Olimpos Rpg
Would you like to react to this message? Create an account in a few clicks or log in to continue.

Olimpos Rpg

Percy Jackson ve Olimposlular ile Olimpos Kahramanları serilerinden esinlenilerek oluşturulmuş, zirvedeki rpg forum sitesi.
 
AnasayfaLatest imagesKayıt OlGiriş yap

 

 Anne,sen misin?

Aşağa gitmek 
2 posters
YazarMesaj
Anita S. de Luca
Nemesis'in Çocuğu
Nemesis'in Çocuğu
Anita S. de Luca


Mesaj Sayısı : 505
Kayıt tarihi : 29/06/11

Anne,sen misin? Empty
MesajKonu: Anne,sen misin?   Anne,sen misin? Icon_minitimeCuma Tem. 29, 2011 7:10 am

Derin bir nefes aldıktan sonra asansörden dışarı çıktım.Küçük tanrı mahallesinin yanından geçerken içimdeki anne hasreti çoğaldı.Merdivenlerden hızlı bir şekilde çıktım.En üst kata gelince büyük kapının orada durdum.Üstüme baktım.Annemle ilk tanışmamızda bir kusur görmek istemiyordum.Üstümde tozlar vardı.Ellerimle onları ittirdim.Mahvolmuş gibi duruyordu.Uzun süre üstümü düzeltmekle uğraştıktan sonra bir başka derin nefes daha aldım.Fakat kapıyı ittirmeye korktum,onlar tanrıydı.Ters bir zamanda gelmiş olabilirdim.Ama ne olduğunu anlamadan kendimi kapıyı ittirirken buldum.

Kapı açıldığında tüm tanrılar ve tanrıçalar gözlerini bana dikti.O sırada bir ses duydum "Kızım?" Sesin geldiği yöne baktım."Anne." dedim yüksek bir sesle.Annem Zeus'a bir bakış fırlattıktan sonra küçüldü.Bana doğru gelirken içime bir heyecan hissi doldu.Annemi görmüştüm,şimdi de onunla konuşacaktım.Hayalimdi bu.Üstelik annem çok güzeldi.Annem bu kadar güzelse Afrodit nasıldı acaba? Annemin sesini duyunca etrafa bakmamıştım bile.Annem yanıma geldikten sonra bana salondan dışarı çıkmamı işaret etti.Ben de dediğini yaptım,dışarı çıktım.Annem de dışarıya geldikten sonra kapıyı kapatıp bana döndü.
Sayfa başına dön Aşağa gitmek
Nemesis
Tanrıça
Tanrıça
Nemesis


Mesaj Sayısı : 71
Kayıt tarihi : 28/02/11

Anne,sen misin? Empty
MesajKonu: Geri: Anne,sen misin?   Anne,sen misin? Icon_minitimeC.tesi Tem. 30, 2011 1:20 am

