Bir Hermes kızı ile cirit atmak

33- Cirit sahasında bir arkadaşınla birlikte macera yaşayacaksın.
Mekan: Cirit Sahası
Katılacaklar: Maya ve Aleda

Evveet,sevgili günlük, günlerden cumartesi ve ben yine sevgili melez kampındayım. Maceralara doyamıyorum -hayret değil mi?- bü gün de değişik bir şey denemek istiyorum; Cirit. Nasıl rezil olacağımı da düşünmek istemiyorum ama... Bunun için rezilliğime takmayan birini bulmam lazım. Neyse; sanırım birini buldum, akşam kolum kırılana kadar hoşçakal!
Not:Umarım sağ elim kırılır.

Heyecanla günlüğüme bunları karalayarak kalktım. Mitchie bu heyecanıma sadece kaşını kaldırarak cevap verdi. Bense hemen yerimden zıplayıp Hermes kulübesinin yolunu tuttum.
Hermes kulübesi itiş kakış ve gürültüsüyle ünlüdür derler ya, kesinlikle doğru.
Yavaşça kapıyı tıklattım. Tabii ki gürültüden hiçbir şey duyulmamıştı. Kapıyı Tom açtı. Hafif bir korkuyla kenara kaydı. Daha önceki sevgilisi yüzünden Mitch'in çektiği acıları düşünürken Mitch'in yeni bir sevgilisi olması hiç iyi olmamıştı. Çocuk ilk gününden benim gazabımı hissetmişti.
Tom'u geçip neşeli ve yerinde duramayan bir Hermes çocuğu bulmaya çalıştım. Tek Hermes çocuğu dostum Amy ortalıkta yoktu. Luke'u da görememiştim. Ayleyda bir kenarda ödev -evet ödev diyorum!- yapıyordu. Tam çıkmak için arkamı döndüğümde kulübe lideri Aleda ile burun buruna geldik.

Kulübemizden gelen çığlık ve patırtıları ne kadar sevdiğimi düşünerek sallana sallana kulübeme ilerliyordum. Tabii ki tembellik yapmak için! Bir yandan da bağıra bağıra şarkı söylüyordum.

"Oh, oh, oh, opparul saranghae! Ah, ah a-ah manhi manhi hae! Oooh!"

Tam burnumun dibinde benden bir kaç santimetre uzun ve gerçekten çiçek kokan bir Demeter kızı duruyordu. Ona yüzüstü çarpmamak için kendimi son anda durdurmuştum ve şaşı bir haldeydim artık.
Kapıyı açan Tom, kızın arkasında kıkırdıyordu. Kafamı çevirip Tom'a pis bir bakış attım ve kıza döndüm.

"Mayaaa! Sen? Maya'sın değil mi? Yani yanlız geldin. O psikopat kardeşini de getirmedin?"

Kardeşine psikopat demem hoşuna gitmemişti anlaşılan. Demeter kızlarıda çok alıngandı canım. Cümlemi özenle seçmem gerektiğini anladım ve ciddiyet takındım.

"Ah, hayır. Mitchie burada değil. Ben... Ciritte bana eşlik edecek birini arıyordum da. Neyse gideyim ben artık."

Tam arkasını dönüp gidecekken kolunu tuttum.

"Hayııır! Özür dilerim tamam mı? Afedersin. Öyle demek istemedim. Aslında istedim de. Of boşver Hadi gel beraber cirit sahasını inletelim."

Maya'nın yüzü gülmeye başlamıştı, sanırım özrümü ve teklifimi de kabul etmişti. Ona doğru gülümsedim ve cirit sahasının yolunu tutaarken, Tom'a dönüp dil çıkardım.

Aly beni sürüklerken hem Tom'a kızmasını hem de kardeşime sinir olmasını düşünyordum. Acaba kardeşinin sevgilisinin onun düşmanı olduğunu öğrendiğinde ne yapmıştı?
Aly ufak tefekliğine rağmen hızlıca yürüyüp Cirit sahasına -beni de sürükleyerek tabii- gelmeyi başarmıştı.
Sonunda ikimizin de cirit bilmediği ortaya çıkacaktı tabii.
Bize cirit veren satire soru sorar gibi baktık ama rezil olmamak için birşey demedik. Hemen bir köşeye doğru yürümeye başladık. Böylece kimse bizi görmeden bu oyunun nasıl oynandığını-en azından tahmin etmeyi başarabilirdik.

Ben cirite, cirit bana bakıyordu.
Evirip çevirdim elimdeki ciriti ve Maya'ya baktım.

"Güzel ciritmiş."

Maya'da kafasını salladı ve cirit sahasının büyüklüğüne aldırmıyormuş gibi ufka gözlerini dikti.

"Bence de."

Tavrını komik bulmuştum, ben de her zamanki huyumu takındım ve uyanması için omzuna bir yumruk patlattım. Yerinde düşecek gibi oldu ve omzunu sıvazladı.

