Kronos'a Karşı 11 Melez!

Diğer büyük maceralar gibi başlangıç noktamız yine Melez Kafe...

Kurgu: Melez konseyince seçilen 11 melez, Tanrıça Athena'yı savaşa katılmaya ikna etmek için Melez Kafe'de onunla buluşurlar. Tabii Tanrıça'nın teklifinin sonrasında olay bambaşka bir hal alır.
Katılacaklar: Zeus kulübesinden Leonard, Poseidon kulübesinden Cornelia, Athena kulübesinden ben ve kardeşim Serena, Ares kulübesinden Hermia ve Adrian, Afrodit kulübesinden Annalynne, Selly ve Amanda, Persephone kulübesinden Jessica ve Apollon kulübesinden Ange.

*~*~

Sere ile birlikte Büyük Ev'e gidip annemizle görüşmüş, onu bir saat sonra Melez Kafe'ye gelmesi için ikna etmiştik. Şimdi biz de son hazırlıklar için kafeye gidiyorduk. Nedenini bilmiyordum ama içimden bir ses bunun resmi bir toplantı olacağını söylüyordu, o nedenle üzerine Athena yeşili bir elbise giymiştim. Kafeden içeri girdiğimizde, birkaç kişinin çoktan gelmiş olduğunu gördük. Gülümseyerek masaları birleştirmekle uğraşan Adrian ile Jess'in yanına gittim ve onlara yardım etmeye başladım. "Süper, annem için Nektar getirmeyi unutmamışsınız!" dedim.

Bu toplantı çok ama çok önemliydi, eğer başarabilirsek bu gece başımı yastığa koyup güvenle uyuyabilecektim ama eğer başaramazsak... bunu düşünmek bile istemiyordum. İçerdekilere dönüp "Ee, Tanrıça Athena gelmek üzere, diğerleri nerede kaldı?" diye sordum. Tam o sırada kapı açıldı ve bir heyet üyesi daha içeri girdi...

İçeri girdiğimde Lucy,Jess ve Adrian oradaydı."Selam nasıl gidiyor?Her şey hazır mı??"diye sordum.Tanrıça Athena'yı ikna etmek istiyordum.Hatta bu yüzden makyaj bile yapmamıştım.Yeşil tonlarında bir bluz ve bir kot pantolon giymiştim.Sonra ben de Lucu ve diğerlerine yardım etmeye başladım.

Masaları düzenlerken saksılara bir kaç çiçek açtırdım. Çoğunlukla yapraklardan oluşuyorlardı. Üstüme ise yeşil kolsuz bir t-shırt ile koyu yeşil şort giymiştim. Bugün yeşil takılıyordum anlayacağınız. Saçlarım her zamanki gibi açıktı ve yeşil far sürmüştüm. Çok abartmamıştım tabi ki de. Gelen iki afrodit kızına baktım.

-İkiniz de hoşgeldiniz. Hayır ama hazır sayılırlar.

dedim gülümseyerek. Athena geldiğinde her şey mükemmel olmalıydı. Sanırım bu konulardaki titizliğim tutmuştu birden.

Melez Cafe'de Athena ile buluşacaktık ve ben hazırlanmak için geç kalmıştım. Hızlıca dolabıma yönelip içlerinden yeşil t-shört'ümü ve siyah kot pantolonumu aldım. Üzerimi giyindikten sonra saçlarımı tarayıp, hafif makyaj yaptım. Ayakkabı olarakda spor türünde olan ayakkabımı giyerek hızlıca kulübemden çıktım ve melez kafe'ye doğru ilerlemeye başladım. İçimden umarım geç kalmamışım diye geçiriyordum. Bu toplantı önemliydi. Athena ile konuşup onu savaşa dönmesi için ikna edicektik. Tabi bunun için herşeyin çok güzel olması gerekliydi. Bunun içinde geç kalmamalıydım. Saate baktığımda iyice geç kaldığımı düşünerek daha da hızlandım. Kulübe de çok zaman geçirmiştim anlaşılan. Kafeye doğru giderken bana seslenen yada selam veren melezlere selam verip hızlıca yoluma devam ediyordum. Sonunda melez kafe'ye girdiğimde "Umarım geç kalmamışımdır." dedim. İçeriye bakınca bir kaç kişinin hala orada olmadığını ve Athena'nın gelmediğini görüp rahatladım. Eksik birşey var mı diye etrafa bakınırken yine kapı açıldı ve melez içeri girdi.

Yatakta dönüp dururken yere çakıldım. Kalkıp etrafa bakındım. Stev horlaya horlaya uyuyordu. Sona ve Mat de ama Adrian...

