Athena'yla Yüzleşiyorum

Sarayımda oturmak bana sıkıntı vermeye başlamıştı. Biraz eğlence istiyordum. Oltamı alı direk Long Island Koyu'na gitmeye kara verdim. Athena'nın beni orada pek iyi karşılamayacağı kesindi.
Sarayımdan çıktım. Denizi tenimde hissetiğim zaman gücüün arttığını hissedebiliyordum. Denize emrettim. Dalgalar beni direk Long Island Koyu'na yönlendirdi. Long Island'a hemen varmıştım. Oltamı kavrayıp misinayı ileri doğru fırlattım. Bu gün hiç balık yok gibiydi. Arkamdan bir ses işittim:

''POSEİDON! Senin burada ne işin var?''

Arkama baktım. İlk önce beni dehşetle süsen bir çif fırtına grisi gözü fark ettim. Zaten ses tonundan ve o gözlerden kimi kasettiğimi anlamışsınızdır. Athena! Yüzümü pis bir sırıtma kapladı. Cevap verdim:

''Hiiç. Balık tutuyordum. Pardon tutamıyorum. Sanırım senin kampa gelmenle Long Island'daki balıklar tabanları yağlamış. Ne dersin? Sanırım onlarada kural koymandan kormuşlardır.''

Athena sinirden patlayacak gibi olmuştu. Beni öldürecek gibi bakıyordu bana. Nasılsa bana karşı hiç şansı yoktu. Misinamı geri sardım. Oltamı yere vurdum. Olta rüzarla birlikte su olup Long Island sularına karıştı. Sol kolumu havaya kaldırdım, bir su kümesi çıktı Long Island'dan. Su kümesi elimde ilk önce yabamın şeklini aldı. Sonra katılaşıp yabama dönüştü. Yabam elimde Athena'ya meydan okurcasına baktım.

(Athena)

Bu Poseidon artık çok oluyordu! Şimdi de yasak olduğu halde kampıma gelmiş balık tutuyordu! Ona haddini bildirmemin zamanı gelmişti. Parmaklarımı iki kez havada şıklattım ve onun modasına uygun bir kıyafet giymiş oldum. Athena yeşili şort ve tişört.

Poseidon'un yanına -tabii belli bir uzaklığına- oturdum ve ölümcül pis bakışlarımı gözleriyle buluşturdum.

"Hain Deniz Tanrısı! Çek git kampımdan! diye gürledim.

Bana sadece sırıtarak karşılık verdi. Bu da Long Island'ı taşıran son su kütlesiydi (!)

"Poseidon, kamptaki kızını hatırlıyor musun? Hani adı Rosamarie olanı?" diyerek ben de pişkince sırıttım.

Deniz Tanrısı'nın bile zayıf bir yönü vardı işte!

"Oğlun Perseus'u öldürme amacıma ulaşamadım ama kızın benim için kolay lokma. Hele şimdi sen Zeus'a karşı cephe almışken, tek bir lafıma bakar kızın hayatı!"

Planım dönüp dolaşıp konuyu kalkanım Aegis'e getirmekti. Benim biricik amblemim şimdi Poseidon'un yosunlu ellerindeydi ve bu katlanılamazdı!

Beni kızımı öldürmekle tehdit ediyordu! Artık ona bird ers vermek zorundaydım. Hırsla konuştum:

''Çok beklersin Athena! Kızıma elini süremeyeceksin. Çünkü burada işini bitireceğim.''

Tanrı halime büründüm. Athena henüz olanları anlamamış gibiydi. Ama toparlandı. Hemen oda Tanrıça haline girecekti. Buna izimn veremezdim. Tüm gücümle yabamı yere vurdum. Long Islan kıyısınında 20.99 büyüklüğünde bir deprem başlamıştı. Athena şaşırmıştı. Zihininde bir plan kurmaya çalışıyor ama etrafta uçuşan kaya parçalarından kaçmaktan başka bir şey yapamıyordu. Hala insan halindeydi. Yabamı sağa sola yolluyor Long Islan'dan dalgaları Athena'nın üstüne yolluyordum. Öfkeyle bağırdım:

''Athena benden kurtulamassın! Şimdi işin bitti!'' [i]

Poseidon'un ani patlaması üzerine şok olmuştum. Bir süre sarsıntılar arasında hayatta kalmaya devam ettikten sonra, toparlandım ve ortadan yok oldum.

