Medusa'nın Çağrısı

Sabah kulübemde uyandığımda Em Teyze'nin Bahçe Cüceleri Mağazası adresinden gelen bir davetiye buldum. Medusayla bir problemim yoktu. Durduk yere başına bela almak isteyeceğini de hiç sanmıyordum. Şüpheyle notu okumaya başladım aynen şöyle yazıyordu, Sevgili Charles, Bugün ki çay partisinde seni de aramızda görmek isteriz. Em Teyze Ve Bahçe Cüceleri. Bunun bir tuzak olmadığını anlamak için kör olmak lazımdı. Yine de Medusa bu kadar aptal değildi. Mutlaka bu işin içinde başka bir iş vardı. Sonunda yataktan kalkarak malum 'çay partisine' gitmeye karar verdim. Hazırlanıp çıktığımda kampın girişinde Ayleyda ve Mitchie ile karşılaştım. Ellerinde ben de olan davetiyenin aynısı vardı. Onlara doğru yaklaşırken Mitchie elimdeki davetiyeyi fark edip, ''Chuck Medusa aynı davetiyeyi sana da mı yollamış ? Bu kadın yine neyin peşinde ?'' diye sordu. ''Anlaşılan sadece üçümüzle olan bir derdi var. Gidip bu derdi neymiş öğrenelim. Tabii gelmek isterseniz ?''dedim. Ayleyda heyecanla atılarak ''Tabi ki gelmek isteriz. Medusa'nın çağrısını geri tepmek olmaz değil mi ? Ben varım.'' dedi. Mitchie ''Ben de varım. O zaman hızlı olalım. Otobüsü kaçırmak istemeyiz.''

Ranzamda rahatsız bir şekilde döndüm.Bu gece hiç iyi uyuyamamıştım.Zar zor gözlerimi araladım.Güneş tüm gücüyle ışıldıyordu ama şu an güneşle ilgilenemezdim,sadece uyumak istiyordum.Birden kulağıma rahatsızlık verici bir uğultu geldi.Yerimde doğruldum ve etrafıma bakındım.Kulübede kimse yoktu.Garip,diye düşündüm.Su içmek için masamda duran sürahiye uzanacakken bir zarf gözüme çarptı.Onu ben koymamıştım,bundan emindim.Davetiyeyi elime aldım ve inceledim.Bal mumuyla mühürlenmişti.Zarfa zarar vermeden bal mumunu zarftan ayırdım ve okumaya başladım.Bu bir mektup değil,bir davetiyeydi.
Sevgili Ayleyda,Bugünkü çay partisinde seni de aramızda görmek isteriz.Em Teyze Ve Bahçe Cüceleri.
Medusa...Benimle ne sorunu olabilirdi ki?Asla gitmeyecektim.Çay partisi...Kim bilir,belki çayları da saçları yapmıştır.Hayır,fikrimi değiştirmiştim.Medusa'nın ne kadar sinsi bir kadın olduğunu unutmamalıydım.Mutlaka bir planı vardı.İçim sıkılarak elimdeki davetiyeyi masaya fırlattım ve üstüme melez kampı tişörtümü geçirdim ve kapıya doğru ilerledim.Ama içimden bir ses davetiyemi de almamı söylüyordu.Onu da aldım ve kulübemden ayrıldım.
Demeter kulübesinin önünden geçerken Mitchie'yi gördüm.Elinde davetiye vardı ve onu dikkatle okuyordu.Demek ki benden başka kişilere de gönderilmişti bu davet.Yüzüme sıcak bir gülümseme yayıldı.Nedense, bu işte yalnız olmadığımı bilmek beni rahatlatmıştı."Hey,Mitch!" diyerek seslendim.Nasıl hala kendimi mutlu hissedebildiğimi anlayamıyordum."Merhaba,Ay.Ben de tam...Şey..."diyecekken tamamladım:"Medusa'dan gelen mektubu okuyorsun?Aynı davetiyeyi ben de aldım,Mitch."dedim.Sesimde belirsiz bir heyecan vardı."Ne kadar ikimiz de bunun bir tuzak olduğunu bilsek de...Gidip Medusa'nın neler çevirdiğini bulmalıyız."dedim.Şimdi,içimde kendimden emin bir his belirmişti.Mitchie kararsız gibiydi."Ben de bunu istiyorum ama sence de Medusa'yla mücadele etmek için de biraz az kişi değil miyiz?" dedi.Haklıydı.Birlikte yürümeye başlamıştık.Elle tutulabilir bir plan bulmamız gerekiyordu.Umutsuzca etrafıma bakındım.Ama ben kendimi üzmezdim,hem de asla."Bunun iyi tarafları da var..."Mitch bana,yine başlama,dermiş gibi bakınca sustum.

