elimi havaya kaldırarak, kalkanın gelmesini sağladım. Lucy onu gördüğünde istem dışı olarak benden geriledi, bunu doğal karşıladım. Birden, Yunanlıların yanında yer aldığım o savaşı hatırladım... Kalkanımı gören düşman orduları nasıl da dört bir yana kaçışmıştı!

"Merak etme, her zaman bu kadar korkutucu değil." dedim ve kalkanın üzerindeki tuşa bastım. Küçülüp bileklik şeklini aldı.

Sonra onu Lucy'ye uzattım. Hemen alıp sol bileğine taktı, sağ bileğinde kılıcı Nefesalan'ın bileklik hali vardı çünkü.

"Bu... çok şeker." dedi bilekliğin üzerindeki minik minyatüre bakarken.

Orada Benim ve Lucy'nin yan yana durmuş minik resimlerimiz vardı. O minyatürü yapması karşılığında Hephaistos'a yeni stil bir balta hakkında bilgi vermiştim ama kızım için değerdi.

"Beğenmene sevindim Lucy, şimdi git istersen. Olimpos'un çıkışında arkadaşın Stella ile karşılaşacaksın."

"Stell mi? Ama ne alaka?" diye sordu merakla.

"O da bir Tanrıyla konuşmak için Olimpos'a geldi." dedim. Bahsettiğim kişinin babam Zeus olduğunu hemen anladı.

Bana tekrar teşekkür ettikten sonra önümde eğilmeyi ihmal etmeyerek yanımdan ayrıldı. Ben de, gidip Afrodit ile buluşmalıydım. Ondan birkaç tüyo almam gerekiyordu; Tanrıçalar da modaya uyum sağlamayı severdi.