Stell'le Beraber Macera İzni

Babamın sarayda olup olmadığını bilmiyordum. Ama çok kızgın olduğunu biliyordum. Buna rağmen oraya gitmek riskli olabilirdi belki. Fakat Hades'i kim takar?

Yeraltına vardığımızda neden orada olduğumuzu unttum bir an. Kendimi bulmuştum. Yeraltındaki her bir karanlık gücü benliğimin derinliklerinde hissediyordum.

"Hazırsan tura başlayalım" dedim Mitchie'ye. Gülümseyerek başını salladı. Daha önce yeraltını gezmeye bu kadar meraklı bir kızı hiç görmemiştim.

Mitchie memnun görünüyordu ama bu durum sonsuza dek süremezdi ya! Sevgili cehennem tazılarım taze melezin kokusunu alınca ağızlarının suyunu akıtarak yanımıza geldiler. Onlara hükmedebiliyordum elbette ama sanırım o kadar açlardı ki beni bile görmeden direk Mitchie'nin üzerine yürümeye başladılar. Babam neden beslememişti ki tazılarımızı? Lucy'nin kulaklarını çınlatmak ister gibi söylendim:

"Ah, harika!"

Cehennem tazılarını daha önce hiç bu kadar aç görmemiştim. Gerçekten çok acıkmışlardı, bende yeraltına ait bir varlık olarak onların neler hissettiğini anlayabiliyordum.

"Hey! Sizin neyiniz var böyle? O benim arkadaşım, geri çekilin lütfen" dedim. Rica etmekle onları ikna edemezdim elbette ama denemekten ne zarar gelirdi ki?

Tabiki dediklerim sadece tazıların daha çok hırlamasna sebep oldu. Bu yöntemden nefret ediyordum ama kılıcım Kıyamet'i çıkarttım ve Mitchie'ye en yakın olan cehennem tazısına doğrulttum.

"Üzgünüm dostlarım, o yemek değil! Gitmesine izin verin, söz veriyorum size en güzel bifteklerden getireceğim"

Biftek sözün duyan cehnnem tazıları bir anda sakinleşti. Tabi bunda korkunç kılıcım Kıyamet'in etkisi olmadığını kimse söyleyemezdi. Mitcie'yi acele ile oradan çıkattım. Ucuz atlatmıştık. Çok ucuz atlatmıştık ve Mitchie'nin ölüme ne kadar yakın olduğunu bir kez daha aklıma getirmemek için hızlı bir şekilde kafamı sallayarak dşüncerm dağıttım. En azın kurtulmuştuk.

"Hala yeraltında gezmek istediğine emin misin?" diye sordum.