Maya Collins

36- Bir yetenekte kendini geliştirmek için ders alacaksın.
Mekan: Derslikler (herhangi biri.)
Katılacaklar: Sen ve eğitmenin/profesörün.


Bir ders almam gerektiğini düşünüyordum. Bir melez olarak her zaman formda olmam ve yeni şeylere açık olmam gerekirdi. Dersliklerin önünde durdum. Zaten pegasus binicilik dersi alıyordum ama Rose çoğunlukla meşgul olduğu için boş kalmıştım. Ben de en kötü olduğum konuya yöneldim. Ok Atma. Mitchie'yle o kadar çok ok atma çalışması yapsak bile,ikimiz de bu işi başaramamıştık. Ok Atma teknikleri sınıfının kapısının önündeydim şimdi. Heyecanla kapıyı çaldım.

''Merhaba,kimse var mı?''

Her seferinde sesleniyorlardı ve Apollon olmuyordu. Kardeşime öfkelenmiş bir şekilde melezin önünde belirdim. Karşısında beliren öfkeli Tanrıça'yı görünce korkmuş gibiydi. Apollon'a olan öfkemi dışa vurmamaya gayret ettim ve yüzüm sakin kişiliğine büründü. 15 yaşındaki kız görünümümü aldım. Kızı duymuştum sanırım. Demeter'in ikinci kızı Maya.. Demeterle arasıra sohbet ederdik ve bana çocuklarını anlatırdı. Gülümsedim. "Hoşgeldin Maya, az önceki öfkeli halimi unut lütfen" dedim. Hala şaşkın olan Maya içeri girsin diye çekildim ve ona yay ile biraz ok getirdim. "Şimdi yeteneğini görelim bakalım. Beceremeyeceğim diye korkma bu sadece seviyeni görmem için" dedim ve atışını bekledim.

Birden Apollon yerine Artemis'in karşıma çıkmasından dolayı şaşkınlığımı koruyarak yay ve oku aldım. Bu iş göründüğünden de zordu. Bir an daha önce hiç ok atma antremanı yapmadığım için kendime lanet ettim. Tabii kardeşimle yaptığımız antremanı saymazsak. Onda da ok atmaktan çok başka şeylerle uğraşmıştık.
Endişeli bir şekilde yayı gerdim ve ok fırladı. Tabii ki hedefin yanından geçip gitmişti. Beceriksizliğimden utanarak dudağımı ısırdım ve tanrıçaya baktım.Keşke bu dersim Tanrı Apollon'la olsaydı,dedim içimden.En azından o işleri şakaya vurup,beceriksizliğimi geçiştirebilirdi.

Oku hedef tahtasının yanından geçtiğinde dudağını ısırdı. Apollonla olmayı diler gibi bir hali vardı. Onun bu halini görünce birden ciddiyetim kayboldu ve gülmeye başladım. "Maya böyle oldu diye suçlayacak değilim seni, sen ne Apollon'un çocuğusun ne de benim avcım. Üstelik lütfen yüzünden şu ifadeyi sil çok komik görünüyorsun. Haydi bir daha deneyelim. Bu sefer sana yardım edeceğim." dedim ve ona bir ok daha verdim. Tutuş şekline baktım. "Öncelikle yönü tam ayarlayamıyorsun, bir gözünü kapat, yayı ger. Biraz yukarıda tut. Şimdi de biraz sola. Şimdi oldu." dedim ve gülümsedim. "Biraz dik dur. Vücudunu ne çok ger ne de çok rahat bırak, gerersen atışın iyi olmaz, üstelik çabuk yorulursun, çok rahat bırakırsan da yayı olması gerektiği gibi geremezsin ve atışını başaramazsın, şimdi tekrar deneyelim." dedim ve atışını izledim.

Tanrıça Artemis'in önerilerine uyarak yayı attım. Vay be! Neredeyse tam on ikiden vuruyordum! İlk atış için oldukça iyiydi. Mutluluktan sırıttım ve zıplamaya başladım. Son anda yanımda bir tanrıça olduğunu hatırlayıp yere inmeyi başardım. Aretemis,bunu anlıyormuş gibi gülümsedi. Tanrıça Artemis'i daha çok sevmeye başlıyordum. Bütün melezlerin onu tanımlamak için kullandığı basmakalıp şeylerden çok daha iyi bir tanrıçaydı. Eğer şu ok atma işini kıvırabilirsem kışın avcılara katılabileceğimi düşündüm. Bekaret olayı da çok önemli değildi zaten,bir sevgilim olacağını hiç sanmıyordum. Hatta bazen bekaret yemini etmeyi düşünüyordum. İşterse tanrıçanın benim düşüncelerimi okuyabileceği aklmıa gelince düşüncelerimi toparlayıp ikinci okumu aldım.

