Eyvah! Medusa!

Konu: Eyvah! Medusa! Çarş. Ekim 27, 2010 6:10 am

Kardeşim ile kulübemizden dışarı çıktık.En sonunda kardeşim benden ayrılarak istediği yere gitti.Etrafa göz gezdirdim.Acaba yapcak ne vardı?Direk Long Islang Kıyısına gittim.Elime bir avuç toprak alarak yere attım.O sırada gözüme bir çocuk takıldı.Bu Adrian'dı.Fazla iyi arkadaş olmasakta iyi bir çocuktu.Direk yanına oturdum.Beni farketmemişti.Elimi kafasına vurarak,

''Naber?''

Diye sordum.Surat asmıştı.Bu birini hatırlatıyordu.Bu bendim.Canım sıkıldığında yüzüm hep bu hali andırıyordu.Bana bakmadan konuşmaya başladı.

''Çok canım sıkılıyor!'' Dedi ve bir an duraksadı.''Kavga istiyorum!''

Şaşırılcak bir durum yoktu.O bir Ares çocuğuydu.Bu normaldi.

''Tipik Ares çocuğu.'' Diye söylendim ve Adrian'a döndüm.

''Peki ne yapmak istiyorsun?''

Misafir

Kumsalda tek başıma oturmuş, yerdeki taşları birer birer denize fırlatıyordum. Birinin yanıma oturduğunu farketmiştim, ama canım sıkkındı taşları atmaya devam ettim. Sonra yanımdaki kafama vurunca döndüm tabi, bu Afrodit kızı Selly'ydi. Bir süre muhabbet ettik, ve ona savaş istediğimi söyledim. Tam da Afrodit kulübesinden birine söylenecek türden bir şey, değil mi?
"Peki ne yapmak istiyorsun?" diye sordu bana.
"Medusa'yı öldürmeyi düşünüyorum aslında. Duyduğuma göre yeniden doğmuş."
"Saçmalama!" diye haykırdı aniden. "Savaşmak istemeni anlayabilirim ama, Medusa... Seni taşa çevirebilir, daha riskli ve tehlikeli bir şey seçemezdin heralde!"
"Riski severim." diye fısıldadım gülümseyerek.
Ayağa kalkıp pegasus ahırlarına doğru yürümeye başladım. Selly de arkamdan koşturuyordu. "Hey, nereye gidiyorsun?" diye bağırdı arkamdan.
"Em Teyze'nin Bahçe Cüceleri Mağazası." derken kahkahalarla gülüyordum neredeyse. Aklımı kaçırmış olmalıydım.
"Aklını mı kaçırdın sen?" aklımdan geçen şeyi o söylemişti. "Ben de seninle geliyorum. Bekle!"
Bu kez bu soruyu sorma sırası bendeydi. Bir Afrodit kızının Medusa karşısında hayatta kalma şansı ne olabilirdi ki? Ona kesinlikle benimle gelmesi için izin veremezdim. "Hayır, bu bir çocuk oyunu değil Selly. Medusa'nın güzel kızlara karşı ayrı bir garezi olduğundan haberdar mıydın? Orada hayatta kalma şansın olmaz."
"İstediğin kadar ısrar et, bir Afrodit kızına laf anlatabileceğini mi zannediyorsun? Seninle geliyorum."
"Peki o zaman, sen bilirsin. Ama başına gelebileceklerden beni sorumlu tutma." Bu ihtimali düşünmek bile istemiyordum. Onu korumak için elimden geleni yapacaktım tabi ki ama bunun onun için ne kadar tehlikeli olabileceğini anlamasını istiyordum.
"Gidelim o zaman." diye gülümsedi pegasuslarımıza bindikten sonra. Medusa ile karşılaşmak üzere havada pegasuslarımızla süzülüyorduk. Yaptığımız çok riskli ve tehlikeli bir şey olmasına rağmen pegasuslarımızı yarıştırırken kahkahalarımızın sesleri rüzgara karışmaktaydı.

Konu: Geri: Eyvah! Medusa! Perş. Ekim 28, 2010 7:30 am

Şuan yaptığım şeye inanamıyordum.Aklını kaçırmış bir Ares çocuğunun peşinden gidiyordum.Gülerken ona anlamsızca baktım.

