Mirabella LaPiere
Demeter'in Çocuğu/Doğa Bilimleri Eğitmeni
Mesaj Sayısı : 863
Kayıt tarihi : 01/11/10
 |  Konu: Tanrıça'nın armağanı  Paz Tem. 03, 2011 1:27 am | |
| Kampa döndüğünden itibaren uzun zamandır annesi ile görüşmemişti. Görüşmeyi de düşündüğü söylenemezdi aslında, aile görüşmeleri pek ona göre değildi. Lakin babası her daim aile içi samimiyetin önemli olduğunu vurgulamıştı genç kıza. Beline kadar uzanan kumral renkli saçlarını toparlayarak ormana doğru yürümeye başladı. Kardeşlerinden edindiği bilgiyle Tanrıça’nın ormanda olduğunu öğrenmişti. Zaten altı yüz kat çıkacak durumda da değildi, Fransa’dan kampa dönmek onun için güç bir durum olmuştu…
Yeşili tüm ihtişamıyla barındıran doğanın içinde yürürken zihni kendisini birkaç yıl öncesine götürmüştü. Dudaklarında oluşmuş hafif tebessüm, hafızasında canlanan anılara eşlik ediyordu. Attığı her adım kendisini maziye daha da yaklaştırırken diğer açıdan bu ziyaretin kısa olmasını içten içe umuyordu. İlk tanışmalarından bu yana araları hiçbir zaman iyi olamamıştı Tanrıça ile. Kimi zamanlar annesine olan özlemi büyüse de sönen bir ateş gibi bir anda yok oluyordu genç kızın düşüncelerinde. Zümrüt yeşili gözleriyle çevresine bakınıp Tanrıçayı bulmak ümidiyle aramaya başladı. Heyhat görüşmesi düşüncelerindekinden de kısa olmuştu… Ormanda ona eşlik eden sadece dallarda şarkılarını şakıyan kuşlar ve yaprakları ahenkle dans ettiren rüzgarın fısıltısı vardı. İleride ki yaşlı meşenin yanına oturup elinde aldığı çiçekle eski günlerde ki gibi oyalanmaya başladı. Elinde tuttuğu sümbül onu bir anlık yıllar öncesine götürmüş olsa bile bu durum fazla uzun sürmemişti. Yanında duran açmak üzere olan bitkiler bir anda açmıştı, genç kız şaşırmıştı fakat yalnız olmadığını hissettiği için de mutlu olmuştu. Her ne kadar umursamasa bile kendisini görmek için gittiği Tanrıça’nın onu izlediğini bilmesi onu memnun etmişti. Yanında biten çiçeklere alıcı gözüyle bakıp, kadife yapraklarına zarifçe dokundu. Oldukça güzeldi onun için, baharın başlangıcını anımsatıyordu. Karamsarlıkla çevresine bakan zümrüt gözlerinde tebessüm olmuştu. Gördüğü manzara karşısında şaşırmıştı, açan çiçeklerin birinde oldukça şık bir madalyon belirmişti. Dört yapraklı bir yonca halinde olan madalyon adeta doğayı içinde barındıran bir güzelliğe sahipti. Madalyonun yanında yer alan kağıda yazılı bir not ise ona adanan hediyeden daha da dikkatini çekmişti;
“Merhaba Mirabella,
Aslında bu hediyeyi emin ol ki sana kendim takdim etmek isterdim heyhat işlerimden ötürü zaman bulamadım. Lakin seni unuttuğumu sakın düşünme. Elinde tuttuğun madalyon sana sonsuz şansın kapısını aralayacak. Yalnız unutma ki senden başka birinin elinde ise şanssızlıktan başka bir şey getirmez. Anlayacağın sana özel. Umarım armağanımdan memnun olmuşsundur.
Sevgilerle annen Tanrıça Demeter.” Demeter’in hediyesi Mirabella’yı mutlu etmişti. Tanrıça’nın onu unutmadığını bilmesi genç kız için güzel bir duyguydu. Uzun zamandır görüşmediklerini göz önünde aldığında sahip olduğu armağan onu şaşırtmıştı. Bir gün annesinin yanına uğrayıp vermiş olduğu armağan için teşekkür etmesi gerektiğini kendisine hatırlatması gerekliydi.
| |
|
