Felekten(!) Bir Gün (60/4)

Bu işte mükemmeldi. Teo aramıza dönmek üzereydi, hayatımda ilk defa bir şeyi çaldığıma bu kadar sevinmiştim. Kulübeye girdiğimizde kardeşlerimden iz yoktu, hepsi neredeydi böyle. Neyse benim için böylesi daha iyi ne kadar kalabalık olursak Teo2yla ilgilenmem o kadar az olacaktı. Hemen kocaman televizyonumuzun , Meg bunu çok büyük bir beyaz eşyacıdan çalmıştı ve getirdiğinde evimizde büyük bir şokla karşılanmıştı, önüne geçtim ve gerekli kabloları takmaya başladım. Neden çıkarırlar ki bunları düzen delisi bir kardeşimizde yok ki!

Kabloları takarken Ange mutfağa geçti ve bizim için soğuk bir şeyler hazırlamaya başladı. Teo'ysa bir oturup bir kalkıyordu, hala neden bu kadar sinirliydi anlamıyordum. Kabloları taktıktan sonra yüzümde kocaman bir gülümsemeyle '' Vee işte Wii'miz hazır'' diye bağırdım. Mutfaktan '' Durun, durun bende hazırıım' diye bir seste gelmişti. Şimdi hepimiz hazırdık , bir yanımızda yiyecekler, içecekler bir yanımızda kumandalarımız.

Sonunda bugün eğlenceli bir şeyler yapmaya başlamıştık. Bütün gün üzerimde işkence çalışmaları yapmışlardı. Önce kilo depresyonuna sokup sonra da zayıflamam için koşturmaya başlamışlardı. Gerçi gölün kenarında yaptığımız -dahası yapmaya çalıştığımız- koşu iyi gitseydi keyfim yerine gelebilirdi. Ama denge problemi yaşayan kardeşim sayesinde o da berbat olmuştu. Cirit Sahası'nda harika atışlarım sayesinde moralim düzelmişti. Ama Ange alışveriş yapalım dediğinde damarlarımda biraz öfke hormonu dolaşmaya başlamıştı. Neyse ki Amy araya girip durumu kurtarmıştı. Kamp'ı evim olarak benimsemeden önce Wii oynamak en büyük eğlencelerimden biriydi. Bu yüzden bir an önce başlamak istiyordum. İlk başta tenis açtık ve kızlara "Ben tek, siz ikiniz." dedim. Sonra da sırıtarak oynamaya başladım. İlk başlarda Amy harika bir performans gösterse de yavaş yavaş oyuna adapte oldum ve durumu lehime çevirdim. Birkaç maç yaptıktan sonra sırayla sayı kazanmaya başladığımız için tenisten vazgeçtik. Sırayla tüm oyunları oynadıktan sonra yorgunluktan bitmiş bir şekilde kanepeye çöktüm.

Vucudumdaki bütün adrenalin emilmişti sanki. Çöktüğüm koltuktan elli yıl boyunca beni kimse kaldıramazdı. Yada elli yıl boyunca kimse beni yürütemezdi. Amy çöktüğü koltuktan, " dolapta soğuk içecekler olacaktı sanırım," diye mırıldandı. Hemen ayağa fırladım. "Ben alırım." ve koşarak Hermes Kulübesinin mutfağına ilerledim. Burası cidden şahane yemeklerle dolu müthiş bir yerdi. Hırsızlık konusunda iyi olmasam da buradaki çikolataları cebime atma isteğime karşı direnmeye çalışıyordum. Ama bu çikolataları istiyordum. Dolabı açtım ve dolabın altındaki gazozlardan bir tanesini alıp elime bir tane de çikolata sokuşturdum. Ardından oturma odasına ilerleyip daha demin oturduğum koltupa çöktüm. Elimdeki çikolatanın ambalajını açıp bir çırpıda ağzıma aldım. "Bende istiyorum." dedi Teo oturduğu koltuktan sırtını dikleştirmiş bana bakıyordu. "Kalk kendin al." dedim ve gazozumu ağzıma diktim. Teo iç çekti ve Amy'e döndü. "Biz artık kulübeye dönsek iyi olacak," bana yandan bir bakış attı. çikolatama o kadar gömülmüştüm ki bana attığı bakışı görmezden geldim. "Yoksa bu kız burda burdukça ayı olacak başıma." Ona bakıp gülümsemeye çalıştım ama gazozumun burnumdan geleceğini anlayınca gülümsemekten vaz geçtim. Teo ayağa kalktı ve bende sadık bir kardeş olarak Teo'nun arkasından ayağa kalktım. "Görüşürüz Amy." dedim kapıdan çıkarken.