''Tanrı aşkına ,gerçekten biz deliyiz!''

Gülerek kafasını salladı.Ama gerçekten tehlike hoşuma gitmişti.Pegasumu severken etrafa bakmaya başladım.Karanlıktı etraf pek iyi görünmüyordu.Tekrar Adrian'a baktım.

''Kendimi asla affetmeyeceğim!''

Gülüyordum.Ama itiraf etmeliydim ki çok korkuyordum.Daha sonra yeri işaret ederek,

''Burasımı diye sordum.'' Biraz duraksadıktan sonra devam ettim.''Aslında yön bulmada pek iyi olduğum söylenemez!''

Bu cevabımı gülerek karşıladı.Ama şaka yapmamıştım.Yön konusunda bana güvenenin işi bitmişti.

Misafir

Selly'nin yön konusunda söylediklerine gülerek karşılık verdim. Yine de o kadar da kötü değildi, sadece 10 dakika erken söylemişti. Em Teyze'nin Mağazasına geldiğimizde pegasuslarımızdan inip onları geri yolladık. Bir ıslık çalınca duyabilecekleri kadar yakında olmalarını eklemeyi de unutmadım. Selly'e Medusa hakkında tüm bildiklerimi anlattım. Gözlerine bakmaması gerektiğini, kuyruğuna da dikkat etmek zorunda olduğunu ve diğer her şeyi. Selly anladığını söylüyordu ama ona güvenemiyordum bu konuda, sonuçta bir Afrodit kızıydı. Onun güzelliği de başına bela olacaktı. Çünkü Medusa da insanken gerçekten çok güzelmiş. Poseidon ona Athena'nın bir tapınağında sahip olunca Athena bunu kendisine yapılan bir saygısızlık olarak görüp Medusa'yı bir gorgon yapmak üzere lanetlemiş. Ama bunun asıl sebebinin Athena'nın Medusa'nın güzelliğini kıskanması olduğunu düşünenler de var. Sonuç olarak, güzellik Medusa için önemli bir kavram. Gorgona dönüşünce eski güzelliğinden eser kalmamış ve şimdi de güzel olan tüm kızlardan nefret ediyor. Selly'nin bu yüzden benden daha dikkatli olması gerek.
Mağazaya girmemizle burunlarımızı kapatmamız bir oldu. Koku gerçekten berbat ötesiydi. Medusa'dan ise eser yoktu. Bahçeye çıkmak için işaret ettim Selly'e, o arkamdan gelirken ben de ağır ağır, dikkatli bir şekilde ilerliyordum. Bahçe kapısını açtım, sıra sıra çalılar vardı. Bunların kenarlarında ise, heykeller... Medusa'nın bakışlarıyla taşa çevirdiği kişilerin heykelleri yani. Bu iç karartıcı manzarayı görmezden gelmeye çalışacaktım ki, buna gerek olmadığını anladım. Çünkü o an karşımda dev gibi bir yılanın kuyruğuna benzeyen bir şeyin sürünerek geçtiğini gördüm. Bu Medusa olmalıydı. Selly de görmüştü onun kuyruğunu, korkmuş görünüyordu.
"Yürürken yere bak, dikkatli ol. Benim yanımdan ayrılma. Sana söylediğim zaman sen bir köşeden çıkıp onun dikkatini dağıtacaksın. Asla, ama asla yüzüne bakmayacaksın. Yere bak, o seni gördükten sonra da kapat gözlerini. Ben de arkasından dolaşıp kafasını keseceğim." Selly'e bu planı anlatırken içimde büyük bir tereddüt vardı. Ya görevde Selly'e bir şey olursa? Ya herkesin kapılabileceği o merak duygusuna kapılıp Medusa'nın gözlerine bakarsa? Ama onun başaracağına güvenmekten başka çarem yoktu. Sonra da benim kendi görevimi başarıyla yerine getirmem gerekiyordu.

