Bulaşıklar ve Nyks Melezleri!

Nyks'in Çocuğu Mesaj Sayısı : 747 Kayıt tarihi : 27/05/11

1. Gün

Sıkkın bir ifadeyle yanımda yürüyen Leo ve Linda'ya baktım. "Denetlemede sonuncu olduk diye, bir hafta bulaşık yıkamak zorunda mıyız? Haksızlık!" Linda sırıttı. "Biraz hızlı yürü Rea, ne kadar çabuk başlayıp bitirirsek o kadar iyidir!" Linda'nın sözüne uyarak adımlarımı hızlandırdım. Ufak bir yürüyüşten sonra, kamp mutfağına varmıştık. Bulaşıkların bizi beklediği yere gittik, ve bu günkü çilemizle yüzleştik. Dağ gibi bulaşık vardı. Leo hafifçe homurdandı. "Bir kamp nasıl bu kadar bulaşık çıkarabilir? Bize inat olsun diye mi bu kadar çok yiyorlar?!" Kaşlarımı çattım, ve Leo'ya yanıt verdim. "Söylenme Leo. Şimdi, Linda ve ben bulaşıkları yıkayacağız, sen de kurulayacaksın. Hadi, başlayalım!" dedim ve ellerime orada duran eldivenleri geçirerek Linda'ya da bir çift eldiven uzattım. Bulaşıkların yanına giderek iç çektim. Bir hafta bu kadar bulaşık yıkamak akıl almaz bir şeydi

Nyks'in Çocuğu Mesaj Sayısı : 753 Kayıt tarihi : 31/05/11

Aman be ! Bulaşıkta neymiş.Neden sonuncu olduk diye yıkamak zorundayız.Yanımda Rea ve Linda’nın zorlamasıyla gidiyordum.Yoksa şuana kadar vınlamıştım.Karekteşlerim diye sırf onları zor durumda bırakmamak için onlarla gelmeyi ne kadar istemesem de kabul ettim.Sıkı bir gün olcağı her halinden belliydi.Ve sonunda vardık.Kapıyı açtım ve olduğum yerde kaldım.Bunlar bize inat çokmu yiyorlardı.Hiçbir şey bilmiyorum ama bu kadar yemeleri çok şaşırtıcı.Bir şeyler mırıldandım ama ben bile tam olarak ne olduğunu hatırlamıyorum.Rea bana sen bulaşıkları kurutursun dedi ve Linda’ya bir eldiven fırlattı.Tanrım.Neydi bunlar ya ? Hiçbir şey anlamıyorum.Bu kadar yemelerine gerek yok.Rea’nın benim kadar sinirli olduğunu bilmiyorum ama benim bayağı bir sinirli olduğumu sanırım o biliyordur.Birkaç tabak elime geldi.Güzel bir şekilde hem de tertemiz.Rea’nın dostum Kev ile evlenirse olacaklar gözümün önünde belirdi.Güzel olurdu yeğenlerimde olurdu ne güzel.Neyse bunları bırakalım da işimize dönelim.Daha yaklaşık 100 tane bulaşık var.Belki de daha fazla.O kadar çok yiyorlar ki.Bunlar bizim işimizi hayli zorlaştırıyor.Birden keşke burada değil de bir sentorla yada furialarla savaşmada olsaydım diye iş çektim.Ama burdaydım.Artık vakit çok geçti.Yarın kaçabilirdim sanırım.Birden bağırmaya başladım."Aman be ! Neden burdayız.Biz karanlığın çocuklarıyız.Burada olmamamız gerek.” Dedim.Rea da bana katılıyormuş gibi baktı ama bu görevimizdi.Artık Tanrıça Athena’nın koyduğu kurallar bana çok saçma geliyordu.Elime gelen birkaç tabağı da diğerleriyle aynı yere koydum.

Nyks'in Çocuğu Mesaj Sayısı : 747 Kayıt tarihi : 27/05/11

2. Gün

İlkinin aynı bir gün daha. Bu sefer yanıma sadece Leo'yu alarak mutfağa gitmeye karar verdim, fazladan birinin daha yorulmasına gerek yoktu. İkizimle birlikte ayaklarımız neredeyse geri geri giderek mutfağa gitmek üzere kulübeden çıktık.. Kulübeden mutfağa kadar olan yol boyunca, hiç konuşmamıştık. İkimiz de içimizden temizlik yapmadığımız için söylenerek mutfağa doğru yol alıyorduk. Sessizlik içinde hızlı bir yürüyüşten sonra, mutfağa ulaştık ve ilk günün alışkanlığıyla, bulaşıkları yıkamaya yöneldim. Bir yandan da Leo'ya seslendim, " Sen yine kurula ve yerleştir ikiz, yıkama kısmı benimdir." Leo beni başıyla onayladı ve işe koyulduk. Bütün kampına yağlı bulaşıklarını yıkamak aşırı mide bulandırıcı bir işti. Kaşlarım çatık bir halde Leo'ya baktım. Temizleyip ona uzattığım bulaşıkları büyük bir özenle kurulayıp yerleştiriyordu. Önüme dönüp işime devam ettim.

