Tanrıça Artemis'le Küçük Bir Tartışma...

Kardeşim buraya adımını attığı günden beri Artemis Avcısı Sat'i seviyordu ve Sat'te onu ama şu bekaret yemini yüzünden her şey bozuldu.Onlar birbirlerinin sevgilisi olamasa bile birbirlerini öyle görüyorlardı ama Tanrıça Artemis kardeşimi geyiğe çevireceğini söyleyince hem onların aşkı bozulmuş hem de ben Tanrıça Artemis'e çok kızmıştım.Her zaman olduğu gibi plajda kafamı dinliyordum daha doğrusu kafamı bu konudan uzak tutmaya çalışıyordum ama yapamıyordum,sonra kendimi tutamayıp:

-"Tanrıça Artemis sizinle konuşmak istiyorum!"diye bağırdım bir kaç dakika sonra karşımdaydı.

-"Evet melez,sorun ne?"dedi o an ona sorun sensin demeyi düşündüm ama bu fazla ileri gitmiş olmam demekti bu yüzden;

-"Tanrıça Artemis,ben sizden şunu öğrenmek istiyorum.Sat'in bekaret yemini var ama kardeşimle neden birbirlerini sevgili olarak görmesinler?Sonuçta Sat'in bekaret yeminini bozacak birşey yapmazlar."dedim.

Karşımdaki küçük Afrodit kızına öfkeyle baktım. O ne hakla kararlarımı sorgulayabiliyordu. Sakinleştiğimde konuşmaya başladım.

-Kardeşin Afrodit'in oğlu. Sanırım aşka sizden daha çok önem veriyor. Ama bekaret yemini bu kadarına izin veremez. Aslında bu yemin yüzünden erkeklerle en ufak bir ilişki içine bile girilmez demek istediğim arkadaş olunmaz. Ama ben Sat'in kampa gelmesine ve onlarla arkadaş olmasına izin verdim. Üstelik kardeşini o dakikada geyiğe çevirebilir veya Sat'i görmesini sonsuza dek yasaklayabilirdim. Yaptım mı? Hayır. Tersine kışın bile birlikte olmalarına izin verdim.

dedim. En son ne zaman bu kadar uzun konuştuğumu hatırlamaya çalıştım. Ya konsey toplantılarından birinde ya da avcılarımla yaptığım görüşmede.. İkisinden biriydi. Afrodit kızının tepkisi bunu istemediğini belli ediyordu. Derin bir nefes aldım ve 15 yaşındaki kız görünümümü aldım. Böyle daha rahat konuşuyordum.

-Kardeşin Afrodit'in oğlu. Sanırım aşka sizden daha çok önem veriyor. Ama bekaret yemini bu kadarına izin veremez. Aslında bu yemin yüzünden erkeklerle en ufak bir ilişki içine bile girilmez demek istediğim arkadaş olunmaz. Ama ben Sat'in kampa gelmesine ve onlarla arkadaş olmasına izin verdim. Üstelik kardeşini o dakikada geyiğe çevirebilir veya Sat'i görmesini sonsuza dek yasaklayabilirdim. Yaptım mı? Hayır. Tersine kışın bile birlikte olmalarına izin verdim.

Tanrıça Artemis'in konuşması beni korkutmuştu.

-Tanrıçam hiç şansları olamaz mı?Tamam kardeşim Sat'i unutabilir belki ama Sat onu başka kızlarla gördüğünde çok acı çekecek bunu hiç düşünmediniz mi? diye sordum ve o an benimde bunu daha önce düşünmediğim aklıma geldi.

Satellite'nin acı çekmesini istemezdim. Hiçbir avcımın acı çekmesini istemezdim. Onların acı çektiği görmek benim de acı çekmemi sağlardı. Tabi Afrodit kızının da bilmediği bir şey vardı.

-Evet onu gördükçe acılar çekecektir.

Kıza biraz daha yaklaştım.

-Ama şu olay var ki eğer bekaret yeminini bozacak şekilde bir erkekle çıkmaya başlarsa onu avcılardan çıkartmak zorunda kalırım. Peki bu ona ne kadar acı çektirir?

Diye sordum. Satellite'yi hiçbir zaman avcılardan çıkarmak istemezdim. Ama o yemini bozarsa benim bile yapacak bir şeyim yoktu.

-Ama şu olay var ki eğer bekaret yeminini bozacak şekilde bir erkekle çıkmaya başlarsa onu avcılardan çıkartmak zorunda kalırım. Peki bu ona ne kadar acı çektirir?

Tanrıça Artemis'in bu sorusu beni üzmüştü çünkü Sat böyle birşey karşısında çok kötü olurdu.

-Tanrıçam Sat böyle bir şey istemeyeceği için zaten yemini bozacak bir durumda bulunmaz,yapacağınız hiç bir şey yok mu?Diye sordum ama şansım olmadığını biliyordum.

Afrodit kızının bakışlarından bu sorunun cevabını bildiğini anlamıştım.

