Nyks ile yapılan görüşme

Geyiklerin çektiği gümüş arabamdan aşağıya baktım. Ay son bir kaç gündür parlarken bu akşam o kadar da parlak değildi. Moralim o kadar da iyi değildi çünkü. İç çektim ve melezlerin ormanına indim. Tanrıça Nyks ile yapacağımız görüşme bizim için önemliydi. Katılabilirse Athena da katılacaktı ama şimdilik ikimiz olacaktık. Nyks ile benim en güçlü olduğumuz zamanlar akşam ya da gece vaktiydi. Bu yüzden akşam olmasını uygun bulmuştuk. Yayım ve oklarım savunmaya hazır bir şekilde bekledim. Nyks geç kalmıştı. Öfkemi kontrol etmeye çalıştım. Bu görüşme boyunca sakin olmalıydım. Birinin olup olmadığını anlamak için çevreme bakındım. Henüz bir şey yoktu. Biraz daha rahatlamış bir halde bulduğum bir kayaya oturdum ardından diğer Tanrıçayı beklemeye başladım.

Büyük Ev'den çıkıp ormanın yolunu tuttum. Artemis ve Nyks'in bu gece tuhaf bir görüşme yapacağını biliyordum ve işler yolunda gitmez de iki ilahi güç kendini kaybederse diye, yakınlarda bulunmamın iyi olabileceğini düşünmüştüm. Oraya vardığımda Artemis'i tek başına buldum, Nyks henüz teşrif etmemişti.

Ona, "Ben gerekmediği sürece görünmeyeceğim." dedim, başını sallaması üzerine de ufak bir parmak hareketiyle görünmez oldum. Bu görüşme bizim için çok önemliydi, belki önümüzdeki karanlık günleri bile önleyebilirdi. Sinirlerime hakim olamayıp da bu şansı kaçırmamıza neden olmak istemiyordum, tüm konsey gibi ben de kendini sakin tutmayı içimizde en fazla başarabilecek kişinin Artemis olduğunu düşünüyordum. Devasa defne ağacının yanında kendim gibi görünmez bir taht oluşmasını sağladım ve oturdum, artan tekinsiz esintiden anladığım kadarıyla, Nyks'in gelmesine az kalmıştı...

Tanrıça ile yapacağım görüşmeye bile bile geç gitmeye karar vermiştim.Çünkü çok hevesli görünmek istemiyordum.Beni ne için çağırdığı belliydi,benden bir şey isteyecekti.Zaten tüm tanrıça ve tanrılar gibi (ben hariç!) o da çıkarcı biriydi.Fakat kendisi Ay Tanrıçası idi ve benimle istemeden bir bağlantısı oluyordu.Ve onu bu sefer kırmamaya karar vermiştim.(Şu günlerde sınırlarımı zorluyorum da!)

Melez Kampı ormanında buluşmak istediğini söylemişti.O ezik,plandan programdan aciz yere sadece arada bir savaşın gidişatını görmeye ve çocuklarıma bakmaya gelirdim.Onun dışında işte böyle....Tanrıçalar çağırınca nadiren de olsa giderdim.

Oraya vardığımda tahmin ettiğim gibi tanrıça oradaydı ve sinirli gözüküyordu.Ben de bundan zevk almıştım!Tanrıçanın yüzüne baktıktan sonra isterik bir kahkaha attım ve neşeyle şöyle dedim "Ne güzel bir gece ama!Ölüm ve acı her yerden fışkırmakta sanki!Sence de öyle değil mi,Artemis?"

Sözlerimde laubalilik,aykırılık ve umursamazlık son safhadaydı.

