Aslında beni Annabeth'in kurtardığı gün kamptaki ilk günüm sayılmaz.Çünkü çok yorgundum ve cüzdanım çalınmıştı.Hermes kulübesine girer girmez uyuya kalmıştım ki bu durum kurallara aykırıymış.Sabah uyandığımda saat 07.00 dı.Zaten uyandığımdan hemen sonra duyuru vardı.-Bütün kampçılar uyansın!.Gibi bişeydi sanırım.Sonra Hermes kulübesi bir anda ayaklandı.Kendimi bir anda dışarı attım.Hemen Annabeth'in yanına gittim.
-Şimdi ne yapacağız?
*Tırmanma Duvarına ne dersin?
-Ne?
Kolumdan tuttu ve tırmanma duvarında önce kendisi tırmandı.Bana göstermek için az daha canından oluyordu.Çünkü alevler hızla yükseliyordu.Annabeth alışkın gibiydi.Sonra nasıl indi bilmiyorum ama "Sıra sende!" dedi.ve yanıma geldi.Heyacanlanmıştım ve korkuyordum.Çıktım duvara ve bir anda alevler yükselmeye başladı.Çok hızlı olduğumu düşünüyordum.Çünkü çok korkuyordum.Sonra alevler bir anda yavaşladı(yani ısı azaldı).Sonra orda bir inme yeri gibi birşey gördüm ve ordan indim.Annabeth şaşkınlıkla bana bakıyordu.
*Vayy!Amé ilk olmasına rağmen çok başarılıydın.
-Teşekkürler Annabeth.
Derken bana ok atmayı öğretecekti.Apollon kulübesinin bulunduğu yere yani okların uçuştuğu yere gittik.
*Apollon çocukları!Amelia'ya ok atmayı öğretin.
-Tamam Annabeth.
Yayı ilk tutuşumda ellerim titriyordu.Sonra elime numara bir ok verdıler.Gözlerimi kapattım ve fırlattım.Sanırım Ares Kulübesinden birinin kafasına gelmişti.Bir baktım ki hava kararmıştı ve yemek yiycektik.Hermes kulübesiyle aynı masaya oturdum.Ve yemeğimizi yedik o sırada Kharion beni süzüyordu.Yine bir duyuru geldi ve -Hemen kulübenize girin kampçılar yoksa sizi Harpylar yer.Sonra geçici kulübeme girdim ve uyudum...
Taylor Hilton'la yazılmıştır.