Kemerde Yolculuk.

Bu sefer kamptan izin almıştım.Evet,ilk kez kamptan kaçmadan bir yere gidiyordum.Tabi okul dışında.Bunun kıymetini bilerek herkesin anlattığı şu destansı Gateway Köprüsü'ne gitmeye karar vermiştim.Çok da iyi yapmışım.Burası tam da Annabeth'in hayran olacağı bir yerdi.Ve diğer tüm melezlerin...Altından Missisipi Nehri akan bu görkemli köprüde Percy'nin neler yaşadığını biliyorduk.Tabi ben onun gibi bir Poseidon çocuğu olmadığım için düşmek pek istemiyordum.Zaten ben avcıydım,canavarlara asla yenilemem.Yenilirsem kendim atlarım canım.Her neyse,kemere vardığımda önce dışarıdan görünüşüne ağzım açık baktım.Ben buraya daha önce gelmemiştim.Ve tam da bir arkadaşımla gelsem diye düşünürken karşıdan tanıdık bir yüz gördüm ve yanına koştum.

-Aly?

Arkamda aptal aptal Kore sever bir mısırcıyla muhabbet eden annemden biraz uzaklaşıp, bu mimari esere yakından bakmaya karar vermiştim. Okadar... harikaydı ki! Aslında mimarileri sevmem. Hep karışık ve göz yorucu bulurum. Fakat Gateway kemeri gerçekten harikaydı... O sırada kalabalığın içinde sapsarı saçları dalgalana dalgalana, bana doğru gelen bir kız gözüme çarptı. Melez gözlerime tanıdık gelmişti bu yüz.

"Aly?"

Sesi de çok tanıdıktı. Kim olabilirdi ki? Adımı da biliyordu. Duraksadım ve en sonunda tanıdım.

"Sattelite! Sen misin? Sensin!"

Koşarak Satellite'a sarıldım.

" Kamptaydın hani sen? Kaçtın mı yoksa?"

Sıcacık kollarıyla bana sarıldı ve ardından gülümsedi.

"Ah, hayır. İzinliyim bugün. Buraya tam da keşke yanlız gelmeseydim diyordum da... Sen çıktın karşıma!"

Bir iç geçirip anneme baktım. Uzun süre çekiklerde meydana gelen baskın geni anlatıyor gibiydi.

Aynen der gibi kafamı salladım ve Sat'in koluna girdim.

Aly'nin annesi de çok iyi birine benziyordu.Merhabalaştıktan sonra koluma giren Aly'le birlikte muhteşem mimariye baktık ve iç geçirdik.Burası gerçekten muazzam bir yerdi.Köprünün en tepesine çıkmak için bir asansöre binilmesi gerekiyordu.Aly ile mısırcı vedalaştıktan sonra hep beraber asansöre bindik.Ama son anda bir kadın daha gelmişti.Bu kadın anormaldi.Kokusu da öyleydi ama artık canavarlarla sıkça karşılaştığım için böyle hissediyor olabilirdim.

-Aly,ne muazzam değil mi?

Ben konuştukça asansör yükseliyordu ama en tepesi o kadar yüksekte olmalıydı ki biz konuşsak da bitmiyordu.Bu sırada asansördeki yabancı kadın gülümsedi.

-O kadar da muazzam değil.Daha iyilerini gördüm.

"O kadar da muazzam değil. Daha iyilerini gördüm."

Bu berbat kokulu kadın da nereden çıkmıştı şimdi? Kulübemdeki abilerimin kıyafet yığınından biraz daha kötü bir kokuya sahipti. Bu kokuya bağışıklık kazanmıştım ama gerçekten garip geliyordu. Yanımda konuşmaya devam eden Sat'i dinleyemeyi bıraktım ve kadını süzmeye başladım. Sat o sırada kadının sesiyle de irkilmişti ve konuşmayı kesti.

"Ne gibilerini bayan?" diye sordu ters ters. O da kadından hoşlanmamıştı.

Kadın pis pis bakmaya devam ediyordu. Sat'in kolunu dürtükleyip, kulağına 'Ben tırsmaya' başladım dedim. Çirkin kadından gözlerini ayırmayarak kafasını salladı. Birşeyler olacağını hissediyordum. Gözlerimi kısarak asansörün camından aşağıya, anneme doğru baktım ve derin bir nefes aldım.

Aly de tırstığını söylemişti.Korkuyordum ki ben de tırsmıştım.Aly asansörden aşağı bakarken ben de buradan sağ salim ayrılmayı diliyordum.Hem kadına hem de kendime şaşırmıştım.Kadın çok geçmeden cevabını verdi.

-Ah minikler,lütfen siz de biliyorsunuz.

O an kadından gelen kokuların içgüdüsel olmadığını anladım ve elimi kılıcıma doğru yönlendirdim.Aly de aynısını yapıyordu.Kadına bakıp gülümsedim.

-Evet teyzeciğim.

Kadın teyzeciğim dememe sinirlenmiş olacak ki acayip bir sesle bağırdı.