Öfkemi fark eden Nyx alaycı bir şekilde gülüyordu. Karşısında ben değil de başka bir Tanrı ya da Tanrıça olsa sanırım şimdiye savaşmaya başlamışlardı. Kendimi kontrol ederek yeniden sakin halime döndüm. Dönmemle Ay çevreyi daha çok aydınlatmaya başladı. "Nyks.. Gece düşündüğün gibi sadece ölüm ve acı demek değildir. Geceleri onların aksine birçok güzel şey olur. Senin bunları fark etmemen ne acı." ikimiz de bir süre birbirimize meydan okur bir şekilde baktık. Sonra buraya gelme sebebimi hatırladım ve meydan okumayı bıraktım. "Kronos'un tarafında olduğunu duydum. Sana ne söyledi çok merak ediyorum. Ama bilmelisin Nyks. O dediklerinin hepsi yalanlar ve yalanlar." Tanrıça bana inanmayan gözlerle baktı. Ben sakinliğimi korumaya devam ediyorum. Oklarım ve yaylarımı gizlemiştim. Benim dışımda kimse göremezdi artık onları. Onları görürse Nyks daha da sinirlenebilirdi. Sonra geçen savaşı hatırladım. Kronos'un nasıl küçük Tanrı,Tanrıçaları kandırışını.. Tayfun'u ve Titanları.. Yine aynı şeyler oluyordu. Tek fark bu sefer bizi yok edebilecek canavarın Olimpos'ta ve güvende olmasıydı.

Kızımın,Mitchie'min kulübesinden dönüyordum.Uzun zamandır görmüşmemiştik zavallı yavrucuğum beni çok özlemişti.İşimi bitirdikten sonra etrafta dolanıyordum.Kampa göz atıyordum.Athena gerçekten çok iyi iş çıkarmıştı.Onu gördüğüm ilk yerde kutlayacaktım.
İlerlerken ormana geldiğimi farkettim.Aya baktım,ışıl ışıldı.Ondan ışıl olan tek şey kendi ellerimle diktiğim ağaçtı.Ona bakarken konuşma sesleri duydum ve ilerlemeye başladım.Tam karşıda konuşan iki tanrıça vardı.Nyks ile Artemis.
Beni bu görüşmeye çağırmadıklarına kızmıştım;bu yüzden tam yanlarına gidecektim ama sesler yükselince bir ağacın arkasından izlemenin daha yararlı olacağını anladım ve kendime dev gibi bir ağaç bulup,onun arkasına geçtim.

Artemis'in söylediklerine şaşırmıştım doğrusu.Kronos bana....her istediğimi veriyordu!Ona "Ne demek istiyordun Artemis?Yani sence Tanrılar'ın tarafında olmak daha mı avantajlı?"Tanrıça baş sallayınca,yine sinir bozucu bir kahkaha attım ve "Sen çıldırmış olmalısın!Yani...Tanrılar bana hiç bir şey veremez!Çünkü zaten bir tanrıçanın sahip olabileceği herşeye sahibim.Fakat Kronos bana bir Tanrıça'nın dahi sahip olamayacağı şeyler önerdi!Bence sen de Kronos'a bir gitmelisin.Düşünsene...Sen ve ben...Ay tanrıçası ve gece tanrıçası...Birleşirsek ne kadar güçlü oluruz!"

Artemis'in neden çoktan Kronos'un tarafına geçmediğine bir anlam verememişti doğrusu,sonuçta o zeki bir tanrıça idi ve her zaman doğru yolu bulması gerekliydi.Ben mi?Ben çoktan doğru yolu bulmuştum.Kronos'un yanı benim gibi geceyi,kanı,ölümü ve acıyı seven biri için biçilmiş kaftandı.Ki yakında patlak verecek savaşta bunlardan bolca olacaktı.

Artemis'e bunları söylemek için ağzımı açtım fakat sonra geri kapadım.Biri...Birşey...Bizi izliyordu sanki.Dikizleniyormuşuz hissine kapılmıştım.Artemis'in bakışlarını bana çekmek için boğazımı temizler gibi yaptım ve "Dinle...Burada biri var!" dedim.

