Joanna Oldwin
Nyks'in Çocuğu
Mesaj Sayısı : 60
Kayıt tarihi : 03/07/11
 |  Konu: İlk ziyaret  Salı Tem. 05, 2011 4:21 am | |
| Diğerlerinden farklı bir gün olacaktı küçük kız için. Annesini görmeye gidecekti ilk kez, her ne kadar hafızlarının köşesinde Tanrıça Nyks ile görüşmelerini anımsata da yok olmak üzere olan bir düş gibi geliyordu ona. Empire State’ye tek başına gitmek için oldukça küçüktü, bundan ötürü abisinden rica etmişti. Daha önce Gaius’un ve kulübede ki diğer kardeşlerinin Tanrıça Nyks ile görüştüklerini biliyordu, neredeyse kendisini var eden Tanrıça’yla tanışmayan bir tek o kalmıştı. Her ne kadar zihninde yok olmak üzere olan bir anı olarak anımsa bile hakkında pek fazla bir şey hatırladığı söylenemezdi. Sadece gecenin rengine karışan saçları ve kendisinden kararlı bakışlarını anılarında yer ediniyordu.
Uzun bir yolculuk olmamıştı Jo için, fakat kısa da olduğu söylenemezdi. Empire State’ye geldiğinde abisine görüşmeyi kendi başına yapabileceğini söyleyip içeri girdi. Heyhat içeride ki görevlinin ters bakışları bir an küçük kızı korkutmuştu. Gulyabaniyi anımsatan siması ve çatılmış kaşlarıyla Jo’ya doğru bakıyordu ihtiyar adam. Her zaman ki gibi kapıdan birini geçirmemeye oldukça kararlıydı lakin bilmediği bir husus vardı. Jo’nun da içeriye girmek konusunda kararlı olduğu. Küçük kız seri bir davranışla ihtiyar adamın arkasından dolanarak tüm hızıyla asansöre doğru koştu. Boyunun kısa olmasından her ne kadar şikayetçi olsa da yaşadığı koşuşturmada ona avantaj sağlamıştı. Asansörün yanında ki bitkilerin arkasına saklanarak ihtiyar adamı atlatabilmişti. Buz mavisi gözleriyle çevresini tedirgin bakışlarla süzdükten sonra ihtiyar adamın gittiğinden emin olup asansöre bindi. Hafızasında canlanan anılar asansörün düğmesine zorlanmadan bastığı zamanları canlandırmıştı. Yüzyıllar önce bundan hiçbir sıkıntı duymuyordu, lakin şu an küçük bir kızın bedenine sıkışmış durumundaydı. Asansörün içinde zıplayarak en üstteki düğmeye sonunda basmaya başarabilmişti. Neredeyse bir dakika sonra asansörün yeniden durmasıyla altı yüzüncü kata ulaştığının kanısına varıp dışarı çıktı. İçerisi oldukça hoş bir şekilde dizayn edilmişti, sütunları saran sarmalıklardan Tanrıça Demeter’in mağfireti olduğu anlaşılıyordu. Tavan adeta gökyüzünü içerisinde barındırıyordu, ışıldayan yıldızlar geceyi kuşatmıştı. Çevre dizaynı konusunda pek çok Tanrı ve Tanrıça’nın elinin değdiği kendisini belli ediyordu. Koridorun sonunda ki büyük kapıyı araladığında geceyi anımsatan saçları ve zümrüt yeşili gözleriyle tüm ihtişamıyla karşısında Tanrıça duruyordu. Ahkem renkli dudaklarına hafif bir tebessüm yerleşmişti Tanrıça’nın. “Hoş geldin kızım” küçük kız çevresinde ki Tanrı ve Tanrıça’lara şaşkın bakışlarla baka kalmıştı. Pek çoğu ile münakaşa yaptığına neredeyse yemin edebilirdi, lakin zihnin süsleyen anıların çoğu sadece yok olmak üzere bir düşten ibaretti.
Fakat zihninde ki düşten Tanrıça’nın sözü üzerine kopmuştu “senin için bir armağanım var.” Küçük kız Tanrıça’nın armağanını oldukça merak etmişti, tahmin oyunlarını severdi. Aklından Tanrıça’nın ona ne vereceği konusunda çeşitli senaryolar kurarken elinde bir … küçük kıza doğru yaklaştı. “Biliyorum yaşın henüz çok küçük bundan ötürü seni daima koruyacak bir armağan vermek istedim.” Tanrıça elinde tuttuğu yüzüğü küçük kızın parmağına taktıktan sonra “içinde seni daima koruyacak olan bir ruh var…” Nyks bir an duraksayıp yüzüğün asıl özelliğini söylemeyi düşünmüştü lakin küçük çocuk için uygun olmadığını düşünüp ileride kendisinin keşfetmesinin daha mantıklı buldu. Joanna parmağına taktığı yüzüğü sevinçli gözlerle bakmıştı, onun için güzel bir hediye olmuştu. Tanrıça’yı ilk ziyaretinde bir armağanla karşılaşmasına sevinmişti. Fakat onun için asıl sorun şimdi başlıyordu. Aşağıda onu öfkeli bekleyen ihtiyar adamı bir kez daha atlatması gerekecekti.
| |
|