Bulaşık yıkamakla geçen iki saatin sonunda, kollarım kopacak gibi ağrıyordu. Ellerimdeki eldivenleri çıkardım, ve tezgaha fırlattım. Daha sonra Leo'ya döndü. Onun da işi bitmişti. İkizimi de yanıma alarak ağrıyan kollarımla kulübeme yöneldim. Beş gün daha bu eziyeti çekecektik!

Nyks'in Çocuğu Mesaj Sayısı : 31 Kayıt tarihi : 28/04/11

3. Gün

Ne olduğunu anlayamamıştı genç adam. Kampa geldiği ilk günlerde, kulübede bir sinir, garip bir kargaşa hakimdi. Denetlemede sonuncu oldukları için mutfakta bulaşık yıkama cezası... Evet kesinlikle berbat bir cezaydı. Kulübede neredeyse kimseyle tanışmamış olsa da onların o yorgun ve bitkin hallerini görünce "Tamam, bugün bulaşıkları ben hallederim." deyivermişti. Gerçekten hepsi de çok yorgun ve bezmiş gibiydiler. Genellikle jentilmen biri olup özellikle de bayanların yorulmasına pek izin vermezdi. Tabii, bu onları yargıladığı ve küçük gördüğü anlamına değil; onları daha çok ehlileştirdiğini düşünürdü. Kamp mutfağına doğru giderken aslında burayı hiç bilmediğini fark etti. Başka bir kamptan transfer olmuştu; bu kampla ilgili ciddi sorunları vardı. Üzerinde ciddi anlamda çalışması ve etrafı öğrenmesi gerekiyordu. Uzun uğraşların sonunda kampın mutfağını bulmuştu. Aslında başkasıyla gelse şimdiye kadar çoktan bulmuş, üstüne üstlük bulaşıkları yıkamış olurdu; ancak yapmıştı bir delilik. Pişman mıydı? Hayır... Pişmanlık duygusunu çoktan kaybetmişti. Mutfağa girdi, kimseye selam verme gereği duymuyordu. Orada bulunan eldivenlerden birini taktı ve bulaşıkları yıkamaya başladı. Ellerini iyi kullandığı söylenirdi. Hızlı bir şekilde bütün bulaşıkları yıkıyordu. Ellerindeki beceriklilik bazen ona büyük yarar sağlasa da ayakta durmaktan ayakları yorulmuştu. Orada bulunan bütün tabakları en sonuna kadar yıkadıktan sonra kurulamaya başladı. Eski kampındakiler onun bu halini görse muhtemelen gülerlerdi. Çok umurunda olduğu da söylenemezdi. Canı ne isterse onu yapardı. İyi veya kötü... Bütün bulaşıklar bitince bir rahatlama belirtisi olarak derinden bir ohh çekti.