Nefesimi tuttum. Anlamıştı sonra onun dikkatini başka yöne çektim. Biraz sesimi yükseltmiştim. "Kronos sana yalanlar söylüyor Nyks! Kullanılıyorsun bunu nasıl anlamazsın. İşi bittiğinde tüm Tanrı ve Tanrıçaları öldürecek. Kendisi başa geçtiğinde sana verdiği tüm sözleri unutacak ve sana verdiği güçleri de geri alacak. Sen zekisin, lütfen, anlamaya çalış" dedim. Dikkatini yeniden bana çevirecekti. Kronos'a nasıl inanırdı. Bir de.. Bir de benim Kronos'a katılmamı istiyordu! Bundan daha saçma ne olabilirdi?! Babamla bazen sorunlar yaşasak da ona asla sırtımı dönmeyecektim. Titanların bana yaptıklarını da unutmadığım bir gerçekti zaten. Atlas'a bunun cezasını çektirecektim. Ama şimdi Nyks'e odaklanmalıydım. Bana cevap vermeye hazırlanan Nyks'e döndüm.

Beni farkeden Nyks'in dikkatini başka yöne veren Artemis'e hayran kalmıştım.Nyks de bu rüzgara kapılmıştı.Ama gittikçe aralarındaki soğuk rüzgar artıyordu.Ben de korkmaya başlamıştım,kendime hakim olmaya çalıştım.Nefes alışverişlerim hızlanırken farkedilme korkusuna kapıldım ve kendimi geri dönüştürülebilir şekilde bir çam ağacına dönüştürdüm.Burada daha güvendeydim.Herhangi bir şey olursa buradan çıkıp,olaylara müdahele edebilir ve Nyks'i bir fidana dönüştürebilirdim.İçimden dua ediyordum,Haydi Artemis,Haydi Artemis

Artemis'in ne yapmaya çalıştığını şimdi anlamıştım!Diğer tanrıçalardan da yardım alarak beni kendi saflarına çekmeye ve beni korkutmaya çalışıyorlardı!Fakat onlara kanmayacaktım!Çalılıklardan gelen o sesi duyduktan sonra Artemis'e kin dolu bir bakış attım ve olduğum yerden iki adım geriye gittim.Parmağımı tehditkar bir şekilde sallayarak ona "Ne yapmaya çalıştığını biliyorum!Hepsi senin iyiliğin için zırvalığı ile beni tanrıların safına çekeceksin,değil mi?Söyle!Kaç tanrı ve kaç tanrıça sana yardım ediyor?Belki de melezler de bu işe karışmıştır,ha?Fakat size aldanmayacağımı havada karada bilmeniz gerekir.Kronos kadar güçlü biri,eğer yalan söylerse ışık hızıyla düşer ve bu onun işine gelmez!O doğruyu söylüyor!Fkat asıl sen beni bunca zamandır yalanlarınla kandırdın!Hepiniz kandırdınız!Bir daha ne size güvenirim,ne sizinle konuşurum ne de sizin o yalancı yüzünüzü görmek isterim!YETER!"YETER!" diye çıkıştım.
Konuşurken en korkutucu biçimimi büründüm.Öyle ki Artemis biraz tırsmış gözükmekteydi.Yavaş yavaş geriledim ve srıtım bir çam ağacının arkasına değince durdum .Ve anında,ağaç bir kadına dönüştü!Duyduğum ses...Demeter buradaydı!Ona da kin dolu bir bakış atıp "Sen..." diye başladım fakat Demeter beni durdurdu.

O korkunç biçimine büründüğünde ona baktım. İlk anın şokuyla ona baktım sanırım o korkutuğumu sanmıştı ama ben onu durduramadan karşımda Demeteri gördüm. Nyks ona atıldı ama Demeter durdurdu. Ben de Tanrıça halime bürünüp Nyks'in Demeter'e saldırmasını önledim. Artık sakin değildim ben de bağırıyordum. Athena ortaya çıksa iyi ederdi. "Nyks biz sana yalan söylemedik! Kronos her seferinde yalan söylüyor ve ne yazık ki siz de ona kanıyorsunuz! Sakin ol, düzgün düşünmelisin!" diyordum ama beni dinlemiyordu. O anda bir Tanrıça'ya yakışmayacak bir şey yaptım. Çarpışan Tanrıçaların arasına daldım ve normal bir insanmışçasına Nyks'e tokat attım. Onu yaralamak istemiyordum ama kendine gelmesi gerekiyordu. Gece Tanrıçası ona attığın tokat karşısında bana şaşkın bir şekilde baktı. Onun canını acıtmazdı bizim için tokat yemek bir çocuğun başını yastığa koyması gibi bir şeydi. Tekrar konuştum "Nyks kendine gel. Biz. Sana. Yalan. Söylemedik."