"Hey! Hermes çocuklarının şakaları gerçekten çok... Kaba! Of neyse... Sanırım şunları atabildiğimiz kadar uzağa atmamız gerekiyor."

Kafamı umutsuzca salladım. 158 santimetrelik boyumla ve 46 kilogramlık ağırlığımla ben ciriti değil, cirit beni atacakmış gibi görünüyordu. Kaşlarımla Maya'ya 'önce sen' der gibi işaret ettim. Yüzünü buruşturdu buna rağmen kolunu havaya kaldırdı ve elindekini atmaya hazırlandı. Tam atacaktı ki Maya'dan yayılan o çiçek kokusu burnuma yine çalındı. Çiçeklere gerçekten büyük bir alerjim var ve çoğu zaman bu Demeter çocuklarıyla takılmamı engelliyor. Kaslarımın hepsi aynı anda gerildi ve öyle bir hapuşurdum ki... Yere düşmüştüm, Maya hala tek kolu havada bana bakıyordu ve elimde cirit falan yoktu.

O anda inanamadığım iki şey oldu;
Birincisi her tarafım Aleda tükürüğü olmuştu. İkincisi ise Aleda'nın ciriti ta sahanın diğer ucuna gitmişti.
İnanamamış bir şekilde ona baktım.
''Vay be...Sahiden iyi atıyormuşsun.'' dedim sadece.
Aly ise tam Hermes çocuklarına özgü bir tavırla kendi havasını atmaya başlamıştı bile. Bilmiş bir şekilde sırıttı. Bu arada aklıma birşey gelmişti.
''Aly,sen niye hapşırdın ki? Buradaki bir şeye alerjin mi var?'' Etrafıma bakınmaya başladım.

Çabucak yerden doğruldum ve hiç bozuntuya vermeden sırıtmaya başladım. Ciritim ta... sahanın öbür tarafına gitmişti. Maya'ysa suratını narin elleriyle yavaşça silerek hem şaşmış, hem de iğrenmiş bir ifadeyle bana bakıyordu.

'Vay be...Sahiden iyi atıyormuşsun.''

Göğüsümü kabarttım ve elimi güneş geliyormuşçasına yumuk gözlerimin üstüne siper ettim. Ciritimi arıyordum bir yandan da. Tam 'ne kadar havalıyım ya!' derken beklemediğim yerden bir soru geldi.

''Aly, sen niye hapşırdın ki? Buradaki bir şeye alerjin mi var?''

Elimi yavaşça yüzümden indirdim ve sırıtmaya devam ettim. Çiçeklere deyip onu incitmek istemiyordum. Bu yüzden basit bir yalan kıvırdım.

"Iıı... Ihım... Öhö... Şey... Mevsim değişiklikleri! Hep grip olmama yeter de artar! Biraz nektar içersem hiçbir şeyim kalmaz merak etme!"

Kolay toparladığımı umuyordum. İnanmış görünüp görünmediğine bile bakamıyordum, utanmıştım.

"E, hadi sıra sende." deyip onu öne doğru itekledim ve derince nefes aldım.

Elimdeki ciriti titreyerek tuttum. Biraz korkuyordum açıkçası, hele Aleda'nın attığı ciritten sonra hiç şansım yoktu. Bu arada Aleda ciritini bulduğunu gösteren bir ''Heh'' çektikten sonra yürümeye başladı. Ben de hazır bana bakmıyorken bütün gücümle ciriti attım. Aleda ciritini almak için eğilmişti ve benimki tam onun yanına düşmüştü. Aleda şaşkınca yanındaki cirite baktı.

Cirit neredeyse kafama gelip beni ortadan yarıyordu. Yanıma düşen cirite bakıyordum ve kıpırdayamıyordum. Birkaç saniye süren şaşkınlığımdan sonra yere, dizlerim üstüne çöktüm ve "Tanrılarııım! Şükürlerimi sunarım size!" diye bağırmaya başladım.
Maya kahkahalara boğulmuştu. Onu güldürmek hoşuma gitmişti. Aslında birilerini güldürmeyi çok severim, özellikle gülümsemenin gerçekten yakıştığı insanlara. Onun ciritinide aldım ve koşarak Maya'nın yanına gittim.
"Gayet güzeldi." dedim gülümseyerek.

Bende gülümsedim. Hava atan bir insan değildim. Aleda'ya çaktırmadan kolumu ovuşturdum. Çok yüklenmiştim koluma. Aleda güldü. Anlaşılan görmüştü. Ah, benim kadar ufak tefek ve çabuk yorulan birinin yanında olmak ne kadar da güzel bir duygu.
Bunu Aleda'ya da söyledim ve o da onayladı. Bir yandan da gülüyordu. Ben şu Hermes çocuklarını seviyorum ya.

(Aleda, istersen seninkisi son olsun)