''Nasıl olurda beni kaldırmaz!!'' hemen kalktım saatte bakınca daha da korku kapladı içimi hemen banyoya koştum elimi yüzümü yıkayıp. Üzerime kaki renginde düz bir t-shirt giydim. Altıma dar bir pantolon giyip üzerimede siyah ceketimi geçirdim. Gözümede kalem çektim. Yüzüğümü ve kemerimi taktıktan sonra Çizmelerimi çeke çeke dışarı çıktım. Saçımı taramadığımı fark ederek elimle düzelttim. Athena ile buluşacağımız Melez kafeye yol aldım. Oraya vardığımda geleceklerin yarısı ordaydı. Bir yere oturup yüzüğümü hançer yapıp havada onla oynamaya başladım. Sonra adrian'ı gördüm

''Acaba sorabilir miyim neden beni uyandırmadın??'' cevap vermeden hazırlıklara yardım etmeye devam etti. Anna'da arkama geçmiş karışmış olan saçlarımı taramaya başladı.

''Anna lütfen !!'' kurtulmak istercesine kıvrandım. Sırıtan zeus çocuğuna babam gibi baktım.

''Hadi ama Mia Athena'ya böyle görülemezsin!!''

Yatağımdan büyük bir yorgunluk ile uyandım resmen bacaklarımı hissetmiyordum.Yorgun gözlerle saatime baktım.Aman tanrım! Geç kalmıştım.Hemen yataktan kalktım.Üstüme gri bir T-Shirt ,Altımada siyah bir dar paça giydim.yüzümede gri tonlarında makyaj yaptım.Çantamın içini açtım ve tüm makyaj malzemelerimi içine döktüm arkama baktım.Alex ve Arthur horul horul uyuyordu.

''Amanda ile Anna gitmiş!''

Diyerek koşarak Melez Cafe'ye gittim.Girdiğimde etrafa göz gezdirdim.Nefes nefese kalmıştım.Arkadaşlarıma bakarak,

''Geç kalmadım değil mi?''

Diye sordum.Arkadaşlarıma tekrar baktım.Tanımadığım bir melez yoktu.Bu yüzden oldukça rahattım.

Kulübeme gittim ve üstümü değiştirdim ok ve yayımı hazırladım.ASlında hep hazırlardı bbende kontrol ettim.Kulübemden çıkıp Melez Kafe'ye doğru yola çıktım.İçeri girdiğimde nerdeyse bütün melezler ordaydı.Kendime bir sandalye çekip oturdum.

''Selam!Fazla bekletmedim değil mi?Ne zaman gidiyoruz?''

Birden bire Melez Kafe'de belirdiğim sırada, otoriter kızımın -hala sinirli- sesi etrafta yankılanıyordu. Gözlerim hızlıca içerideki melezleri süzdü, Zeus oğlunu süzerken biraz fazla vakit harcadım ve en son en büyük kızım Lucianna ile bakışlarımız buluştuğunda, konuşmaya başladım. "Pekala, bir avuç melezin benimle bir kafede buluşmak istemesinin nedeni nedir, kim açıklamak ister?" Kısa bir sessizliğin ardından boğazını temizleyen Apollon kızı cevap verdi: "Şey... Savaşa tekrar katılmanızı rica edecektik Tanrıça Athena." Ange'nin sözleri üzerine bir kahkaha attım, "Siz ciddi misiniz?" dedim iyiden iyiye sinirlenmeye başlayarak.

Birkaçı yavaşça kafalarını sallarlarken, Persephone kızı "Ciddiyiz Tanrıça'm, sizden kararınızı tekrar düşünmenizi istiyoruz." dedi. Kaşlarımı kaldırarak genç kıza baktım, "Yani bunun için mi toplandınız burada?" diye sordum. Bu sefer cevap kampa yeni gelmiş olan Afrodit kızı Amanda'dan geldi: "Evet, melez konseyinin kararıyla sizinle konuşmak için bir heyet oluşturduk." Şaşkınlıkla gülümsedim, sırf bana kabul etmeyeceğimin aşikar olduğu bir teklif sunmak için bu kadar zahmete mi girmişlerdi yani? Bir süre hepsi boş boş etrafa bakındı, sonra Poseidon kızı Cornelia, "Peki kararınız nedir?" diye sordu çekimserce.

Kısa bir an düşünüyormuş gibi yaptıktan sonra, onlarla biraz eğlenmenin iyi olabileceğini düşündüm. "Teklifinizi kabul edeceğim, ama bir şartım var. Sizden Othyrs Dağı'na gidip Tayfun'un oradan kurtulmasını engellemenizi istiyorum. Bunu başarabilirseniz, ben de Zeus'un yanında yer alacağım." Sözlerimi uzun süreli bir suskunluk izledi, ardından Ares kızı Hermia doğrudan bana bakarak "Tamam, kabul ediyoruz." dedi. Tam emin olup olmadığını soracaktım ki, kardeşi Adrian da onu destekledi: "Evet, en kısa zamanda Othyrs Dağı'na gideceğiz." Gülümseyerek kafedeki diğer yüzlere baktım, hepsinin suratından aynı kararlılığı okuyordum. Ayağa kalktım ve 'alem bunlar' dercesine kafamı salladım, sonra onlara doğru dönerek "Tamam, o halde haberlerinizi bekliyorum." dedim. Ve kendi ölümlerine gitmeye yeltenen iki kızıma hızlıca onaylamaz bakışlar attıktan sonra tekrar yok oldum.