-Minik akıllı ol.

İşte o zaman asansörün içinde kılıcımı çıkarmanın ne kadar tehlikeli olduğunu bilsem de kılıcımı çıkardım.

"Minik akıllı ol."

Satellite hızla kılıcını çekti ve kaşlarını çatarak değişen, gittikçe şişen kadına doğru kararlı bir bakış attı. O avcıydı, cesurdu. Bense korkak bir Hermes kızıydım. Üstelik bir asansördeydik ve buraya sığmamız imkansızdı.

Satellite, kadın şişerken bağırarak beni uyardı.

"Aleda! Acil çıkış butonuna bas çabuk!"

Kadını dikkatlice geçerek butona asıldım. Kapı o anda geçmekte olduğumuz katta hemen durdu ve üçümüzde dışarı atladık. Etraftaki turistler hızla kaçışıyorlar ve bağırıyorlardı. Ne gördükleri aşikardı fakat ben ne gördüğümü gayet iyi biliyordum. Birkere kadının kafası insan-aslan karışımı acayip bir şey olmuştu. Gövdesi ise koca bir keçiyi andırıyordu. Kuyruğu vardı ve o da yılan gibiydi.

Gözlerim fal taşı gibi açılmış ve ateşler saçan yaratığa donmuş bir şekilde bakıyordum.

"Lan!?"

Satellite koşarak yanıma geldi ve "Kimera!" diye bağırdı.
Sat bunu der demez kadın, artık Kimera'ydı ya... Herneyse, ağzından bir dolu ateş püskürttü. Satellite ve ben eğilerek yerde yuvarlandık. Bense aceleyle yerden kalktım ve hançerimi çektim.

Aleda hançerini çektiğinde ben annesine baktım.Korkuyla bağırıyordu ama kaçmıyor,bizi izliyor ve asansörün düğmelerine basıyordu.Aly'i korkutmamak için uyarmadım ve çantamdan çıkardığım oklarla Kimera'nın üzerine yürüdüm.Kimera büyüyordu,hiç durmadan.Oklar bile onu patlatamıyordu.Kılıcımı çektim,ama yine de olmadı.Aly'e baktım,hançeriyle vuruyordu Kimeraya.Ben de karındeşenimi çıkararak karnını deşmeye çalıştıysam da pek olmadı.Kimera'ya ok fırlattıktan sonra bağırdı.

-İki melez,biri avcı,biri Hermes kızı.Kimera'yı ikisi de alamadı.

Kehanetten daha amatörce ama kafiyeli söylediği bu söz Aly'i kızdırmış olacak ki Kimera'nın üzerine yürüdü ve hançeri sapladı.Hançerden sonra gözümü kapadım ve olacakları izlemek için gözlerimi yavaş yavaş açtım.

Sat hızla Kimera'nın üstüne oklar yağdırıyordu, fakat hiç biri işe yaramıyordu. Bense umutsuzca hançerimin gümüş sapı her nekadar kana bulansada canavara sokup çıkarmaktan başka birşey yapamıyordum. Birden annemin çığlığını duydum. İçim öyle titremişti ki...

Pis Kimera, yani yarı hayvan yarı insan yarı aslan çeyrek yılan ve çeyrek keçi olan bu yaratık artık iyice sinirlerimi bozmuştu ve canımı sıkıyordu. Annemin gözü önünde yenilmek, hatta ölmek istemiyordum. Biliyordum, melezler uzun yaşamazdı ama... Ben bunları umutsuzca düşünüp hançerimle canavarı deşmeye çalışırken canavar kahkahaya benzer bir şekilde hırladı ve ağzından o aptal kafiyeli sözcükler döküldü.

"İki melez, biri avcı, biri Hermes kızı. Kimera'yı ikisi de alamadı."

Sanırım bu bardağı taşıran son damlaydı benim için. Annem hala çığlık atıyor hatta ağlıyordu.

"Aleda Beth!"

Buna dayanamıyordum... Gözlerimi kıstım, kaşlarımı çattım ve hızla Kimera'ya yürüdüm. O pis yaratık hala kahkaha atıyordu. Sıkı bir küfür edip gözlerimi kapadım ve hançerimi canavarın rasgele bir yerine sapladım. Hançerim ve ben yerdeydik. Gözlerimi açtığımda etraf gümüşümsü bir tozla kaplıydı. Satellite ve annem koşarak yanıma geldiler.

"Aly? Hey! Kalk hadi daha kemeri gezemedik. Günün bu saatinde burada uyunur mu?"

Etraftaki herkes bize bakıyordu. Annem yerden aldığı hançeri yavaşça çantasına attı ve bana sarıldı. Sat ise gülümsüyordu. Gidip ona da sarıldım ve derin bir nefes aldım.

"Her neyse... En üst kata mı çıkıyorduk?"
Asansöre yürüdüm ve asansörü çağırdım. Melez olmak hoşuma gidiyordu...

RP BİTMİŞTİR.