Gecenin Kulübesine Ziyaret ~

Tanrıça Mesaj Sayısı : 284 Kayıt tarihi : 30/06/11

Kulaklarımı tıkayıp sessiz çığlıklar atarak uyanmıştım. Karabasan görmüştüm. Son zamanlarda tuhaf hissetmemin nedeni olan o müzik vardı yine. Karanlığın içinden geliyordu, etrafımı sarıyordu. Ve ben ne sesin kaynağını, ne müziğin melodisini bilebiliyordum. Hepsi uçup gidiyordu, hatırlayamıyordum. Bunlar hep geceleri başıma geliyordu. O müzik her gece bir şekilde kulağıma geliyordu. Neler oluyordu böyle ? Yeni hayatıma alışmaya çalışırken, tam da mutlu olmuşken bu korkunç karabasan nereden çıkmıştı ? Üstelik aşığı olduğum müzikle geliyordu bana. Bunları kafamdan silmek için her gün daha çok süsleniyordum ama ben kurtulmaya çalıştıkça gecelerim daha da kabusa dönüyordu. Biri gecelerimin kötü geçmesi için beni lanetlemiş miydi acaba ? Bu düşünceme gülerek yine aynanın karşısına geçtim. Madem üstüme geliyordu bu belirsiz lanet, bende ona karşı duracaktım. Yine çok özel bir makyaj yaptım. Ten rengi rujumu sürerek dudaklarımı ortaya çıkardım. Bazen renksiz rujlar da dudakların şeklini ve güzelliğini ortaya çıkarabiliyordu. Sonra siyah deri şortumla beyaz kürkümü giydim. Altına beyaz kristallerden oluşan topuklularımı giydim. O topuklular özel bir Louboutin tasarımıydı. Annemin, Afrodit'in bana hediyesi olan Crystal Fatal'ı yanıma aldım. Daha doğrusu gözüme taktım çünkü kullanılmadığı zaman yuvarlak camlı simsiyah bir güneş gözlüğüne dönüşüyordu. Şu sıralar Crystal Fatal'ı yanımdan ayırmıyordum. Kendimi güvende ve Afrodit'in yakınında hissediyordum. Kulübeden dışarı çıktım. O an, bir arkadaşımla muhabbet etmenin iyi geleceğini düşündüm. Son yaşadıklarımı düşününce kalbim Nyks'in kızı olan, adımın çok benzediği yeni dostum Adreanna'ya gitmemi söylüyordu. Adreanna ile çok iyi geçinirdik, bazen derslere beraber gidiyorduk ve her birbirimizi gördüğümüzde gülümsüyorduk. Evet, ona gitmeliydim. Gecenin kızı sayılırdı Adreanna, birşey yapamasa bile ona derdimi anlatmak iyi gelebilirdi. Temiz havayı içime çekerek Nyks Kulübesi'ne doğru ilerledim. Kulübenin kapısına geldiğimde etrafı yokladım, Nyks çocukları davetsiz misafirlerden pek hoşlanmazdı. Adreanna'nın odasını biliyordum, bir keresinde derse giderken bir eşyasını unutmuştu ve buraya gelmiştik. Odasının kapısını hafifçe araladım, orada oturup birşeyler okuyordu. ''Adreanna, gelebilir miyim ?''

Nyks'in Çocuğu Mesaj Sayısı : 747 Kayıt tarihi : 27/05/11

Sabah, odamda oturmuş kitap okuyordum. Geceleri uyumadığım için, normalde sabahları geç vakitlere kadar uyurdum ama bu sabah, aniden uyanmıştım. Tuhaf bir rüya görmüştüm, ama ne olduğunu hatırlayamıyordum. Hatırlamak için zihnimi çok zorlamıştım, artık resmen başım ağrıyordu. Ben de çareyi biraz kitap okumakta bulmuştum. Dalmış, okurken odamın kapısı hafifçe aralandı. Kapıya baktım. Afrodit Kulübesi'nden çok sevdiğim arkadaşım, ve neredeyse adaşım Adriana, kafasını odamdan içeri uzatmıştı. "Adreanna, gelebilir miyim?" Gülümsedim ve yataktan kalktım. Yanına gittim. Normalde insanları pek sevmesem de, bu Afrodit kızını ayrı severdim. "Tabii, Adria.Hoşgeldin. Hadi, otur bir yere." Yatağıma tekrar oturdum. O da bana baktı ve ardından yanıma oturdu. Canı sıkkın gibiydi. "Senin canın mı sıkkın?" Adriana yüzünü buruşturdu. "Hadi ama, bana anlatabilirsin." Başını salladı. "Kabuslar, Rea. Karabasanlar. Sürekli kabus görüyorum." Kabuslar mı? Şaşırmıştım. Arkadaşımı bu denli üzen nasıl bir kabus olabilirdi ki?