Nyks'in Çocuğu Mesaj Sayısı : 181 Kayıt tarihi : 02/02/11

4. Gün

İlk başlarda kaçıyordum hep cezalardan. Fakat kardeşlerimin tüm kulübe için olan cezayı çekmelerini izlerken de birden acımıştım onlara. Kampa geldikten sonra kalbim biraz yumuşamış mıydı ne? Neyse, sonuç olarak bu benim ilk bulaşık cezam olacaktı. Bulaşık yıkamak pek de zor bir şey olmasa gerekti. Hızlı adımlar ile kamp mutfağına giderken düşünüyordum bunları. Mutfağa vardığımda kardeşlerimin bezmiş görüntüleri ve sıkıntılı tavırlarının sebebini anladım. Yıkanacak bulaşıklar koca bir yığın oluşturuyorlardı, üstelik de içerisi acayip derecede sıcaktı. Bulaşıkların oluşturduğu yığın gözümü korkutmuştu bir an için. "Haydi Kat, bulaşık yıkamak bir mantikor ve bir Nemea Aslanı'nı alt etmekten daha zor olamaz." dedim nasıl kampa geldiğimi hatırlayarak. Ardından da bulduğum bir çift eldiveni ellerime geçirerek yığındaki bulaşıkları birer birer yıkamaya başladım. Fakat haksızdım, kesinlikle daha zordu. Ya da kardeşlerimin anlattıkları onca şeyden sonra beynimin bana oynadığı bir oyundu bu. Eh, sonuçta iyi kötü yıkıyordum ya bulaşıkları, gerisi fark etmezdi benim için. Yüzüme sıçrayan sıcak bir köpük sebebiyle ekşi bir şey yemiş veya içmiş gibi yüzümü buruşturdum. Kulübeye geri döndüğümde sıcak bir duş alsam iyi olacaktı sanırım. Ben yıkadıkça bulaşıklar daha da artıyormuş gibi gözüküyordu gözüme. Bu düşünceden sonra elime gelen ilk tabağı parçalamamak için zor tuttum kendimi. Hırslanmıştım sanki, ama bu hırs bulaşıkları çabuk bitirme isteği yüzünden miydi yoksa Tanrıça Athena'ya bu cezanın bize herhangi bir zarar vermediğini (ki kesinlikle veriyordu) göstermeyi istemem sebebi ile miydi bilmiyorum. Boynumdan aşağıya doğru akan terleri hissedebiliyordum. Terler ve köpükler içinde geçen sıkıcı, yorucu ve bezdirici bir-iki saat sonra elimdeki eldivenleri çıkardım, bulduğum temiz bir peçete ile yüzümdeki köpükleri temizledim ve kendimi mutfaktan dışarı atıp kampın ferahlatan havasını içime çektim. Acaba yarın da bu eziyeti çekmek zorunda kalacak mıydım?

Nyks'in Çocuğu Mesaj Sayısı : 181 Kayıt tarihi : 02/02/11

5. Gün

"Sadece bir gün daha dayanacağım, daha sonra kardeşlerim ne derlerse desinler bulaşıkları asla ben yıkamayacağım!" diye mırıldandım kendi kendime. Bu sözleri yapamayacağımı bildiğim halde söylüyordum. Kamp mutfağının önüne geldiğimde bir an için duraksadım. Bu eski anılarımdan birkaçını canlandırdı gözümün önünde. Yeni bir okula başlayacağım zaman genelde ilk başlarda içeri girmek konusunda tereddüt ederdim. Ağırlığımı bir ayağımdan diğerine vererek bir süre daha bekledim mutfağın önünde. En sonunda sadece zamanımı boşa harcıyor olduğumu fark ettim. Ne bekliyordum ki zaten, bir an için kamptaki tüm melezlerin bana yardım etmek için gönüllü olacaklarını falan mı? İçeri bu düşünce ile girdim. İlk olarak mutfağın sıcak havası çarptı yüzüme. Bu sıcaklığa alışmak için birkaç kere derin derin nefes aldım. Ardından ise "Haydi bakalım, işkence başlasın!" diye fısıldayarak geçen gün kullandıklarıma benzeyen bir çift eldiveni ellerime geçirdim. Hep aynı sahneler yaşandı; yıka, kurula, yerleştir. Yıka, kurula, yerleştir... Bir süre sonra bedenim sanki alıştığı bir müziğe ritim tutar gibi otomatik olarak yapıyordu bu hareketleri. Saçlarımı bağlamama rağmen bir perçem tokamdan kurtulmuştu. Gözlerimin önüne gelen ve alnımı hafifçe gıdıklayan bu tutamı itmek için hafifçe üfledim. Saç tutamı geriye giderken elimde tuttuğum tabaklardan birisi parmaklarımın arasından kaydı ve yere doğru hızla düşüverdi! Onu tutayım derken diğer tabakları da yere düşürüp kıracaktım az kalsın. Bir an için dengede durmaya çalışarak ellerimi iki yanımda tuttum. Buraya bize verilen cezayı bitirmek amacı ile gelmiştim, arttırmak değil. Tabakları yeniden tezgahın üzerine koydum ve biraz önceki gibi yıkamaya başladım bulaşıkları. En sonunda işim bittiğinde eldivenleri elimden çıkarıp yerlerine bıraktım. Eldivenlerin elimde çıkardıkları ize bakarak dudaklarımı büzdüm ve ellerimi ovuşturdum. O sırada dudaklarım aralandı ve ağzımdan bir esneme dökülüverdi. Bulaşık yıkamak yoruyordu melezi. Mutfaktan dışarı çıkarak uykulu bir yüz ifadesi ile kulübemin yolunu tuttum.

» Bulaşıklar...Ve ben!!!
» Başbelası Bulaşıklar!
» Melezleri İkna Görevi /1
» Tanrıça Nyks ile Rp'ler.
» Nyks ile karşılaşıyorum