Kahretsin,yakalanmıştım.Nyks tam bana geçirecekken Artemis'in yardımlarıyla kurtulmuştum.Şaşkına dönen ve bağırmaya başlayan Nyks'i benden beklenmeyecek kaba sesim durdurdu.İkisi de bana şaşkınlıkla bakıyordu.Eminim Athena da şaşırmıştı.
-Hey Nyks!Her ne halt yersen ye,kamptan uzak dur.İstersen Kronos'la beraber yuva kur,ama kampa zarar verecek olursan senin parçanı bulamazlar,haberin olsun.Seni kendi ellerimle lime lime ederim.Git Kronos'una ne yaparsan yap.
Aslında amaç bu değildi.Amaç Nyks'i kendi tarafımıza geçirmekti.Ama bu kadar inatçı olduğunu bilmiyordum ve kendime hakim olamadım.Kısa bir sessizlikten sonra iki tanrı da birbirlerine ve bana bakıyorlardı.Tabi dediğim gibi sessizlik kısa sürdü.

Demeter de kendini ele verdikten ve sinirler iyice gerildikten sonra artık gizlenmemin bir anlamı kalmamıştı. Ellerimle bir 'şak şak' sesi çıkararak, karizmatik tahtımın üzerinde belirdim. Sesin geldiği yöne doğru dönen üç tanrıça, gözleri benimle buluştuktan sonra bir süre hiç konuşmadı. Artemis zaten burada olduğumu biliyordu, onu es geçerek Demeter'e hafifçe baş selamı verdim, o da beni aynı şekilde selamladı. Sonra, kısık gözlerimi Nyks'in üzerine diktim ve hiç acele etmeden sitemkarca yerimden kalktım, tahtın yok olmasını sağlayarak tanrıçalara doğru ilerlemeye başladım.

Aslında, hepimiz bariz derecede gergindik, konsey toplantıları harici birbirimizle pek -tamam, hiç!- vakit geçirme huyumuz yoktu, hele Nyks'i en son 2000 yıl kadar önce görmüştüm. Hiç değişmemişti, hala aynı karanlık, şiddet yanlısı kişiydi.

"Evet, Melez Kampı'nın sınırları içerisinde, ormanda terör estirmek için kimden izin aldığını sorabilir miyim Nyks?" dedim, aynı derecede sesini yükseltmiş Artemis sanki tamamen suçsuzmuş gibi davranarak. Bu arada Demeter'in elini yakındaki çalılara doğru tutmakta olduğunu fark ettim, herşeye önceden hazırlıklıymış gibi bir ifade vardı yüzünde. Nyks'i iyice germek istediğim için ben de mızrağımın elime gelmesini sağladım, Olimpos Konseyi'ndeki üç büyük tanrıça tarafından, tamamen bize ait bir mülkte sıkıştırılmıştı, ne yapacağını gerçekten çok merak ediyordum.

Endişeli bakışlarla diğerlerine baktım.Benim en zayıf yönüm,baskıya gelememdi.Bu yüzden havalı bir biçimde buharlaşmamı sağlayan özelliğime bayılıyordum.Fakat,şimdi,diğerlerine karşı direnmek gelmişti içimden.Onların hepsine "Madem benim Kronos'a geri dönmemi istiyorsunuz ve kampa zarar vermememi istiyorsunuz,alın,kamp sizin olsun.Zaten..." Athena dönmüştüm.Ne de olsa kamp müdiresi oydu.Ve şöyle devam ettim "Ne de olsa bu kamp,kaç senedir burada ve ben bir şey yaptım mı?Maalesef ki hayır.Ha istedim mi?Tabii istedim.Fakat eyleme dönüştürecek zamanım olmadı.Hem zaten ben hep Melez Kampı konusuna karşıydım.Burada,melezler çok şımartılıyor.Onların sokakta kendi başlarına eğitilmelerini istemiştim hep.Ayrıca,Athena,canım,unutma ki buraya Artemis'in isteğiyle geldim.Belki Demeter'in ve senin de.Ormana terör estirdiğim falan da yok!Senin de gördüğün üzere,tüm melezler,melez ,işlerini yapmak için uzaktalar.Beni duymadılar bile.Kimseden izin alacağım falan da yok!"