Atışı çok daha iyiydi ama onun en iyi olmasını sağlamaya kararlıydım. Gülümseyerek ona cesaret verircesine başımı salladım. Ama hala bir eksiği vardı. Aslında iki.. Bunları öğrendiği anda bir avcı kadar iyi olacaktı. "Evet temel kuralları öğrendin. Tabi öğrenmen gereken iki şey daha olacak. En zor olanı sonra sakladım. Birincisi her avcı gibi hızlı hareket etmen ve hareket halindeyken hedefe atış yapabilmen. Mesela sen koşuyorsun ve yerinde duran bir hedefi vurman gerek, bu konuda dikkat çok önemli. Bunu yapabilirsen sonra da sen yerinde dururken hareket eden hedefe atış yapabilecek misin ona bakacağız, en sonunda ise ikiniz de hareket halindeyken atış yapabiliyor musun ona bakacağız. Tüm bunları yaparken en önemli olan kendine güvenmen ve yapabileceğini düşünmen. Merak etme. İşin sonunda en az bir avcı kadar iyi olacaksın. Haydi başlayalım" dedim. Onu alanın başına götürdüm. Koşmasını söylememle koşmaya başladı. "Şimdi Marie! Oku at!" dedim ve yapabilecek mi diye merak etmeye başladım.

Koşarken hedefe odaklanmaya çalıştım. Ama kafamı birşey karıştırdı. ''Şimdi Marie!'' demişti tanrıça Artemis. Marie. Bir tek annem bana böyle sesleniyor sanıyordum. Sanrım bütün tanrı/tanrıçalar böyleydi. Klasik isimleri daha çok seviyorlardı sanırım.
Dikkatim dağılsa bile oku attım ve isabet etti. Artemis bana bravo der gibi baktı. Sonra bir elini hareket ettirdi. Eliyle hedef tahtasını hareket ettiriyordu.
''Şimdi Marie.'' dedi tanrıça. Ah,yine Marie. ''Koşmana gerek yok,sadece hedefi vurmaya çalış.''
Yayımı gerdim ve tek gözümü kapatıp hedefe konsantre oldum. Ve ''Tak!'' diye bir sesle tam on ikiden vurmayı başardım. Sıra diğer sınavdaydı.

Maya çabuk öğreniyordu ki bu iyi bir şeydi. Gülümseyerek tahtayı durdurdum ve ona biraz dinlenebileceğini söyledim. O su içerken onunla konuşmaya devam ediyordum. "Şu ana kadar dikkatin ve dengen iyiydi, bazı melezler o uygulamayı yaparken düşüyor da. Şimdi hedef tahtası da sen de hareket haline olacaksın. Bu yüzden hem dikkatini toplaman hem de dengeni koruman gerekiyor. Bu sefer tam ortadan vurman gerekmiyor. Hedefe isabet etsin yeter. Yine de ben ortaya isabet ettirmeni tercih ederim. Uygulamalı göstermemi ister misin? Yoksa anladın mı?" bunu sorar sormaz oklarım ve yayım elimde belirdi. 15 yaşındaki kız görünümümü aldım(böyle daha rahattım). Ve onun cevabını bekledim.

''Ah...'' Emin değildim,o kadar zorlanacağımı sanmıyordum ama hiç bir zaman kendime çok güvenen biri değildim ve çok kendine güvenmenin iyi olmadığını da biliyordum.
''Şey..Evet,gösterseniz çok iyi olur.'' dedim gülümseyerek.
Tanrıça Artemis ustaca yayını gerdi ve hem hedefi hareket ettirerek hem de koşarak oku attı. Şaşkınlıktan donakaldım. Artemis gülümsedi ve yanıma geldi.
''Şimdi sıra sende Marie.''
Korkuyla yayımı aldım. Artemis hedefi hareket ettirmeye başladı. Ben de koşmaya...
Yayı gerdim ve atışımı yaptım.

Ona uygulamalı gösterdikten sonra atışını yapmasını bekledim. Yutkundu ve hedef tahtasını hareket ettirmemle koşmaya başladı. Yayını gerdi ve atışını yaptı. Sonuç aslında iyiydi. Oku sadece bir saniye erken atsa olacaktı. Yine de ok ortayı en fazla 15 cm falan sıyırmış olmalıydı. Hayal kırıklığına uğramış olan Maya'nın yanına gittim. "Bence bu da çok iyi bir atıştı Marie." Marie dememin onu memnun ettiğini düşünüyordum. "Buraya yine gelirsin, o zaman sana zamanı ayarlamayı ve oku tam zamanında nasıl atacağını öğretirim. İlk derse göre çok iyiydin" dedim gülümseyerek.

Mutlulukla gülümsedim.
''Teşekkür ederim Tanrıça Artemis!'' dedim neşeyle. Tanrıça Artemis güle güle anlamında elini salladı ve buharlaştı.
O anda çok yorulduğumu farkettim. Yorgunlukla yay ve ok takımıma baktım. Deneme yay ve oklarıydı bunlar. Bugün elde ettiğim başarıdan dolayı kendimle gurur duydum. Ve kulübeme doğru yorgunlukla yürüdüm.