Konu: Geri: Eyvah! Medusa! Cuma Ekim 29, 2010 2:11 am

Adrian'ı söylediklerini korkuyla dinledim.Ellerim titriyordu.Ağlamamak için kendimi zor tutyordum.Etrafıma bakındım ve kafamı salladım.Gördüğüm ilk yerden çıktım.Medusa yoktu.Kendime kızıyordum.Niye tüm tehlikeler beni bulurdu.Adrian'ın nerde olduğunu merak ettim.Hızla etrafa bakmaya başladım.Bir yol buldum.Ve ordan çıktım.Karşımda iğrenç birşey vardı.Gözlük takıyordu.Kafasında şapka vardı.Bana sinirle bakıyordu.Bu Medusa'ydı!

''Hay Aksi!''

Diye mırıldandım ve gözlerimi kapattım.Medusa yanıma yaklaştı.Saçlarıma dokundu.Daha sonra bana döndü.

''Ne güzel saçların var Afrodit kızı....Gözlerininde güzelliğinide görebilirmiyim?''
Tam gözlerimi açacaktım ki Adrian'ın sözlerini hatırladım.''Sakın gözlerini açma!'' gözlerimi açmayacaktım.Medusa sabırsızlanıyordu.

''Hadi güzel Afrodit kızı birşey olmayacak!''

Dedi.Biraz bekledikten sonra derin bir iç çekti saçlarımı ellemeye başladı.Kesin eskileri hatırlıyordu.

''Benimde eskiden böyle saçlarım vardı...Athena mahvetmeseydi...''

Dedi ve devam etmedi.Kesinlikle sinirden tutuşuyordu.Aman tutuşsun! Dedim içimden ve gözlerimi daha sıkı kapattım.

Misafir

Selly Medusa'nın çıkacağı tarafa doğru gidiyordu, ben ise sessiz adımlarla Medusa'nın gittiği yönde ilerliyordum. Tüm tanrılara dua ediyordum Selly'nin başına bir şey gelmemesi için. Uzak bir mesafeden takip ediyordum Medusa'yı. Birkaç dakika sonra çalıların kenarına saklanıp onun olduğu tarafa doğru baktım. Lanet olsun! Selly'nin yanına gelmişti, elleriyle onun saçlarını kavramış, bir şeyler fısıldıyordu. Selly'nin yüzüne ise korku dolu bir ifade hakimdi, ama gözlerini sımsıkı kapamıştı. Hemen ona yardım etmeliydim. Ama aramızda çok mesafe vardı. Koşarak gidersem sesten birinin geldiğini anlardı, sessizce yürüyerek gidersem de çok geç olabilirdi. Çünkü Selly her geçen saniye daha kötü oluyordu, acil bir plana ihtiyacım vardı.
Cebimden kupa as'ı çıkartıp kalbe dokundum. Assassin's Heart elimde duruyordu. Düşündüğüm şeylerden ikisini de yapamazdım. Onların yerine daha riskli bir şey yapmaya karar verdim. Tek çarem buydu. Kılıcımı ellerimle kavrayıp tüm gücümle Medusa'ya doğru savururken Apollon ve Artemis'e yalvarıyordum. Neler olacağını görmemek için kapattığım gözlerimi tekrar açınca Medusa'nın kafasının vücudundan ayrılmış olduğunu, Selly'nin ise hala gözleri kapalı ayakta beklediğini gördüm. Derin bir oh çektim.
"Artık gözlerini açabilirsin Sell, Medusa öldü." dedim Selly'nin yanına gidip.
"Ah, Adrian! Öyle çok korktum ki." heyecanla boynuma atılmıştı, kalbi küt küt atıyordu. Gerçi benimki de aynı durumdaydı ama onun kadar kötü değildim.
"Özür dilerim Sell, seni böyle bir tehlikeye atmamalıydım." dedim mahcup bir ifadeyle.
"Önemli değil, artık hepsi geçti ya." dedi Selly, biraz da olsa sakinleşmişti.
"Hadi çıkalım bu cehennemden." ona cesaret vermek için gülümsüyordum sadece.
Medusa'nın vücudundan ayrılmış başını orada bulduğum küçük çantalardan birine koyup mağazadan çıktık. Bir ıslık çalmamla pegasuslarımız yanımızda beliriverdi. En azından bu tehlikeli maceradan başarıyla döndüğümüz için sevinebilirdim.

(Rp bitmiştir.)

» Medusa Yüzünden.
» Medusa'nın Çağrısı
» Medusa ile karşılaşma...
» Ben ve Güzel(!)Medusa
» Merhaba Medusa