Bundan sonra,Demeter hazır bulunmuş bir şekilde bir ağaca dokunurken,Athena ilahi mızrağını çıkartmışken ve -muhtemelen- Artemis'in arkasında ok ve yayı varken,biraz şansız bir duruma düştüğümü itiraf etmeliyim.Bunun üzerine her baskı altında olduğum zamanlarda yaptığım klişeyi yaparak dudağımı ısırdım ve surat astım.İşler kızışacaktı ve benim buharlaşıp gitme gibi bir niyetim yoktu.Elimi kolyeme götürdüm.Ve Athena'ya tehditkar bir şekilde "Terör mü istiyorsun,Athena?O zaman al sana!" dedim.Cümlem bittiği anda yaklaşık yüz elli tane ölüm yiyen,Thalia'nın ağacının oradan ormana doğru gelmeye başladılar.Çaresiz melezler çığlık atmaya başlamışlardı bile.Ben de bunun üzerine gözlerimi kapadım,gülümsedim ve "Ninni gibi..." dedim yavaşça.Tanrıçalar,benim hiçbir zaman kurallara uymayacağımı biliyor olmalılardı.

Nyks'in son yaptığı, kesinlikle bardağı taşıran son damla oldu! Hızla insan halime bürünerek melez kulübelerinin oraya gittim, korkudan ne yapacaklarını şaşırmış -tabii bazıları da ölüm yiyenlerle savaşmaya başlamış- melezlere etrafıma toplanmalarını söyledim. Gözlerimi kapatarak kalkanım Aegis'in elimde belirmesini sağladım, sonra onu tek tek her bir ölüm yiyenin üzerinde gezdirdim. Kısa sürede hepsi yok oldu.

"Siz kulü- hayır hayır, Büyük Ev'e gidin ve birbirinizden ayrılmayın." dedim ve yanlarından ayrılıp tekrar tanrıça halimle ormanda belirdim. Daha diğer üç tanrıça ne yaptığımı anlayamadan mızrağımı Nyks'in gırtlağına dayadım, diğer elimdeki Aegis'i de tehditkarca sallamaktaydım.

"Sen-sen bittin! İnan bana bittin! Buna nasıl cürret edersin?! Düşüşün benim elimden olacak Nyks, mümkün olan en kısa zamanda! Bugünü sonsuz hayatın boyunca kasvetle hatırlayacaksın. Seninle işim bittiğinde, Kronos'un şimdiki halinden bin beter olacaksın!..."

Çektiğim ant karışımı nutuğun ne kadar sürdüğünü bilmiyordum ama bildiğim birşey varsa, o da gayet etkili olduğuydu. Diğerlerinden çıt çıkmıyordu, en son böyle öfkelendiğimde Yunan ordusunun yanında bir savaştaydım. Kaşlarımı çatarak en sert şekilde Nyks'e bakmayı sürdürürken, diğerlerine mırıldandım:

"Onu derhal Olimpos'a, Zeus'un huzuruna götürelim. O icabına bakar, Nyks esir alınır ve savaş süresince bizi uğraştıramaz."

