Felekten(!) Bir Gün (60/2)

Teo'yla kulübeden çıkmış önceden kararlaştırdığımız Kano gölüne doğru ilerliyorduk.Ona yemek yedirmediğim için çok büyük bir pişmanlık duyuyordum ama yağlı ve tombul bir kardeş istemezdim.Yoksa,kulübeyi de yer diye tırsabilirdim.Ama yinede TEo'nun yemek sevdasıyla dalga geçmek çok eğlenceliydi. "Ne yapacağız Kano Yarışı mı?" diyee sordum dalga geçercesine.Teo tek kaşını kaldırıp bana baktı.ikimizde kardeş olduğumuz için yani babadan ve babamızda güneş tanrısı olduğumuz için gülümsediğimizde ışık saçabilirdik.İşte bu huyumuz çok havalıydı ve şimdide Teo parlıyordu.Belkide güneşin altında olduğumuz içindir. "Senin kafanı göle batırmayı tercih ederim." dedi tehditkar bir tonda.O sırada Amy'in gölün kenarında beklediğini fak edip ona doğru koşturdum ve arkasına saklandım. "Amy,yardım et bana!Sevgilin güzel kafamı mahvedecek!" dedim gülerek.

Gölün kenarında Ange ve Teo'yu bekliyordum. Tam dalmışken bana doğru koşan Ange'yi fark ettim ve biraz irkildim. Sonra Ange'nin sözleriyle yüzümde kocaman bi gülümseme oluştu. Teo'ya dönüp ''Kadın dayanışması var uzak dur bizden'' dedim. Teo şaşırmış bir şekilde kollarını yukarı kaldırdı ve ''Tamam, tamam ikiye ikiyken görüşürüz'' dedi ama Ange'ye çok pis bir bakış fırlattı. Ange ve Teo'nun küçük kavgaları çok hoşuma gidiyordu. Bu kavgalara benide dahil etmeleri daha bir hoşuma gidiyordu.

İsteseydim Ange'i ve Amy'yi göle kolayca atabilirdim bence. Ama birisi kardeşimdi, diğeri sevgilim. Yani bu işin sonunda beni panda kıyafetinin filan içine sokup Kamp'ta dolaştırabilirlerdi. Bunu yapmak isteyeceğimi sanmıyorum. Bu yüzden ağzıma gelenleri içime attım ve "Pekala, sanırım buraya geliş amacımızı gerçekleştirmeye başlasak fena olmaz. Göle girmeyeceğimize göre -tabi isterseniz sizi göle atabilirim- göl kenarında bir koşu filan yapabiliriz. Ne dersiniz?" dedim. Amy kafasıyla onayladı, Ange de sevinçle el çırptı. Ardından Amy ile bir olup onunla dalga geçmeye başladık. Ange artık ısı yaymaya başlamıştı. Her an elinde bir top oluşturup onu üzerimize atabilirdi. Bu yüzden Amy'ye baktım ve aynı anda gülmeyi kestik. Ange memnun olmuş bir şekilde sırıtarak "Ee, yarışa var mısınız?" dedi. Ben de hemen pozisyon aldım ve diğerlerinin de aynı şeyi yapmasını bekledim.

Bende Teo gibi pozisyonumu aldım ve yarış başlatmasını bekledim. Amy'de bizim gibi pozisyon almıştı. Teo gölün kıyısında bense iki sevgilinin ortasında duruyorum. Yanımda Amy saymaya başladı. "Bir,iki Üç!" ağzından üç lafı çıkar çıkmaz ayaklarıma yüksenip koşmaya başladım. Amy veya Teo'nun beni geçip geçmediklerini bilmiyordum çünkü tam anlamıyla önüme odaklanmıştım. Böyle olunca yerde sanki düşmem için hazıranmış taşa takılıp düşme hızına geçince elimde olmadan tutunmak için ellerimi iki yana açtım. Amy şansının yardımıyla yanımda değildi ama Teo o kadar şanslı değildi. Düşerken onun kolunu kavradım teknik olarak o anda beni çekmesi gerekiyordu ama onu hazırlıksız yakalamıştım. Hem benim hem de kendisinin dengesini sağlamak için elini düzeltmeye çalıştı. Ama onun yanında hazır bekleyen bir taş olduğunu bilmiyordu. Geri çekildiği anda ayağa taşa takıldı ve geriye doğru düşmeye başladı. Amy'in yandan elimi yakaladığını hissediyordum. Herşey biran da olmaya başlamıştı ama ben ağır çekimde hissediyor gibiydim. Sonuç olarak Amy ve benim kuvvetlerimiz canavar yenmeye yetse de Teo'yu çekmeye yetmemişti. Üçümüz birlikte Kano Gölüne yuvarlandık. Biran da burnuma dolan suyla kafamı kaldırdım. Teo ve Amy çoktan çıkmıştı ve Teo o kadar çok sinirlenmişt ki etrafındaki su buhara dönüşmeye başlamıştı. Ayrıca güzel kafam da mahvolmuştu. İlk başka sinirinin bana olduğunu sandım ama onun baktığı tarafa bakınca bize kıs kıs gülen su perilerine öfkelendiğini anladım. Bedenimden yükselen öfkeye karşı koymaya çalışırken Amy'in yanına gittim. "Eğer biraz daha gülmeye devam ederlerse Teo'nun onları kızarmış balığa çevireceğine iddia'ya girerim. " Aklımdanda bunda kesinlikle yardım edeceğimi geçiriyordum.