Annem yok olduktan sonra bir süre kimse konuşmadı. En sonunda sessizliği bozmam gerektiğini düşünerek, "Sizce bunu kabul etmekle doğru olanı mı yaptık?" dedim tedirgince. Yani, tamam... herkes onun tekrar savaşa dahil olmasını istiyordu ama Tayfun... İsmini duymak bile tüylerimin ürpermesine sebep olmuştu. Tanrıların zor baş ettiği bir canavarla biz 11 melez nasıl başa çıkabilirdik? Ayrıca, diğer 10 kişinin şu anda görevden vaz geçip kafeyi terk etme ihtimali de vardı... Telaşla Afrodit kızlarını süzdüm, yüzlerinde az önce bulunan kararlı ifade solup gitmişti...

Herkes tedirgindi yani bende öyle.''Çok fazla sorun olacağını sanmıyorum.Yani Tafun iki kere durdurulduysa bu sefer de durdurula bilir'' en kötü ihtimalle ölürüz.Diyecektim ama buğazımdan yumruk girmiş gibi oldu ve konuşamadım.Onun yerine derin bir nefes almakla yetindim.Babamın verdiği en kötü yaraları bile iyileştiren iksiri boyunmda evirip çeviriyordum.Bu iksirle belki de arkadaşlarımın tümünü kurtarabilirdim.

Athena görevimizi verip gitmişti. Bunu yapmak zorundaydık. Savaşı zaten Athenasız yenemezdik. Bu görevi yapma ihtimalimiz vardı. En azından hep beraber olduk mu bu işinde üstesinden geleceğimizi düşünüyordum. Jess masadan kalkıp kulübesine gitti. Haklıydı artık göreve bir an önce başlamalıydık. Bende gruba dönerek "Evet arkadaşlar Jess haklı.Herkes eşyalarını hazırlasın. Çabuk olmalıyız. Savaşta yenilgiyle bitmeden önce Athena da katılmalı." dedim. Çünkü ancak savaşı böyle kazanmamızın bir ihtimali olabilirdi. Cümlemi bitirdikten sonra "Bende silahımı almak için kulübeye gidiyorum." dedim ve kafeden çıkıp kulübeme doğru ilerlemeye başladım.

Son bir kaç kişi kalmıştı. Belkide katılmamak gerekti. Ama sonra aptal kafam diye düşündüm. bu düşünceyi kafamdan çıkardım.

''Hadi şimdi herkes dinlensin ve hazırlansın yarın erkenden herkes Thalia'nın ağacında olsun '' Lucy döndüm. Biraz tedirgindi. Ayağa kalkıp Yanına gittim. Omzundan tutunca bana baktı gülümsedi. Sonra Adrian'nın kafasını dürtüm. Kalktı. Kafasını sallayarak selam verdi diğerlerine Sonra peşimde geldi kulübeye doğru gittik.

Kendimi şapşal gibi hissediyordum ama bu oturup ağlamama engel olmuyordu. Çok duygulanmıştım... İçimde bir umut yeşerdi, böyle arkadaşlarım olduğu sürece Kronos asla yönetimi ele geçiremezdi. Biz, kanımızın son damlasına kadar koruduğumuz müddetçe, istemediğimiz kimse kampımızdan içeri adım atamazdı. Biz melezler, cesaretimiz ve sadakatimizle her zaman kendimizi ateşe atıyorduk, bu sefer de Tanrıça Athena'nın ne pahasına olursa olsun savaşa girmesi için elimizden geleni yapacaktık. Tayfun? Bizi aşan bir sorun olduğunu biliyordum ama yine de St. Helens Dağı'na gidecek ve onun kaçmasını engelleyecektik. Nasıl yapacağımızı bilmiyordum ama, bir çaresini bulacaktık.

Aceleyle göz yaşlarımı sildim ve ayağa kalkarak hala kafede olan az sayıdaki arkadaşıma döndüm, "Şimdi kulübelerimize gidip hazırlanalım. Yarın günün ilk ışıklarıyla birlikte pegasuslarımızı alıp yola çıkacağız ve doğruca St. Helens Dağı'na gideceğiz. Zorlu bir yolculuk olacağını biliyorum ama bununla başa çıkabileceğimizden eminim. Şey... yarına kadar hoşçakalın." dedim. Sonra kararlılıkla kafenin çıkışına yöneldim, hazırlanmam ve dinlenmem gerekiyordu, bu gece iyi bir uyku çekmem lazımdı.

*~*~

Şimdi St Helens Dağı'nda başlığı açacağım, orada 40-50 post takılmamızı planlıyorum