Alex'e Ziyaret

Bugün Bilanca gelecekti kulübemize. Onun için hazırlanmaya başlamıştım. Üzerime siyah dar paça bir pantolon ve pudra pembesi, karpuz kollu bir bluz giymiştim. Altıma ise bluzuma uygun bir ince topuklu giymiştim. Makyaj işi ise daha basitti. Gözlere çok açık pembe far ve kırmızı parlak ruj. Bitmişti. Hazırlanmıştım.

Şimdi kulübenin içinde koşuşturuyordum. Kardeşlerim bana manyakmışım edasıyla bakıyorlardı-sanki öyle değildim- onlara dil çıkartıp pencerenin önüne dikildim. Kulübeye biri geleceği zaman hep heyecanlanırdım.

Bilanca ile temizlik denetlemelerinde onların kulübelerine gittiğim de tanışmıştım. Çok tatlı bir kızdı. Sohbeti çok hoştu. İnsan doyamıyordu onu dinlemeye. Onu beklerken aklıma bir fikir gelmişti. Hemen siyah mat ojemi alıp sürmeye başladım. Bir kaç dakika içinde bitmişti ve kurumaları için ellerimi sallıyordum.

Kardeşlerim içeride kahkahalarla gülerken onlara dönüp baktım ve sonra pencereye döndüm. İşte! Geliyordu! O kapıyı çalmadan kapıyı açtım."Seni pencereden gördüm içeri gelsene" dedim. Gülümsedi ve içeri girdi. Hemen boynuna sarılıp elinden tuttuğum gibi odama sürükledim. Gülümseyerek ona baktım ve "Hoş geldin!" dedim. Gülümseyerek "Hoş bulduk." dedi ve ekledi. "Nasılsın?" "İyiyim elbette. Ama heyecanlıyım. Yani bir arkadaşımı ağırlamak çok heyecan verici bence." dedim. Sonra unuttuğum şeyi ekledim. "Sen?!"

"Ah bende iyiyim. Kulübeyi bir türlü bulamadım" Şaşkınlıkla gözlerini kırpıştırdı.
"Nasıl ya ?" diye sordu şaşkınlıkla.Gözümün önünde uçuşan saç tutamını kulağımın arkasına ittirdim.
"Herkes farklı yol gösterdi. Of neyse yön duygum berbat." Güldü kapıyı kapattı ve beni sırtımdan tutarak odasına doğru yönlendirdi. Meraklı bakışlar beni geriyordu ama suratımdaki aptal gülümsemeyi bozmuyordum. Süslü bir kapıyı açtı ve ben içeri itti.
"Ne alırsın çay kahve ?"
"Kahve."
"Sütlü kremalı ?"
"Süt olsun." Kahvelerimizi aldık ve yatağa oturduk. Bir süre havadan sudan sohbet ettikten sonra dayanamayıp sordum.
"Sen buraya nasıl geldin ?"

"Sen buraya nasıl geldin ?" dedi. İşte en güzel soru. Gülümseyerek anlatmaya başladım. "Bir gün okulda canımı çok sıktılar. Öyle böyle değil yani. Sonra bende düşündüm. Ne bu yaa, dedim çıktım geldim eve. Sonra babam vardı evde. Onunla da bir güzel kavga ettim. Sonra o beni okula geri gitmeye ikna etmeye çalışırken bende tekrar çıktım kapıyı çıktım. Sonra gelirken canavar tarzı bir şey beni kovaladı ben de şans eseri kampa geldim. " dedim.

Bir sessizlik hakimdi odaya şimdi. Gülümseyerek devam ettim. "Tabii bu olayda ne kadar ibret var diye soruyorsan... Binlerce ibret var!" dedim sesimi incelterek. Şimdi ikimizde kahkahalarla gülüyorduk. "Peki sen? Sen nasıl geldin?" diye sordum. "Ben mi?" dedikten sonra bir durdu.

"Ben mi?" dedim şaşkınlıkla. Niye şaşırıyorsun aptal sen ona sordun onun sana sormasında bir tuhaflık yok. Boğazımı temizledim suratıma buruk bir gülümseme yerleştirdim.
"Bir yatakhanede kalıyordum. Tam bir pislik yuvasıydı. Kaçak olarak çocuk döverlerdi. Bir akşam yemekler bize az geldi. Ben açlıkla baş edebilirdim ama zayıf ve hastalıklı arkadaşım Molly edemezdi. Ekmek çaldı. Ben saklamasına yardım ettim ama yatakhane görevlisinin oğlu beni görmüş. Yada sadece atıyor orasını bilemiyorum. Çok kötü bir dayak yedim. Molly'i söyleyemezdim. Anlıyorsun beni değil mi ?" Başını evet anlamında salladı.Gözleri buğulanmıştı.
"Her neyse. Dayak yedim ve bodruma kilitlendim.Bir arkadaşım kaçırıp beni buraya getirdi.İşte buradayım.Hey ağlama ama." dedim. Gözlerinin kenarından bir damla süzüldü yanağına doğru.Uzanıp onları sildim. "Ama bana güç kazandırdılar. Asla ağlamam. Bu yüzden yatakhane görevlisine de minettarım." Bana sarıldı. Kocaman sıcacık bir sarılmaydı bu. "Tamam bu kadar hüzün yeter bak sana
ne anlatacağım." dedim ve yatakhanede başıma gelen komik olayları anlatmaya başladım.Gün sonunda Afrodit kulübesi bizim kahkahalarımızla çınlıyordu.

RP BİTMİŞTİR*