Birkaç saniye sonra, Poseidon etrafında beni ararken, Tanrıça halimde arkasında belirdim ve hiç vakit kaybetmeden mızrağımı kullanarak yabasını yere düşürmesini sağladım. Poseidon bana öfkeyle bakarken, zihnine korkunç bir acı gönderdim ve düşünebilmesini engelledim. Yere eğilip Üçlü Yaba'yı aldım ve sinirle ona uzattım.

"Kes şu saçmalığı! Kampı melezlerin başına yıkacaksın!" diye gürledim.

Deniz Tanrısı büyük ihtimalle beynindeki acı yüzünden savunmasız olduğundan, dediğimi yapmak için yabasını üç kez hızlıca yere vurdu. Etrafıma baktım ve kıyıya yakın kulübelerin hasar görmüş olduklarını fark ettim. Bazı melezler de kulübelerin arasına saklanmış, bizi izlemekteydiler.

Tekrar normal bir insan boyutlarına geldim ve savaş zırhım ile mızrağımın yok olmasını sağladım. Sonra dik bakışlarımı Poseidon'a yönettim, sanırım o da yapması gerekeni anlamıştı.

Bu arada eklemeden edemedim:

"Ah Poseidon, bence senin kiklop çocuklardan birkaçını kampa göndermelisin, kulüben berbat hale gelmiş!"

Eh, deniz kıyısının en yakınındaki kulübe tabii ki Poseidon kulübesiydi. Aslında, şimdiki haliyle oraya barınak demek bile fazla olurdu. Kahkaha attım ve Deniz Tanrısı'na yöneldim, vereceği cevabı çok merak ediyordum!

Poseidon'un bu kadar ileri gitmesi üzerine ne yapacağımı şaşırmış, melezlerin oraya buraya koşuşturmalarını izliyordum. Bir ara gözlerim Rosamarie'yi aradı, o da durmuş babasının yarattığı kaosu dindirmeye çabalıyordu. Tabii, Deniz Tanrısı'nın yanında onun güçleri pek işe yaramıyordu.

Tekrar Tanrıça halimi alarak mızrağımı Poseidon'a doğrulttum.

"Savaş Tanrıçası olarak sana düello teklif ediyorum Poseidon! Cesaretin varsa kabul eder ve benimle Olimpos'a gelirsin!" diye bağırdım.

Hırsı gözünü kör etmiş Deniz Tanrısı teklifimi kabul ettiğini belli etmek için başını salladı ve yabasını yere vurup durmayı bıraktı. Kamptaki herkes derin bir nefes aldı. Biz tam Olimpos'a ışınlanmak üzereyken, karşımızda biri belirdi: babam, Tanrıların Tanrısı Zeus!

"Neler oluyor burada?! Kardeşim Poseidon ve kızım Athena, ne yaptığınızı sanıyorsunuz siz?" diye gürledi.

Poseidon pişkin bir edayla, "İstediğimi yaparım, artık senin kuralların benim için geçerli değil." dedi.

Yine beynine korkunç bir acı gönderdim ve hareketsiz kalmasını hatta düşünemeyip konuşamamasını sağladım.

"Athena! Kes şunu!" dedi Zeus. İstemeye istemeye dediğini yaptım.

Biz Poseidon ile öfke saçan bakışlarımızı birbirimize kenetlemişken, babam konuşmaya devam etti...

"Buraya neden geldiğimi öğrenmek ister misiniz? Kardeşim Hestia kayıp! Bu seferki durum çok vahim!"

Hemen Zeus'a döndüm. Ne, Aile Faziletleri Tanrıçası kayıp mıydı?!

"Derhal Büyük Ev'e gidip melez konseyini toplayalım!" dedim.

Poseidon, sıkıntıyla nefes aldı ve "Pekala, size iyi eğlenceler. Ah, Athena, düello işini unutmadım haberin olsun." diyerek ortadan kayboldu.

Arkasından bir süre gözlerimi kısıp baktım ve sonra asıl meseleye odaklanmaya karar verdim. Poseidon bekleyebilirdi ama Hestia'yı en kısa zamanda bulmamız gerekiyordu.

Zeus, kendini Büyük Ev'e ışınlamadan önce, ufacık bir parmak hareketiyle yerle bir olmuş kampın eski halini almasını sağladı. Ona gerçekten minnettardım ve Poseidon ile Hades'e karşı direnişine, sonuna kadar destek olacaktım.




RP BİTMİŞTİR!