Tanrıça Mesaj Sayısı : 284 Kayıt tarihi : 30/06/11

Adreanna, beni gördüğüne sevinmiş gibiydi. Hemen yataktan kalkıp yanıma geldi. Bana içtenlikle gülümsüyordu. "Tabii, Adria.Hoşgeldin. Hadi, otur bir yere." Gidip yatağına oturdu. Ona baktım biraz, keyifli görünüyordu. Keşke bende öyle olabilseydim... Ancak karabasanlarım buna izin vermiyordu. Geceler üzerime örtülen korkunç örtüler gibi olmuştu ! Düşüncelerimden uzaklaşıp yanına oturdum. "Senin canın mı sıkkın?" Anlamıştı. Yüzümü keyifsizce buruşturdum. "Hadi ama, bana anlatabilirsin." Memnuniyetle başımı salladım, anlatmalıydım, içimdeki zehir azalabilirdi belki. "Kabuslar, Rea. Karabasanlar. Sürekli kabus görüyorum." Biraz duraksadım, ne söyleyeceğimi kafamda toparladım ve devam ettim. ''Her gece kulağıma bir melodi geliyor. Öyle bir melodi değil bu, ne olduğu belli olmayan, içime işleyen bir melodi. Duydukça kendimi kaybediyorum, sanki her defasında bir parçayı koparıp gidiyor benden. Nedenini bilmediğim bir bunalıma sokuyor beni. Ruhumu yaralıyor. Kaynağını da bilmiyorum. Sanki beni hep izleyen birisi, ya da bir lanet. Ardımı bırakmayan bir lanet. Sessiz sessiz çığlıklar atabiliyorum sadece, boğuluyormuşum gibi. Ben unutmaya çalıştıkça üstüme geliyor.'' Anlattıktan sonra derin bir nefes aldım. Adreanna biraz düşündükten sonra endişeli bir şekilde konuşmaya başladı. ''Bu anlattıkların, o korkunç melodi... Sirenleri hatırlattı bana, sen oraya gitmiş miydin ?'' Bir süre düşündüm. Gitmiştim, kampın daha ilk günü bir maceraya atılmak istemiş ve Siren Körfezi'nde bulmuştum kendimi kardeşim Lara ile birlikte. Ancak bu özeldi, kimseye bundan bahsetmiyorduk. Bu dedikleri beni düşündürmüştü. Lara'ya bahsetmeliydim bundan. Endişeli görünmemeye çalışarak cevap verdim. ''Hayır. Gitmedim. Efsaneyi duymuştum ancak öyle bir delilik yapmadım henüz.'' Zorla gülümsedim. Ortam yumuşamıştı biraz, bu sözlerimin üstüne. O korku bulutu üzerimizden kalkmış gibiydi, aslında sadece Adreanna için böyleydi çünkü ben daha çok endişelenmeye başlamıştım. İçimden bir ses hemen kulübeye dönüp Lara ile konuşmam gerektiğini söylüyordu. Adreanna karşımda gülüyordu, tekrar yüzüme bir gülümseme yapıştırdım. ''Rea, bak sana ne diyeceğim. Bugün kızlarla ormanda gezmeye gidecektik, sanırım beni bekliyorlar. Bu olay yüzünden tamamen aklımdan çıkmış. Ama seni görmem iyi oldu. Aslında, rahatladım. Bence bu karabasanlar yoğun stresimden kaynaklandı. Bilirsin işte, dersler ve yeni bir hayat derken kendimi düşünemedim pek. Bilinçaltım bana oyun oynuyor işte.'' Adreanna ilk başta endişeli bakışlarla süzdü beni, ama dediklerime hak vermiş gibiydi. ''Anlıyorum Adria, bunu kafanı dağıtarak aşabilirsin. Ne zaman istersen gel, konuşalım. Böyle rahatlarsın işte...'' Ona sevgiyle baktım ve sarıldım. Rea, gerçekten iyi bir dosttu. Ona gerçeği söyleyemediğim için üzgündüm, aslında kimse bilmiyordu gerçeği Lara'dan başka. Lara... Onunla konuşmalıydım, hem de hemen. Dostum Adreanna'ya el salladım ve kulübeme doğru yol aldım.

Nyks'in Çocuğu Mesaj Sayısı : 747 Kayıt tarihi : 27/05/11

-RP Bitmiştir!-

» Poseidon kulübesine ziyaret
» Hades kulübesine ziyaret.
» Hermes Kulübesine Ziyaret
» Ares Kulübesine Hoşgeldiniz!!
» Poseidon Kulübesine Geliyorum