Artemis kızı

Konu: Artemis kızı C.tesi Tem. 09, 2011 10:29 pm

Kulübemden henüz çıkmıştım. Odam çok fena dağınıktı ve temizlik denetlemesi vardı. Oflaya puflaya aradan sıyrılmayı başarmıştım. Yürürken Kulübelerin önünden geçiyor teker teker onlara bakıyordum. Bu ayaklarım beni Artemis kulübesine getirene kadar devam etti. Avcılar bu kulübede kalıyordu. Sanırım bekaret yemini etmişlerdi. Birden arkamdan bir ses geldi "Hey! Merhaba" dedi. Zıplayarak arkamı döndüm. "Haaa merhaba." dedim. Sanırım kulübenin giriş kapısını tıkıyordum. "Pardon. " Birşey demeden gidecekti ki "Adın ne? Benimki Melanie." dedim. "Esmeralda." Gülümsedim. "Sanırım sen bir avcısın. Ben Demeter kızıyım." Tabi ki bir avcıydı. Eğer öyle olmasaydı kulübeye girmezdi. En azından yanında biri olmadan. Her zaman kukübenin içini merak etmştim. "Girebilir miyim?" Gülümsedi ."Tabi"

Konu: Geri: Artemis kızı Paz Tem. 10, 2011 12:43 am

Avlanma talimim bitmişti. Daha doğrusu avlanmaya çalışma talimim. Bu işte o kadar kötü sayılmazdım. Sadece yeni olmanın acemiliği ve heyecanı vardı üstümde. Çalışa çalışa daha iyi olacağıma emindim, yine de içimden sıkıntıyla söylenmeyi eksik etmedim.
Üstüm başım kirlenmişti. Saçlarım bir ahtapot gibi dört bir yana dehşet saçıyordu. Yayımı sıkıca tutup germekten ellerimde yara izleri oluşmaya başlamıştı. Sakince saçımı açıp tekrar bağladım ve kendime çeki düzen vermek için kulübeme doğru yol aldım. Kamp meydanında yürürken kimse dönüp "Aaa, şu pasaklı da kim?" diye mırıldanmadı. Ama bunun bir diğer nedeni hepsinin öyle gözükmesi de olabilirdi. Herkes sabah sporunu yapmış, birkaç mücadeleye girişmiş görünüyordu.
Neredeyse güneş ışıklarına taş çıkaracak gibi parlayan kulübemin önünde durdum. Kulübemizin. Avcı kardeşlerim ve benim, bizim kulübemiz. Tabi, başta Tanrıça Artemis'in kulübesi! Bitkin adımlarla kulübemize doğru yürüdüm. İçeriye girip kendimi buz gibi suyun altına atmak, sonra da kahvaltı yapıp uyumak istiyordum. Kahvaltı yapıp uyumak! Hah!
Tam kulübemize kavuşmuştum ki, önümde bir şey olduğunu fark ettim. Öyle ufak tefek bir şey değildi bu, uzun, insanımsı gölgesi olan bir şeydi. İnsanımsı... Herhalde önümdeki bir insandı. "Hey! Merhaba!" diye bağırana kadar onun gerçekten insan olduğunun tam farkına varmamıştım. Zıplayarak arkasını döndü. Herhalde boş bulunmuştu.
"Haaaa, merhaba." diye mırıldandı utangaç bir tavırla. Biraz yana çekilirken "Pardon." diye mırıldandı özür dilercesine. Ona şöyle bir bakıp içeriye girmeye yeltendim. "Adın ne?" diye sordu hemen. Durdum. "Benimki Melanie." diye mırıldandı. Ona doğru döndüm. Usulca "Esmeralda." diye mırıldandım. Kısa kesmeye çalışıyordum. "Sanırım sen bir avcısın!" diye mırıldandı heyecanla. "Ben Demeter kızıyım."
Birşey demedim. Ne olduğum herhalde ortadaydı. İçeriye girmek istiyordum ama Melanie sözünü bitirmemiş gibi görünüyordu. Kaşlarımı kaldırdım. Tek nefeste "İçeriye girebilir miyim?" diye mırıldandı. Tüm düşüncelerim bir anda siliniverdi. Uyumak ve kahvaltı etmekle alakalı olanlar da dahil. Kulübemizde bir arkadaşımı ağırlamak güzel olabilirdi. Sevecenlikle gülümsemeye çalıştım. Bunu yapmayalı o kadar uzun zaman olmuştu ki! "Tabi." diye mırıldandığım anda yüzünde beliren mutluluk kıvılcımlarını keyifle izledim. "Tamam o zaman!" diye mırıldanıp içeriye ilk adımını attı. Şaşkınlık ve hayranlık arası bir ifadeyle kulübemize baktı.
Ne düşündüğünü bilmiyordum. Kulübemiz boştu. Son temizlikten bu yana o kadar tozlanmamıştı. Hepimizin odası vardı. Ama boştular. Çünkü biz genellikle ormanlarda avlanıp kamp kurardık. Ayda bir kampa gelip temizliğimizi yapardık tabi, sonuçta burası Tanrıça Artemis'e saygımızı ve sevgimizi göstermek için vardı. Diğer avcıların anlattıklarına göre eskiden hep burada konaklarmışlar. Ama yaz gelince, av partisi başlarmış. Avcılar ormanlarda dolaşırmış... Bu yaz ben hemen onlarla gidemedim. Çünkü ben avcı olmayı seçtiğimde onlar gitmişti. Tanrıça Artemis onların peşinden gitmemi söylemişti ama ormanlar yeni bir avcı için henüz o kadar güvenli sayılmazdı.
Melanie sonunda bir iki kelimeyi bir araya getirmeyi başardı.