Her şey o kadar hızlı gelişti ki neye uğradığımı şaşırdım. Gözlerimi açtığımda göldeydim, arkamı döndüm çıkmak için ama bir elle göz göze geldim. Gözlerimi biraz yukarı çekince elin sahibinin Teo olduğunu gördüm. Elini tuttum ve yukarı çıktım. Üstümde ne varsa ıslanmıştı ve tabiki saçımda bide bunlar yetmezmiş gibi makyajımda bozulup, akmıştı. Bir yandan kendimle uğraşırken bir yandanda Ange'ye bakıyordum. Yardıma ihtiyacı olabilirdi sonra gülme sesleri geldi ve gülenin Teo olduğunu düşündüm. Sonuçta karşısında çok rezil bir şekilde duruyordum. Kızgınlıkla ona döndüğümde korkudan kendimi iki adım geride buldum. Teo çok sinirliydi, hatta o kadar sinirliydi ki kurumuştu. İçimden benide kurutsana diye geçirmiş olsamda söylemedim. Daha sonra neye bu kadar sinirlendiğini düşündüm eğer neden Ange'yse kendimi önüne atmayı planlıyordum. Ama sonra gülme sesleri arttı ve gülen perileri gördüm ve biraz olsun içim rahatladı. Ben bunları düşünürken Ange sudan çıkıp yanıma gelmişti ve hatta benimle konuşmuştu. Kafamı ona çevirdim ve Teo kadar korkutucu olmasada onun yolundan gidiyordu. Tanrılar aşkına iki tane sinirli Apollon çocuğunun ortasında kalmıştım. Ve benim böyle bir gücümde yoktu yani onları ''kızarmış tavuğa'' çevirebilme gücü. Onları sakinleştirmeyi düşündüm ama sonra vazgeçtim ve onlardan uzaklaşıp çimlere oturdum. Kendimi kurutmayı düşünüyordum ama Ange ve Teo sayesinde kurumuştum. Merakla ne yapacaklarını izlemeye koyuldum.

Bazen istemeden aşırı derecede öfkelendiğim zamanlar olurdu. Şu an onlardan birini yaşıyordum.

Amacım kardeşime ve sevgilime bir şov sunmaktı. İlk başta yavaş gidiyordum ki yenildiklerinde itiraz hakları olmasın. Daha sonra hızlanıp ikisini de toz içinde bırakacaktım sözde. Ama beyinciklere hasar verebilen kardeşim, beyinciğindeki dengesizlik nedeniyle düşüp planımı mahvetmişti. Bundan sonra olanlarsa bir anda olup bitmişti adeta. Ange bana tutunduğu için dengemi kaybederim, geri geri giderken taşa takılıp düşerim, Ange ve Amy kaslı kollarına rağmen beni tutamazlar ve üçümüz birlikte göle yuvarlanırız. Tamam bu serinlememe neden olmuştu ama bu yarışı kazanmak istiyordum. Kurumak da zor olmamıştı zaten, ne de olsa Apollon'un oğluyum. Fakat birden beni daha çok sinirlendiren bir şey oldu: Naiad'lar gülmeye başladı. O kadar şiddetli gülüyorlardı ki, her an hepsini yakabilirdim. Ange'in Amy'ye "Eğer biraz daha gülmeye devam ederlerse Teo'nun onları kızarmış balığa çevireceğine iddia'ya girerim." dediğini duyduğumda içimden güzel fikir, diye geçirdim. Ange'in ses tonundan onun da bana yardım edeceği anlaşılıyordu. Ama sonunda Amy ikimizi de sakinleştirme çabalarına girdi. Onun bana engel olmasına izin vermeyi planlamıyordum, ama Ange de sakinleştiği için buna mecbur kalmıştım. Ama burada biraz daha duramazdım. Bu yüzden "Cirit sahasına gidip biraz cirit fırlatalım mı? Aksi takdirde öfkem durulmayacak." dedim. İkisi de onaylayınca yine eski neşemizi kazanarak Cirit Sahası'na doğru yürümeye başladık.


Buradaki Rp bitmiştir!