Esméralda Gwen
Artemis Avcısı
Mesaj Sayısı : 171
Kayıt tarihi : 19/06/11
 |  Konu: Sanırım Sahiplenildim.  Cuma Ağus. 12, 2011 6:43 pm | |
| Yumuşak bir esintinin yüzünü yalayıp geçmesine izin verdi, verecekti tabii. Hem kaçışı yoktu, hem de böyle muhteşem bir duyguyu ve hazzı yaşamayı reddetmek gerçekten çok büyük bir hata olurdu. Uçuşan saçlarının tenine değerken verdiği his nedensizce gülümsemesine sebebiyet verdi. Güçlükle kabaran saçlarını bağladı ve müthiş manzarayı yeniden seyre daldı. Burası bir kıyıdan fazlasıydı onun için, neden bilmiyordu ama benliğinin bir parçasını buraya ait hissediyordu. Huzursuzca buruşturdu yüzünü, bir şeyi bilmemekten hiç hoşlanmazdı. Sıkıntıyla iç geçirdi aynı zamanda, her ne kadar burayı sevse de, burada huzur bulsa da, içindeki yeni filizlenen ufak kıvılcımlar ona burayı terk etmesini öğütlüyordu. Tabii ki de her zaman olduğu gibi, ondan istenilen bir şeyi yapmaktansa, baş kaldırıp direnmeyi seçti, bu onun en belirgin özelliklerinden biriydi. Yaslandığı büyük kaya parçasının üzerinde doğruldu. Suyun yakınlarında oldukça, kendini suya ait hissediyordu. Sanki kendisi... Suydu! Kaşlarını kaldırdı, birkaç belirtinin ve yüreğinin derinliklerinde yatan ne olduğunu bilmediği gerçeğin de getirisiyle her zaman kendini bir su Tanrıça'sının çocuğu olarak hayal ederdi. Hatta bu bazen hayal olmaktan çıkar, gerçekliğe bürünürdü. Annesi onu görebilmek için suyun derinliklerinden gün yüzünde ışığa kavuşur, ıslak saçlarını savura savura hoş bir deniz esintisiyle yanında durur, ama sanki denizin derinliklerindeymiş gibi gibi gerçekten boğuk bir sesle konuşurdu. Eh, bu da gördüğü şeylerin sadece bir rüya olduğunun farkına varmasına neden olurdu her defasında. Ama bu kez... Bu kez çok gerçekçiydi olanlar. Sakince dalgalanan deniz birden hareketlenmişti. Öyle bir hareketlenmeydi ki bu, hiddetle üstünde doğrulduğu kayaya çarpan dalgalar onu boydan boya ıslatmıştı. Önce bir köpek balığı sürüsünün kıyıya vurduğunu düşünüp etrafına bakındı, böyle bir şey olsa mutlaka onlara yardım ederdi. Evet, köpek balıkları kadar bile en tehlikeli deniz yaratıklarından korkmuyordu işte, neden bilmiyordu. Bu sadece bir içgüdüydü. Lakin düşündüğü gibi gelişmemişti olaylar, sadece milyonlarca kez gözünde gerçekleşen olaylar tekrarlanıyordu.
Denizin şiddetli dalgalarının arasında bir kadın imgesi belirdi, yavaş yavaş bir şekil, bir yansıma olmaktan çıkıp somutlaştı. Daha sonra ıslak, yosunumsu saçlarını savura savura, parlak deniz mavisi gözlerini Esméralda'ya dikerek yürüdü. Her şey tam hatırladığı gibi gelişiyordu, bu olanlarla tek bir fark vardı sonradan öyle olduklarını anladığı rüyalarıyla arasında; rüyalarında bu gizemli kadın hiç gülümsememişti ona, sesi de bu kadar net, bu kadar şefkatli, bu kadar güçlü, bu kadar... Gerçekçi değildi. "Yine buradasın." Dili tutulmuştu Esméralda'nın, yaşadıklarının gerçek olduğuna inanmamak için herhangi bir bahanesi yoktu, melodik ses hala kulakların yankılanıyordu, elini uzatsa bu büyüleyici kadına dokunabileceğinden emindi. Bunların hepsi... Gerçekti! Şoku atlatması uzun sürmüştü, kadın da o sırada kayanın üzerine, Esméralda'nın yanına yerleşmişti. "Tanrıça Amphitrite?" dedi Esméralda, cılız sesi her ne kadar kendinden emin duyulsa da bir soruydu bu. "Efendim kızım?" diye mırıldandı kadın hemen. Bir dakika bir dakika, kızım mı demişti? Kızım?! Evet, kampa gelir gelmez her melez gibi sahiplenilmedikten sonra merakla içini kemiren onca günün ardından sorgusuz sualsiz inandı Tanrıça Amphitrite'ye. Bu tanımlayamadığı hislerine, gördüğü rüyalara ve denizin onu kendine çeken gücüne bir anlam kazandırıyordu. Gülümsedi, artık gerçekten emindi. O bir Artemis Avcısı, ama özünde bir Amphitrite çocuğuydu. Başında beliren ufak ama parıl parıl imgeyi görür görmez yüzündeki küçük tebessüm kocaman bir gülümsemeye dönüşmüştü, kalbinin hızlanan temposu ve içinde hissettiği mutluluk duygusuna kıyasla hislerinin yüzüne vurduğunu söylemek pek doğru olmazdı muhtemelen, lakin artık sarılıp omzunda ağlayabileceği bir annesi olduğu gerçeğinin farkına varmak mutluluğuna mutluluk katmıştı. Başka hiçbir şeyin önemi yoktu o an...~ RP SONU ~ | |
|
