Manhattan Sokakları

Amerika ekonomisinin ana kalbi olan Manhattan'a her zamanki gibi gizlice,yani kamp müdürlüğünden izinsiz gitmeyi planlıyordum.Ama yanıma alacak birini arıyordum.Bu kişinin Arthur olması en makbulü olacaktı elbet.Bu yüzden kulübesine gidip benimle gelip gelemeyeceğini sordum.Önce biraz tedirgin olsa da sonra kabul etti.Bunun üzerine ben de akşam tam çıkışta pegasusuyla beklemesini söyledim.Arthur kabul eder etmez ben de kulübedeki kardeşlerime çaktırmadan kendime minik bir macera çantası hazırladım.Ardından Plüton'u ahırlardan alarak Manhattan'a gitmek üzere Arthur'la buluşmaya gittim.Geldiğimde henüz Arthur gelmemişti.Ben de Plüton'un üzerinde beklemeye başladım.Bugün sadece eğlence için Manhattan'a gitmek istiyordum.O sırada karşımıza canavarlar çıkacak ve yine NYT'de manşet olarak yer alacaktık.Kamp idaresi bundan pek hoşlanmasa da ailemin beni satırlarda görüp,iyi olduğumu anlaması benim için çok önemliydi.Düşüncelerime dalmışken Arthur'un gelmiş olduğunu gördüm.Yanına koştum ve gülümsedim.Her zamanki gibi çok iyi görünüyordu.

-Hazırsan uçalım mı?

"Hazır olmadığım bir an var mı?" dedim en çapkın gülümsememi kullanarak. Sonra Artemis'in uyarısı aklıma geldi ve ona gülümsemeyi kesip Océan'a bindim. Uçuş boyunca konuşmadık. İndiğimizde canavarların gelmesini beklemeyelim diye yanıma aldığım cep telefonumu çıkardım. Açıp ilk numarayı aradım. Babamın hiç açmadığı telefonu. Tam da beklediğimiz gibi canavarların gelmesi çok sürmedi. İnsanların seslerinin yükseldiği yere baktığımızda iki tane cehennem tazısının bize doğru yaklaştığını gördüm. "Ama ben bir tane gelir diye düşünüyordum!" diye bağırmadan kendimi alamadım. Sonra kılıcımı çıkardım ve bana doğru koşana saldırmaya başladım. Sakin ol, sakin ol, yapabilirsin düşüncelerinin bana pek yaramadığı gerçeğini geçersek aslında dövüşebiliyordum. Sat benden daha iyi durumdaydı, bir an avcı olduğu için şanslı olduğunu düşündüm. Doğuştan ok atma yeteneği kazanıyordu. Üstelik dövüşürken çok.. Güzel görünüyordu. Tabi bunu dövüşürken düşünmemem gerekiyordu çünkü Sat ok atıp kurtarmasa o tazı yüzünden parçalanmış durumda olabilirdim. "Saol, hey biraz daha ilerleyelim mi? Belki başka canavarlarla da karşılaşırız" diye sordum sakin bir şekilde.

Cehennem tazılarını oklarımla hallettikten sonra Arthur'la beraber başka canavarlara bakmaya indik.Arthur bana mesafeli davranıyordu,bunun farkındaydım.Artemis yüzünden olabilirdi,ama Artemis'in beni üzecek bir davranış yapacağını sanmıyordum,en azından umuyordum.Arthur'un ışıldayan saçlarına arkadan bakarken karşımıza sevimli bir hanım çıktı. "Selam çocuklar.Manhattan meydan neresi?" Hanım biraz garipti,Arthur'a baktım;yanımda olduğu için kendimi güvende hissederek kadına cevap verdim. "Biraz aşağıda teyze." Teyzenin gitmesini beklerken teyze birden gülmeye ve uzamaya,büyümeye başladı.Bu Kimera'ydı.Hemen oklarıma davrandım ve Arthur'a baktım.