Ziyaret?

Koltukta uzanmış demirlerden değişik şeyler yapıyordum. Ne yaptığımı daha anlayamamıştım ama ellerim çalışıyordu. Bir süre sonra kapı çalındı. Kardeşlerimin gelme ihtimali sıfırdı. Hem onlar kapıyı çalmazlardı. Merakla kapıya gittim ve açtım. Karşımda sarı saçlı bir kız duruyordu. Onu daha önce görmüştüm ama kim olduğunu bilmiyordum. "Mmh şey, bileyici bozuldu ve benim acilen kılıcımı bilemem lazım. Sende belki bir çözüm vardır, ha?" dedi. Sonra da kendisini tanıttı. Demek avcıydı. Avcıları severdim. Bu kıza da kanım ısındı. Onu içeri buyur ettim ve koltuğa oturmasını söyledim. Sonra asıl sorusuna cevap verdim; "Tabii ki! Kılıcını bana ver hemen halledeyim." dedim. Nica sevinçle gülümsedi ve bana kılıcını uzattı. Gerçekten kılıcın bilenmesi gerekiyordu. İçerideki odalardan birine gittim ve bir bileyici alıp geldim. Gülümseyerek koltuklardan birine oturdum ve kılıcı bilemeye başladım.

Elena beni içeri aldıktan sonra kılıca baktı. Başını salladı ve dudağını büktü. O içeriden bileyiciyi getirirken bense etrafa göz gezdiriyordum oturduğum yerden.Hephaistos kulübesinin adına yaraşır bir şekilde, her yer metal doluydu! Melezler burada nasıl rahat ediyor, anlamıyordum.

Elena geri döndüğünde yerimde doğruldum ve ona gülümsedim. O ise koltuğa oturarak kılcı bilemeye başladı. Elleri gerçekten zarif olsa da, metallerle uğraşırken hızlıydı ve onun gibi bir kızdan beklenmeyecek kadar güçlü idi.

İç çektim ve ona, sohbet ortamı oluşturmak adına " Hephaistos'un kızı olmak nasıl birşey? " diye sordum. Yüzümdeki gülümseme halen duruyordu...

Rahatlıkla kılıcı bileyliyordum. Aynı zamanda da Nica'yla sohbet ediyorduk. Onun sorduğu soru üzerine güldüm ve "Süper bir şey. Her şeyi kendim yapabiliyorum." dedim. Nica da bu cevabım üzerine güldü ve "Evet, güzele benziyor. Gerçekten her makineyi yapabiliyor musun?" diye sordu. "Benim için çok kolay. Babamdan gelen yetenek. Peki avcı olmak nasıl bir şey?" diye sordum. Bu sırada da bileme işini bitirmiştim. Klıcı Nica'ya uzattım ve bileme makinesini odaya götürdüm. Sonra elimi yıkadım ve mutfağa geçtim. Nica'ya bir şey ikram edememiştim. İki kutu kola ve büskivi aldım. Güzel avcının yanına döndüm ve ikram ettim.

Nica'nın bu sorsu üzerine moralim bozuldu. Daha doğrusu sinirlendim. Ares kulübesini ve Ares'i hiç sevmiyordum. Hepsi ukalanın tekiydi. Derin bir nefes aldım ve geri verdim. Sonra "Ares, Afrodit'in sevgilisi sayılır. Bütün mesele bu." dedim. Bu gerçekten gıcık bir konuydu. Afrodit babamı Ares'le aldatıyordu. Bunun için asla Ares soyundan gelenlerle anlaşamazdık. Nica moralimin bozulduğunu anlamış olacak ki konuyu değiştirerek "Kurabiyeler güzelmiş." dedi. Onun bu tavrına çok güldüm. O da bana eşlik etmeye başladı. Bu kızı gerçekten çok sevdim.

Ah, dilimi eşek arısı soksaymış! Ne demeye Ares'i sordum ki Elena'ya? Üstelik saf davranıp Ares ve Afrodit meselesini unutmam da cabası! Hemen konuyu değiştirmem lazımdı! Ve aklıma gelen ilk şeyi söyleyiverdim! "Kurabiyeler güzelmiş!"

Sonra söylediğim şeyin saçmalığının farkına vardım. Ama ok yaydan çıkmıştı bir kere. İşin güzel yani, Elena gülmeye başladı! Daha sonra ben de ona katıldım ve Hephaistos kulübesi kahkahalarla doldu!

Gülmem geçtikten sonra mutlu bir şekilde iç çektim. Durumu kurtarmıştım! Bunu düşününce ikinci bir gülücük dudağımdan geldi ve geçti. Sonra, daha fazla konuşup batmamak için elime bir kurabiye aldım ve yemeye başladım.

Bir süre kurabiyelerimizi yiyip kolalarımızı içtik. Ondan sonra sohbet etmeye başladık. Kamptaki herkesin dedikodusunu yapıyorduk ve çok eğleniyorduk. Hava kararmaya başladı. Bunu Nica da fark etti.

"Geç oldu, benim gitmem gerekiyor." dedi. Onu anlayışla karşıladım ve gülümseyerek "Tamam, sonra nasıl olsa görüşürüz." dedim. Ayağa kalktık ve kapıya doğru yöneldik.

Nica, "Kılıç için tekrar teşekkür ederim." dedi. "Bir şey değil." dedim. Sonra da vedalaştıktan sonra Nica kulübeden çıktı. Arkasından bir süre baktıktan sonra koltuğa uzandım.


Rp Bitmiştir!