Bu kadar gergin olduğuma inanamıyordum. 'Kızın seni görmeye geliyor.' diye hatırlattı bir ses bana, sanki bu herşeyin cevabıymış gibi. Ama değildi. Midemde büyüyen tuhaf histen bir türlü kurtulamıyordum. Pacely'le yaşadığımız (ya da yaşamadığımız mı demeliydim acaba) onca şeyden sonra belki de normal karşılanabilecek bir histi. Elimde olmadan, bütün çocuklarımın benden nefret edip etmediğini sorgulamaya başlamıştım. 'Böyle bir şey yok,' diye kendimi kandırmaya çalışarak gözlerimi kapattım, ama engel olamıyordum. O sırada çalmadan açılan kapının gıcırtısı dikkatimi dağıttı. Böyle kaba bir hareket karşısında en iyi ihtimalle sinirlenmem gerekirdi, ama hiçbir şey hissedemiyordum sanki. Gelen kızımdı. 'Kızım?...' Kendi sesimi tanıyamayacaktım neredeyse, Anita'yı bu kadar çok özlediğimi daha önce hiç fark etmemiştim. Sağımda bir kıpırdanma duyunca dönüp, tanrıların sözde kralı olan Zeus'a baktım. Benim yansıtmadığım öfkenin bütün izlerini taşıyordu. Bir an için nerede olduğumu unuttum. Kızıma zarar vermeyi aklının ucundan bile geçirirse ona burada meydan okurdum. Neler yapabileceğimi bilen biri olarak bunu göze almazdı herhalde. Zeus'a tek kelime etmeden ayağa kalktım ve zihin gücümü kullanarak kendimi küçülttüm. Kızıma doğru yürürken yüzümde dalgalanan ifadelerin özlemden mutluluğa, mutluluktan şaşkınlığa dönüşmesine izin verdim. Bu güzel kız bir açıdan çok tanıdık, bir açıdan da o kadar yabancı geliyordu ki... Ortamın daha da gerilmemesi için, 'Dışarı çıkalım, Anita.' dedim. Bir elimi onun omzuna koyarak onu kapıya kadar yönlendirdikten sonra onun arkasından çıktım ve kapıyı kapattım. Dönüp tekrar ona baktığımda, nefesim kesilir gibi olmuştu. Evet, gerçekten onu ne kadar özlediğimin farkına ancak varabiliyordum. Bir elimi uzatıp onun yanağına koymak istedim, ama bunu yapıp yapamayacağımdan emin değildim. Belki de biraz ağırdan almam gerekecekti. 'Nasılsın kızım?' diye sorduğumda sesimin biraz titrediğini fark ettim. Biraz toparlanmak için hafifçe öksürdüm ve devam ettim. 'Kamp hayatın iyi gidiyordur umarım.'
Sayfa başına dön Aşağa gitmek
Anita S. de Luca
Nemesis'in Çocuğu
Nemesis'in Çocuğu
Anita S. de Luca


Mesaj Sayısı : 505
Kayıt tarihi : 29/06/11

Anne,sen misin? Empty
MesajKonu: Geri: Anne,sen misin?   Anne,sen misin? Icon_minitimeC.tesi Tem. 30, 2011 1:36 am

İçimdeki özlem duygusunun kabardığını hissettim.Ona sarılmak istiyordum fakat hayır,bunu yapmayacaktım.Dengesiz biri değildim.Anneme bakıyordum.Bir kaç saniye boyunca sessizlik hüküm sürdü.Annemin gözlerinden onun da ne yapacağını bilmediği okunuyordu,beni özlediği belliydi."Nasılsın kızım?" dedi sessizliği bozan titrek bir sesle annem.Onun sesiyle yine gözlerim doldu.Annem hafifçe öksürdü,ardından da "Kamp hayatın iyi gidiyordur umarım." dedi beni önemsediğini belli edecek şekilde.Ben annemi her zaman sert olarak hayal etmişimdir,böyle olunca şaşırmış ve sevinmiştim."İyi gidiyor,bir çok arkadaş edindim.Zaten kulübede henüz o kadar kalabalık değiliz.Ama kardeşlerimi seviyorum yani..." dedim.Lafı uzatmaya gerek yoktu.Mutlu olduğumu bilsin yeter.Ne olduğunu anlamadan ağzımdan şu kelimeler döküldü."Seni özledim anne." Bana baktı.Onun da gözleri doldu.Sonradan acı çektiği belli edecek şekilde iki elini başına koydu ve hafif bir inilti çıkardı.Ardından da "Üzgünüm kızım fakat gitmem gerekiyor artık.Kendine iyi bak." dedi ve bir şey söylememi beklemeden arkasını döndü,kapıyı açtı ve içeri geçti.Kapı arkamdan kapanırken "Görüşürüz anne,görüşürüz..." diye mırıldandım.Ardından da merdivenlerden aşağı indim.Annemle görüşmemiz bu kadarla sınırlı kalacaktı,en azından şimdilik...
Sayfa başına dön Aşağa gitmek
 
Anne,sen misin?
Sayfa başına dön 
1 sayfadaki 1 sayfası
 Similar topics
-
» Merhaba Anne!
» Soruya Soruyla Cevap Verebilir misin?
» Anne Sevgisi
» Elveda Anne!
» Merhaba Anne.

Bu forumun müsaadesi var:Bu forumdaki mesajlara cevap veremezsiniz
Olimpos Rpg :: Olimpos :: Empire State Binası/Olimpos-
Buraya geçin: