İki Demeter Kızı Ve Ok

O gün her zamanki gibi kardeşimi uyandırıp,kampta gezmeyi planlıyordum ama uyandığımda Maya çoktan kalkmıştı ve bana bakıyordu.

-Haydi Mitch.Kalk ve biraz ok atalım.

-Ok ve biz...

-Haydi kalk..

Aslında hiç kalkasım yoktu çünkü Jeff beni yeni terketmişti.Yastığıma kapanıp tüm gün ağlamak istiyordum ama kardeşimi kıramazdım tabi.Üstüme yeşil bir t-shirt ve kot bir pantolon geçirdikten sonra kardeşimle beraber okçuluk alanına geldik.Bir sürü Artemis Avcısı ve Apollon Çocuğu vardı ama ben tek başıma öğrenmek istiyordum.

-Ya Maya biz kendimiz öğrenelim,onlardan değil.

''Tamam Mitch'' dedim. Elimize denemek yaylarından aldık ve biraz ok bulduk. Sinirimi oklardan çıkaracaktım,Mitchie bu günlerde çok üzgündü ve bana ne olduğunu söylemiyordu. Bense kardeşimi bu kadar sıkan şeyin ne olduğunu öğrenip o şeyi yok etmeyi planlıyordum.O kadar kızgındım yani.
Elimize yayları aldık ve etraftaki okçulardan gördüğümüz şekilde tuttuk.
''Eee,burası tamam,şimdi ne yapıyoruz?'' dedim kardeşime.
Etraftakilerin bize güleceğine emindim.

( Rpout:Ben ancak yarın devam edebilirim,yarın sabah 29 ekim yürüyüşüne katılmam lazım,babam uyumaya zorluyor )

Bu güzel soruydu.Etraftakilere baktım.Sonra da attım.Okum bir melezin kafasına çarptı.Kızgın kızgın üzerimize yürüdü.

"Ne yapıyorsunuz siz?"

Çocuk aslında çok tatlıydı ama şu an bize kızıyordu.Zaten şu an kafam karmakarışıktı,duygu falan hissetmiyordum.

"Yanlışlıkla oldu.Üzgünüm."

Maya'nın arkasına saklandım.Maya çocuk bana kızarken gülüyordu ama şimdi onun arkasına saklanınca gülmüyordu.Çocuk sinirli bir şekilde tekrar baktı.

"O zaman gelin de size öğreteyim."

"Biz kendimiz öğreniriz."

Çocuk ısrar edince ben de Maya'ya baktım.Böyle durumlarda ona pas atmak çok eğlenceli oluyordu.

(Sorun değil Maya :) )

Bir an duraksadım.

''Şeyy...Yanii...Tamam.'' dedim omuz silkerek.

Çocuk sahiden tatlıydı ama ben böyle şeylerle ilgilenmediğime ve Mitchie'nin erkek arkadaşı olduğuna gö...
Bir dakika! Galiba niye Mitchie'nin böyle davrandığını anlamıştım. Jeff'le konuşmamaları, bu çocuğa kötü davranması falan... İnanamıyordum! Yoksa Mitch ve Jeff ayrılmış mıydı?
Çocuğun yanına gittik ve o bize ilk önce nasıl tutmamız gerektiğini falan anlattı. Benim aklım başka bir yerdeydi. Sonunda yaylarımızı gererken Mitchie'ye doğru eğildim ve fısıldadım.

''Mitch,Jeff'le ne oldu?''

Mitch kızgınlıkla oku attı ve cevap vermek için döndü. En azından ok tam isabet etmişti. Kızgın olunca yapıyormuş bu işleri demek ki.

(Babamdan gizli son rp'm.Gidiyorum Yarın devam ederim)

Yanımızda duran çocuğa takılı kalmıştım.Ama elbette ki onu sevmiyordum.Kimseyi sevmeyecektim hiçbir zaman.O sırada Maya'nın sorusuyla beraber sinirlendim ve oku fırlattım.İsabet etmişti.

Çocuk Jeff diyince bana baktı ve utandım.Sonra çocuğa kalın bir sesle

-Az sonra geliriz biz bekle.

-Peki bekliyorum.

Göz kırptı.Ben de Maya'ya döndüm.

-Maya Jeff benden ayrıldı.

Göz yaşlarımı tuttum.Onun için ağlamayacaktım.

Kardeşimin itirafıyla şok oldum.

''Neee!'' diye haykırdım. Bize ok öğreten çocuk sesimi duymuş ve şaşkın bir ifadeyle bakıyordu.

Nasıl Jeff Mitchie'den ayrılabilirdi? Bu nasıl olurdu? Onları en son beraber gördüğümde gayet iyi anlaşıyorlardı..

''Nasıl oldu bu?'' diye sordum dişlerimin arasından.

Bedenimi büyük bir öfke kaplamıştı. Bir şeyleri kırmak istiyordum, özellikle bu Jeff'in o kalın kafasıysa... Benim kardeşimi nasıl üzerdi? Buna hakkı yoktu. Ben ona bu hakkı vermeyecektim.

(Rpout:Şu bize ok öğreten çocuğa bir isim bulalım ya,söylemesi çok zor oluyor.)

Maya şaşırmıştı.Ben bile şaşırmıştım.Benim için de çok ani olmuştu zaten.Neler olduğunu bilmiyordum.Ufak bir not bırakmıştı sadece.

-Benim bir sevgiliye ihtiyacım kalmadı.

Acıklı bir nottu bu.Biz laflarken Josh da yanımıza geldi.

-Haydi kızlar ok atmaya.

(RpOut:Olmuş mu? )

''Tamam.'' deyip Josh'ın yanına gittik. Birkaç kez beceriksizce attık. Mitchie'nin kafası çok dağınıktı. Buna anlayış gösteriyordum. Bu onun için zor bir dönemdi ve onun için yapabileceğim kadar kolaylaştırmalıydım bunu. Sonunda hava kararmaya başladığında durduk.
''Eh,kızlar yorulmuş olmalısınız.'' Yorgun bir şekilde başımı salladım. Mitchie önüne bakıyordu.

''Ah,Mitchie,eğer yorgunsan seni kulübene ben bırakabilirim,hem yanlız gitmemiş olursun.''

''Öhöm,öhöm,ben onun kardeşiyim.''

Josh beni hiç takmadı ve Mitchie'yle beraber uzaklaştılar. Evet,hiç bir erkek benimle ilgilenmeyecekti sanırım.
Yerimden kalktım ve yayları yerine koyduktan sonra yorgun bir şekilde kulübeme yürüdüm.

Eğer Mitchie'nin ekleyeceği birşey yoksa rp bitmiştir.