Biraz yürüdükten sonra Mitch'le geri dönüp bu işe karışmama kararı aldık.Tam o sırada Chuck kulübesinden davetiyesiyle belirdi.İşte şimdi çok iyi olmuştu.Artık Em Teyze'ye gitmek için yeterli gücü toplayabilirdik!Ama bu Chuck'ın vereceği karara bağlıydı.Mitch de davetiyeyi fark etmiş olmalıydı: "Chuck,Medusa aynı davetiyeyi sana da mı yollamış? Bu kadın yine neyin peşinde?"diye sordu."Anlaşılan,sadece üçümüzle olan bir derdi var.Gidip bu dersi neymiş öğrenelim.Tabii,gelmek isterseniz?"dedi.Harika!Heyecanla atıldım: "Tabii ki gelmek isteriz.Medusa'nın çağrısını geri tepmek olmaz değil mi? Ben varım."dedim.Mitchie ekledi: "Ben de varım.O zaman hızlı olalım.Otobüsü kaçırmak istemeyiz."

Chuck ve Ayleyda'yla beraber otobüse doğru yürümeye başladık. Açıkçası her birimizin içinde ayrı bir coşku, farklı bir heyecan vardı. Zaten bu aralar başımdan bela eksik olmuyordu, hep bir belanın içindeydim. Bundan rahatsızlık duyduğum aşikardı fakat Medusa'yla daha önce hiç karşılaşmamıştım ve bu fırsatı geri tepmek biraz aptallık olurdu.

Biraz ilerledikten sonra kampın sınırlarını koruyan ağaç yani Thalia Ağacı'nın sınırlarından geçerek otobüse doğru ilerledik. İlk gelen bizdik sanırım, biraz beklememiz gerekecekti. Ama şoför beklemeden gaza basınca sorma ihtiyacı hissettim. "Şey şoför bey, başka gelecek yok mu?" Şoförden ses gelmeyince susasım geldi. Diğerlerine döndüm ve konuştum. "Daha başlamadan başımıza belayı aldık deseneze." Güldükten sonra mağazaya gelmeyi beklemek üzere sustuk.

Otobüs yavaşlamaya başladığında şehre vardığımızı anladım. Şoför otobüs durağına geldiğinde arkaya dönüp bize baktı. Oradan hemen tabanları yağlamamız gerektiğini düşünerek apar topar aşağı indik. Otobüsten indiğimizde kendimizi gülmemek için zor tutuyorduk. Tuhaf notlar ve tuhaf şoförlerle dolu bir günün sonunu çok merak ediyordum. Sokakta yürümeye başladık. Hava bulutluydu. Em teyzenin dükkanının olduğu bloğa geldik ve sokaktan aşağı doğru yürüdük. En sonunda kocaman harflerle 'Em Teyze'nin Bahçe Cüceleri' mağazasını önümüzde bulduk. Mitchie ve Ayleyda bana baktılar ve ilk adımı atmam gerektiğini düşündüm. Dükkanın içine girdim. Mağaza karanlık ve sisliydi. Mitchie ve Ayleyda da arkamdan yavaş adımlarla dükkana girdiler. Tam o sırada kısık ve tiksindirici bir ses duyuldu. ''Çay Partime hoşgeldiniz küçük melezler.'' Biz birbirmize bakınırken Em Teyzenin saçlarının sesi odayı doldurdu.

