Yine normal bir okul gününe başlamak üzere yatağımdan çıktım, üstümü değiştirdim ve yemeğimi yedim... Normal bir sabah işte yani öyle olacağını düşüyordum. Kapıya yöneldim ve anneme sesledim "Anne ben çıkıyorum..." Annem içerde kendi kendine ya da telefonda konuşuyordu. İçeriden yaşlı bir adamla bir tür kamp ve benim hakımda konuştuklarını duyuyordum. Annem beni bir kam'a mı gönderecekti? Bunu bilmiyordum ama oldukça merak ediyordum kendi kendime "Boş ver eve geldiğimde konuşurum..." dedim ve annem'in "Tamam tatlım dikkatli ol" dedi ve tam çıkacakken arkamdan bağırmaya başladı "Ahh Julia dur bekle!" dedi ve merdivenlerden seslenmeye başladı bende beni görebileceği şekilde bir kaç basamak yukarı çıkarak "Efendim anne" dedim. Annem yanıma geldi ve kemerime bir şey taktı kemerime taktığı son derece parlak ve ütünde adım yazan metal kaleme bakarak "Anne bu ne?" dedim annem de "Bu kendini koruyabilmen için eğer zor durumda kalırsan, içine düştüğün durum ne olursa olsun bu kalem'i kullan tamam mı?" dedi bu bana oldukça acayip gelmişti ama anneme bakarak "Tamam anne öyle yaparım" dedim annem sanki yurt dışına yolculuğa çıkacakmışım gibi bana sarıldı bende daha öncede aynen böyle acayip şeyler söyleyip bir kalkan olarak kullanmamı söylediği saatime baktım ve "Anne bir şey sorabilirliyim?" dedim annem bana sarılmayı bırakmadan "Tatbikide tatlım" dedi bende anneme saati göstererek "Bu kalemin roketi var mı? çünkü okula geç kalıyorum".dedim. Annem biran her şeyi hatırlayıp beni öptü ve ben son sürat koşmaya başladım...
Okula vardığımda birinci dersin sonlarına geliyordu ve okulumuzun bana gıcık kel kafalı müdürü beni okul bahçeside bekliyordu. "Günaydın Bay M." dedim ve tam kapıda içeri girecekken müdür beni tutu ve "Sana da günaydın Julia ama sen bu kapıdan değil ceza kapısından içeri gireceksin" dedi gıcık ve nefret edeceğiniz bir gülümseme ve ses tonuyla. Ama elim kolum bağlı ceza odasına ilerledim koridorda beni gören iki çocuk köpek gibi havayı kokuyorlardı ve beni görünce birden et bulmuş köpekler gibi birbirlerine baktılar bende bir kaçış yolu olarak görmeye başladığım ceza odasına daldım ve bir yere oturup beklemeye başladım. Bir süre sonra o iki çocuk da içeri girdi. "İşte bu harika" diye geçirdim içimden. Onları takmamaya çalışarak bir dergi aldım ve onları görmeyeceğim şekilde kafamı derginin içine gömdüm akımdan "Acaba annemin aldığı kalemi kullansam mı?" diye geçirdim. O anda kafamın içinde bir erkek sesi bana cevap verdi ; "Evet Julia. Kalemi kullan" dergiden kafamı kaldırdım ve etrafıma baktım. Etrafıma bakamla çılğlı basıp kanepenin üstüne çıkmam bir oldu. Çünkü o iki çocuk acayip birer canavara dönüşmüştü. Kafamın
içindeki ses daha da baskınlaştı "Kalemi kullan Julia. Kalemi kullan" . Bende sesi dinledim ve kalemi çıkarıp kapağını açtım. Kalem kapağı açıldığı anda bir kılıca dönüştü. Canavarlar kanepenin üstüne çıktılar ve benim durduğum kanepeye atladılar bende refleks olarak diğer kanepeye atladım ve nasıl yaptığımı bilmiyorum ama kılıcımı kullanarak iki canavarı arkalarına bakamadan iki'ye ayırdım ardından içeri Tarih öğretmenimiz girdi ve kılıcım elimden düştü sonra bayıldım.
Gözlerimi açtığımda bir sağlık çadırının içinde idim ve Tarih öğretmenimiz yarı at bir biçimde bana bakıyordu dediğim tek şey ise ; "Eski Yunan tarzı bir savaş kamında, yaraların sihirli bitkilerle iyileştirildiği bir yere beni yarısı at - yani sentor olan tarih öğretmenim getiriyor ve buraya gelmeden önce kalem şeklinde görülen ama aslında bir kılıç olan bir silahla iki canavarı öldürdüm öyle mi ?" dedim ve Tarih öğretmenimin söylediği tek şey ise "Evet. Aynen öyle" oldu bende kendimi sedye gibi bir üstüne oturdum şeyin üstüne atarak "Tutmayın beni öldürüre cem kendimi" oldu...
Ama sonra her şey'i daha iyi ayrıntılı ve iyi bir şekilde anlatıkların da her şey daha mantıklı geldi ben Melez Kampındaydım ve yıllar önce bizi (annem ve ben) terk etmiş olan babamın aslında kafamdaki o ses ve bir Tanrı olduğunu, burada okulda önüme çıkan canavarları nasıl öldüreceğimi... Falan öğrenecektim. Şimdi her şey daha mantıklı geliyordu ama hala bilmediğim ve öğrenmem gereken çok fazla şey vardı sanırım bunların cevabını burada bulacaktım...