-Üzgünüm ama ne yazık ki yapabileceğim bir şey yok. Arthur ile olmak istiyorsa avcılık yemininden vazgeçmeli. Bak melez, benim de bekaret yeminim var. Ama aşkını kaybetmenin nasıl bir şey olduğunu bilirim. Satellite'nin de aynı şeyi yaşamasını istemiyorum. Bu yüzden Arthur'a zarar vermiyorum. Neyse ki Satellite'nin aklı bir karış havada olan ikiz erkek kardeşi yok.

dedim. Gökyüzüne baktım. Akşam oluyordu ve tepede takım yıldızları belirmeye başlamıştı. İçlerinde en sevdiğim takım yıldızını aradım ve bulduğumda melezin cevabını beklerken ona bakmaya başladım.

-Anladım Tanrıçam,ama aklı bir karış havada olan ikiz erkek kardeşi yok derken ne demek istediniz? diye sordum ne demek istemişti acaba?

Sonra düşündüm,onun ikiz erkek kardeşi var mıydı?Evet ama ne demek istediğini hala tam olarak anlayamamıştım.Tanrıça Artemis'i seviyordum bu yüzden ona yardım etmek istiyordum ama ne kadar yardım edebilirdim ki?

Anlayamamasına şaşırmıştım. Üzgünlüğümün yerini bir gülümseme aldı.

-Ne kadar efsane biliyorsun melez? Hiç benim hakkımda olanları okudun mu peki? İçinde Apollon olacak aklı bir karış havada olan çapkın kardeşimin olduğu.

Ona ipucu vermek istercesine yeniden takım yıldızına baktım. Bakışlarımı takip etse bile fark etmesi zordu. Ama yine de anlayabileceğini düşünmüyordum. Avcı takım yıldızı tüm takım yıldızlarından daha parlak gelmişti bana.

Tamam,o kişinin Tanrı Apollon olduğunu biliyordum ama efsaneler hakkında pek fazla bilgim yoktu,daha çok annemle ilgili olanları biliyordum.Sonra Tanrıça Artemis'in bir yere baktığını gördüm ama neye baktığını anlayamadım.

-Tanrıçam ben daha çok annemle ilgili efsaneleri okudum.Bu efsaneyi okuduğumu sanmıyorum okuduysamda hatırlamıyorum.Anlatabilir misiniz?Dedim ince bir ses tonuyla ve cevap beklemeye başladım.

Şaşkın bir şekilde kıza baktım. Kesinlikle mitoloji hakkında okuması gereken şeyler vardı. Omuz silktim ve anlatabilirim dercesine kumsala oturdum. O da oturunca anlatmaya başladım.

-Sana şimdi avcı takım yıldızının bir bakıma nasıl oluştuğunu da anlatmış olacağım. Eskiden Orion isimli bir avcı vardı. Avcılık konusunda iyiydi, güçlüydü ve yakışıklıydı. Ben yeminim olduğu halde aşık olmuştum ona hatta yeminimden vazgeçmeye bile hazırdım. Ama Apollon onunla olmamı istemiyordu. Beni vazgeçirmeye çalıştıkça ben daha çok seviyordum Orion'u. Bir gün Apollon bana meydan okudu. Bir noktayı gösterip orayı vuramayacağımı söyledi. Ben de yapabileceğimi söyleyip oku attığımda hemen oraya gittim ama bilemezdim. Vurduğum kişinin Orion olduğunu bilemezdim ki.

O günleri hatırlamak bana acı veriyordu ama güçlü görünmem gerekiyordu. Bu görüşme bittikten sonra avlanmam gerekti sadece öyle sakinleşebilirdim.

-Anladın mı melez? Satellite'nin Arthur'u kaybederek üzülmesini istemiyorum.

Tanrı Apollon'un böyle bir şey yapmış olması ona kızmamı sağladı,bu resmen canilikti.Kim kardeşinin mutsuzluğunu ister ki.Sonra düşündüm eğer Sat'in de böyle bir kardeşi olsaydı Arthur ölecekti ve ben Alex'le birlikte onu öldürecektim,Tanrıça Artemis annemle tartışacaktı ve daha bir sürü şey olabilir.Düşüncesi bile korkunçtu.

-Buraya gelip benimle konuştuğunuz için teşekkürler tanrıçam,ben gitsem iyi olacak ve sanırım onlar için bu daha iyi olur.Dedim ve kulübeye doğru yürümeye başladım bu konuyu Arthur'la konuşacaktım artık üzülmemesi gerekiyordu ve üzülmesi ölmesinden iyiydi.

Gülümseyerek arkasından baktım. Akıllı bir kıza benziyordu. En azından çabuk anlamıştı demek istediklerimi. Sonra bir süre daha oturdum kumsalda. Ardından kalktım oklarımla yayımın belirginleşmesini sağladım. Çevreme bakındım. Kimse yoktu ve bu iyi bir şeydi. Ardından avlanmak için ormana gittim. Biraz canavar avlamak benim için iyi olacaktı.

Rp bitmiştir