Mia'yla konuşmam

Voleybol maçı bittikten sonra amaçsızca ilerliyordum.Karanlık bulutların gölgesinde içimde hüzünle ve acıyla yürüyordum.Amfitiyatroya geldiğimi fark ettim.İçeriye girip en yüksek sıraya çıktım.Hiçbir şey düşünmek istemiyordum.Mia'yla aramızda olan kavga küçüktü ama acısı büyük bir iz bırakmıştı.Bir anda kulumdaki gizli bıçak harekete geçti.Ben hiçbirşey yapmamıştım.Karanlığı ve sessizliği bir kumaş gibi yırtmıştı gizli silahım.Ona dikkatlice baktım parlaktı yüzümü görebiliyordum.Aklıma bir fikir geldi belki benim acı çekmem içimdeki acıyı unutturabilirdi.Bunu birkaç saniye düşündüm birşey olmazdı sadece bir iz bırakırdı.Silahımı koluma yaklaştırdım ve bir kesik atmak için hazırlandım...Gözümü yumdum ve 3'e kadar saymaya başladım

-1...2...-
-DUR!

Kev ile konuşmak için peşinden gitmiştim. O farketmeden arkasında duruyordum. Kılıcı bileğine götürdüğünde kalbim daha hızlı çarpmaya başladı. Pişmandım ve bu pişmanlık karnıma yumruk atılmışçasına canımı acıtıyordu.

''Dur!!'' diye bağırdım. Gözlerim doldu. Gözlerimi kırpınca bir damla yaş süzüldü yanağımdan kev bir anda duraksadı sonra arkasına baktı. Şaşkın bir ifade ile

''Mia...'' Ağlamak geliyordu içimden ama gülümsemeye çalıştım. Ağzımdan yanlızca

''Özür dilerim'' Çıktı. Ne diğeceğimi bilmiyordum. Fazlaca hırslanmıştım ve bir anlığına başım dönmüştü sonra olan olmuştu. Kev bana ben ona bakıyordum ağlamamak için dudağımı ısırıyordum.

Gözlerimi kısarak Mi'ya baktım ve onu süzdüm.2 seçeniğim vardı Mia'yı affedebilir ve onunla birlikte mutlu olabilirdim.Dğier şansımda onu acımasızca tersleyerek ortamdan ayrılır ve acımasız ünüme ün katabilirdim...
Ve bu benim çok hoşuma giderdi,
Hayır , hayır bunu Mia'ya yapamazdım o üzülürse bende üzülürdüm,
Ya bunu kendi amaçlarımda kullanırsam,
Olamaz onu bırakmayı nasıl düşünebilirim,
Resmen bir karma beirleme anıydı sadece 2 seçeneğim vardı ve seçenekler ileride neler olacağını belirleyecekti.Aslında onu terk etmek içimde çok kötü birduygu uyandırmazdı...yani ben böyle düşünüyordum...Böyle düşünmek istiyordum.
Başımı kaldırıp Mia'ya baktım.
Yapamazdım...Bunu ona asla yapamazdım...Yüzü öyle azı doluyduki...gerçekten üzülmüştü ve ben onu dahada üzmek istemiyordum...onu seviyordum.
Gözümde biriken gözyaşlarını sildim ve burnumu çektim.Mia'ya doğru yürüdüm ve ona sarıldım.Saçının güzel kokusunu içime çektim.

-Asıl sen beni affedermisin ?

bana sarıldı ve
-Asıl sen beni affedermisin ? dedi. Gözümden iki damla yaş daha süzüldü. Sonra ayrıldık ve ben zırvalamaya başladım.

'' Suç sende değildi ki seni niye niçin affe...'' Sözümü kesen bir öpücük oldu. Kalbimin atışları son hızdaydı.Gece eğlenmek için gelen melezlerin sesini duyana kadar öyle kaldık sonra ayrıldık. Ve diğerleri gibi oturduk. O gece çok güzeldi hep baraber eğlendik. Apollon çocukları şarkılar söyleyip lir gitar falan çaldılar. Afrodit kızları dans etti. Lucy ve Stell sihirbazlık gösterisi sundu. Mutlu bir gece oldu. Daha sonrada hep baraber plaja koştuk gece geçti ve su soğuktu ama melez çılgınlığıda bu oluyordu.