Athena ile ilk karşılaşma

4- Long Island kıyısında bir Tanrı/Tanrıça ile karşılaşacaksın.
Mekan: Long Island kıyısı
Katılacaklar: Sadece sen.
(Karşılacağın Tanrı sitede varsa, sana katılmasını isteyebilirsin ilk görevle aynı şekilde...)


Kafamı dinlemek ve kulübeden uzaklaşmak için kıyıya geldim. Kampta çok mutluydum. Çoğu melezle çok iyi anlaşıyor, hatta kendime şimdiden dostlar bulmuştum. Ama tabi ne kadar iyi olsam da annem ve Lena'yı unutamıyor, onları çok özlüyordum. Lena benim en iyi arkadaşım, dostumdu. Onun satir olması sayesinde tekrar görüşebileceğimizi umut etmiştim ama umduğum gibi olmamıştı. Onu da annemi de hiç görmemiştim. Annemden normalde hiç ayrı kalmayı sevmezdim. Sadece iş seyahatlerine çıktığında bir süre yanımda olamazdı ama o zamanlar bile yanımda hep Lena olurdu. Ben bunları düşünürken gözlerimden yaşların süzülmeye başladığımı fark ettim.

Aslında ağlamayı, güçsüz görünmeyi hiç sevmezdim. Bu yönden babama çok benzerdim. Derin nefes alarak sakinleşmeye çalıştım ve gözlerimdeki yaşları sildim. Ağlamak bana yakışmıyordu. Yine güçlü olmalıydım. Hem burada kardeşlerim, dostlarım ve babam vardı. Onlarda hep benim yanımdaydılar. Bunları düşünerek gülümsemeye çalıştım. Ben bunları düşünürken arkamdan birinin geldiğini hissettim. Bir an burada kimse olmadığını sanıyordum ama şu an arkamdakinin kim olup olmadığı hakkında bir fikrim yoktu. Arkama dönüp dönmemekte bir an tereddüt yaşasamda sonradan arkama dönmeye karar verdim.

Arkamı döndüğümde karşımdakine bakakalmıştım. Çok güzel gözüküyordu. Prenses gibiydi sanki. Üzerindeki elbise ve saçları çık uyum içindeydi. Bu bir melez olamaz diye düşündüm içimden. E ama o zaman bu kimdi ? Aklımda bu soru yankılanırken ağzımdan istemeden de olsa kelimeler döküldü. Acaba ağzımdan çıkan kişi gerçekten o muydu ?

"Merhaba Tanrıça Athena."

Başımla hafifçe selam verip "Sana da merhaba, Poseidon kızı." dedim ve yanına oturdum. Bana biraz şaşkın biraz da çekingen bir şekilde bakan kıza dönüp gülümsedim. Klasik bir eski hayata hasret sendromu yaşıyormuş gibi görünüyordu. Ben de onu yeni hayatının güzelliklerine -ve zorluklarına- alıştırmalıydım. Babası Poseidon olduğu için artık kampın dışında her zaman tetikte olmalı, savaşma teknikleri öğrenmeliydi.

Tabii önce biraz kampa alışmalıydı. "Eh, birden bire Yunan mitolojisinin hala var olduğunu, babanın da mitolojideki tanrılardan -hem de Üç Büyükler'den- biri olduğunu öğrendin. Sonra kendini aklında birçok soru işaretiyle bu kampta buldun. Şimdi de Bilgelik Tanrıçası yanında oturmuş lak lak ediyor... Ne kadar sıradan bir gün, değil mi?"

Sözlerim üzerine ben gülerken Cornelia'nın yüzünde de bir tebessüm oluştu. Susup biraz da onun birşeyler anlatmasını veya sormasını beklemeye başladım...

Athena yanıma oturmuş ve benimle konuşuyordu. Dediklerinde haklıydı aslında. Yunan mitolojisi hep ilgimi çekmişti. Ama onlardan biri olmak istediğim bir şey miydi bilmiyorum. Tanrıça Athena'nın sözlerini bitirmesi üzerine ona cevap verme gereği duydum.

"Tabiki böyle olacağını önceden hiç tahmin edemezdim tanrıçam. Sıradan bir gün yaşamadığımız kesin. Ama bu hayatımı daha çok sevdim ve alıştım. " dedim. Dediklerimde haklı olduğum için yüzümde hafifçe bir gülümseme oluştu. Athena da duyduklarına sevinmiş gibi gülümsedi.

Şu an olduğum konum çok farklıydı. Hayal edemiyeceğim kadar güzeldi. İMelez kampına gelirken ilk başta tereddüt etsem bile bende babam gibi güçlüydüm ve buraya da çok çabuk alışmıştım. Ben bunları düşünürken Athena sessizliği bozarak konuşmaya başladı..

Cornelia'nın kampa çabuk alışmış olması hoşuma gitmişti. Poseidon kızını daha yakından tanımak, gücünü ve cesaretini ölçmek de istiyordum. Sanırım bunun için yapmam gereken belliydi. Aslında, Long Island kıyısında, denize bu kadar yakınken bu teklifi yaparak, bizi dinliyor olması muhtemel Poseidon'u da sinirlendirmek istiyordum. Güzel kıza dönerek, "Cornelia, gününü daha da tuhaflaştırmak ister misin? Mesela sana bir görev teklif etsem?.." diye sordum.

Poseidon kızı biraz telaşlanmış görünüyordu ama kabul edeceğinden emindim, ilk bakışta onun cesaretinin farkına varmıştım ve kendini kanıtlama arzusuyla dolu görünüyordu. Ablası Rosamarie'nin benim için yaptığı görevleri aklımdan geçirirken, gülümsememe engel olamadım. Büyük ihtimalle dışarıdan bakıldığında çok sinsi ve sinir bozucu görünmekteydim.

Şaşırmıştım. Tanrıça Athena'nın bana bir görev vermek istediğinden haberim yoktu. Sanırım artık test edilme zamanına alınmıştım. Bende babam gibi cesur ve kendime güvenen biriydim. Asla verilen bir görevden kaçmazdım ve yine kaçmıyacaktım.

"Tabi ki yaparım tanrıçam. Vereceğiniz görev nedir?" diye sordum. Aslında babam ile Athena arasında olan kavgadan haberim vardı ve babamın bu görevi yapmamı istemeyeceğini tahmin ediyordum. Ama artık bende bu kampta yaşadığıma göre verilen görevleri yapmam gerekirdi. Hem Athena'yı geri çeviremezdim, hem de Tanrıça Athena'yı seviyordum. Onunla iyi anlaşmayı da istiyordum.

Ben bunları düşünmeyi bırakıp tanrıça Athena'ya merakla baktım. Ne görev vereceğini merak ediyordum. Ben ona merakla bakarken Athena vereceği görevi anlatmaya başladı.

Gülümseyerek Poseidon kızına döndüm ve bakışlarımı kısarak konuşmaya başladım... "Benim Olimpos'taki evim için birkaç süs eşyasına ihtiyacım var. Aklıma Em'in mağazası geldi, oraya gidip benim için güzel bahçe cüceleri seçer misin?" Cornelia bu görevin tehlikeli kısmının ne olduğunu düşünürken ona biraz süre tanıdım, sonra sırıtarak "Em derken, Medusa'dan bahsediyorum. Kendisi heykel yapma konusunda çok başarılı da." diyerek göz kırptım. Seslice yutkunan Poseidon kızının "Pe-peki Tanrıça'm." demesi üzerine ayağa kalktım ve gitmeye hazırlandım, "Teşekkür ederim." diyerek gölgelerin içine karışıp gözden kayboldum.

Rp bitmiştir.