İşlerin böyle bozuşmasından sinirlenerek oklarımı ve yayımı görünür kıldım. Athena melezleri kurtarmaya gittiğinde ben ve Demeter Nyks'i gitmemesi için tutmaya devam ettik. Döndüğünde Athena'nın söylediği şey ne kadar bilgece olsa da içimden bunu yapmak gelmiyordu. "Sen!" dedim Nyks'e, içimde birden öfke dalgası oluşmuştu. Ve inanın bana öfkelendiğimde yanımda olmak istemezsiniz. "Senin yüzünden avcılarım ve diğer melezler zarar görecekti! Onu esir tutmamız bir işe yaramayacak Athena! Buharlaşır. Buharlaşmasını önlesek bile uzun süre tutamayız çünkü Kronos onu çıkarmanın bir yolunu bulur!" Athena'ya çevirdiğim bakışlarım bu sefer Nyks'e döndü. Sakin olduğumda grileştirdiğim gözlerim, şimdi kahverengi olmuştu. "O kızının ruh emicileri de diğer yaratıklar da bizi durduramayacak Nyks. Kronos bir kez daha kaybedecek. Kaybettiğinde sakın gözüme gözükme. Çünkü o zaman seninle gerçek bir kavga yapacağız. Sadece ikimiz ve güçlerimiz olacak. O zaman beni dinlemen gerektiğini düşüneceksin." dedim. Sonra bu kadar sert çıkmama şaşırdım. Olimpos'un en sakin Tanrıçasının birden böyle patlaması biraz tuhaf kaçmıştı..

Hepimiz patlıyorduk çünkü o akılalmaz düşünceli,şeytan fikirli Nyks hepimizi fena halde kızdırmıştı ve Athena'nın dediği gibi bunu ödeyecekti.Her ne pahasına olursa olsun..
Nyks tam zırvalamaya başlayacakken sinirimden zavallıcık,masum,suçsuz ağaçtan bir yaprak kopardım ve Nyks'in ağzını kapadım.Sonra ben ağzımı açtım.

-Bak,o muhteşem gecelerin tanrıçası.
Tabi ki bunu alaycı bir tavırla söylemiştim.

-Yapacaklarıma hazır ol.Çocuklarına bile bir şey yapabilirim.Bunu göze alabilir misin?

Anne sevgisi tanrıçası bunu söylememeliydi ama herkes tehditler savuruyordu ve benim aklıma gelen buydu.Ardından az önce bir yaprağını kopardığım ağaca baktım ve içim sızladı.Onu iyileştirdim.Keşke Nyks'i de iyileştirebilseydim.Sözü diğerlerine bıraktım.Ben konuşmaktan çok uygulamayı severdim.

"Hey,Demeter, sen benim yapacaklarıma hazır mısın?" dedim yüksek sesle.Tüm tanrıçalar üstüme çullanmıştı.Ve benim için çözüm basitti;

Hemen kolyeme dokundum ve oradan on adım uazağa buharlaştım.Sonra hepsinin yüzüne teker teker baktım ve şöyle dedim "Savaş sonrası,Kronos kazandığında yanıma gelecek yüzünüz olabilecek mi bakalım?" dedim.


Sonra da en iyi arkadaım olan gecenin içlerine doğru buharlaştım....

Gecenin içine buharlaşmıştı. Ama bir şey unutuyordu. Ben de Ay Tanrıçasıydım, onun karartığı her yere ışığı getirirdim ve yine öyle yapacaktım.

-Beni duyduğunu biliyorum Gece Tanrıçası! Savaş başladığında beni bekle çünkü seninle düello edeceğiz! Ay Tanrıçası'na karşı Gece Tanrıçası. Ben kazandığımda sana acımayacağım. Sana bir şans vermiştik Nyks! Kronos kaybettiğinde sana, acımayacağım. Söylemedi deme!

derin nefesler aldım. Bu Tanrıça sinirlerimin bozulmasında büyük rol alıyordu. Gözlerimi kapattım. Artık varlığını hissedemiyordum. Korkak ne olacak! Yenileceğini anladı anlaşılan. Diğer iki Tanrıçaya döndüm.

-Üzgünüm becerebileceğimi düşünmüştüm. Anlaşılan yanılmışım

dedim. Beni dinleyeceğini düşünmek bir hataydı. Başından beri sakin kalamamak bir hataydı. Bu görüşmede yaptığım her şey hatalıydı!