Medusa'nın sesinden beter olan şey nedir?Saçları...Bunu bir ilkokul çocuğuna sorsan bile bilir!Yılanların tiz ama tehditkar sesleri tüm mağazayı sarmıştı."Çay partime hoşgeldiniz,küçük melezler." ses geldiği anda gözlerimi sıkıca kapattım ama daha sonra cesaret edip gözlerimi yerdeki kırık cam parçasına doğru açtım.Em Teyze,ne şanslıyız ki güneş gözlüklerini takmıştı.Ama bu,ona güvenebileceğimiz anlamına gelmezdi.Her an o gözlüklerin arkasındaki iri gözleriyle karşılaşabilirdik ve de bu gördüğümüz son şey olabilirdi.Düşüncelerimden kurtulmak için hafifçe silkindim.Cesaret almak için Chuck'a baktım.O kendinden oldukça emin gözüküyordu.Ben de olmalıydım."Merhaba Em Teyze.Ah,yoksa Medusa mı demeliydim?Bu gereksiz daveti neden bize gönderdiğini öğrenebilir miyiz,acaba?"dedim.Ses tonum oldukça alaycı bir şekilde çıkmıştı.Neden böyle bir ses tonu kullandığımı bilmiyordum.Bildiğim tek bir şey vardı: Bu kadından tiksiniyordum.O ise,bunu hiç umursamadı."Ah,küçük melez Ay...Niye böyle çıkışıyorsun ki?Oysa ki ben babanı severim." dedi.Tabii...Medusa'nın heykelciklerini satmak için babama ihtiyacı vardı.Sözüne aldırmadım.Chuck sorumu yineledi."Davetinin amacı nedir?" Medusa hafifçe iç geçirdi."Bir amacı olması mı gerekiyor?Melezlerle vakit geçirmeyi sevemez miyim yani?

Medusa bizi durup dururken çay partisine davet etmeyecekti, edemezdi zaten. Verdiği kaçamak yanıtlar beni bile sinirlendirir türdendi. Kılıcım belimde hazır beklerken çayımı yudumluyordum. Çay içen bir tek ben vardım, sanırım Medusa bunları ithal etmişti. Burada böyle çaylar bulunmazdı. Medusa'ya sordum. "Biliyor musun bitkileri bükebiliyorum." dedim Medusa'ya dönerek. Medusa bana gülümsemeye çalıştı. Amacım sadece onu korkutmaktı, başka bir derdim yoktu. Ama devleşen bitkilerden korkar mıydı, bilmiyordum. Çayımı yudumlarken Medusa bizden izin isteyerek kalktı. Diğerlerini uyardım. "Gözlüğünü çıkaracak, dikkat!" dedim fısıldayarak.

Masada ortam gerilmişti. Medusa büyük bir masumiyetle bize çay koymuş bir kaç biskuvi çıkarmıştı. Ben her an bir şey olmasına karşın tetikte beklerken, Ay çayıyla oynuyor, biskuvileri kemiriyordu. Mitchie ise çayı küçük yudumlarla içiyordu. Tadını anlamaya çalışır gibi bir hali vardı. Sessizliği bozan Mitch oldu, "Biliyor musun bitkileri bükebiliyorum." Mitch'in bu korkutma girişimi Medusayı sadece gülümsetmişti. Em teyze ayağa kalktı ve Mitch kısık bir sesle ''Gözlüklerini çıkaracak, dikkat!'' dedi. Yavaşca arkamı döndüm ve Medusa'nın ne yapmaya çalıştığını anlamaya çalıştım. Dolaptan bir şey çıkarıp geri döndü. Gözlükleri hala gözündeydi. Mitch bir bana bir Ayleyda'ya bakarak Medusa'ya döndü. Medusa sinsi bir gülümsemeyle ''Küçük melezler sizi buraya çağırmamın sebebi üçünüzün ebeveynleriyle ilgili..'' Hepimiz şaşırmış bir şekilde Medusanın devam etmesini bekledik. ''Nitekim Charles'in babası Dionysos. Şarap tanrısı. Ayleyda'nın ulak ve Mitchie'nin annesi sevgili Demeter ise Mevsimlerin ve ürünlerin tanrıçası.'' Sözünü yarıda kesip elinde sargılı bir şeyi masaya koydu ve sargıyı açmaya başladı. Bu bir şarap şişesiydi. ''Gördüğünüz gibi bu bir şarap şişesi. Sizlerden istediğim, Mitchie'nin benim için dünyanın en güzel üzümlerini annesinden istemesi. Charles, bu üzümleri babana verip onları şarap haline getirmesini rica etmen, ve Ayleyda en sonunda senden istediğim bu şarabın baban tarafından bana ulaştırılmasını istemendir. Böylece amacım dünyanın en kaliteli şarabını üretip servet kazanmak. Şu sıralar bahçe cücesi işleri biraz sakat. Dakika başı kafamı koparmaya gelen melezlerden de sıkıldım. İyi bir yoldan para kazanmaya çalışıyorum. Ve bu durumda bana yardım edeceğinizi düşünüyorum. Ne dersiniz ?'' Medusa cevabımızı beklercesine sustu. Hepimiz gerçekten ne demek istediğini anladıktan sonra hep bir ağızdan ''Ne!?'' diye bağırdık.