Konu: Geri: Artemis kızı Paz Tem. 10, 2011 4:58 am

"Vay canına!" dedim. Söyleyecek başka sözcük bulamamıştım. Artemis Kulübesine girince eşyalarını kuşanmış ava hazır avcılar bekliyodrum. Ama içerisi boştu. Odalar çok temizdi. "Vay canına! Odalar tertemiz. Tam zıttımsın." dedim Esmeralda'ya dönerek. "Evet yazın avcılar ormanda avlanır. Ama ben Artemis Avcısı olmaya kara verince onlar çoktan gitmişlerdi. Ben de burada kalmayı tercih ettim." dedi. "Evet kulüben çok güzelmiş. Ayrıca .." dedim odasına girerek "Benim gibi bir odan yok. Genelde kıyafetler yerlerde olur da" dedim. Bana bakıp gülümsedi. İşte o zaman onun çok yorgun olduğunu anladım. Saçları dağılmış kıyafetleri parçalanmıştı. Onu Nemea Aslanıyla savaştığım zamanli halim benzettim. "Sanırım çok yorgunsun. Gitsem mi ne?" dedim. "Hayır dur. Sadece üstümü değiştirmem gerekiyor. Sen burada bekle ben hemen geliyorum." dedi bana bakarak. Gülümsedim ve salondaki koltuklardan birine oturup onu beklemeye başladım.
Kısa süre sonra geldi. Kıyafetlerini değiştirmiş saçını taramıştı -taramaya çalışmıştı-. Sırf laf olsun diye "Nasılsın? Şu sıralar neler yapıyorsun? " dedim. Bana sevdiklerini sevmediklerini anlattı. Pür dikkat dinledim. Konudan kopmamak için gözlerinin içine bakıyordum. "Peki sen?" dedi. O an başıma gelen herşeyi teker teker hatırladım. Ağlamamak için kendimi zor tutuyordum. Eğer anlatırsam rahatlayacağımı biliyordum. Ona Natalie'yi, babamı, annem Demeter'i ve Natalie ile üzerimizdeki laneti anlattım.Ağlıyordum. Nedense bu konuyu açmak beni çok üzüyordu. Esmeralda yanıma geldi ve "Çok üzüldüm" dedi. Günlerdir bu konu beni o kadar üzüyordu ki artık ağlayacak gücüm kalmamıştı. "Bak genellikle seni ölümün eşiğine götürür ama yani belki bir kahine gidebilirsin." dedi. Olabilirdi. Bu konuşmadan sonra farklı farklı konular hakkında konuştuk. Kahkahalar atıyor birbirimizle şakalaşıyorduk. Dışarı bakınca güneşin batmaya başladığını gördüm. Çok fazla konuşmuştuk. "Ben artık gideyim." dedim gülğmseyerek. "Saat çok geç oldu." Aslında çok geç değildi ama yapmam gereken şeyler vardı. "Peki" dedi. Kulübeden çıkarken aklımda sadece tek bir şey vardı. Bir arkadaş edinmiştim. Hem de çok iyi bir arkadaş

» Büşra~Nutella - Artemis kızı selam eder...
» İki Demeter Kızı Ve Ok
» Tanrıçanın Kızı
» Zeus kızı
» Artemis???